Een gastpikirans van Peter van den Broek.
In Magelang (midden-Java), tijdens de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolutie (Bersiap), stierven in de periode oktober 1945 – november 1946 minstens 76 personen.
Op 1 november 1945, precies 79 jaar geleden, hees een onbekende Molukse koster de Nederlandse driekleur op de pastorie. Indonesische nationalisten, die de stad in handen hadden, waren woedend op deze provocatie. Hun gezag en orde werd aangetast. Als represaille ontvoerden zij 8 Jezuïeten en de Molukse koster naar de Javaanse begraafplaats waar zij allen werden doodgemarteld. De datum 1 november is niet toevallig gekozen, Allerheiligen wordt dan gevierd. Was hier sprake van een doelgerichte actie, een oorlogsmisdaad?
In hun boek “Geluid van Geweld” (2022) baseren de onderzoekers Captain en Sinke hun aantal doden en vermisten voornamelijk op gegevens van de Oorlogsgravenstichting, zie de OGS-website.
Op bijgesloten lijst staan 80 personen waarvan slechts 57 bij de Oorlogsgravenstichten zijn geregistreerd
29 personen zijn zowel bij de Oorlogsgravenstichting (OGS) geregistreerd als van wie een overlijdensakte is vastgelegd bij de Burgerlijke Stand (B.S.) te Batavia/Jakarta.
28 personen zijn bij de OGS zijn geregistreerd maar van wie geen overlijdensakte bestaat. Zij zijn juridisch en officieel niet dood! Hoe worden deze “doden” door Captain en Sinke aangemerkt?
Van 20 personen bestaat wel een overlijdensakte (B.S.) maar deze personen zijn niet door de OGS geregistreerd. Waar zijn deze personen in het boek van Captain en Sinke te vinden?
Op de lijst staan 3 personen die bij de OGS onvermeld zijn en niet in het overlijdensregister van de burgerlijke stand te Batavia/Jakarta zijn geregistreerd namelijk de 2 Jezuïeten Dirdjowosoewito en Widjosoesanto en de Molukse koster van de pastorie in Magelang. Zijn zij volgens Captain en Sinke dan niet dood?
Ik zoek via mail contact met nabestaanden van personen die in Magelang tijdens Bersiap stierven opdat uiteindelijk duidelijk wordt wat er toen met hen precies gebeurde. Peter van den Broek vandenbroek@libero.it
N.B. 2 november is het Allerzielen (pro requie omnium defunctorum) en dan herdenken Katholieken de doden.
Peter van den Broek
...................
Indisch4ever 
Op het eerste gezicht lijkt er niets aan de hand in Magelang.
Een aantal mensen op bovenstaande lijst zijn na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945, als gevolg van ontberingen in het Japanse interneringskamp, zoals hongeroedeem, uitputting en andere kampziektes, in het RAPWI- of Militair Hospitaal in Magelang overleden.
Wat opvalt is dat er twee personen in de gevangenis zijn overleden. Dit was een Republikeins kamp, ook wel beschermingskamp genoemd, en lag in het centrum van de stad aan de gevangenisweg.
In de gevangenis overleden?
In deze gevangenis speelden zich verschrikkelijke dingen af
Bij nader onderzoek blijkt dat er in de gevangenis niet alleen bruut geweld werd gebruikt en martelingen plaatsvonden, maar dat er ook moordpartijen, ik herhaal MOORD-partijen op de binnenplaats van de gevangenis zijn gepleegd.
Daarnaast werd Iemand uit de gevangenis weggevoerd naar de kaderschool,p en is daarna vermist. De KNIL-kaderschool in Magelang was ook een Republikeins, dus Beschermings-kamp. Maar er werden minstens dertig (30) mensen in Magelang vermist. In de Bersiap periode betekende vermist ontvoerd en uiteindelijk vermoord.
En dan “beweert” de historica Mary van Delden dat de GEWELDLOZE overname van Indo-Europeanen in Magelang een duidelijk voorbeeld is van Soekarno’s gezag over gewelddadige fanatieke elementen.
Hij had in de Bersiapperiode wel degelijk overwicht, want over heel Java werd gehoor gegeven aan zijn opdracht (begin oktober 1945) om Nederlandse burgers te interneren en te bewaken”. De bloedige gevolgen werden allangs duidelijk
Mevrouw Van Delden heeft best gelijk te beweren dat Nederlandse burgers (en ook Indo-Europeanen) werden geinterneerd, maar of ze ook “bewaakt” werden, valt nu te betwijfelen! Als eufemisme kan het wel door de beugel.
Zij heeft geen nauwkeurig kwantitatief onderzoek. Laat staan degelijk research naar sterfgevallen in haar zogenaamde Beschermingskampen.
De bewering dat Republikeinse kampen Beschermingskampen waren, althans in Magelang komt daarom in de lucht te hangen als een luchtkasteel.
Bert Immerzeel, één van de vele ongelovige Thomassen van Javapost.nl zegt in een interview gepubliceerd in het laatste Bersama Magazine : “ ik verander van mening als iemand mij met historisch verifieerbaar materiaal kan overtuigen van het tegendeel.
Nou hij kan het kwantitatieve materiaal op een presenteerblaadje krijgen.
Velen hebben heel diepzinnige vragen gesteld over het precieze aantal doden tijdens de Bersiap. Op platforms als I4E en Javapost wordt dan vaak opgemerkt dat we dit aantal nooit exact zullen kunnen vaststellen, waarna men het onderwerp lijkt te laten rusten. Zo maakt men zich er gemakkelijk van af, vindt U niet, meneer Immerzeel?
Natuurlijk wordt
de verkeerde vraag gesteld. Want tijdens de Bersiap was er niet alleen sprake van doden, maar ook van vermisten. Om te stellen dat het zoeken naar exacte aantallen ‘complete onzin’ is, vind ik wat genuanceerd.
Hoe definiëren de auteurs van “Geluid van Geweld” de termen ‘doden’ en ‘vermisten’, en hoe zijn deze cijfers tot stand gekomen?
1. Zij hebben hun dodencijfers niet geverifieerd aan de hand van overlijdensaktes bij de Burgerlijke Stand van Batavia/Jakarta.
2. De auteurs hebben hun vermistencijfers niet vergeleken met de gegevens van het Rode Kruis.
In mijn artikel in Bersama Magazine heb ik aangetoond dat de auteurs van “Geluid van geweld” het archief van het Rode Kruis, inclusief het Centraal Informatie Bureau (CIB), niet hebben geraadpleegd. Dit archief bij Nationaal Archief onder nummer 2.19.275 bevat namelijk lijsten en berichten met betrekking tot de Bersiap, waaronder ook vermistenlijsten met index. Dus waarover hebben we het eigenlijk?
In de namenlijst van Magelang worden de personen duidelijk geclassificeerd op basis van de doodsoorzaak:
• Overleden in het RAPWI-ziekenhuis in. Magelang door ontberingen tijdens internering in een Japans kamp.
• Ontvoerd en vermist dat tijdens de Bersiap in de meeste gevallen vermoord betekende.
• Vermist tijdens de Bersiap, hoogstwaarschijnlijk vermoord, wordt nog onderzocht.
• Vermoord.
• Onbekend, doodsoorzaak wordt nog onderzocht.
Als voormalig Financial Controller bij een Multinational weet ik wel wat van cijfers af, maar belangrijker is het verhaal achter de cijfers, zoals het verhaal over de Jezuïeten. We hebben het wel over geschiedschrijving, laat dhr. Gerard dat goed in zijn oren knopen.
Uiteindelijk moet mijn kwantitatief onderzoek duidelijk maken hoeveel mensen minstens als vermoord en als vermist tijdens de Bersiap kunnen worden beschouwd. Natuurlijk zullen er altijd slachtoffers blijven waarvan de exacte doodsoorzaak onbekend zal blijven, maar we moeten blijven zoeken naar antwoorden.
De houdbaarheidsdatum van nutteloze vragen over de Bersiap is al lang verstreken.
Peter blijft stoer doen en hoog van de toren blazen. Captain en Sinke hebben hun werk niet goed gedaan.
Begrijp me niet verkeerd als ik zeg dat het er niet toe doet of in een oorlog of revolutie een dode meer of minder is gevallen.
Hoeveel soldaten en burgers zijn er precies omgekomen in de Eerste Wereldoorlog? En in de Tweede Wereldoorlog? Hoeveel precies? Maar dan ook precies! Hoeveel doden zijn er in Gaza? Precies getal noemen! En in Oekraïne? Precies getal noemen! Zes miljoen Joden vermoord in WW@? Zes miljoen? Niet 5.581.778? Niet 6.204.448?
Complete onzin om zo te redeneren.
Indeed! The best of seers and seekers in those horrible and sad situations, is he who guesses WELL.
Guess well? Kennelijk is “Anoniem” niet bekend of vertrouwd met verantwoord (geschiedkundig) onderzoek en de daarbij behorend terminologie.
Laat Anoniem maar raden a) hoeveel onder de 81 personen inclusief Wouter van Beek op de lijst Bersiap slachtoffers genoemd kunnen worden, b) hoeveel ten gevolge van ontberingen in de Japanse interneringskampen in de periode oktober 45-november 46 stierven , c)hoeveel personen als Vermist werden opgegeven (c) en d) hoeveel twijfelgevallen waren?
Zijn antwoord zal best mooi klinken, maar is wel goed en creatief verzonnen. Trouwens zo’n loze opmerking heeft niks met verantwoord onderzoek van onze geschiedenis te maken
True science and research teaches, above all, to doubt and to be ignorant!
Iets over de situatie in Magelang, oktober 1945
Mijn overgrootvader Wouter van Beek is vermist geraakt in 45 te magelang. Wilde het graf van zijn overleden vrouw bezoeken. Ondanks de waarschuwingen is hij toch naar het graf gegaan, en nooit meer teruggekomen.
Tot op heden weten we niet wat er is gebeurd.
Theodora Everarda Bronkhorst is vermeld op de Magelang lijst.
Theodora (oma Doortje) was mijn overgrootmoeder en ook de grootmoeder van kol. Sjoerd Lapre. Volgens oom Sjoerd was zij vermoord in Bandung, ze hebben haar met de runcing afgemaakt. De familie had haar al gewaarschuwd niet naar Bandung te gaan waar ze logeerde bij een Ambonese familie.
Ik zie ook op die lijst dat zij de enige was die op 27-3-1946 werd vermoord.
A.Olive
De oma van Sjoerd Albert Lapré was Helena Cecilia Bronkhorst, zuster van Theodora Everarda Bronkhorst.
Helena was 5 jaar jonger dan Theodora en ze overleed in Bandoeng op 24 juli 1945, als gevolg van oedeem op haar hoge leeftijd. (OGS-dossier)
@Boeroeng
Theodora Everarda Bronkhorst was getrouwd met Pieter Jacobus Lapre in 1880.
Als de grootmoeder van Sjoerd Lapre, Helena Cecilia Bronkhorst was, hoe komt Sjoerd dan aan de naam Lapre?
Volgens de website van Eric Wiggers is Theodora inderdaad overleden in Magelang en niet Bandoeng zoals ik dacht.
A.Olive
Sjoerd Albert Lapré
Ouders Sjoerd:
Dieter Brugma Lapré en Sara van der Zeep
Ouders Dieter :
Johannes Albertus Lapré en Helena Cecilia Bronkhorst
Mevr. Theodora Everard Lapré-Bronkhorst is wel opgenomen in de overlijdensregisters bij de Burgerlijke Stand B.S. te Batavia/Jakarta: jaar 1947, aktenummer 2052.
Deze registers zijn te raadplegen bij Family Centers van de Mormonenkerk (Latter-Day-Saints LDS) in enkele grote steden in Nederland. Waarschijnlijk heeft de Opsporingsdienst Overledenen ODO gerechtelijk onderzoek gedaan naar de verdwijning/vermissing van mevr. Lapré-Bronkhorst.
Als deze vrouw spoorloos zou zijn verdwenen, kon de ODO een Verklaring van Vermissing VvV opstellen. Bij gebrek aan een stoffelijk overschot kon de Landsrechter na rijp beraad deze VvV omzetten in Overlijdensakte. Met de overlijdensakte konden nabestaanden de nalatenschap (erfenis) regelen.
N.B. de onderzoekers Captain en Sinke hebben nooit hun gegevens van slachtoffers in de Bersiap geverifieerd met de overlijdensaktes bij de B.S. te Batavia/Jakarta. Voor hen bestaat mevr. Theodora Everard Lapré-Bronkhorst niet!
Wellicht kan als blijk van erkenning een aanvraag bij de Oorlogsgravenstichting worden ingediend om mevr. Theodora Everard Lapré-Bronkhorst alsnog te registreren op hun website.
Nagegaan kan worden of er een ODO-of Rode Kruis (vermissing) dossier van mevr. bestaat!
Merci Boeroeng.
Nooit geweten dat de oma van Sjoerd lapre, Helena Bronkhorst, een zuster was van Theodora Bronckhorst.
Die twee zusters waren dus getrouwd met de twee broers Lapre, Pieter en Johannes. Tenzij dit neven waren.
Zo zien we maar waar I4E goed voor is.
A.Olive
Wijnand Lucasvan Slooten was gehuwd met Pauline Bamberg, een tante van Yvonne Keuls