Indische Schrijfschool:
De Javaanse Djemini, de Hollandse Piet Scholte. Op schoot hun dochter Lin Scholte.
Anak kompenie, er zijn nog mensen die meteen weten: wat is wat. Een kind van de kompenie, zoals het KNIL vaak ook werd genoemd. En de titel van een opmerkelijk verhaal over die kinderen, over de mannen en de vrouwen die in de tangsi leefden.
Dit jaar is dat verhaal Anak Kompenie 60 jaar oud.
Het boek verscheen in 1965.
De Indische schrijfster Lin Scholte (1921-1997) had het net zo goed nu kunnen publiceren, gezien ten eerste de tijdgeest die gekant is tegen het KNIL en ten tweede de magere kennis van het vooroorlogse Indië.
Het lijkt soms wel of iedereen toen een dader of een slachtoffer was. Het een of het ander, meer mogelijkheden zijn er niet.
Maar wie breder durft te kijken, kan ook meer zien.
...................
Indisch4ever 
Anak Kompenie is in mijn ogen het beste autobiografische boek ooit door een Indo geschreven .Lin Scholte was eens samen met haar broertje op bezoek bij haar Hollandse oma in Nederland .Zij was verdekt opgesteld .toen ze een gesprek van haar oma afluisterde .die foeterde “” Zal blij zijn als die twee zigeuners zijn opgerot !”” Lin dacht ook alleen maar “” Zal blij zijn als ik weer in mijn eigen land ( Indie ) ben !
Dit boek heb ik niet gelezen, maar het lijkt wel heel veel op het boek ‘Jemini’ van de Indonesische schrijver Suparto Brata.
Dit is het verhaal van een meisje genaamd Jemini, een tangsi (kazerne) meisje dat leeft als kind van een Nederlandse militair (van de kumpeni of kompeni, dit was de gangbare naam voor de VOC, later ook wel door Javanen voor KNIL gebruikt, men maakte dat onderscheid niet zo).
Suparto Brata werd geboren in Surabaya in 1932. Hij schrijft al sinds 1952.