JAKARTA, Indonesia — When Putu Oka Sukanta was awakened by knocking on his door late one night in October 1966, he says, he instinctively knew who was there.Indonesian soldiers, police officers and plainclothes intelligence agents took Mr. Sukanta, then a 27-year-old high school teacher and poet, to a military barracks in the capital, Jakarta, where he was beaten and tortured during three months of interrogation about “leftist” activities. “They asked questions that I did not understand,” he said recently. “They forced me to say ‘yes’ to things I did not know about.”Mr. Sukanta would spend a decade imprisoned without trial, emerging only in 1976 — as thin as a matchstick, he said.
jakartapost: The government has stressed that there are no plans for an official apology for the 1965 anti-communist purge, an official said Monday.
...................
Indisch4ever 
De “advocaat van de (Koloniale)duivel” vult zijn 11.01 reaktie aan met een artikel wat in feite v.w.b.bronnenmateriaal DE (eerder genoemde)bevestiging is, dat Nederland -toen de VS de voordelen van het kiezen van Indonesie boven Nederland – in het 1945-1946,en daarna met het conflict rondom Nw Guinea- een (politiek) “verloren strijd ” voer.Dat las ik op http://www.Pallgraveconnect.com ” United States policy towards Indonesia in the Truman and Eisenhower years” door Andrew Read Night. De 1967 uitspraak van Pres.Nixon ” dat Indonesie met haar 100 milloien inwoners (…….) en enorme rijkdom aan grondstoffen DE grootste prijs in Zuid-Oost Azie is”, is slechts één van de redenen dat Nederland (uiteindelijk) niet(meer, “het vodje van Luns”)op politieke ondersteuning van de VS kon rekenen.In blind vertrouwen, dat Nederland,als trouw NATO bondgenoot,Amerika achter zich krijgen/houden in beide conflicten.Duizenden doden, en honderden millioenen guldens later, kwam men er achter dat het vermeende vertrouwen op politieke steun, ongegrond was.
Sta mij toe,voor “advocaat van de (Kolonlale)duivel” te spelen, en de (bloedige)geschiedenis van ons “Oosters deel van het Koninkrijk der Nederlanden” in een wat genuanceerder perspectief te stellen.Zoals bekend(?) stelde al in september 1936 de Indon.vertegenwoordiger Soetardjo in de “Landraad” (een soort Koloniaal Parlement) voor om binnen een decennia onafhankelijkheid voor Indon.te verkrijgen ,binnen het Koninkrijk der Nederlanden (de “motie Soetardjo”).Voorstel werd na lang treuzelen, formeel in 1938 door de Min.v.Kolonien afgezwezen.Lees op http://www.books.google ” The Age of Apology, facing up to the past” door Mack Gibney op page 231 ” february 1942; ” Foreign Affairs van Kleffens rejected(Indonesian)independence for Indonesians -due to “lack of governing gifs (de rest van zijn tekst laat ik opzettelijk weg)”Maar het meest interessante(goed onderbouwde)verweer t.a.v.afwijzing onafhankelijkheid door Nederland vond ik op http://www.quoea.com ” What are the reasons for dutch unpopularity in Indonesia?” by Yulian Ardiansya.(Uitstekend artikel Yulian, goede research)
Hoe ging het toch alweer? “Waar twee kijven……hebben beide schuld”?
‘Landraad’ heeft hier niets te maken. Dat was de rechtbank voor “allen, die behooren tot de inheemsche bevolking van Nederlandsch-Indië” (zie IS 1925, art. 163 (3). Daar is bijvoorbeeld Soekarno door veroordeeld. U bedoelt waarschijnlijk de Volksraad. Maar met ‘soort koloniaal parlement’ loopt u wel achter. Dat was misschien zo bij de opening op 18 mei 1918. Op deze datum had Nederland zelf ook nog geen algemeen kiesrecht. Maar daarna is er veel veranderd, vooral in de jaren dertig, tot een volwaardig gebiedsdeelparlement. Indië was met de grondwet van 1922 geen kolonie meer. U gebruikt ook het woord ‘motie’ Soetardjo. Dat was geen motie maar een petitie, heel wat anders. En die petitie betrof niet de onafhankelijkheid van Indonesië, maar het bijeenroepen van een conferentie (…) de staat van zelfstandigheid toe te kennen binnen de grenzen van artikel 1 van de Grondwet. Ik begrijp uw fouten, u haalt steeds Engelstalige literatuur aan, terwijl deze zaak uitgebreid in de Nederlandstalige literatuur aan de orde komt en van commentaar is voorzien. Voor het gemak heb ik die zaak in mijn boek wat ruim besproken. Deze petitie is toentertijd afgewezen, maar is weer tot leven gewekt met de aankondiging in de Volksraad van de Gouverneur-Generaal van 16 juni 1941 van een rijksconferentie direct na afloopvan de oorlog. Deze verklaring werd door de regering in Londen op 27 januari 1942 uitgewerkt, en door koningin Wilhelmina in haar 7 decemberrede genoemd. Na de oorlog was dit voor de Nederlandse regering het uitgangspunt voor de onderhandelingen. U weet, er zijn heel veel doden gevallen, maar interessant is dat het uiteindelijk uitgedraaid is op de door Soetardjo gevraagde conferentie, een rijksconferentie, de RTC. Het woord gemenebest is daar niet gevallen, het is een unie geworden. En wat in het Britse gemenebest een gouverneur heet, werd de Hoge Vertegenwoordiger van de Kroon. Daar heef u geen Engelstalige literatuur voor nodig. Ik heb alles hier kort gescheven, en waarschijnlijk ook een beetje kort door de bocht. Maar u kunt alles uitgebreid nalezen in de Nederlandstalige literatuur.
Ik neem uw reaktie serieus, verontschuldig mij voor foutief gebruik “Landraad”, m/z zoals Dr.Hand Meyer in “In Indie geworteld” (pagina 169-171) schrijft ” Volksraad” zijn.
Neem ook de wrevel-veelvuldig gebruik buitenlandse bronnen-ter harte, en staak met buitenlandse referten te citeren.Spijt mij openhartig te stellen, dat ik (veel)meer in het buitenland kan vinden dan in ons land.Zij die decennia geleden zich(moesten)opofferen om “het oostelijk deel v/h Koninkrijk der Nederlanden” te heroveren, het vervelend zouden vinden om nu,na al die jaren,via buitenlandse artikelen iets te vernemen waar zij niet van op de hoogte waren.Persoonlijk blijf ik geloven….dat de waarheid “daar buiten” (in buitenlandse bronnenmateriaal)is.
“(in buitenlandse bronnenmateriaal)’ Ja natuurlijk, ook dat. Maar als u goede Nederlandse literatuur over die periode leest, komt u vanzelf op relevante buitenlandse bronnen. Enz. enz. Ik noem dat het sneeuwbaleffect. Bronnen die anderen vóór mij ook belangrijk vonden, niet alleen ikzelf. Zelf heb ik voor mijn boek 159 bronnen geraadpleegd. En dat is dan exclusief de (primaire) bronnen die door die bronnen ook al zijn geraadpleegd. Alleen al over ‘Soerabaja’ heb ik het enorme aantal (honderden?) gepresenteerde bronnen maar niet geteld, keurig gerangschikt in Indonesisch/Engels/Nederlandstalig. Nog los van de honderden interviews bij de SMGI.
Ga,met permissie, nog even verder een stap terug in de tijd (periode 1945-1946), en lees-opnieuw zonder verbazing- dat in eerste instantie de VS (primair om Nederland binnen de Atlantische (anti-communistische)Alliantie te betrekken/houden)ons land prefereerde boven de Indon.nationalisten.Pas later in het conflict begon men- n.a.v.twijfels hoe de NL economie stand kon houden door de negatieve (financieel/econ)consequenties in het NL-Indon.conflict-in de VS een andere houding aan te nemen en (citeer) “pressure was put on the Dutch through threat of withholding all economic aid (“Marshall Hulp”),ensured the Netherlands returned to talks( with Indon.) and subsequently Indonesian independence”.
Een nieuwe eye opener was(voor mij) http://www.scholarship.richmond.edu ” United State-Indonesian relations,1945-1946, Negative consequences of early american cold war policy” nr 8-1998 by Robert Earl Patterson (Richmond Univ).Resume; Nederland maakte geen schijn van kans gedurende dit conflict.
In de NRC van gisteren, 22 april 2016, een interessant verhaal: Voor altijd het stigma van de communist.
Vul mijn 19/04/016 reaktie nog aan met volgende tekst op http://www.gwu.edu nsarchive/nsaebb/nsaebb52 “Cia stalling state dept.histories”-National Security Archive electronic briefing book 52 dtdt 27/07/2001 Tekst; “Editorial note” on page 387 dtd 10/08/1966 Airgram to Washington ; “Embassy prepared list of top communists(Removed)is apparently used by Indonesian security authorities who seem to lack even the simplest information on PKI leadership”
Rekonsiliasi proces in Indonesia.
Als voorbeeld een persoonlijke gesprekken tussen Luit.Gen b.d Sarwo Edhie en Ilham Aidit( jongste zoon van D.N Aidit) begon in 1981 .
SBY zegt ook : We moeten zaken uit het verleden goed afsluiten , maar wel met veel wijsheid .
(Arif dan Bijaksana)
Officieel begonnen op 1 oktober 2010
De kinderen van hoofdrolspelers zoals Amalia Yani( dochter van Gen.A.Yani),Christina Panjaitan( dochter van een vermoorde generaal), Svetlana Nyoto( PKI voorman )Ferry Omar ( zoon van Omar Dhani -Luchtmacht) en vele anderen.
De jongste zoon van Gen.Suharto ( Tommy) was ook aanwezig , en zegt:
We kunnen de geschiedenis niet wijzigen, wel kunnen we de toekomst van onze volk en natie beinvloeden.
De zoon van Kartosoewirjo (Darul Islam) was ook aangesloten bij de FSAB.
rob beckman lapre zegt:
19 april 2016 om 11:05
Onze “ignorance”=onwetendheid vwb “binnenskamers” op (top)nivo werd afgesproken, hield ons decenialang rustig.Langzaam maar zeker komt nu de hele(?)waarheid uit.Komen de vele vele duizenden doden daarmee terug?
Ach Sudarah, dan sudarihku, laat de doden rusten.
==============================================================
“Jullie” ignorance opportunisme en selectieve verontwaardiging is bij ons (kritische Indonesiers) niet vreemd.
Het is ook niet echt verhelderend bezig zijn als men ( het Westen) de verhalen van beide zijden niet vertelden.
Als ik de berichten over de Gestapu affaire goed heb gelezen en begrepen ( het stikt daar van allerlei artikelen/wetenschappelijke uitgavan uit Indonesische en Westerse bronnen) is het onverantwoordelijk als de huidige regering aan bepaalde eisen van bepaalde groepen (hoofdrolspelers) toegeeft.
Dat er een onderzoek gedaan moet worden dat is iets wat bijna iedereen wil.
Hoe dan ook het is een zwarte bladzijde in Indonesische geschiedenis .
Dus , saudara dan saudari-ku, wat willen jullie eigenlijk ?
Ber-silaturahmi ( elkaar ontmoeten, spreken) om tot een rekonsiliasi te komen , elkaar vergeven
( ma’af dan memaáfkan) en naar de toekomst kijken, of wil je weer met elkaar gaan vechten ?
Pak Atmadja zei;
## Dus , saudara dan saudari-ku, wat willen jullie eigenlijk ?
Ber-silaturahmi ( elkaar ontmoeten, spreken) om tot een rekonsiliasi te komen , elkaar vergeven
( ma’af dan memaáfkan) en naar de toekomst kijken, of wil je weer met elkaar gaan vechten ?##
Hier heb je het weer WIJ enJULLIE
Misschien voor de zoveelste keer,onze OPA/OMA-NICHTEN
/NEVEN -opvoeders- ambtenaren-vrienden en vriendinnen
zijn INDONESIERS.
De EUROPESE kant hebben velen van ons nog nooit gezien.
En wie gaan nu terug naar Indonesië en is het om oud zeer
op te halen. Wij en Zij ,hou ‘ns ’n keer over op.
siBo
http://video.aljazeera.com/channels/eng/videos/indonesians-demand-truth-is-told-on-massacre/4528145899001
http://video.aljazeera.com/channels/eng/videos/indonesia-conference-to-discuss-communist-massacres/4851092338001
Ik val,voor de xxxx-maal, in herhaling te zeggen/schrijven “History,it might set you/us free……. from your/our ignorance”.Vervelende is dat de “geschiedenis” van deze zaak nu pas,stukje bij beetje boven water komt. Ik vond al snel twee artikelen waarin niet alleen de rol van de “Major Players” in de politiek (voor een deel)boven water kwam,maar dat de “grote Politiek” wist wat er(zou gaan)gebeuren/gebeurde met de(vermeende!)communisten in Indonesie.
http://www.namebase.org ” CIA in Indonesia,1965, document 1 (page 379-380) en Document 2(page 386-397)beschrijven hoe de CIA 50 millioen Rupiah aan “Malik” voor activiteiten “Kap-Gestapu” beweging geeft.(delen rapport nog steeds geheim).
Terwijl www abc.net.au “Accomplices in Atrocity; the Indonesian killings of 1965″ dd 02/09/2008 schrijft ” Western powers KNEW and were accomplices in (Indon)atrocity”.
Onze “ignorance”=onwetendheid vwb “binnenskamers” op (top)nivo werd afgesproken, hield ons decenialang rustig.Langzaam maar zeker komt nu de hele(?)waarheid uit.Komen de vele vele duizenden doden daarmee terug? Ach Sudarah, dan sudarihku, laat de doden rusten.
“After long silence ————–”
========================================================
Conferentie-organisator generaal b.d Agus Widjojo is de zoon van een van de generaals die werden vermoord.
http://indonesie.actieforum.com/t12120-indonesie-bespreekt-massamoorden-1965-66
Ene S.A schreef in Java Post :
Bij de nakomelingen van de slachtoffers van “KUDETA”Gestapu 30-S van beide kanten werd al jaren gepraat (sinds 2002) over wat er toen gebeurde op basis van REKONSILIASI !!*.
Dat zijn toevallig kinderen van de slachtoffers die hun ouder/vaders verloren hadden.
Niet alleen tijdens de de oude PKI opstand maar ook van de andere opstanden tegen de regering van Jakarta.
Zie de activiteiten van de FSAB ( Forum SILATURAHMI Anak Bangsa ), wie de pelopors/voortrekkers zijn
Jammer dat op dit moment er alleen op bepaalde (hogere) niveau werd gecommuniceerd zonder naar elkaar te wijzen.
BERHENTI MEWARISKAN KONFLIK ,TIDAK MEMBUAT KONFLIK BARU
( “Amsterdamse vertaling “: Stoppen/ophouden conflict als erfenis achter te laten , en maakt geen nieuwe conflicten.)
“The symposium has received various reactions, including accusations that the government was influenced by the now-defunct Indonesian Communist Party (PKI).
Luhut said the government is serious in its intentions to resolve the cases of human rights abuses, especially the case of the 1965 killings.”
? to resolve the cases of human rights abuses…. Blijkbaar liever laat dan nooit want zelfs het “westen” keek de andere kant op.
***Vergeten geschiedenis
De reden dat de Indonesische massamoorden van 1965 en 1966 uitgroeiden tot een stukje ‘vergeten geschiedenis’ is omdat er toentertijd al sprake was van grote desinteresse vanuit het Westen. In de context van de Koude Oorlog konden de Amerikanen en de Europeanen zich namelijk niet al te druk maken over het neerslaan van een communistische machtsovername. Sterker nog, het Amerikaanse tijdschrift Time omschreef de mislukte staatsgreep in juli 1966 zelfs als: ‘The West’s best news for years in Asia’. Ook de Nederlandse regering veroorzaakte geen ophef over de gebeurtenissen in Indonesië. De opkomst van Soeharto ten koste van de anti-koloniale Soekarno werd destijds gezien als een positieve ontwikkeling.
http://www.isgeschiedenis.nl/nieuws/indonesische-genocide-van-1965-1966/
“Ook de Nederlandse regering veroorzaakte geen ophef over de gebeurtenissen in Indonesië.” Misschien vonden we het niet zoals het hoort. Maar Indonesië is een soevereine staat! Daar mag je je wel zorgen over maken, maar het is een zaak van de Indonesiërs.
Official apologies are terms not available in the Indonesian dictionary.