Vader, wie ben je?

Yoko Huijs-Watanuki woonde een paar jaar in Nederland toen ze in 1994 zomaar ergens door iemand werd aangesproken met de vraag of ze wilde praten met iemand die zijn Japanse vader aan het zoeken was. Al snel bleek dat hij een van de velen was, geboren uit een Indische moeder en een Japanse vader uit de bezettingstijd in Nederlands-Indië. Ze noemden zich Japans-Indische nakomelingen (JIN’ers). Het bestaan van deze kinderen was volkomen nieuw voor Yoko. Zij maakte kennis met Molly en haar vriendinnen Nanny en Claudine en begon hen en anderen te helpen bij hun zoektocht naar vaders in Japan. Door haar boek van 2006, getiteld Watashi wa dare no ko? (Van wie ben ik een kind?), gaf zij hieraan bekendheid. Daarin wilde zij vooral ook hun innerlijke reis uitbeelden: de groei vanuit de schok en de verwarrende emoties over hun afkomst, op zoek naar de waarde van het bestaan ​​als mens.   
Het eerste deel van Vader, wie ben je? bevat de vertaling van Watashi wa dare no ko?
Het tweede deel biedt een overzicht van het zoekproces dat JIN’ers vanaf 1991 hebben ondernomen. Daarin worden andere nakomelingen geportretteerd in hun worsteling om met hun afkomst en identiteit in het reine te komen. Het willen weten staat hierin voorop.
Aan bod komen verder belangrijke Nederlandse en Japanse helpers, zoals de Java-veteraan Uchiyama Kaoru (1995-2012) en de Stichting Oorlogsgetroffenen in de Oost (2012-2022).
Het derde deel geeft het vervolg van Yoko’s verhaal: hoe het met Nanny, Claudine en Molly na 2006 is verdergegaan. Nanny ontmoet uiteindelijk haar halfbroer, Claudine haar halfzus en het geheim van Molly wordt onthuld waarover Yoko in haar boek moest zwijgen.  
Te bestellen bij  HaEs Producties

Dit bericht werd geplaatst in Boeken. Bookmark de permalink .

8 Responses to Vader, wie ben je?

  1. hgdolfin2014 schreef:

    Ik weet wat over haar geschreven is. Er wordt haar van alles toegedicht (van horen zeggen, of verondersteld), maar de moeder zelf komt nergens aan het woord. Ik denk dat we dan erg voorzichtig moeten zijn met interpretaties over wat er gebeurd is.

  2. bungtolol schreef:

    Reactie van Bung Tolol van 4 augustus 2024 is verwijderd na samenspraak Bung Tolol en Boeroeng .👍👍👍

  3. ronmertens schreef:

    @vader; ‘wie ben je etc.’ – Heb ooit kennis gemaakt/lezing bijgewoond van de vereniging: Sakura. Japanse nakomelingen van de bezetting in Indië/Indonesië. Mi bestaat die nog. – Doet me weer denken aan die Indische vrouw (in R’dam), die (nb. jaren lang) dood in haar woning werd gevonden. Haar dochter, uit een verbintenis met een Japanner en daardoor van haar moeder vervreemd, heeft haar via een geplaatste foto in de krant herkend.

    • hgdolfin2014 schreef:

      De vereniging JIN (1991) en stichting Sakura (1995) bestaan nog.
      De zinsnede ‘daardoor van haar moeder vervreemd’ berust op speculatie, niemand heeft die moeder hierover gesproken. Vervreemding tussen moeder en kind is niet vanzelfsprekend. Er zijn veel voorbeelden van het tegendeel.

      • Boeroeng schreef:

        Over die vrouw die 10 jaar dood in het huis lag.
        Het was de dochter zelf die vertelde al vele jaren geen contact met haar moeder te hebben gehad. Die vervreemding werd door de moeder ingezet.

        AD.nl
        ——
        ,Het werd steeds moeilijker haar te bereiken’’, vertelt Evelyne. ,,Vaak nam ze de telefoon niet op. En belde ik aan, wanneer ik wist dat ze thuis was, dan deed ze niet open. De gordijnen zaten altijd dicht. Het is spijtig dat mijn moeder nooit zichzelf heeft kunnen zijn. Ze was een lieve, sociale vrouw, maar door alle gebeurtenissen kon ze zich niet goed uiten.’’

        Evelyne doelt op wat haar moeder tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië (1942-1945) is overkomen. Het gezin De Bruin krijgt in de Tweede Wereldoorlog te maken met honger, intimidatie en gewelddadigheden door de Japanners. Beppie raakt zwanger, nadat ze op haar zestiende door een Japanse militair verkracht is. Zo wordt Evelyne geboren.

      • ronmertens schreef:

        @hgdolfin; ‘vervreemd etc.’ – Ik bedoelde haar kind/dochter de ‘schuld’ te geven van haar omstandigheden. Dat ze na de oorlog door de (Japanse)dochter steeds aan die periode werd herinnerd cq. wordt aangesproken. Vooral bij aankomst/verblijf in Nederland. Een kind met duidelijke kenmerken anders dan de moeder, broer of zuster! Ik heb dit in de Japanse tijd en erna hier meegemaakt. Een vrouw die toen voor de Jap werkte; daardoor de gehele familie(!) door haar inkomsten onderhield! Met de consequentie van een Japans kind, maar na de oorlog door iedereen werd/wordt gemeden!

Laat een reactie achter op Boeroeng Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *