edit Dit is een artikel uit 2011. Het echtpaar Gitz-Boerstra is nu overleden

Ze zwerft vanaf 1942 van het ene naar het andere burgerkamp voor vrouwen in Nederlands-Indië, lijdt allerlei ontberingen en ontsnapt aan het einde van de oorlog ternauwernood aan de dood. L. Gitz-Boerstra (90): „Het is een wonder dat ik het kan navertellen.”In haar ruimbemeten appartement in de bossen bij Harderwijk probeert de vrouw woorden te geven aan haar ervaringen in de jappenkampen. Vandaag was ze, samen met haar man E. Gitz (89), aanwezig in Museum Bronbeek in Arnhem voor de jaarlijkse herdenking van de Nederlandse slachtoffers die in de oorlogsjaren in de Japanse vrouwenkampen in Nederlands-Indië zijn gevallen.Gitz-Boerstra groeit op in de Javaanse stad Malang als dochter van de toenmalige burgemeester. De dag voor de capitulatie van Nederlands-Indië, op 7 maart 1942, verlooft ze zich met haar grote liefde. „Toen we hoorden dat de Jappen in aantocht waren, gooide moeder gauw de bloemen weg die vanwege het feest in ons huis stonden. Ze wilde niet de indruk wekken dat we de bezetter feestelijk onthaalden.”    RD.nl