Susanne Groot heeft heel goede herinneringen aan: De nasi van haar opa. Haar opa en oma woonden in Indonesië, maar moesten in 1950 terug naar Nederland. Haar opa maakte heerlijke nasi en was heel precies over de wijze waarop dit klaar gemaakt moest worden. Met de juiste hoeveelheid kruiden en natuurlijk altijd gebakken op de ovenplaat, want nasi moet knapperig zijn! Susanne heeft dierbare herinneringen aan haar grootouders, die nog zeer aanwezig zijn in de familie en waarover vaak wordt gesproken.

De oma van Susanne was na de oorlog verloofd met een Canadees, de relatie ging helaas uit en zij besloot radicaal een andere weg in te slaan en vertrok als verpleegkundige naar Indonesië. Na verloop van tijd kreeg zij een nieuwe relatie met de chauffeur van de ambulance waarop zij reed, zij werkten samen in een Rode Kruis team. Deze chauffeur werd later de opa van Susanne.
Nieuws uit de regio Bunnik