Eurasian Indonesians The different and difficult experiences of a minority

Geplaatst op 13 januari 2015 door Boeroeng

Hendricus’ mother chose to remain in Indonesia. In 1956 she married an Ambonese man, and Hendricus eventually followed in his stepfather’s footsteps and entered the Indonesian air force, where he later rose to the rank of colonel. It wasn’t until 1988, when he applied for a civilian passport, that he realised that technically he was not an Indonesian citizen, because his father had been classed as a European in colonial Indonesia. With his sharp cheekbones and blue eyes, Hendricus looked ‘foreign’. Unlike many other Indos who left, however, he said that he had never been charged higher prices because of the way he looked, because he spoke Indonesian like a local. Latitudes.nu .

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

18 Responses to Eurasian Indonesians The different and difficult experiences of a minority

eppeson marawasin schreef:

19 januari 2015 om 15:55

Betul Om. Pak Pierre bedoelde het ? echter niet in de letterlijke zin, maar in zijn ‘literair romantische’ betekenis (doorvoel de hang naar classistische romantiek in de reactie van meneer Somers;).

Je suis une Zeeuwmeeuw. Gisteren vloog ik nog; onbekommerd, gracieus en zo verheven. Maar ja, rust roest en shit happens …

e.m.

Beantwoorden
- Pierre de la Croix schreef:
  
  19 januari 2015 om 17:14
  
  Jonathan Livingston Seagull ofwel Si Mentjrèt.
  
  Pak Pierre
  
  Beantwoorden
Surya Atmadja schreef:

19 januari 2015 om 12:06

Pierre de la Croix zegt:
19 januari 2015 om 11:35
EM?
—————————————————————-
Dacht een orang import ? .
eppeson marawasin zegt:
26 november 2013 om 01:11
Ambon, waar ik geboren ben!

Beantwoorden
Jan A. Somers schreef:

14 januari 2015 om 12:07

“Zo groeien vergelijkbaar onze cucu’s hier als belanda’s op.” Gelukkig maar. Hebben ze geen problemen met integratie of assimilatie of uitrekenen hoeveel Indo je misschien bent. Gewoon zijn wie je bent.

Beantwoorden
- RLMertens schreef:
  
  14 januari 2015 om 23:06
  
  @Somers; ‘zo groeien onze cucu’s als belanda’s op’. Als belanda’s ; goed geïntergreerd of geassimileerd! Echter als!…belanda’s, want in wezen zijn ze Indisch/Indo’s of nazaten ervan. Vraag het de 3e of 4e generatie, veelal zo blond als een belanda. Nee hoor, ik ben ook Indisch is het antwoord. Het overkwam me zelf bij een ontmoeting met een Indo in Indonesië. Hij van nationaliteit Indonesiër en ik Nederlander. Wel hebben we samen gemeen; het Indoschap!
  Inderdaad, gewoon zijn, wie je bent. Een heerlijk gevoel.
  
  Beantwoorden
  - Lance schreef:
    
    15 januari 2015 om 11:34
    
    Gewoon zijn wie je bent, een Belanda.
  - RLMertens schreef:
    
    18 januari 2015 om 21:20
    
    @Lance; ‘als een Belanda’. Mag ook, volkomen geïntegreerd. Vormelijke Nederlands praten/spreken etc. Je achtergrond/roots wegcijferen. Als een Belanda je vraagt naar bv. nasi goreng; ontkennen en er niets van af te weten, ‘want bij ons wordt altijd de Hollandse pot geserveerd, we zijn nl. (ook)Nederlanders etc’. Op mijn werk jr.’60 hadden wij een collega uit Suriname, die op dezelfde manier/wijze door het leven ging. Altijd druk articulerend, geaffecteerd pratend en het woord voerde. Niet aanvoelend dat de rest hem soms spottend aanhoorde/naar hem luisterde. Eens merkte een collega op, mij aankijkend; ‘ik ben blij dat je gewoon Indisch bent gebleven’.
    Note; een Zeeuw is ook een Nederlander, dus ….
  - Jan A. Somers schreef:
    
    19 januari 2015 om 11:25
    
    Om welke Zeeuw gaat het? Ikm heb p dit forum nog geen Zeeuw meegemaakt.
  - Pierre de la Croix schreef:
    
    19 januari 2015 om 11:35
    
    EM?
    
    Pak Pierre
  - Jan A. Somers schreef:
    
    19 januari 2015 om 11:52
    
    Ik denk het niet! Op de Vlissingse kermis knokten de Alfoeren met de ‘blikjes’ om de Zeeuwse schonen.
  - Jan A. Somers schreef:
    
    15 januari 2015 om 11:37
    
    Klopt. Als ik mijn bloeddifferentiatie probeer na te trekken ben ik Indo, maar niet alleen van Nederland en Indonesië! Bij de bloedtransfusiedienst, waar ik jarenlang donor ben geweest, hebben ze dat niet opgemerkt. Was kennelijk niet van belang. Voor mij ook niet. Ik ben gewoon Nederlander, licht getint, met beetje platte neus. Er lopen overigens heel veel afwijkende Nederlanders rond. Ook zonder problemen.
  - P.Lemon schreef:
    
    15 januari 2015 om 20:02
    
    @J,A. Somers ” Was kennelijk niet van belang”.
    
    Maar voor andere wetenschappers natuurlijk wel… 🙂
    
    Verschillen tussen volkeren zijn fascinerend, vindt de Knijff. Als bioloog beschouwt hij de mens als een diersoort, waarvan hij de evolutie wil begrijpen. Hij deelt hij de mensheid niet in rassen in, zoals wetenschappers lang hebben geprobeerd. Niet om politiek correct te zijn, maar omdat het wetenschappelijk gezien geen hout snijdt.
    Waar hij ook woont, ieder mens heeft Afrikaanse wortels, zegt de geneticus. “We weten dat er 150 duizend jaar geleden mensen rondliepen met skeletten die sterk leken op die van nu, maar tot zeventigduizend jaar geleden hebben die geen voet buiten Afrika gezet. Pas vanaf zestigduizend jaar geleden hebben ze zich via twee routes, langs de kust van Zuid-Azië en ten noorden van de Himalaya, over heel Eurazië verspreid. Australië was vijftigduizend jaar geleden aan de beurt, Amerika pas iets meer dan twaalfduizend jaar geleden.”
    Dat zijn de grote lijnen.
    
    De Knijff. “Er zijn in Engeland een aantal boerenfamilies, in Lancaster, die echt het meest klassieke centraal-Afrikaanse Y-chromosoom hebben wat je maar kunt verzinnen. De meest logische verklaring is dat de Romeinen Afrikaanse huurlingen hadden – daar zijn ook notities van – die daar zijn blijven hangen. Hun DNA is natuurlijk sterk verdund geraakt, en uiterlijk zie je niets bijzonders aan hun afstammelingen, maar het Afrikaanse Y-chromosoom is gebleven.”
    
    http://www.npowetenschap.nl/nieuws/artikelen/2009/november/De-nieuwe-rassenkaart.html
P.Lemon schreef:

14 januari 2015 om 00:19

‘Those in Indonesia like me don’t have any connection with the Netherlands at all, because I lean more towards the Indonesian side, which I can’t give up… I can’t speak Dutch, I don’t know the Netherlands, so I can’t feel that I am Dutch. No, I cannot feel it. I don’t feel in myself that I am Dutch.’’

Toch weer een mooi voorbeeld hoe een mengeling opgroeiend buiten de eigen groep ( die het land immers verlieten ) zich kan conformeren aan de dominante cultuur van het ‘woon/geboorteland en een nationaliteit, oorspronkelijk van de ouders, alleen een juridisch papiertje vertegenwoordigt. Zo groeien vergelijkbaar onze cucu’s hier als belanda’s op.

Beantwoorden
- Lance schreef:
  
  14 januari 2015 om 15:27
  
  Een door Nederlanders geadopteerde eskimo-kind zal ook opgroeien als Nederlander en zich Nederlander voelen. Dit heeft niets met het mengeling zijn te maken.
  
  Beantwoorden
  - eppeson marawasin schreef:
    
    14 januari 2015 om 19:07
    
    @/…/ en zich Nederlander voelen.@
    
    — is meen ik te algemeen gesteld. Stel nu dat-ie na het lezen van ‘Moby Dick’ of “De Overwintering op Nova Zembla’ het sterke gevoelen krijgt om juist geen lid te worden van ‘Sea Shepherd’ …
    
    e.m.
  - eppeson marawasin schreef:
    
    15 januari 2015 om 00:08
    
    P.S.
    [quote] ,,Ik vergeet nooit dat ze zei dat dat haar type mensen waren.” [unquote]***
    
    De hockeywereld heeft geschokt kennisgenomen van de dood van een van de beste keepsters uit de hoofdklasse, Inge Vermeulen (1985-2015).
    
    Vermeulen behoorde tot de beste keepsters van Nederland. Ze speelde in de periode van 2008 tot 2010 negen interlands voor Oranje. Toen duidelijk werd dat ze niet meer voor Nederland zou worden geselecteerd, maakte Vermeulen de overstap naar de nationale ploeg van Brazilië. Daar kon de keepster voor uitkomen omdat ze in dat land werd geboren en als baby was geadopteerd door Nederlandse ouders.
    
    Bert Bunnik, prestatiemanager bij de internationale hockeyfederatie FIH, legde het contact voor de Brazilianen en maakte Vermeulen in haar geboorteland mee. ,,Ik vergeet nooit dat ze zei dat dat haar type mensen waren.”
    
    ***BRON: ad.nl
    
    e.m.
  - P.Lemon schreef:
    
    14 januari 2015 om 20:22
    
    @Lance “Dit heeft niets met het mengeling zijn te maken.”
    
    Als je dit verhaal van een geadopteerde leest proef je toch dat het er wel toe doet of je een land van herkomst hebt en vervolgens je roots opzoekt. Een mengeling hoeft het dan niet zo ver te zoeken mits 1 van zijn roots overeenkomt met het land waar hij opgroeit
    
    ***
    Geadopteerd zijn brengt een levenslange zoektocht met zich mee voor zij die geadopteerd zijn. Door het ontstaan van het begrip adoptie is die emotionele leegte mede ontstaan. Een kind dat in zijn/ haar natuurlijke omgeving kan opgroeien en het proces van afgestaan worden niet meemaakt, wordt logischerwijze niet geconfronteerd met dergelijke problemen of vraagstukken. Ik vind dat adoptieouders hier niet attent genoeg kunnen worden op gemaakt en menen dat ‘het wel in orde komt’, zijnde ‘een fase die na de puberteit wel zal overwaaien’. Uit ervaring weet ik dat de realiteit vaak anders uitdraait. Soms lijken sommige adoptieverhalen meerdere hoofdstukken te bevatten die voor de geadopteerde zelf vaak ook een verrassing blijkt te zijn. Je hebt reeds de geboorte (het afgestaan worden) die kil, emotieloos en eenzaam verloopt en het alleen opgroeien en de condities waarin dat gebeurt. Daarna volgt het feitelijke adoptiehoofdstuk en de aanhechting in een nieuw gezin en op een nieuwe plaats. Bovendien, heb je de persoonlijke ontwikkeling doorheen de eerste levensjaren, gevolgd door de puberteit en last but not least, de rootsreis of definiteve zoektocht die tevens een ander hoofdstuk inleidt. And so on. Adoptie is voor sommigen a neverending story.
    
    Iedere geadopteerde wordt vroeg of laat geconfronteerd met zichzelf en gaat bijgevolg ooit op zoek naar zijn/ haar roots. Sommige beginnen daar vrij jong aan (prille twintigers) en anderen zijn er pas ‘klaar’ voor eens ze zelf als volwassenen (en vaak met eigen gezin) door het leven gaan.
    
    Geadopteerd en zelf adopteren? “No, but thanks!”
Surya Atmadja schreef:

13 januari 2015 om 23:29

“No, I cannot feel it. I don’t feel in myself that I am Dutch.’ In fact, he thought that he was perhaps ‘more Indonesian than [other] Indonesians.’”
====================================================================
Dat is te begrijpen .
Hij is Indonesier geworden(denkt en leeft) door zijn eigen keuze , terwijl sommige “andere” Indonesiers automatisch Indonesier zijn geworden door hun geboorte.

Beantwoorden