Indisch kookboek van John

kookboekvanjohnDownload het kookboek.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

15 Responses to Indisch kookboek van John

  1. Surya Atmadja schreef:

    Rendang asli padang kering, tahan berbulan-bulan
    ( bijna)Droge rendang padang, blijft goed voor maanden.
    Froeger heeft men nog geen frigidaire of koelkast, hoogstens koel(e)kast.
    http://masakanbundazakira.blogspot.nl/2014/10/resep-masakan-rendang-padang-asli.html

    • Ron Geenen schreef:

      Geweldig recept en zo hoort het. Vooral opletten dat er gesproken wordt van 1 lembar daun kunyit en dus geen kunjit van de wortel of poeder. Kunjit zoals de meeste mensen kennen maakt de rendang alleen maar geel. Het kunjit blad daarentegen geeft het gerecht een bepaalde aroma en doet niets aan het vergelen. Daardoor krijgt het vlees bij het indrogen een donker-bruine bijna zwarte kleur.
      Dan zijn er 2 redenen waarom rendang tot een paar maanden goed blijft zonder in een ijskast of vriezer te stoppen.
      1. Het goed droog koken.
      2. De hoeveelheid lombok. (gebruik dus veel lombok, dat niet heet is, zoals hier in CA een Anaheimer)
      Padangers zien ook graag djahe in hun eten. Ben blij met het gerecht.
      Ook zie ik in het recept geen suiker, dat zegt mij al genoeg.
      Allemaal geleerd van moeder en oma Chevalier.

  2. bokeller schreef:

    De enige echte Rendang 1 ”Kweenie”
    http://www.maillard.nl/2013/10/30/rendang-1/
    siBo

  3. P.Lemon schreef:

    @Pak S.A. “Zo zie je maar dat elke streek, elke kokkie kan improviseren en extra (geheime) toevoegingen doen.”

    Dat zie je in dit privé en particulier kookboek en nog digitaal ook mooi terug hoe met een indische touch vaak oorspronkelijke indonesische gerechten worden bereid.

    Zie bijvoorbeeld…
    ***Nu het Groot Indonesisch Kookboek onlangs werd heruitgegeven, besloot ik de banden nog eens aan te halen en te informeren wat de ouders van mijn jeugdvrienden nu eigenlijk misten bij Bep Vuyk en wel vonden bij ‘Oma’(Keasberry). Waar het op neerkwam: ‘Vuyk smaakte niet echt Indisch.’ De gerechten van Keasberry leken meer op hoe hun baboe vroeger kookte. Ze herkenden er de smaak van hun kindertijd in.
    Zo werken die dingen. Hoe vaak ik inmiddels ook Indisch heb gekookt en gegeten, ik zal als niet-Indo nooit de finesses van die keuken kunnen proeven of begrijpen. En dus kook ik, hoewel ik niets heb tegen Oma Keasberry, met plezier uit Bep Vuyk. Zij het dan dat ik sommige gedroogde specerijen vervang door het verse origineel. Je kunt je afvragen of het niet een goed idee zou zijn geweest wanneer de uitgever dat bij de nieuwe uitgave ook zou hebben gedaan.
    http://www.nrc.nl/koken/2015/01/26/groot-indonesisch-kookboek/

    • Ron Geenen schreef:

      “Nu het Groot Indonesisch Kookboek onlangs werd heruitgegeven, besloot ik de banden nog eens aan te halen en te informeren wat de ouders van mijn jeugdvrienden nu eigenlijk misten bij Bep Vuyk en wel vonden bij ‘Oma’(Keasberry). Waar het op neerkwam: ‘Vuyk smaakte niet echt Indisch.’ De gerechten van Keasberry leken meer op hoe hun baboe vroeger kookte. Ze herkenden er de smaak van hun kindertijd in.”

      Van de 50 a 60 kookboeken in mijn boekenkasten zijn er 11 met Indische en Indonesische gerechten. Enkele zijn hele oude exemplaren van voor de oorlog en andere van de laatste 20 jaar. Daarnaast bezit ik tussen de 300 en 400 opgespaarde en verzamelde gerechten van families en ook van de kleine 10 jaar dat ik met nicht en man geholpen heb bij hun catering, koken voor o.a. de diverse Indische clubs, bruiloften, party’s, zelf ook voor het consulaat in LA.
      Tot op heden heb ik eigenlijk nooit gebruik gemaakt van de boeken, alleen de verzamelde gerechten.

  4. Surya Atmadja schreef:

    Over Rendang Padang .
    Omdat mijn tante(s) getrouwd waren zijn met een orang Padang Asli , heb ik kennis gemaakt sinds mijn kinder jaren .
    Rendang Padang (Asli) kwam uit de hoofd-comptoire Padang (van West Sumatra)en omgeving , met diverse versies zoals Pariaman en andere kleinere plaatsen zoals Solok, Payakumbuh etc .
    Elke kokkie( oma’s. tante’s) hebben soms hun eigen geheime toevoegingen.
    Zoals de “serundeng” toevoeging , alleen is het mss niet het soort “seroendeng”die men bij Indische rijsttafel kende.
    Het is een parutan ( rapsels= Kamus Indonesia Belanda=A Teeuw) van klappervlees =niet te oud die men in een wadjan laat garen, met lage vuur en lang omscheppen.

    Een versie van Rendang Padang ASLI
    Bumbu Pelengkap (=toegevoegde) Rendang Padang

    1. 1 sdm Kelapa serundeng giling (kelapa parut di sangrai sampai berwarna coklat, kemudian di giling halus hingga keluar minyaknya) ===>..Serundeng Giling
    2. 1 sdm Hati sapi rebus, di giling halus ( ====> fijn gemalen runderlever)
    1 sdm Air asam
    Garam, secukupnya
    3. Gula pasir, secukupnya ===>( suiker naar behoefte, een soetekouw=Javaan etc doet meer suiker erbij).

    Zo zie je maar dat elke streek, elke kokkie kan improviseren en extra (geheime) toevoegingen doen.
    Ik ben tevreden met de bumbu rendang van Tante Lien , met een snufje dit en snufje dat.
    Heb net een Bumbu Rendang Cap Kuali gebruikt en ook” even lekker” als van tante lien .
    Ga zo beginnen met mijn makan siang.

    • Ron Geenen schreef:

      “Elke kokkie( oma’s. tante’s) hebben soms hun eigen geheime toevoegingen.”

      Mijn grootmoeder en opa waren eigenaar van het grote hotel/restaurant Belantoeng in Padang (bestaat niet meer) en hun randang werd volgens de Minang recept gemaakt. Je ziet ik schrijf ook niet rendang. Vaak wordt de uitgeknepen geraspte klapper (Ik dacht dat ze het empas noemen) ook in een wadjan gegongseng en in droge lichtbruine kleur halverwege het koken ook toegevoegd aan de randang. Het geheim van het koken van randang is constant roeren en op laag vuur.
      De Minang vrouwen voegen het rode vlees, het klappermelk en de kruiden toe, terwijl de mannen het om de beurt roeren. De rood/gele kleur bij het begin van het gerecht wordt op den duur donker bruin/zwart en glanzend door de olie. De combinatie van de kruiden geeft het vlees een enigszins wat zoete smaak, maar er is geen suiker aan het gerecht toegevoegd. De Minang methode garandeert dat de randang voor weken goed blijft en men kan het zelf in een stopfles bewaren (wat mijn moeder ook deed). De Minang mensen beschouwen hun koken van randang als een ceremonie gerecht voor offer feesten en huwelijken.

  5. Indorein schreef:

    Net zoals veel andere Indo’s is Ron Geenen natuurlijk de expert op het gebied van hoe iets Indisch moet worden bereid. Prima. Ik weet, dat elke Indische oma, tante of moeder haar eigen wijze (dus niet: eigenwijze!) heeft om een bepaald gerecht te maken. In Indonesië, waar ik menigmaal op vele eilanden ben geweest vanwege mijn werk, weet ik, dat er talloze variaties zijn op een gerecht:
    ja ook op rendang (zelfs Padang, de waarschijnlijke bron van dit gerecht). Heb het superheet gegeten (men zei, dat dat de enig juiste was!) en zelfs zo zoet, dat je totaal geen lombok proeft.
    Voor mij geldt: het moet in de eerste plaats lekker zijn.

    Ik heb het kookboek van John ook gedownloaded indertijd en ben tot de slotsom gekomen, dat zijn gerechten gewoon lekker Indisch zijn! En daar gaat het toch om? Wat maakt het uit, dat de een er dit bij doet en de ander dat? Wie heeft de waarheid? Wijlen mevr. Keijner? Of Ronny, de Balinese kok van de tv?

    Beste John, ik dank je nog altijd voor de moeite die hebt genomen om ons allen dit kookboek te schenken.

    • masrob schreef:

      Zoete rendang? Ik zie Ron in gedachten meewarig zijn hoofd schudden…. En ik kan me daar wel iets bij voorstellen.

      Eerlijk gezegd ken ik niet zoveel variaties van Rendang. Eigenlijk maar drie:
      a. de originele Minangkabause rendang;
      b. de rendang zoals die in Padang restaurants wordt geserveerd;
      c. de ‘als maar lekker’ rendang, die net zoveel op rendang lijkt als een muis op een tijger. Maar als je een beestje maar vier poten en een staart heeft mag je het best een tijger noemen, zo begrijp ik.

      • Ron Geenen schreef:

        “c. de ‘als maar lekker’ rendang, die net zoveel op rendang lijkt als een muis op een tijger. Maar als je een beestje maar vier poten en een staart heeft mag je het best een tijger noemen, zo begrijp ik.”

        Leuk en bijzonder effectief geschreven. Serundeng in rendang! Waarom niet rode wijn en mosterd? En in plaatst van klappermelk niet geitenmelk of baby poeder?
        Een ding heb ik wel geleerd. Als ik buiten Indisch of Indonesisch gaat eten, vraag ik altijd waar de kok/kokkie vandaan komen.

    • Ron Geenen schreef:

      “Heb het superheet gegeten (men zei, dat dat de enig juiste was!) en zelfs zo zoet, dat je totaal geen lombok proeft.”

      Precies en goed gezegd. Als je het zoet maakt proef je de andere kruiden en de lombok niet of bijna niet. Waarom dat al die verschillende kruiden en lombok er in gedaan. Gooi alleen maar suiker er in toch. Kosten gemaakt en moeite gedaan voor niets. En wat is super heet? en voor een ieder is dat toch ook verschillend.Het scofield nummer is bepalend voor de heetheid van lombok. Zie: http://www.webgrower.com/information/scoville.html
      In mijn tuin groeit de Serano, de Cayenne en de Thai lombok, en daar blijf ik bij, want ik wil ook de kruiden blijven proeven. Eet smakelijk

  6. Ron Geenen schreef:

    Een ieder weet dat ik altijd het eerst kijkt naar het recept rendang om te zien of het kookboek de moeite waard is. Weer iets nieuws geleerd. 2 eetlepels serundeng als kruid er in.
    Enfin ze doen maar. Gelukkig wordt er niet geschreven rendang “padang”

Laat een reactie achter op masrob Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *