Uiteindelijk was ik op school ook een hybride figuur. Ik was een Indische jongen, dat kon je wel aan me zien, maar ik was een beetje blank. Dus ik moest me invechten in mijn eigen groep, van de Indo’s. In die maatschappij moest je altijd kijken, waar hoor je bij? Hierbij, daarbij, praat je petjoh? (taal van Indische Nederlanders, red.) Of versta je het niet? Ik wel, natuurlijk. En Bahasa Indonesia, en Javaans, maar ook Nederlands. Het was schakelen, schakelen tussen de verschillende lagen.  NRC

Joty ter Kulve – van Os werd in 1927 in het toenmalig Nederlands Indië geboren. Haar vader, Koos van Os, was van Nederlandse komaf en haar moeder, Lizzy Dom, was Indisch. Iemand met zowel Indische als Nederlandse voorouders; ook wel ‘Indo’ genoemd.  Wassenaarders.nl 

How my dad remembers 15 August 1945

Het einde van de Tweede Wereldoorlog bracht geen vrede in Nederlands Indië. De afslachting van de Nederlanders en Indische Nederlanders door losgeslagen moordbendes in de beruchte periode van de Bersiap staat Helena (87) voor altijd op het netvlies gegrift. ,,Ik kan nog altijd niet slapen in het donker. Dan zie ik de wreedheden en de beelden van de lijken weer voor me.”gelderlander.nl

Zie dit verslag: Thea zat als klein kind in een interneringskamp en geeft nu les over wat ze meemaakte

Cornelis van Geenen (1927) en Suze van Geenen-Beynon (1932) groeiden op in respectievelijk Djokjakarta (Java) en Manokwari (Nieuw Guinea). Ze ontmoetten elkaar op een militair terrein van het Nederlandse leger op Nieuw Guinea. Cornelis, die op Java de militaire kaderschool had gevolgd, was na de politionele acties overgeplaatst naar Hollandia, de hoofdstad van Nieuw Guinea. In 1953 trouwden ze en nadat in 1962 Indonesische troepen het eiland binnenvielen, vertrokken ze naar Nederland. Als beroepsmilitair werd Cornelis gelegerd in Arnhem. In 1974 volgde overplaatsing naar Breda.
Zie de film