Misschien is het typerende van weemoed dit: het duurt zo lang. Dat vage gevoel van verlangen met verdriet blijft aanhouden, als het eenmaal is ontstaan. Op de Tong Tong Fair besefte ik opeens hoe weinig kleine oude dames in sarong kabaja er nog waren.
Dat was vroeger anders. Dagblad070
Bron van de foto uit ca 1970 is het boek De Pasar Malam van Tong Tong, een Indische onderneming.
Klik op het plaatje





















































Nog maar eens deze foto plaatsen.
Oudere vrouw van 105 jaar in sarong en kabaja
Zie dit topic
” hoe weinig kleine oude dames in sarong kabaja er nog waren.”
Tsja, hoeveel nonnen zie je nog lopen? En fraters met blote voeten in sandalen? Verpleegsters met een kapje op, militairen, heren met een hoed, dames in een jurk, opa met een sigaar, Indo’s met een kuif van brylcreem…
Wat heeft u toch een ongezellig leven! Jammer! Daar gaat u vroeg aan dood hoor!
Wat is er erg aan doodgaan? En wat is vroeg?