Koken en reizen zijn twee van mijn favoriete bezigheden en aan Indonesië heb ik mijn hart verpand. Er gaat dan ook bijna geen dag voorbij zonder trek in Indonesië. In het begin van de Corona-pandemie waren we bij Merapi druk in de weer met reizen om te boeken of te annuleren. Na enkele maanden kregen we het erg rustig en ben ik begonnen met het schrijven van een boek. Aangezien reizen en koken twee van mijn favoriete bezigheden zijn en ik aan Indonesië mijn hart heb verpand, was de opzet van het boek snel duidelijk.
...................
Indisch4ever 
Ik heb in Europa eigenlijk nog niet vaak nangka te koop gezien. Op zich misschien wel logisch daar het een nogal smakeloze vrucht is die ook niet zo heel veel vitamines bevat. In de tuin van mama staat er een jackfruit boom en die heeft vaak vruchten groter dan een basketbal. Spijtig dat de boom zo lelijk is.
Waarschijnlijk ben ik één van de weinigen hier die niet zot is van die beschreven Gudeg (uitspraak: goedùk met een harde Engelse g). De textuur doet mij iets teveel aan brokken vet denken. Wat ik wel heel lekker vind is de Gulai Nangka, vooral die uit Padang. Daarin is de jackfruit wat harder en heeft het iets meer weg van gebakken vlees.
In de Padang keuken blijft mijn grote voorliefde (neen, niet de Rendang maar) Jengkol. Mijn echtgenoot mag het van mij niet meer eten omdat dit bij mannen problemen met de nieren kan veroorzaken.
En dat alles is niet duur en men krijgt heel veel, dat neemt soms wel de goesting weg om het nog zelf te maken:
NB: Ik weet niet of het just is, maar de (Padang) restaurants staan erom bekend dat de afhaal porties groter zijn dan die daar geserveerd en ter plekke geconsumeerd worden. De reden zou zijn dat de afhaal voor een Inlander is, terwijl de mensen met geld zoals de buitenlander en Serani, ín het restaurant eten.
.