De ‘pijn van de herinnering’ aan de oorlog kwam pas na tientallen jaren

0c9a0-frits-siegel-kreeg-een-trauma-nadat-hij-jaren-later-zijn-vaders-verhaal-over-de-oorlog-aanhoorde-rechten-rtv-drenthe-dylan-de-langeFrits Siegel (Padang, 1937) was vijf jaar toen de oorlog in 1942 in Indonesië uitbrak. De Japanners vielen er binnen. Met zijn vader Albert, moeder Netty, oudere stiefbroers Jim, Jack en John en jongere zusje Dora woonde Siegel op West-Java. Zijn vader Albert Siegel bekleedde een hoge functie bij het Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie (PTT), op het hoofdkantoor in Batavia. Toen de oorlog uitbrak, vocht hij als sergeant in het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger.Gevangenis.
Na de overgave ging Albert Siegel bij het verzet, maar hij werd verraden en belandde in de gevangenis. Net als Frits’ oudste stiefbroer Jim. Albert werd er op de meest gruwelijke manieren gemarteld. Jim werd hard aan het werk gezet en later ook gemarteld. Moeder Netty vluchtte ondertussen met haar overgebleven kinderen vanuit de stad Buitenzorg de heuvels in, naar de wijk Kedoeng Halang. Daar lieten de Japanners hen met rust. Dylan de Lange bij RTV Drenthe

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

3 Responses to De ‘pijn van de herinnering’ aan de oorlog kwam pas na tientallen jaren

  1. Bung Tolol schreef:

    Ja met alle respect voor de heer Siegel ,hij mag natuurlijk zijn belevenissen als kind hier vertellen ,is zijn goed recht maar van dit soort verhalen zijn er 13 in een dozijn ! Waarom denk je dat het Dagboek van Anne Frank zo,n groot succes was ? Anne sprak niet vaak over de oorlog maar meer over de dingen waar elk jong meisje het over heeft o.a jongens ,de liefde ,school ,sport en Anne sprak alleen maar goed over de Nederlanders ! Daarom dachten de meeste mensen ,waar ook ter wereld dat er geen anti-semitisme was in Nederland ………………..Nou ja ……………… maar o.k terug naar die verhalen over die oorlog in Indie en de nasleep .Ik las eens dat een Indische vrouw en kind werden gered uit handen van die peloppers door een betjak rijder ,die hun bliksemsnel oppikte en zo het leven redde ! Of een Indonesische vrouw ,die een Chinees wegtrok uit de handen van een bloeddorstige groep moordenaars .Kortom we hoeven die ellende niet te verdoezelen maar er waren toch ook wel leuke dingen ? We moeten toch niet denken dat alle Indonesiers moordzuchtige moordenaars waren ? DAT IS BESLIST NIET WAAR !! Net als niet alle Duitsers moordenaars waren .Bung Karno zorgde er persoonlijk voor dat de architect Schumacher niet in het Japanse kamp verdween en natuurlijk baboe Soep ,die zorgde dat haar nonja en anak niks overkwam ,kijk die andere kant van de medaille zou ik graag willen zien ! Niet alleen doffe ellende ! Doffe ellende was er natuurlijk ,kijk alleen maar naar die documentaire over de kinderen Engelenberg maar er zullen toch ook wel meer opwekkender verhalen zijn ? Sorry Pak Siegel dit is geen kritiek op u ! 😎

    • Jan A. Somers schreef:

      Heb ik niets aan toe te voegen. Er is al zieligheid genoeg. En inderdaad, baboe Soep ging voor ons gewoon belandja op de Pasar. En had voor mijn fietstochten toch voor mijn veiligheid maar een roodwit speldje voor mij gekocht.

  2. Indisch4ever schreef:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *