quote Niod, van Indië tot Indonesië
Dagprogramma Van Indië tot Indonesië op Winternachten, 11 januari
In het dagprogramma Van Indie tot Indonesie van het literatuurfestival Winternachten presenteren de onderzoekers op 11 januari in het Theater aan het Spui in Den Haag de resultaten van hun onderzoek naar het bedrijfsleven, geweld en gezag, de veranderingen in de steden, de positie van arbeiders en de financile afwikkeling van oorlog en dekolonisatie.
De overheid had er eigenlijk geen zin in…. Indische Nederlanders compenseren voor geleden materiële schade van de oorlog en de dekolonisatie.
Het argument was dat het niet mogelijk is na te gaan wie, wat, wanneer, verloren heeft aan bezittingen. Dan houden we toch eerst een Breed Historisch Onderzoek was het compromis tussen het Indisch Platform en de overheid..
Maar gaandeweg de formulering van dit onderzoek werden de bedoelingen verlegd. Niet de groep Indische Nederlanders maar de Indonesische samenleving werd centraal gesteld.
Hoe nobel toch, deze daad van erkenning van Indonesie…maar ook hoe geniepig werd de kwestie hiermee naar de zijkant geschoven.
Protesten kwamen en enkelen woven dat weg met de etiketjes ‘wrok naar Indonesie’ en ‘ kolonialisme’ . O.a. bij geschrifte van Tessel Pollmann en Amanda Kluveld .
Inmiddels zijn in dit Breed Historisch Onderzoek toch een aantal onderzoeken naar materiële toestanden geweest door Peter Keppy en Hans Meijer.
De politiek reageerde lauw… dwz..ze zijn deze boeken alweer vergeten.
.
Ach…. voor mij hoeft de overheid de meeste verloren gegane bezittingen niet te vergoeden, als zij maar wel schuld erkent aan datgene waar ze wel schuld aan heeft, bijv de achterstallige salarissen.
Mijn moeder verdiende wat als kledingmaakster voor familie en kennissen. Jaar na jaar was ze zuinig en kocht hiervan een oude piano en een nieuwe fiets.
Toen kwam de oorlog en ze moesten hals-over-kop het huis verlaten en de spullen achterlaten. Ze werden geinterneerd in een ‘ beschermde wijk’ te Bandoeng.
Toen de wijk vol was, kwamen de hekken, kwamen de bewakers, kwamen de geboden, …men zat gevangen.
De geldswaarde kan vergoed worden, maar niet haar pijn dat haar eerste zelfverdiende spulletjes haar ontnomen zijn.
Ook niet de verloren foto’s … die kunnen nooit met pecunia’s vervangen worden.
‘Het is maar voor 3 maanden’Â dacht mijn vader toen hij zich meldde voor internering. Het werd 3 jaar en 4 maanden gevangenschap, het was 4 jaar voordat hij terug was en zijn eerste kind voor het eerst zag.
Wat heeft hij gemist aan ‘ binding’Â met zijn zoon ? En zeker werkte dat door in de relatie met hem en de kinderen die later kwamen.
Mijn ouders zijn overleden… en ik ga me niet druk maken om euro’s, indien ik daar erfrechten op zou hebben, steek dat slijk maar in een of andere gat, budgettair of lichamelijk.
.
Loh… wat voel ik me nu beroerd… ik kijk naar buiten…de winternacht is alweer begonnen.
...................
Indisch4ever 
Loh, Blauwvogeltje —
was aangedaan toen ik je verhaal las — het Niod-bericht had toh je verdriet geraakt.
Thea.
Yip Thea…
Verdriet wat je niet verliet
omdat het is
van wie je hield
en houdt
het onrecht aangedaan
nooit van de baan gegaan
om het gemis van erkenning
kan de krenking
niet helen.
Alleen zij
die het zien als lot
berusten.
Thea.
Zo was en is het geweest,Blauwvogeltje. Ik was erbij en keek ernaar,niet beseffend wat dat voor consequenties zou kunnen hebben.Verhuizen omdat de Jap je huis nodig had.Bijna niets mee kunnen meenemen naar het interneringskamp;direct gevolgd door het “beschermingskamp ” als gevolg van de “bersiap-periode” Niet naar je oude huis kunnen,want je mocht je “bescherming”niet verlaten.Had trouwens ook weinig zin,want een ander had jouw huis al geannexeerd volgens het aloude principe: weggegaan is plaats vergaan! Vaders naar krijgsgevangenkampen,moeders met kinderen -al of niet zelf in een kamp- niet weten of vadertje lief nog leeft .Uit het kamp naar de “bescherming”- dat vertelde ik al. Wachten op een levensteken van vader,Rode Kruis lijsten bekijken ,anderen raadplegen en zo ga je door als moeder zijnde.Dan plotseling staat een mager iemand in legergroen voor je neus: je vader! Maar hij lijkt niet op die grote forse man die jou hoog boven zijn hoofd kon tillen en die nu nauwelijks zijn plunjezak kon dragen.Of vader is nooit meer teruggekomen en wat dan….
Het is niet zo’n rekensommetje van zoveel inboedel,roerende zaken,onroerende zaken,banktegoeden…
Ik laat het maar hierbij zo op het eind van het jaar.Laten we maar naar het volgend jaar kijken…2007,al 57 jaar in Nederland en nog steeds praten we over …sudah laat maar!Beste wensen voor jullie allemaal!
Een kind op zijn 12e alleen in een mannenkamp met als dagelijkse taak
strond en lijken opruimen.
Zijn pa krijgsgevangen, zijn moeder en zusjes in een vrouwenkamp.
Met regelmaat in elkaar gebeukt door de jap en erger.
Deze jongen komt vrij, wat is vrij?
Hij komt gelijk in een indonesich kamp, de bersiap, nog erger…de jap wordt de bewaker
en nog steeds geen pa, ma en zusjes.
Zijn kameraden worden gepakt door de pemuda, onthoofd en gevild…hij kijkt, hij ziet…kan niet huilen..
De jongen is al volwassen als ie eindelijk vrij komt, het land uit gesodemieterd, naar nieuw guinea,
pionier, 2 jaar tentenkamp, vertrekt naar nederland en ziet dan pas zijn ouders en zusjes voor het eerst.
Allemaal getraumatiseerd, bindingsangsten, gezin ontspoord, ook zijn eigen gezin ontspoord als gevolg
van deze trauma…traumabegeleiding?
nee…. assimileren en niet zeuren… later, veel later…sudah tua…pelita…arts..praten..huilen..nog meer huilen..en nog meer….eindelijk erkend oorlogsslachtoffer…..en hij laat het vol trots zien wat de arts heeft geschreven…eindelijk erkenning…een beetje..
De indisch jongen van 12 is nu een oude man en kijkt terug en ziet….ik ben mijn kinderen kwijt..ik heb ze nooit gehad…fatale bindingsangst..
mijn pa.
nederland ? nederland..nederland…ach nederland..wat kan het jou nou schelen?
stelletje bruinen die niet moeten zeuren….ze mogen blij zijn dat ze nu hier wonen…kop dicht en niet janken..
nederland? waar ben je?
sorry…don’t read it…just emotion..
Kantjil,
I read the emotion —
—
I’m so sorry that I evoke a deep emotion. My excuse.
Dat ik een vers schreef was een reactie op BV’s bericht.
‘gemis aan erkenning ‘ , — bij erkenning wordt er ‘geen olie meer op het vuur gegooid’ om zo te zeggen, het is iets goeds, maar het haalt de trauma’s niet weg natuurlijk.
Daar heb je zelf de macht over en liefde moet op je pad komen.
Ik ben pessimistisch geworden over de mensheid door de ervaringen in oorlogstijd en het had tot gevolg dat ik zo weinig mogelijk afhankelijk wilde zijn (dus studeren was belangrijk en daar heb ik voor moeten knokken), heb bv ook geen Wubo aangevraagd, want ik laat me niet koeieneren door heren psychiaters (die de ballen wisten van warchild-zijn), zoals mijn nichten ondervonden, dan maar minder geld. De nightmares die me achtervolgden, wilde ik leren beteugelen. Ik wilde me ook geen slachtoffer meer voelen. Prachtig die Computer gaf me een voorbeeld — delete delete delete— ben zelf de mening toegedaan dat de geschiedschrijving erg subjectief is en ik voel me niet geroepen om mijn krachten aan herschrijven te wijden, ik zoek ook geen bevestiging. Het is dat je de Ander niet kan veranderen en vechten tegen luiheid of domheid is mijn energie niet waard.
De persoonlijke levensloop is tragisch, heb ik helaas ook zelf moeten ondervinden.
Ik weet dat /en hoe trauma’s ontwrichtend werken. Heel verdrietig.
Word nog steeds geraakt als ik ermee in aanraking kom.
En het warchild-zijn houdt niet op !!!! Nog iedere dag nieuwe slachtoffers.
Thea.
_ Vanuit diepte van verdriet
opkomen
en gaan in gebroken spiegelen
moet —-
Waarom een onderzoek naar ‘ herschikking Indonesische samenleving’ ?
Waarom werd het geen onderzoek naar ‘herschikking Indische samenleving’ dwz het materiële en immateriële wel en wee van de Indische Nederlanders ?
..omdat de indische nederlanders de stiefkinderen zijn van nederland… de indische samenleving als zodanig was verleden tijd na de onafhankelijkheid, de indische nederlander was ook verleden tijd geworden, onvoltooid verleden welteverstaan , gereduceerd tot een bladzijde uit een verkeerd gedrukt geschiedenisboek.
” gereduceerd tot een bladzijde uit een verkeerd gedrukt geschiedenis ”
En dan doen jullie als eerste belanghebbende niks ?
Mensen van de 2de generatie die nog iets weten moeten hun mond openen.
Anders wordt het een Geschiedenis van Indische Nederlanders , geschreven door anderen , zonder (of met weinig inbreng) van de belanghebbenden.
Terwijl jullie toch niet los gezien kunnen worden als men gaat praten over Nederland , Nederlands Indie en Indonesia.
Want zonder Nederlands Indie en de bevolking daar , de Indische Nederlanders , de Import Totoks en de ” Inlanders ” was Nederland alleen een vlekje geweest aan de rand van Noordzee .
Dus laat jullie stem horen , schrijf (herschrijf) de geschiedenis , anders wordt het echt een bladzijde in een verkeerde geschiedenisboek.
Dag Blauwvogeltje. Je schrijft: De politiek reageerde lauw dwz..ze zijn deze boeken alweer vergeten…
Ik vraag me af: Hoeveel Indische mensen hebben de moeite genomen om de boeken van Meijer en Keppy te lezen?
Hoeveel mensen zullen de moeite nemen om op 11 januari het speciale programma van de Winternachten (beide onderzoekers/ schrijvers zijn dan aanwezig)?
Misschien heb je wel een beetje gelijk “ze zijn het alweer vergeten”…er is wel een ontmoeting gepland tussen een delegatie van het Indisch Platform en een aantal bewindslieden zoals minister Bot,Zalm en mevr. Ros.
En dan komen er natuurlijk weer vragen van de Indozen, wat is het IP en wat doet het IP? Ayo Blauwvogeltje(s) niet zo pessimistich dan, we beginnen dit jaat weer met semangat baru….claudine.
Hi Claudine,
Ik heb die boeken ook niet gelezen, net zoals 99,9… % van de Indische mensen.
Dus… iedereen is erg lauw…
Maar de overheid heeft wel een belofte gesuggereerd indertijd:..
..het Breed Historisch Onderzoek zou uitsluitsel moeten geven of de overheid wilt/ in staat is materiële schade te vergoeden, te komen tot een rechtsherstel dmv vergoedingen.
Ik verwacht niet veel verder van de gesprekken met de bewindslieden..
Wat redelijk hard gemaakt kan worden -immers overheidsdocumenten genoeg- zijn de achterstallige salarissen, maar…. wilt de politiek daar een punt van maken ??
Wat ook enigszins hard gemaakt kan worden is het verlies van bedrijven en huizen. Ook hier zijn er bewijzen van eigendom te vinden.
Maar als de ontvreemder Japan of Indonesie is hoeft Nederland daar niet voor op te draaien voor mij..
Bovendien… gaat de bulk van de vergoedingen dan naar de toen rijkste mensen. En de minder-rijken kunnen fluiten naar ‘dit recht’
Wie kan nog aantonen dat zijn fiets,piano of de broche van oma verloren is gegaan ?
Je kunt natuurlijk ook redeneren dat Nederland medeschuldig is door haar koloniale politiek… ergo dus moet Nederland uitbetalen…. vooruit met die geldbuidel…
Hoe anders zou het gegaan zijn als Indonesië reeds in 1930 een onafhankelijke en democratische staat geweest zou zijn.
Hoeveel materiële schade was dan te voorkomen geweest.?
Maar toch.. vind ik dit ondergeschikt aan de geestelijke schade aan mensen.
Dat BHO had moeten gaan over de herschikking van de Indische samenleving..
Hoe is het hun immaterieel vergaan in de tweede helft van de vorige eeuw?
Gemiddelde sterftecijfer van de overlevenden.
Cijfers over ziektes, psychische gesteldheid, arbeidsongeschiktheid, scheidingen, gemiddelde inkomens, opleiding.
En dat in het licht van de oorlog en de exodus..
Niet te vergeten de ‘Indische samenlevingen’in Indonesië, Amerika, Canada, Australie en Nieuw Zeeland e.a.
Jawel… semangat baru voor 2007..!!
Zo pessimistisch ben ik niet, hoorrrrr..
H’m nederland een vlekje langs de noordzee? dat is een gewaagde uitspraak.
U draagt toch wel Uw indotiteitskaart bij U?we houden U in de gaten.
Nee Nederland is een trotse rivierdelta, een uitstroomvlak van het europese binnenland waar het spoelsel uit riolen alsmede zware metalen kunnen sedimenteren
Ho wat zeg ik daar? Zware metalen? het gebit kan wel wat aangetast zijn en de vacht mottig en vaal, maar van tandenloze zwaarmoedigheid staat het fiere Hollander zich niet betichten.
Lief Vogeltje, Het is allemaal waar wat je zegt. Deze regering doet helemaals niets voor ons. Kunnen we ook niet (meer) verwachten. Ze hebben ons destijds verkwanseld waar we bij stonden. Maar wat ermee te doen?
Kunnen we het verleden niet betereen plek geven en denken: “Het heden is belangrijker?”
Hoevelen van ons hebben niet gezegd op het laatst: “Na de bevrijding…DAN!”.
Hoevelen van ons hebben het”DAN” ingevuld?
Heel weinig..Want het verleden kreeg nog steeds de overhand. De trauma’s die ons bleven najagen. Het onrecht wat ons is aangedaan.
Maar wat schiet je ermee op? De jaren vliegen door je vingers en eer je het weet sta je met lege handen aan ervaring en verwerking.
Probeer het HEDEN te leven. Geniet van wat er WEL is. Anders heeft de Jap alsnog gewonnen, toch?
Geef jezelf een pluim op de hoed voor hetgeen je wèl gepresteerd hebt, ondanks dat verleden.
Daarmee maak je je zelf rijker en kun je dit ook uitstralen naar je omgeving. Deze regering zal ons nooit erkennen en compenseren voor alles wat we kwijt zijn. Dat brengt een oorlog nu eenmaal met zich mee.
Wij “oudjes” moeten zoveel mogelijk de geschiedenis blijven voeden met onze ervaring. Vastleggen wat fout gegaan is voor het nageslacht. Maar zèlf fier met het hoofd omhoog doorlopen.
Ons krijgen ze toch niet klein???
Hou je taai enad keep going!
Love and lots of succes with your site!
Nora Dijkgraaf
Goed zo Nora, ons kent ons, oftewel tahu sama tahu (niet wat je kunt eten maar wat je kunt ‘weten’). Jij hebt met je 3 boeken toch een flinke bijdrage geleverd aan het ‘vastleggen wat fout is gegaan’. Selamat tahun baru. I’ll be seeing you soon. Claudine.
Dankjewel Claudine! Hopelijk hebben mijn boeken íets kunnen beteken voor diegenen die het nog steeds moeilijk hebben.
Maar…iedereen heeft de KEUS om er aan te werken. Ik ben blij dat jij me hierin steunt en het uit kan dragen. See you soon I hope! All the best for 2007 met SAKURA. Dat er nog steeds meer matches mogen komen.
Liefs, Nora