4 mei Dam

Geplaatst op 2 mei 2019 door Boeroeng

 

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

31 Responses to 4 mei Dam

  1. Bert schreef:
    10 mei 2019 om 17:57

    @Ron ,die tekeningen van Bangkinang hebben wij uiteraard niet weggegooid ,weet alleen niet wie ze heeft,denk een van mijn broers maar die weet langzamerhand ook niet meer of hij van voren leeft of van achteren ,hij ontkende bij hoog en laag 10 jaar geleden ,dat hij de 20 familiealbums foto,s in bezit had ,terwijl ik die gewoon bij hem had afgeleverd 20 jaar geleden ,toen ik hem hielp zag ik die albums keurig bij elkaar ,heb ze toen maar meegenomen en uitgedeeld aan de rest van de familie ,ik ga achter die tekeningen aan ,weet wel dat het vaktechnisch mooie tekeningen zijn .misschien iets voor dat Indisch museum ?

    Beantwoorden
    • R Geenen schreef:
      10 mei 2019 om 18:34

      @Bert: Ik weet natuurlijk niet hoe groot die tekeningen zijn, maar via een scanner inscannen in je computer is heel gemakkelijk. En dan per email opsturen. Als je dat kan bewerkstelligen, graag.
      Mijn nicht, die op 11 juni as 91 wordt geeft nu nog op veteranen dag op een Highschool een presentatie over de jappentijd. Zij zit in een grote aula tussen een 200 tal militaire veteranen. Iedere tafel heeft dan een 7 a 8 studenten, die van alles willen weten. Ik heb voor haar een soort boek met kleuren platen van Bangkinang gemaakt, die dan de tafel rondgaat. Meity doet dit al 18 jaren en is een zeer gewaardeerde veteraan.

      Beantwoorden
  2. Bert schreef:
    10 mei 2019 om 08:36

    Toen mijn moeder naar het verzorgingstehuis ging vond ik een bamboekoker met tekeningen erin ,vroeg haar wat dat was ,ze keek er naar en zei “” Oh dat zijn tekeningen uit het kamp “” Zal ik ze inlijsten ? vroeg ik haar “” Ach gooi maar weg “” zei ze .Ja die SVB ,dat zijn gewoon ambtenaren volgen de regeltjes naar de mens kijken ze niet ,bij hun geldt maar 1 ding “” REGELS ZIJN REGELS ! “” en zo gaat het er nog steeds aan toe ,verleden week doodde een 27 jarige jongen 3 mensen ,een Japanse in Den Haag en 2 Limburgse oudjes in Brunssum .Deze jongen was een afgestudeerde academicus uit een heel gegoede familie ,die hulp had gezocht bij de GGZ ( psychiatrische instelling ) maar met een kluitje in het riet werd gestuurd ,ze vonden hem nog wel normaal !Nou weet ik niet hoe jij erover denkt maar als je zomaar 3 mensen dood steekt ,kun je volgens mij toch niet helemaal normaal zijn .

    Beantwoorden
    • R Geenen schreef:
      10 mei 2019 om 17:07

      @@Deze jongen was een afgestudeerde academicus uit een heel gegoede familie ,die hulp had gezocht bij de GGZ ( psychiatrische instelling ) maar met een kluitje in het riet werd gestuurd ,ze vonden hem nog wel normaal !Nou weet ik niet hoe jij erover denkt maar als je zomaar 3 mensen dood steekt ,kun je volgens mij toch niet helemaal normaal zijn .@@

      Nee, natuurlijk is dat niet normaal. Maar er wordt gewoon vergeten naar de geestelijke gesteldheid van knappe en begaafde mensen gekeken. Het is net een klok. Tussen de uurwijzer 12 en 1 is een mens die daar invalt gewoon krankzinnig, gek, enz. Vermoedelijk vallen de normale mensen tussen het uur getal 5 en 9. De hele begaafden zitten bij het uur getal 11. Ja, en sommigen gaan de richting 12 of net er overheen, zoals deze Haagse mafkees.

      Jammer dat je de tekeningen van Bangkinang niet meer heb.

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        11 mei 2019 om 12:03

        Gewoon keuringsrapport militaire dienst. Ik was S1, de hoogste schaal. Ik ben in militaire dienst heel weinig Indo’s tegengekomen. Ik durf het eigenlijk niet te vragen, S5?

      • R Geenen schreef:
        11 mei 2019 om 17:08

        @@Gewoon keuringsrapport militaire dienst. @@

        Zegt mij helemaal niets. Toen mijn persoon en 4 anderen van de Ruyter Zeevaartschool opdracht kregen naar Voorschoten te komen voor een keuring, hebben we onze best gedaan om geen interesse te tonen. Geen interesse in een militair leven.

  3. Bert schreef:
    10 mei 2019 om 04:02

    Grappig verhaal Ron ,mijn zuster is van 1939 ,heeft dus ook in Bangkinang gezeten maar zij heeft alle uitkeringen noem ze maar op WIF, WaF ,WOEF of weet ik veel ,in ieder geval ,ze bulkt van het geld en dat ze die oorlogsuitkeringen heeft gekregen verbaast me ook niet ,want met alle respect ze is zo gek als een deur ! Ze wordt op 30 mei 80 jaar ,belt ze me op ,ja ze verkoopt de hele boel in Portugal en koopt dan een stuk grond in de Sahara en begint daar ook weer een boerderij maar ze zou het leuk vinden ,als ik daar ook naar toe ga ……………………….???? Ja wat moet je daar nou op antwoorden ? Ik zeg dan o.k maar er is toch wel een kroeg op de hoek ? Zegt ze nee ,die zijn er niet , zeg ik nou ja wacht ik tot er wel en kroeg is anders kom ik niet .Tja Ron mijn ene zuster en 3 broers hebben alle 4 een vreselijke tik van dat Bangkinang kamp meegekregen ,ze zijn totaal van de pot gerukt !Nou heb ik dat ook bij veel andere Indo,s kunnen constateren ,er zijn bij hun verschillende draadjes los ,nou hebben die Indo,s het ook niet makkelijk gehad ,Tussen Wal en Schip een mooi spreekwoord slaat echt wel op Indo,s ,waardeer het zeer dat je voor die Indo,s in Nederland en Amerika opkomt !

    Beantwoorden
    • R Geenen schreef:
      10 mei 2019 om 04:46

      Het is echt triest om te horen betreffende je zusters. Hier zie je tekeningen van een vriendin van mijn nicht. Zij kon goed tekenen en heeft de tekeningen in briefkaart formaat aan mijn nicht gegeven. Ik heb die tekeningen in mijn computer gescand en er een jpeg foto van gemaakt. Deze foto/tekeningen laten je zien hoe Bangkinang er uit zag. Misschien moet je het maar naar je zussen sturen of laten zien. https://myindoworld.com/japans-concentratie-vrouwenkamp-bangkinang/
      Sinds ik mij bemoeit met de Indo en probeert te helpen, merk ik dat zeker van iedere 2 Indo’s er 1 mentale problemen hebben. En als ik dat aan de SVB verteld, is het stil en geloven me niet.
      Het is niet wat de persoon mankeert, maar wie je de vragen stelt. Die wie is belangrijk. Weet hij/zij wie of wat een Indo is. Weet die wie wat er in Indie is gebeurd. Heeft die gevoelens voor een Indo in Nederland alleen of ziet die ook dat er hulp kan gegeven worden aan Indo in het verre Amerika? Ik heb honderden vragen als ik zie hoe vaak ze worden afgewezen. Krijgt geen kans. Ik kan niets bewijzen, maar er is discriminatie. Mijn conclusie: iedere Indo die uit het jappenkamp kwam heeft recht op een uitkering; hoeveel maakt niet uit. Maar om de een niets te geven en de ander 1250 Euro, vind ik persoonlijk discriminatie. Ze hebben samen alles meegemaakt!

      Beantwoorden
  4. Loekie schreef:
    7 mei 2019 om 15:59

    Dit vind ik een mooie; zou ook moeten gelden voor de Indische gemeenschap.

    “Ik weiger een vierde generatie slachtoffers groot te brengen
    Permanente bezorgdheid is een plicht in de Joodse gemeenschap. Maar Rosanne Hertzberger weigert een vierde generatie slachtoffers groot te brengen. „Ik wil dat de geschiedenis geschiedenis wordt.”

    https://www.nrc.nl/nieuws/2019/05/05/ik-ben-een-optimistische-jood-a3959187

    Beantwoorden
    • Indisch4ever schreef:
      10 mei 2019 om 00:01

      Dit vind ik een mooie; zou ook moeten gelden voor de Indische gemeenschap.
      “Ik weiger een vierde generatie slachtoffers groot te brengen

      Dat geldt al voor de Indische gemeenschap.
      Natuurlijk worstelen sommige Indische ouderen met hun trauma’s .
      Ik ben niet opgevoed door mijn ouders mezelf als een slachtoffer van oorlog en exodus te zien. En in de meeste familes die ik ken is ook de derde generatie zo niet opgegroeid.
      Aldus…het is geen item voor de vierde generatie

      Beantwoorden
      • R Geenen schreef:
        10 mei 2019 om 00:54

        @@Ik ben niet opgevoed door mijn ouders mezelf als een slachtoffer van oorlog en exodus te zien@@

        En daar boft u er goed bij. Ook vele kinderen met beide ouders uit de oorlog is vaak boffen. Ik heb nog geboft, met alleen mijn moeder. Maar hoe staan de zaken van kinderwezen?.Mijn nicht werd in 1938 geboren. Moeder stierf na een jaar en vader aan de Birmaspoor. Zij is opgegroeid met slechts een foto van beiden. Mijn vrouw haar vader werd vermoord, toen zijn vrouw van haar zwanger was. En moeder stierf binnen de 2 jaren aan long ontsteking. Heeft ook beiden niet gekend. Wat voor oplossingen en kansen zijn er voor deze opgroeiende meisjes? Niemand hield daar rekening mee en een ieder heeft ze ook aan hun lot overgelaten. En dan worden ze volwassen. Mijn vrouw wilde mij wel trouwen maar beslist geen kinderen.

      • Loekie schreef:
        10 mei 2019 om 01:03

        Nou, meen begrepen te hebben dat er nogal wat tweede generatie is die worstelt met een en ander. En hun kinderen, 3e generatie, ziet al dat geworstel… en zou dus kunnen denken dat….
        En er zijn toch derde en vierde generatie jongens en meisjes die met theater, kumpulans e.d. het geworstel willen uitdiepen en doorgronden? Ze zijn er in ieder geval mee bezig.
        Als er op deze site weer een aankondiging van zoiets verschijnt, zal ik een gil geven.

      • R Geenen schreef:
        10 mei 2019 om 01:21

        @@En er zijn toch derde en vierde generatie jongens en meisjes die met theater, kumpulans e.d. het geworstel willen uitdiepen en doorgronden? Ze zijn er in ieder geval mee bezig.@@
        Nou ja, met die onzin om de ellende van een ander na te spelen, daar hou ik mij beslist niet mee bezig. Nog zo iets. Moeder van der Veen en zoon Menno zaten tijdens de bersiap in een jappenkamp ten zuiden van Medan. Kamp werd door benden iedere keer door benden aangevallen. Uiteindelijk heeft toen nog Luit. R Westerling hun helpen bevrijden. Deze Menno is tegen de 80 en bang in het donker. Alle lichten in huis zijn bijna altijd aan. O en deze man komt niet in aanmerking voor een wuv uitkering.

      • Jan A. Somers schreef:
        10 mei 2019 om 15:20

        Mijn ouders hebben meer verdriet gehad van de oorlog dan ik (althans wat perceptie betreft, en misschien was ik ook te stom om er veel last van te hebben). Maar waren voor zichzelf echt geen slachtoffer, en zouden ook niet geweten hebben hoe mij als slachtoffer op te voeden. Elke generatie leeft met z’n eigen problemen. En gelukkig voel ik mij niet geroepen mijn nare ervaringen door te geven. Als ik zie hoe goed mijn nakomelingen zich door het leven bewegen, denk ik houden zo. Maar ja, eigenlijk ben ik mijn opvoeding mis gelopen, hoe zou ik dan mijn kinderen hebben moeten opvoeden?

      • Loekie schreef:
        10 mei 2019 om 15:31

        “En gelukkig voel ik mij niet geroepen mijn nare ervaringen door te geven.”.
        Ja, gelukkig maar.
        Hoewel, in het algemeen, mensen, ook nageslacht, kunnen veel leren van nare ervaringen van anderen.

      • Jan A. Somers schreef:
        10 mei 2019 om 16:51

        Ach, hun toekomstige nare ervaringen zijn anders dan die van mij. Die kan je pas herkennen als je ze tegenkomt. Ik denk niet dat ze in Nederland en Zwitserland veel stoute Japanners en bersiappers zullen tegenkomen. Alleen maar kissebissende indisch4evers. Die overigens vaak wel lollig kunnen zijn.

      • Loekie schreef:
        10 mei 2019 om 16:57

        Zeker, maar nare ervaringen hoeven niet dag in, dag uit te maken hebben met oorlog en bersiap. Het leven bestaat uit meer, geloof ik.

  5. ellen schreef:
    7 mei 2019 om 08:49

    https://www.4en5mei.nl/over-het-comite/veelgestelde_vragen
    Kan ik een krans leggen op 4 mei op de Dam? (Nationaal Comite 4 en 5 mei).
    Tijdens het defilé kunt u een eigen krans of bloemstuk bij het monument leggen. Het is niet mogelijk om tijdens de officiële herdenkingsplechtigheid een krans te leggen bij het Nationaal Monument.
    Het Nationaal Comité 4 en 5 mei verzoekt voor de herdenkingsplechtigheid de koepelorganisaties van oorlogsgetroffenen (Centraal Orgaan Voormalig Verzet en Slachtoffers, Stichting Samenwerkend Verzet, Stichting Veteranenplatform, Stichting Herdenking 15 augustus 1945, Stichting 40-45) een aantal mensen voor te dragen om een krans te leggen voor de verschillende groepen oorlogsgetroffenen.

    Kortom, het is onmogelijk om officieel een krans neer te leggen. Dan is door Frans en Peggy een oplossing bedacht.

    Beantwoorden
    • Jan A. Somers schreef:
      7 mei 2019 om 11:38

      “niet mogelijk om tijdens de officiële herdenkingsplechtigheid” Voor mij hoort het defilé bij de plechtigheid, zo wordt het ook ervaren. De officiële kranslegging gebeurt door organisaties, een beperkt aantal, anders komt er geen eind aan. Welke Indische organisaties waren er/hadden zich daarvoor aangemeld (bij die Indische mevrouw, u allen welbekend)? Wij komen er al jaren niet, PHPD!
      “En waar ging de toespraak in de Nieuwe Kerk over?” Was gewoon op TV te bekijken/beluisteren, gewoon even aan zetten. Maar ook is dat verhaal te lezen in zijn boek.
      “Dus je moet vriendjes verzamelen.” Jammer dat u weer zo negatief bent, nu over zoiets feestelijks. En die vriendjes komen echt zomaar niet aan de beurt hoor. En de betrokkenen zijn echt wel vereerd, het is dan ook niet niks waarvoor ze deze erkenning krijgen. Bij de keuze is er een aantal filters. Natuurlijk weet de organisatie niet wat er allemaal aan dit soort zaken gebeurt in Nederland. De juiste procedure ken ik niet (kunt u zo opvragen), maar is ongeveer: Iedereen kan mensen vrijelijk voordragen. Dat levert dus een veelvoud van het aantal dat mee kan doen. Zij maken een eerste schifting op voor hen vastgestelde criteria. dat is dan een grote opruiming. Zij kunnen ook gedetailleerd nadere informatie vragen. Hun long list gaat naar een ambtelijke werkgroep op het ministerie van de verantwoordelijke minister, Die selecteren volgens hun criteria tot het mogelijke aantal. Daarna de feestelijke uitreiking.

      Beantwoorden
    • ellen schreef:
      5 mei 2019 om 19:52

      Frans Leidelmeijer schreef: Tijdens de Dodenherdenking op 4 mei [ 2019] leg ik samen met Peggy Stein en Ted Hielckert een krans namens Indisch Platform 2.0 en Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp voor de oorlogsslachtoffers WW2 Nederlands Indië en Bersiap bij het Nationaal Monument op de Dam, Amsterdam.
      Officieel was dat niet het geval. Frans Leidelmeijer schrijft hierover bij de foto: “Onze krans die we na de officiële kranslegging tijdens het defilé onder de krans van de koning en de koningin hebben gelegd.” Zij hebben hun krans voor de oorlogsslachtoffers en bersiappers “illegaal” onder die van de koning en koningin gemoffeld. Een mooi gebaar om toch een gevoel van erkenning te krijgen.

      Beantwoorden
      • R Geenen schreef:
        5 mei 2019 om 20:18

        @@Zij hebben hun krans voor de oorlogsslachtoffers en bersiappers “illegaal” onder die van de koning en koningin gemoffeld. Een mooi gebaar om toch een gevoel van erkenning te krijgen.@@

        Een mooi gebaar? Ik vind het eigenlijk vrij triest. Waarom mochten ze het niet legaal doen? Peggy Stein mag mij best vertegenwoordigen. Misschien volgend jaar een enquête houden, wie de meerderheid van de Indo’s mag vertegenwoordigen.

      • Jan A. Somers schreef:
        6 mei 2019 om 10:57

        “Waarom mochten ze het niet legaal doen? “Waarschijnlijk omdat ze niet waren aangemeld bij de organisatie. Dat is net als bij de lintjesregen, de organisatie wacht gewoon op aanmeldingen. Wie van ons gaat Boeroeng aanmelden? Ik vind dat I4E toch wel waard!

      • Indisch4ever schreef:
        6 mei 2019 om 11:48

        Mijnheer Boeroeng laat weten dat er vele mensen, vele mensen zijn in Nederland die al tientallen jaren zich inspannen voor anderen. Hij moet nog 30 jaar.. Haalt die toch wel niet….mar da gef nex.
        Bloemen en kransen leggen op de Dam 4 mei is legaal na afloop van het officiele gedeelte en het defilé van de genodigden

      • R Geenen schreef:
        6 mei 2019 om 20:02

        @@Waarschijnlijk omdat ze niet waren aangemeld bij de organisatie. Dat is net als bij de lintjesregen, de organisatie wacht gewoon op aanmeldingen.@@
        Ha, nu gaat er bij mij een lampje branden. Dus je moet vriendjes verzamelen. Of zoals in Indonesie iets onder de tafel toeschuiven. Not my cup of tea.

      • Bert schreef:
        6 mei 2019 om 11:05

        Op 4 mei 2017 is er een krans gelegd door Silvraire Dellhaye van Indisch Platform 1 voor de slachtoffers in Indie ,denk dat die organisator allerlei organisaties een beurt wilt geven en Indisch Platform 2 was nog niet aan de beurt ,ach wat maakt het uit ,legaal of illegaal de krans is neergelegd en we konden de slachtoffers van de Bersiap herdenken .

      • R Geenen schreef:
        6 mei 2019 om 20:08

        @@Silvraire Dellhaye van Indisch Platform 1 voor de slachtoffers in Indie ,denk dat die organisator allerlei organisaties een beurt wilt geven en Indisch Platform 2 was nog niet aan de beurt @@

        Je gaat mij toch niet vertellen dat die figuur van Platform 1 de bepalende factor is wie de Indische gemeenschap vertegenwoordigd. Voor mij heeft Platform 1 alleen zich zelf vertegenwoordigd.

      • Loekie schreef:
        5 mei 2019 om 20:41

        Typisch weer een voorbeeld van de boel opjutten en miskenning oproepen.
        Hoezo erkenning krijgen? Die erkenning is er toch?!! Wat wil je nog meer? En waar ging de toespraak in de Nieuwe Kerk over?
        Hou op met dat zielig doen, alleen omdat Fransje een krans bij die van de koning heeft geplaatst? Die Fransje toch.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *