In de Moesson van oktober stond deze ingezonden brief:
Als reactie op Poirries perikelen in het augustusnummer waarin hij zegt dat je als Indische Nederlander voor veel mensen niet goed te plaatsen bent, graag het volgende. Het Indische in de benaming Indische Nederlander is een feite een ontkenning dat je uit Indonesi afkomstig bent. En heeft in zekere zin dezelfde betekenis als het Indisch van toen vroeger namelijk dat je als Indo-Europeaan niet inlands en en nu in Nederland niet Indonesisch en dus mijns inziens niet Indonesisch-vriendelijk,Indisch betekende toen ook dat je geen belanda-totok (volbloed Nederlander) was en begin vorige eeuw werd de Indo zelf nog halfbloed genoemd. Discriminatie, maar toen wist men niet beter.
Wij waren in Indi in de Nederlandse volksmond Indo-Europeaan en geen Indische Europeaan. Logischerwijs zouden wij in Nederland eigenlijk Indo-Nederlander moeten heten. Het is toch geen schande om te zeggen dat je land van herkomst Indonesi is en je dus Indonesisch bent en niet Indisch. Indonesisch heeft hier niets te maken met je nationaliteit of je identiteit maar waar je vandaan komt. Wordt het niet hoogtijd te accepteren dat Indie voltooid verleden tijd is?
In mijn geval ik ben in Nederland geboren en is het dus letterlijk onzin om Indonesie als mijn herkomstland te beschouwen.Tenzij je het meer cultureel bekijkt, maar dat is niet de insteek van de schrijver die zegt..” niets te maken met..je identiteit”. Indisch verwijst voor Indische mensen zelf naar hun eigen groep die niet-Indonesisch is en niet-Hollands., maar een vermenging daarvan. Verweven daarmee verwijst het ook naar de gemengde rasafkomst. En ten derde is daarmee beschreven een van de landen van de herkomst die bepalend is: het land wat nu Indonesi heet en vroeger Indi. Het woord Indisch is daarvan afgeleid en het is meer dan 500 jaar oud. Voor honderden jaren had dit woord in de Nederlandse versie betrekking op wat nu heet Indonesi … het gaf een herkomstgebied aan. Het herkomstland wordt nog steeds aangegeven met ‘Indisch’..Dus hoezo ….een ontkenning? Indisch wordt nu vooral gebruikt om een eigen culturele identiteit aan te duiden, wat de briefschrijver niet goed beseft.. of mogelijk niet beseffen wilt vanuit het afzetten tegen anti-Indonesische emoties wanneer Indische Nederlanders hun eigenheid verdedigen.
Het woord Indonesi was halverwege de 19e eeuw slechts bekend bij een verdwaalde intellectueel en begon pas langzaam algemeen te worden in de dertiger jaren. Met de opmars van het begrip Indonesisch als vervanging van inlands werd ook de reeds gegroeide scheiding tussen het begrip Indisch en inlands doorgezet.. Welk ‘inlandse’ regio je ook neemt, de culturele identiteit is anders dan de culturele identiteit van de Indischen. Het is onzinnig, indisch-onvriendelijk tot ergerlijk om dit feit van eigen identiteit af te zwakken en de eigennaamgeving van de Indische Nederlanders af te serveren als niet Indonesisch-vriendelijk .. Wel of niet dat met die identiteitsscheiding een verheven voelen boven die inlanders meekwam.
Hoe Hollanders te Indie de Indos ook noemden.de term en de identiteit Indische Nederlander is door de groep zelf aangewezen als: zo willen we heten.. Waarom zou het logischerwijs Indo-Nederlander moeten zijn? Dus niet, want toentertijd was indo een negatieve benaming en overigens was indo- in indo-Europeaan afgeleid van Indi in weze een substituut voor Indisch.
De omschrijving Indonesische-Nederlanders suggereert in grote mate een Indonesische identiteit en snel zal de Hollandse volksmond dit afkorten tot de Indonesirs .
Wadoeh.60 jaar strijd in Nederland voor erkenning in de prullenbak gegooid hiermee.. En hoeveel jaren daarvoor was die strijd al voortstrompelend?
Indië is verleden tijd, maar niet voltooid, zie de VOC-verheerlijking van de hr Balkenende.
Indisch is geen verleden tijd , want velen van ons Indischen zijn nog niet dood..
BV : Je hebt gelijk. In jou geval is het zo , maar bij vele anderen NIET.Er zijn nog veel 1ste generatie en 2de generatie indisch/indo’s die in NOI zijn geboren.
Jou geval is ook dezelfde zoals de anderen die NIET in de oude N.O.I. geboren en getogen zijn .Jullie land van herkomst is Nederland.
Ik vind ook flauwe kul dat dese menir in een artikel kan schrijven dat de indische nederlanders die van NOI kwamen als Indonesisch te beschouwen.
Hij verwarde NOI met Indonesia.
Ken natierlijk niet.
Susah dese.
En het aanvoeren Niet “Indonesisch vriendelijk “is ook plauwe koel.
Sigeblek, aan de andere kant….
Zijn we niet allen indo kesasar in dit land of onze kinderen worden het wel.
Geldt ook voor jou…
Gelukkig zijn er nog mensen, die het Indië van vroeger in hun hart koesteren en nog altijd kunnen lachen als zij iets in het petjoh lezen. Ook de nostalgie aan deze tijd, zal menigeen nog diep in hun hart willen bewaren.
Ik werd enigszins geïrriteerd, geërgerd en geprikkeld door een artikel dat ik las in de Moesson van oktober 2006, van ene Harold Charles uit Maastricht, als reactie op “Poirrié’s perikelen” over het onderwerp over Tempo Doeloe n.l. Poekoel teroes, njo!
Hierin schrijft deze Harold het volgende: ” Het “Indische” in de benaming van Indische Nederlander is in feite een ontkenning dat je uit Indonesië afkomstig bent en heeft in zekere zin dezelfde betekenis als het “Indisch” van toen vroeger n.l. dat je als Indo-Europeaan niet inlands was en nu in Nederland niet Indonesisch en dus m.i. niet Indonesisch-vriendelijk. “Indisch”betekende toen ook dat je geen Belanda-Totok (volbloed Nederlander) was en begin vorige eeuw werd de Indo zelf nog “halfbloed” genoemd. Discriminatie, maar toen wist men niet beter.”
What the hell heeft dit eigenlijk te maken met het Indisch gevoel ook al was je hier in Nederland volledig geassimileerd en geïntegreerd. Had dit dan te maken met de uitspraak van J.P. (“Harry Potter”) over de z.g. “VOC- mentaliteit”? Men sprak toch in die tijd over de Verenigde Oost-Indische Compagnie en dus ook niet over Verenigde Indonesisch Compagnie? Of lag dat niet aan de desinteresse over alles wat onbekend was en de eigen calvinistische “Hollandse” mentaliteit?
Volgens mij haalt deze briefschrijver 2 dingen door elkaar en vergelijkt hij appels met peren n.l. het “Indisch gevoel” en de nationaliteit.
Verder schrijft hij: “Wij waren in Indië in de Nederlandse volksmond Indo-Europeaan en geen Indische-Europeaan. Logischerwijs zouden wij in Nederland eigenlijk Indo- Nederlander moeten heten. Het is toch geen schande om te zeggen dat je land van herkomst Indonesië is en je dus Indonesisch bent en niet Indisch. Indonesisch heeft hier niets te maken met je nationaliteit of identiteit, maar waar je vandaan komt”.
Ik vraag me wel af of deze briefschrijver vroeger ook onder de Indische Nederlanders (Indo’s) heeft verkeerd of alleen maar tussen zijn o, zo beschermde “totok muren” en wars was van het alledaagse gebeuren, buiten deze muren. Vooral als hij het heeft over “je bent geen Indisch maar Indonesisch”. In Nederland zeggen ze als je in Friesland geboren bent, dan ben je Fries o.i.d. Zeg in godsnaam niet tegen een Fries dat hij Hollander of een Limburger is en je wordt net als Bonifacius in Dokkum vermoord. Nog een andere opmerkelijke detail in onze “Oranje” geschiedenis is dat de vader en grootvader van onze kroonprins, Duitsers van geboorte waren, maar hij daarom nog geen Duitser is.
Tenslotte eindigt deze briefschrijver zijn ingezonden brief met: “Wordt het niet hoog tijd te accepteren dat Indië voltooid verleden tijd is?”
Alsof wij doesoen (dom/ onwetend) zijn en niet weten wat er in werkelijkheid heeft afgespeeld. Vooral wat betreft de mentaliteit van de Nederlandse Regering) t.o.v. hun eens zo “geliefde en rijke” kolonie en hun onderdanen, of was het meer een schuldgevoel/ spijtbetuiging van de briefschrijver zelf, dat hij dat warm Indisch gevoel niet meer heeft?
Daarom ben ik verheugd dat er nog veel Indische Nederlanders, ook al zijn ze hier in Nederland volledig geassimileerd en geïntegreerd, gelukkig een heel andere mening hebben over “ het Indië ” dan deze briefschrijver, zodat zij toch enigszins het warme Indisch gevoel kunnen koesteren en overbrengen. In welke vorm dan ook.
Ronald Schumacher.