Historiek:
Emeritus hoogleraar Fridus Steijlen pleit in aanloop naar het herdenkingsjaar 2026 voor een breder perspectief op de Molukse geschiedenis
Fridus Steijlen, emeritus hoogleraar Molukse migratie en cultuur aan de Vrije Universiteit Amsterdam, doet al decennia onderzoek naar de geschiedenis en identiteit van de Molukse gemeenschap in Nederland. In aanloop naar het herdenkingsjaar 2026 pleit hij voor een breder perspectief op deze geschiedenis, waarin niet alleen de pijn en woede, maar ook de veerkracht van de Molukkers centraal staat. Historicus Robbert van Leeuwen stelde Steijlen enkele vragen.
ander artikel van Historiek:
Heerst er nog veel woede binnen de Molukse gemeenschap?
“Ja. Vooral bij de tweede generatie. Bij de derde trouwens ook. Men is boos over het geheel. Het gevoel heerst van: ‘Onze opa’s zijn out of the blue ontslagen en gedumpt in voormalige concentratiekampen.’ Er heerst ook frustratie dat het de Nederlander eigenlijk gewoon niet boeit.






















































De graven van alle militairen van het toenmalige Koninklijk Nederlands-Indische Leger (KNIL) en hun partners hebben op de Algemene Begraafplaats Vught eindelijk een bijzondere status gekregen. Een eeuwigdurende grafrust is gegarandeerd, waardoor tevens sprake is van een vrijstelling van grafrechten.
————-
https://www.bd.nl/vught/veel-emoties-bij-eerbetoon-knil-militairen-gerechtigheid-na-al-het-onrecht-dat-is-aangedaan~a7a877a3/
Zijn er ook niet-Molukse miltairen begraven daar ?
Zo ja… zijn hun nabestaanden ook gratis eeuwigdurende grafrust beloofd?
MOZA:
_____
Dus ? 12.500 mensen. Soldaten met gezinnen, waarvan 4.300 in voormalige concentratiekampen werden geplaatst, begrijp ik
Het KNIL werd opgeheven in juli 1950.
Maar de demobilisatie moest gebeuren op een gebied naar keuze van de militairen.
Er waren Molukse knillers die kozen voor ontslag waar ze waren. Ze gingen verder als burger of als soldaat in het Indonesische leger.
Zowat 4.500 Molukkers kozen daar niet voor.
Zij werden overgeheveld van het KNIL naar de Koninklijke Landmacht (ca 8000 soldaten met de Nederlandse nationaliteit ook)
Eind 1950 was er in Nederland een gerechterlijk vonnis dat deze molukkers niet gedemobiliseerd konden worden in een gebied die de soldaten als vijandelijk zagen.
De Nederlandse regering kon hen ook niet naar Ceram of Nieuw Guinea brengen, want dat wilde Indonesië niet.
Vandaar het inschepingsbevel voor Nederland met een vage belofte van na zes maanden terug naar Indonesië voor demobilisatie op veilig gebied.
Toen dat bevel kwam in 1951 konden de soldaten ter plekke ontslag nemen en niet meegaan. Maar hoeveel deden dat wel en hoevelen wisten dit niet . Of bezweken voor de groepsdruk van en masse naar de Molukken gaan voor de onafhankelijkheidsstrijd van de RMS ?
Hoeveel Molukkers werden indertijd in voormalige concentratiekampen geplaatst ?
Is het een minderheid ? Wat ik aanneem . Dit is een feit wat generaliserend kan uitwerken en als mensen denken een meerderheid woonde er, dan is het een cliché.
.
De 90 locaties waar ze geplaatst werden.
Bij gebrek aan een beter woord, zijn de Molukkers indertijd natuurlijk wel genaaid door de Nederlandse overheid. Met een trucje van de KNIL in de KL geplaatst zodat ze bevelen moesten opvolgen en om te laten zien dat overheid de rechtspraak ‘volgde’. En zodra ze in Nederland aankwamen; “Sorry jongens (en meisjes) maar nu zijn jullie allemaal ontslagen… eh gedemilitariseerd. We hebben nog wel een paar interessante bewaking baantjes voor jullie. Trouwens, jullie zijn geen Nederlanders maar Indonesiërs!”