Sommige mensen vinden dit soort beelden aanstootgevend.
Het zou laten zien hoe schandelijk Nederlanders de Indonesiërs behandelden.
Over de foto … en het boek … Over het kerstkaartje
Foto:
Ik las ergens dit verwijt over de twee passagiers:
…..Ze hadden überhaupt NIETS in dat land te zoeken….
De passagiers waren geboren en getogen op Java? Dan hebben ze ALLES te zoeken daar, in eigen geboorteland.
Twee passagiers rijden lijkt me zwaar werk, maar de betjakrijder werd niet door de passagiers gedwongen. Hij koos zelf voor deze beproevingen. In loondienst of als eigen baas.
In die laatste positie kon hij ook zelf kiezen welke prijs te vragen.
Vraagt hij veel en zien mogelijke passagiers verderop een andere betjakrijder en lopen daarheen dan kan hij deze klanten mislopen. Zijn dwang is dan de concurentie van de collega’s.
Waren in de foto links de stoeldragers vaste bedienden van mevrouw of meneer toean? Dan is dat dwang. Weigeren kon ontslag betekenen.
Hadden de drie dragers het zwaarder met een vrouw van 60 kilogram dan de betjakrijder met 2 passagiers ?
Was het een vernedering? Of is dat idee van vernedering een schaamtegevoel van nazaten van de dominante cultuur ?
Ik zou denken… mevrouw toean… leer paardrijden. Voor iedereen is dat gemakkelijker.
De foto van de betjakrijder is gemaakt ca 1940 in de straat Pasar Baroe , voor het pand nummer 113 te Batavia. Surf naar hedendaags google street view, waar nr 113 een bruine poort heeft . Zie de originele ingekleurde foto, nu als boekcover.
Het kerstkaartje vind ik niet leuk omdat het gesitueerd is in een gewelddadige periode voor het behoud van een Nederlandse dictatuur. De opzet was te verdienen aan de wens van soldaten een leuk onbezorgd kaartje naar huis te sturen, hier met de boodschap: maak geen zorgen over mij, blijf vrolijk.
Er was ooit kritiek dat het kaartje racistisch en koloniaal was.
Het woord koloniaal zou ik ook kunnen gebruiken, maar dan omdat het kaartje de werkelijkheid van de oorlog met een fout doel verbloemde. Niet omdat de ‘afgedwongen’ gedienstigheid van de betjakrijder zo afschuwelijk was.
Het racismeverwijt is te ver gezocht. Generaliserend een etiketje plakken.
...................
Indisch4ever 
@Boeroeng; ‘kerstkaartje etc.’- In deze ‘politionele serie’ is er ook een kerstkaart met; een voortrazende tank waarbij de schutter Christelijk Nederland; zalig kerstfeest toewenst!
Gelukkig verdwijnen die uitgemergelde paardjes meer en meer uit het straatbeeld. Net als de aapjes in het clowns uniform aan de ketting.
De becak is in Jakarta bijna wel verdwenen, zelfs de bajaj moet het onderspit delven tegen de goedkope online taxi’s, ze gingen al van tweetakt naar viertakt motorversies. Dat was verplicht door het het lawaai en de vervuiling.
Maar in Semarang, Tangerang en Yogyakarta bijvoorbeeld, vind je gewoon nog de becak. Wel niet echt goedkoop en de jongeren zien het niet zitten dus hoe lang het nog zal duren…
De angkot is nog wel heel populair, eigenlijk onverantwoord maar wel een interessante ervaring.
Ik denk … een becak met een sterke elektrische motor kan toch een toekomst hebben ?
Die kan goedkoper zijn dan een taxi en bij files is het wendbaarder.
Ja een becak met een elektrische motor en dat opladen is een fluitje van een cent ! Overal hangen er elektriciteit draden ! 🥳🤪😜
Zonne-energie wordt hier niet efficiënt gebruikt terwijl het een grote rol zou kunnen spelen. Als je ziet wat men in Australië doet… ik zou dolgraag een wallbox met een BEV hebben maar heb weinig zin om proefkonijn te spelen.
Een probleem met een BEV is dat als je een lange rit maakt dan moet je de electriciteit van anderen gebruiken om weer naar huis te kunnen gaan. BEV stations zijn nog niet overal. Niet zo leuk.
Vele Betjaks worden verhuurd aan die arme betjakrijders.
Mijn overgrootmoeder had een kleine Deleman verhuurderij en ik geloof dat het haar niets kon schelen wat voor paarden werden gebruikt door de huurders. Die electrische motor zou alleen een uitkomst zijn als de “Betjak Kerel” zoals wij die vroeger noemden zijn eigen betjak had. Hij zal zijn electriciteit dan wel moeten stelen want het kan zijn dat hij geen electriciteit thuis heeft als hij een huis heeft want arme betjakrijders wonen in hun betjak.
In Singapore zijn de betjaks al heel lang tegen de wet vanwege gezondheids redenen (spataderren)
Elektrische (bak)fietsen zie je hier nauwelijks. Wel motoren, vnl. Chinese merken. Zijn natuurlijk ook wel duur. Ik heb een snelle elektrische step die ik op Bali gebruik; ideaal voor boodschappen. Maar iedereen verklaart me voor gek.
Om de zoveel tijd proberen ze weer eens iets te elektrificeren. Eén van de laatste keren was het een Bajaj uit Zweden.
Zoals gewoonlijk, een stille dood gestorven, nooit meer iets van gehoord. Het lijken soms wel Amerikanen; super enthousiast aan iets beginnen, het loopt verkeerd af, ze zullen niets leren uit de fouten. En een paar jaar later weer hetzelfde liedje.
“Ik zou denken… mevrouw toean… leer paardrijden.”
Ik geloof dat dat kleine paardje het zwaarder had dan die 4 mannen.
In Nederland zou de dierenbescherming erbij komen.