Freek Unger is 1937 in Makassar (Soerabaja, Indonesië) geboren. Hij kwam als 5-jarig jongetje in een jappenkamp waar hij zijn zusje verloor. Zijn vader kwam in Birma om als dwangarbeider aan de beruchte Birma-spoorlijn. Pas rond zijn vijftigste, toen een posttraumatische stressstoornis de kop opstak, is Unger noodgedwongen gaan praten over die tijd. Nu wíl hij erover praten. ,,Veel mensen hebben er nog altijd geen weet van wat er destijds aan de andere kant van de wereld is gebeurd.” Zijn levensverhaal. ed.nl
...................
Indisch4ever 
Zou “het verhaal Unger” het enige verhaal is over ziekte/lijden/overlijden in Jappen-,bersiap kamp zijn? In 1945,zaten mijn-toen 4 jarige jongere broer Fer(dinand),Ma en ik in het bersiapkamp Soemobito knijp.In onze kamer was een ongeveer 2-jarig kind van de familie K.,die ziek was,alleen maar huilde,(geen medicijnen),en later overleed.Ik lag zelf met dysentrie op bed.Genas door een wonder.Er waren meer (oude,zieke,kinderen)die in het kamp overleden.Wij kwamen pas in de zomer van 1946 vrij.”Toeval”(?)dat,wat later mijn “love of life”Thelma Ronkes,twee huizen van ons huis,met haar zuster en moeder knijp zaten.Wij kwamen er pas na 1955 achter.
Deze foto’s die er nu staan zijn van de heer Unger zelf en ik dacht hij zal wel geen bezwaar hebben als ik ze gebruik. Dat is ook zo. Jacq Brijl laat me weten dat de heer Unger dit een prima topic vind.
Je hoort het vaker dat mensen ( kind in de oorlog) vooruit kijken, een nieuw leven beginnen in het andere land. En na 40 jaar stort men in. Nooit veel gedacht aan de oorlog, maar men loopt wel vast Eigenlijk zouden er meer boeken en documentaires over moeten komen.
“En na 40 jaar stort men n.” Moet je proberen weg te schrijven. Dan wordt het geschiedenis. Die kan je in de boekenkast weg zetten. Omgevormd tot ervaringen.
Boeroeng, misschien is het wel zo makkelijk als je die artikelen gewoon totaal copy/paste doet en plaatst. De methode van cookies hanteren in Nl “drive me nuts”. Ik gebruik zelf een adblocker.
Doe ik niet Ron,
1 Het idee is mensen een quote en topictitel aan te bieden en men kan dan zelf beslissen het hele verhaal te lezen en de link aan te klikken.
2 Teksten in het geheel overnemen is een overtreding van de auteursrechten . Soms doe ik wel zoiets, maar het moet geen gewoonte worden . Hoe vaker je het doe hoe groter de kans is dat auteurs moeilijk gaan doen en geld eisen, dreigen met processen .
Een quote, niet al te groot, is wel toegestaan.
Ja, daar kan ik mee eens zijn. Maar je kan ook een hele pagina of een deel door er een venster om heen te plaatsen uitknippen. Probeer het maar eens met een klein gratis program dat “Snipping Tool” heet.
Volgens mij omzeil je daar de auteursrechten niet mee
Ook niet als je bij het artikel vermeldt wie het heeft geschreven en waar je het vandaan heb?
Ik ken de auteurs rechten in Nl niet.
alleen een quote met bronvermelding is toegestaan
van een foto bij een tekst weet ik niet zo goed…. als je het doe, vermeld dan de fotograaf
Ja, maar dat wordt vaak ook heel moeilijk. Heb vaker foto’s van anderen gekregen zonder vermelding van de fotograaf. Ging er van uit dat die persoon de eigenaar van die opname was.
Heb ook opnamen in mijn bezit van ver voor de oorlog, b.v. 1928. De opnamen van het zwembad dat mijn overgrootvader Chevalier in Padangpandjang heeft gebouwd kreeg ik toegestuurd van een Padanger die ze bezat maar niet weet wie ze heeft genomen. Een neef in de achterhoek vond bij het opruimen van zijn moeder (een Geenen) inboedel een doos met ruim 300 foto’s van o.a. voor de oorlog. Heb diverse gekregen. Fotograaf onbekend. Waar is de grens, vraag ik mij af. In de eerste plaats maak ik er geen winst mee. Maak met foto’s alleen mijn artikel leuker en aantrekkelijker. Google kopieert van vele websites foto’s, ook van mij, en plaatst ze op hun site al staat er bij hun wel vaak bij waar het vandaan komt. Ze hebben echter nooit toestemming gevraagd. Wanneer men geld probeert te maken met andermans opnamen is dat een ander geval.
In ieder geval is dat hier in CA strafbaar.