Wederom werd 11 november , zoals iedere tweede dinsdag van de maand, een petitie afgeleverd bij de Japanse ambassade door de stichting Japanse Ereschulden.
De petitie haakt in op het staatsbezoek aan Japan van eind oktober.
Zijne Excellentie Shinzo ABE
Eerste Minister van Japan
Den Haag, 11 november 2014
Petitie: 240
Onderwerp: Op Keizerlijk/Koninklijk bevel
Excellentie,
Het is met groot respect en bewondering dat wij de wijze woorden aanhoorden uitgesproken door beide Zijne Majesteit de Koning der Nederlanden en Zijne Majesteit de Keizer van Japan bij het staatsbanket tijdens het recente Staatsbezoek in Japan.
Zijne Majesteit de Keizer van Japan opperde een belangrijk punt:
“Er zijn verscheidene eerdere plannen geweest voor Koningin Beatrix om Japan te bezoeken, maar elke keer werden deze gecancelled vanwege oppositie in Nederland.
Het was hoogst ongelukkig dat de lange vriendschappelijke betrekkingen tussen Nederland en Japan zijn beschadigd door de Tweede wereldoorlog. Terwijl we het verleden niet moeten vergeten, hopen we meer aandacht te geven aan het bewerkstelligen van meer goodwill tussen onze twee landen.”
In zijn antwoord maakte Zijne Majesteit de Koning der Nederlanden zijn standpunt heel duidelijk:
“Wij zullen niet vergeten – kunnen niet vergeten – wat de Nederlandse burgers en militairen in de Tweede wereldoorlog hebben ondervonden. De wonden in die jaren geslagen, blijven het leven van velen overschaduwen. Het verdriet om de slachtoffers blijft tot op de dag van vandaag schrijnen. Herinneringen aan gevangenschap, dwangarbeid en vernederingen hebben de levens van velen getekend. Ook het Japanse volk heeft verschrikkelijk geleden tijdens de oorlog, in het bijzonder in de laatste fase, gekenmerkt door zo’n verwoesting en geweld. Erkenning van het lijden van anderen zorgt voor een basis van verzoening. Velen in Japan en de Nederlanden hebben actief gewerkt aan het koesteren van zo’n verzoening, om nieuw vertrouwen de gelegenheid te geven te groeien.”
Eerste Minister,
De Stichting Japanse Ereschulden hadden geen bezwaar tegen dit Staatsbezoek door Zijne Majesteiten de Koning en Koningin, vanwege de hoop en het geloof in hun welwillendheid en oprechte belangstelling in het welzijn van de Nederlandse landgenoten, die zowel binnen als buiten de Japanse concentratiekampen door toedoen van de Japanse militairen hebben geleden tijdens de bezetting van Nederlands Oost Indië.
Eerste Minister,
De vorsten van onze landen hebben gesproken en u en mij instructies gegeven om het eens te worden “nieuw vertrouwen de gelegenheid te geven te groeien”. Het volk van Japan en het volk van Nederland verwachten, en verdienen, dat ook van ons. Het is geen politieke zaak, maar een morele zaak die nodig dient te worden opgelost. De Stichting Japanse Ereschulden heeft onverdroten geprobeerd een oprechte dialoog in stand te houden met afwisselende Ambassadeurs die Japan vertegenwoordigen in Den Haag, in de Nederlanden. Wij stelden verschillende mogelijkheden voor om de kloof te overbruggen maar liepen op tegen een patstelling van rechtskundige argumenten, terwijl wij de morele oplossing moesten vinden aanvaardbaar voor het volk van Japan en van de Nederlanden.
Eerste Minister,
Moraliteit is het sterkst wanneer het is getransformeerd in tastbare en werkelijke acties en resultaten. U en ik hebben thans een eerbare uitdaging aan te gaan, gegeven door mijn Koning en uw Keizer. In mijn hoedanigheid als de vertrouwde vertegenwoordiger van de oorlogsslachtoffers en in uw hoedanigheid als een wel gerespecteerde staatsman hebben we de kans om gedeelde moraliteit tussen onze twee volkeren te creeëren.
Wij kunnen onze Vorsten niet teleurstellen, daar zij de uiterste morele belichaming zijn van onze twee volkeren. U en ik bezitten thans de sleutel tot verzoening van die periode in de geschiedenis die zo moeilijk is te vergeten. Het zou een persoonlijke schande voor ons beiden zijn in deze uitdaging niet succesvol te zijn.
Zijne Majesteit de Keizer van Japan en zijne Majesteit de Koning der Nederlanden verwachten dat wij voorwaarts gaan. Ik ben daartoe bereid en verwacht dat u daartoe ook bereid bent. Amendementen van het 1956 Yoshida Stikker protocol kunnen de basis vormen om tot zo’n schikking te komen. Het is nooit te laat om het juiste te doen.
Namens de Stichting Japanse Ereschulden,
J.F. van Wagtendonk, Voorzitter
...................
Indisch4ever 
Pak Pierre: “Om bij het topic van de JAPANSE ereschulden te blijven zou Iboe Doktor haar geleerde licht kunnen laten schijnen over enig verschil of overeenkomst tussen de “ereschuld” volgens de definitie van de Stichting JES en die, waarvan zij gewag maakt. ”
P.Lemon en Jan A,Somers hebben correct de geschiedenis van de capitulatie weergegeven en vooral het Yoshida-Stikker protocol belicht. Uit dat protocol moest automatisch aan de ongeschreven voorwaarde worden voldaan, dat Japan MOREEL ook individuele rechten zou honoreren. Maar ja, zoiets vergeet je in de loop der jaren en als alles zo lekker meeloopt . . .
Tot je eraan herinnerd wordt en dan blijf je je natuurlijk aan vastklampen aan wat zwart op wit staat. Wij hebben alleen die ene poot om op te staan: de MORAAL. Keizer Hirohito zou openlijk zijn deep warshame willen erkennen voor zijn IMMORALITEIT. Artikel van Colin Joyce in Tokio, 12 juni 2003. Zo ver was nog nooit een Keizer gekomen ! Dat werd door de politiek dus onmiddellijk afgedekt en gewoon “sorrow or deep remorse” van gemaakt, en door opeenvolgende Japanse regeringen herhaald. Engelse POW’s hebben zo’n excuus nooit geaccepteerd, te half-hartig en ontwijkend. Er zijn sindsdien geen verontschuldigingen zoals deze meer gekomen.
“Het is zelfs een publiek geheim dat Japan zich alleen zou overgeven, na de toezegging van immuniteit voor hun keizer.” 12 Augustus 1945 was het Amerikaanse antwoord dat “the authority of the emperor and the Japanese government to rule the state shall be subject to the Supreme Commander of the Allied Powers.” Na twee dagen van overleg hoe dit te vertalen, heeft Hirohito klip en klaar verklaard dat vrede de voorkeur boven vernietiging had en gaf de Regering opdracht een tekst van overgave voor te bereiden. Ja en toen moest de politiek hem wel gehoorzamen, en toen kwam inderdaad een golf van harakiris.
Maar een feit is, dat Japan dus wel van een MORALITEIT weet . . . ! Cultuur of geen cultuur, harakiri of geen harakiri !
Ik ga, D.V., Mike Honda van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, t.z.t. vragen wat hij ervan vindt als er een OPEN BRIEF of PETITIE aan de Keizer wordt gestuurd, uitgebreid in de New York Times enz, gepubliceerd, liefst wereldwijd in de media. Hij was degene die in 2007 een wet door de Senaat kreeg, om van Japan excuus/vergoeding voor de troostmeisjes te eisen. De keizer moet het dan te weten komen, en of hij nou nog macht heeft of gewoon symbool is, netals zijn vader Hirohito in 1945 moet zijn gezag de politiek er maar van overtuigen wat het beste is, eer of oneer !
Jammer als de politici in hun ogen zogenaamde eer laten prevaleren, in onze ogen oneer !
Na 70 jaar moet er toch een positieve beweging komen in de Japanse politiek!
Ted Hartman
Pak Emmeson
Die ballententhouders doen expres van die lichte ballen gebruiken zodat a) het haast onmogelijk is het doel te treffen door het vreselijk onnavolgbaar gezwabber en b) de verleiding daarom zodanig aantrekkelijk wordt er een rotschop tegen te geven. Waarna de ballententhouder zich kan beklagen bij Honoré over zulke onbenullige ballentrappers.
Bovendien streeft genoemde voorzitter de weledele heer De Balsaque er zo veel mogelijk naar middels een strenge ballotage uitsluitend gebruik te maken van slap wentelende onnavolgbare takkenballen.
Huib
Is het nog altijd zo: Om der wille van de smeer, likt de kat de kandeleer !? De ereschuld krijgen, zal nog heel wat voeten in de aarde kosten. Amerika en China zijn toch wel opgewassen tegen Japan als het alleen om zo’n paar eilandjes gaat, dan laten ze dat op z’n beloop ! ? En met andere zaken kunnen zij het Land van de Rijzende Zon toch dwingen niet het Land van de Dalende Zon te worden?? Als eersten moeten deze grootmachten tegen Japan ageren. En als resulaat, als Nippon buigt (dat is het wonder), komt ons kikkerland daarna, met de andere Aziatische eisers wel aan de beurt. Ja sorry, maar we moeten optimisten blijven.
Eer speelt eigenlijk niet meer mee. Macht, daar gaat het om. Doen de Japanse ultra-nationalisten daarom alsof hun neus bloedt. WIE doet hun wat?
Ach meneer Hartman, om der wille van de smeer, likt de kat nog steeds de kandeleer. Ik heb al 45 jaar katten. Het zijn uitgekookte ras opportunisten en manipulators.
In de mensenwereld is het niet anders. Wisselende allianties worden aangegaan, al naar gelang het hogere doel dat men nastreeft. De geschiedenis is vol van voorbeelden.
Ik denk dat Amerikaanse strategen er al lang rekening mee houden dat China uit is op de hegemonie in tenminste de Pacific. Het land bereidt zich daarop zichtbaar militair voor, met reuzenpassen. In dat licht bezien zal Japan als bondgenoot steeds belangrijker worden voor de Amerikanen. Een vriend dus, bij wie je niet te veel, of liever helemaal niet meer, moet zeuren over “ereschulden”.
En ja …. “wij” (geen pluralis majestatis) blijven toch ook nog blij gemoed Mitsubishi’s en andere Japanse industriële producten kopen? Die zijn immers goed en lekker goedkoop?
Om der wille van de smeer ……… Ik zou best eens willen weten wie er van de fervente aanhangers van de Stichting JES die iedere 2de dinsdag van de maand met de gele pajoeng op pad gaan GEEN Japanner voor de deur, in de garage of in huis heeft staan.
Pak Pierre
Ik ben weliswaar een fervente aan hanger van de JES en ga als het mogelijk is ook demonstreren maar heb dus geen Japanner in de garage staan. Wat het oorzakelijk verband tussen een Japanse auto en de JES is mag door dhr de la Croix onderzocht worden. Moet ik ook al auto’s discrimineren om te laten blijken WAT, geef ik dan een politiek statement af zoals het hebben van lang haar ??
Ik rij in een Duitse auto omdat de kans om een frontale botsing met 90 Km te overleven meer dan 50% is., niet omdat ik Joden of Negers haat.
Waar gaat dit heen? U rijdt in een Duitse auto met 90 km/per uur tegen de Japanse Ambassade aan. En, als blijkt dat u minder dan 50% kans hebt om te overleven dan haat u kortgeknipte Joden en Negers om een politiek statement af te geven. Wat is het causaal verband?
Om misverstand met de webmaster te voorkomen; pour la securité: Ook de overkoepelende organisatie van ballententhouders is slecht te spreken over de bal. Inhoudelijk is de bal veel te licht en beweegt zich bovendien onvoorspelbaar en onberekenbaar, aldus voorzitter Honoré de Balsaque. HdB denkt dat ook de hoogte invloed heeft op het onvoorspelbare karakter van de bal. Er is veel kritiek op de ‘zwabberbal’.
In december zal de bal worden geëvalueerd.
e.m.
Ik heb sterk het idee dat meneer E.M. niet begrijpt wat uw stelling is meneer Van den Broek. Zijn antwoord slaat nergens op vind ik.
@Hr Hartman ” als Nippon buigt (dat is het wonder),”
Daar wringt ‘m nou net de schoen, al in eerdere topics over de materie werd geconstateerd dat de japanse mens ‘psychologisch’ anders in elkaar steekt. Ons christelijk gevoel van berouw of spijt na (sociaal) falen komt niet voor in hun genenpakket. Daarentegen is zelfopoffering /hara-kiri hun antwoord op een opgelopen schande. Het is zelfs een publiek geheim dat Japan zich alleen zou overgeven, na de toezegging van immuniteit voor hun ‘goddelijke keizer’.
Men zal ws ook niet meer kunnen/willen geven dan bij de vredesonderhandelingen overeengekomen vergoedingen waarbij voorbijgegaan is aan de nasleep van de door hen veroorzaakt menselijk leed. In moderne termen heet het dan collateral damage.
***de voorbereiding en de uitvoering van het vredesverdrag in de periode van 1945 tot 1951. In de eerste jaren had Nederland enig succes bij de claim voor herstelbetalingen. In totaal werd er echter vijfentwintig miljard gulden geclaimd! Na 1947 was het gedaan met herstelbetalingen: Japan werd de bondgenoot van Amerika in de Koude Oorlog. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken was loyaal ten opzichte van Amerika, vooral toen de Koreaanse oorlog uitbrak, maar de andere ministeries niet, daarbij gesteund door de publieke opinie: men wilde schadevergoeding. Hoewel de Minister van Buitenlandse Zaken onder deze druk enigszins bezweek, benutte het ministerie de kans om de verdragstekst van de vrede te beïnvloeden niet: de minister en de ministerraad werden niet tijdig over de mogelijkheid hiertoe ingelicht. De minister kon slechts in het Yoshida/Stikker-akkoord (1954) de deur openhouden voor onderhandelingen over een uitkering aan burger-geïnterneerden. Pas in 1956 kon er, na lange onderhandelingen in een kille sfeer, een persbericht uitgaan dat de Nederlandse ex-krijgsgevangenen 246 gulden zouden krijgen. In hetzelfde jaar stemde Nederland in met een akkoord, gesteund door Amerika: Nederland kreeg 10 miljoen dollar, en als tegenprestatie werden de laatste oorlogsmisdadigers uit Nederlands-Indië op vrije voeten gesteld. Na de toegeeflijke houding tijdens de voorbereiding op de vrede, wist het ministerie van Buitenlandse Zaken zich na een periode waarin de betrekkingen een ijzig karakter hadden, met het akkoord te rehabiliteren.
http://www.dbnl.org/tekst/_ons003199901_01/_ons003199901_01_0138.php
“Het is zelfs een publiek geheim dat Japan zich alleen zou overgeven, na de toezegging van immuniteit voor hun ‘goddelijke keizer’” Vergeet dat ‘geheim’, het was gewoon onderdeel van de onderhandelingen. De Amerikanen onderhandelden al weken met prins (???) die stuk liepen op de Amerikaanse eis tot ‘onvoorwaardelijke’ capitulatie. De Japanners eisten een aparte paragraaf over de onschendbaarheid van de keizer. Het Amerikaanse antwoord waren de atoombommen waarop de Japanners onvoorwaardelijk capituleerden. Ik weet niet wat er in ‘geheime’ voorwaarden van die capitulatie over de keizer was afgesproken. MacArthur had mede de opdracht van Japan een buffer te maken tegen het Chinese communisme, en wist dat hij daarvoor 100% Japanse medewerking voor nodig had.
Om bij het topic van de JAPANSE ereschulden te blijven . . . . . . het gaat er toch om, om Japan allereerst zijn fout verleden te doen erkennen, daarna behoort logischerwijze de redress (compensatie) te komen! Eérst excuus, dan als bewijs van spijt, de vergoeding.
De Keizer had zelf gezegd: “Terwijl we het verleden niet moeten vergeten, hopen we meer aandacht te geven aan het bewerkstelligen van meer goodwill tussen onze landen.”
En hier wringt hem de schoen ! Want dan een wonder gebeuren. Want die “arme” Japanse keizer kan niet op tegen zijn ultra-nationalistische politici die hem gewoon “ingepakt” hebben. Alleen de vader Hirohito van deze Akihito, kon het gouvernement, de Regering, dwingend opdracht geven ten tijde van de overgave in 1945. Hij zei, het is òf vernietiging van het land (door nog een atoombom), òf overgave. En dat laatste was preferable!
Maar NU, geldt voor Akihito, òf oneer voorgoed, voor komende generaties die met een SMET op hun verleden gaan leven, òf wiedergutmachung door fout van de Asia-Pacific war te erkennen!
De ultra-nationalistische politici echter zien alleen de trots en de zogenaamde goede naam van Japan, willen en blijven gewoon het oorlogsverleden bedekken en lappen de wereld en hun Keizer aan hun laars . . . . voor de komende generaties!
En daar kan die Akihito niet tegen op. Tenzij . . . de wonderen de wereld nog niet uit zijn!? “Na mij, de zondvloed.” Maar we hopen van niet. Ted Hartman
…..de wonderen de wereld nog niet uit zijn!? “
Inderdaad,ze zijn er nog en wel in het Nederlands Rijks Museum”Bronbeek”
Zie hoe daar behendig , het Japans oorlogsverleden in beeld en wel
aan het Nederlands publiek wordt voorgeschoteld.
Wat ook tot de wonderen gerekend mag worden,zijn de gelauwerde
personen,die deze wonderbaarlijke tentoonstelling mede tot stand
hadden gebracht en met naam genoemd.
U vindt dat erenamenbord bij zaal 4,waar oa. het buigen voor de
Overwinnaarsvlag in alle standen nog beoefend kan worden.
Daarbij heel bekende namen, ja ook van Indo’s .
siBo
En een wonder mag ook heten als dadelijk een Groot Man via SWOT-analyses verandering in de zaak brengt.
Pak Pierre
Wel de bal spelen Pierre. Niet de persoon
Ik heb mij vol lof en respect uitgelaten over de persoon. De bal zou ik natuurlijk een rotschop geven.
Pak Pierre
Interessante discussies hierboven n.a.v. hetgeen ene mw.dr.Matulanda S-G vraagt. Zijzelf hult zich echter in zwijgen, of is zij alweer teruggevlogen naar Indonesia?
Kan ook zijn, dat zij zo is geschrokken van het openen van deze “doos van Pandora”, dat ze em maar weer gauw heeft gesloten!
Iboe Doktor zou nu als wijze uil op haar tak boven de kakelende kippen op de grond haar visie op de zaak kunnen geven. Die heeft ze vast wel, want zoals ik al eerder schreef over haar initiërende vraag: Die stellen is hem beantwoorden.
Voor het gemak herhaal ik de vraag nog maar eens, dat bespaart de lezertjes gescroll naar boven en terug: “Bestaat er een Ereschuld van Nederland aan Indonesie ?”.
Een geleerd man die regelmatig op dit forum schrijft eist altijd “argument” en “verklaring” bij alles wat een ander inbrengt. In dit geval lijkt het me inderdaad gepast van Iboe Doktor als zij nu zegt waarom (of waarom niet) naar haar mening de onderwerpelijke ereschuld “bestaat” en haar mening vervolgens toelicht. Dan kunnen anderen zich daarop concentreren en geen zijpaden inslaan.
Om bij het topic van de JAPANSE ereschulden te blijven zou Iboe Doktor haar geleerde licht kunnen laten schijnen over enig verschil of overeenkomst tussen de “ereschuld” volgens de definitie van de Stichting JES en die, waarvan zij gewag maakt.
Pak Pierre
@Indorein
Het opmerkelijke optreden van Mevr. Dr. Matulanda Sugandi-Ratulangi was mij ook opgevallen. Ten eerste ging zij gelijk off-topic en dat ben ik toch niet gewend , ze had toch enig ineteresse kunnen tonen voor het onderwerp de Japanse Ereschulden, maar nee ze was zo met zichzelf bezig dat ze tot de aanval overging, Banzai .
Haar korte vraagstelling Ereschuld was wel erg breed maar de vraag was zonder enige verduidelijking en ik probeerde haar vraag te beperken en haar een tegenvraag te stellen, ik wacht nog steeds op antwoord.
Ik denk dat het meer de bedoeling was van Mevrouw om ons als Indo’s uit de tent te lokken want een Christen antwoordt gelijk als er over Ereschuld wordt gesproken, de christelijke religie is ervan doordrengt. Dat weet mevrouw Dr. Matulanda Sugandi-Ratulangi donders goed , daar is ze intelligent genoeg voor.
Maar wat ik niet accepteer idat zij een discussie off-topic begint en er totaal niet aan deelneemt. Wat wil ze daarmee bereiken?. Ik denk dat daar geen eerbare bedoelingen achter steken, anders had ze wel tot een open dialoog kunnen overgaan. En waarom juist met Indischen. Want het is juist Indonesie die tegenover Indischen een Ereschuld hebben in te lossen, de houding van Indonesie na de onafhankelijkheid tegenover de Indischen die toch als broeders en zusters werden beschouwd , verdient niet de schoonheidsprijs.
Het gedrag van deze vrouw is onacceptaal, ik kan wel zeggen volledig onbeschoft, het getuigt van een gebrek aan opvoeding en op zijn zacht gezegd toont zij geen manieren. of zijn dit de manieren van haar heersende elite, totaal van God dus Allah los, cultuurverschil dient er te zijn.
Ik ga maar een Email aan haar schrijven of ze wil antwoorden, of heeft ze mijn Email via de postkoets nog niet ontvangen?
Peter… het lijkt mij dat je Matulanda Sugandi-Ratulangi teveel persoonlijk benadert.
Als Indonesische oudere dame, nog wat Nederlands kennende en ver weg ook indo-europese, heeft zij haar eigen familie-ervaringen met de onderdrukking van Nederland .
Zij stelt een simpele vraag. Het kwam in haar op en ze poneert het.
Je moet er verder niet zoveel achter zoeken…met duistere opzet van haar enzo .
Laten we zuinig zijn op zulke lezers. Nog Nederlands kennend, handig genoeg met de computer. Geïnteresseerd in wat die ‘lost tribes’ allemaal denken.
Misschien dat u, geachte heer Boeroeng, haar dan toch kunt bewegen om in te gaan op de door gestarte discussie over haar vraag? Ik ben benieuwd!
Nou, Indorein… Dat lijkt me wat teveel gevraagd na deze reactie: “Het gedrag van deze vrouw is onacceptaal (sic!), ik kan wel zeggen volledig onbeschoft, het getuigt van een gebrek aan opvoeding en op zijn zacht gezegd toont zij geen manieren. of zijn dit de manieren van haar heersende elite, totaal van God dus Allah los, cultuurverschil dient er te zijn.”
Zwijgen kan trouwens ook veelzeggend zijn.
Die reactie was natuurlijk niet van u. Dat daar geen misverstand over mag ontstaan.
Hoe liggen de kansen er nu voor de gemiddelde Indonesier. Of is kijkt de bovenlaag nog steeds neer op “Het Volk” zoals ik tijdens bezoek aan ons oude huis in Bandung mocht ervaren van de toenmalige bewoner een ingenieur werkzaam bij de Indon. Spoorwegen.
Het is nu ruim 30 jaar later en ik mag hopen dat toegang tot (voortgezet en hoger) onderwijs ook voor de heffe des volks toegankelijk is geworden en dat de levensstandaard en omstandigheden voor de gewone bevolking beduidend verbeterd zijn.
Mss dat de nieuwe president daar een agenda voor heeft.
Huib
Wertheim schreef in in 1991 in een lezenswaardig artikel in De Gids:
“Toen ik begin 1931 als rechterlijk ambtenaar werd uitgezonden naar Nederlands-Indië, was ik met de juridische aspecten van de koloniale samenleving al min of meer vertrouwd. Bij de voorbereiding aan de Leidse universiteit voor het aanvullend doctoraal-examen Nederlands-Indisch recht kon ik al constateren dat het zogenaamde ‘rascriterium’, en met name het onderscheid Europeaan – Inlander, de hele wetgeving en het hele juridische bestel beheerste.”
Maar dat was niet alles:
“Evenmin had ik tien jaar nodig om te ontdekken dat het rasonderscheid in het maatschappelijke leven het dualisme volgens het rascriterium in de wetgeving in betekenis zelfs nog verre overtrof. (…) Kort na de oorlog kon ik de situatie in de jaren dertig als volgt samenvatten: ‘De Europese, Indonesische en Chinese maatschappijen waren werelden op zichzelf. Van werkelijk sociaal contact was nauwelijks sprake. Er waren tal van sociëteiten, zwembaden, hotels, die Indonesiërs en Chinezen de toegang weigerden.”
Om vervolgens iets belangrijks te noemen:
“De Indonesische academisch gevormden moesten voor hun toelating tot elk onderdeel van de Overheidsdienst bovendien een verwoede strijd voeren. Er waren verscheidene diensten die er pas in 1940, na de Duitse inval in Nederland, toen “lotsverbondenheid” de leuze werd, toe zijn overgegaan om “bij wijze van proef” enkele Indonesische academici in dienst te nemen. Bij vacatures werden de Indonesiërs weliswaar niet a priori uitgeschakeld. De eisen, met name wat betreft wijze van optreden en actieve beheersing van de Nederlandse taal, werden echter dikwijls zo gesteld dat Indonesiërs er slechts bij uitzondering aan konden beantwoorden.”
En juist dit laatste was een constante bron van ergernis en frustratie voor de inheemsen die Westers hoger onderwijs hadden gevolgd. Zij kregen weinig kans om door/in te stromen op hogere posities binnen de koloniale overheid. De Japanse bezetting maakte hieraan een einde. Totoks die deze posities vervulden verdwenen in de kampen en Indonesiërs namen hun plaats in. Met vallen en opstaan vervulden zij hun taken en hun zelfvertrouwen nam toe.
In dit opzicht was de Japanse bezetting niet alleen een tijd van uitbuiting en onderdrukking, maar ook een van ongekende kansen voor de gestudeerde Indonesiërs.
Het artikel van Wertheim is online: http://www.dbnl.org/tekst/_gid001199101_01/_gid001199101_01_0067.php
Mas Rob,
Dit lees ik ook in het art. van Wertheim.
En dit effe los van uitbuiting en onderdrukking .
daar ik deze periode wel heb ondervonden
tot zelfs in Nederland toe.Nog leuker is ‘t. Ik ben blank
van uiterlijk,en daar had de Vreemdelingendienst wel
problemen mee.
siBo
Wim F. Wertheim
Koloniaal racisme in Indonesië
Ons onverwerkt verleden?
1. Een op rasmythen gebouwde samenleving
Maar in het maatschappelijk leven in ‘onze Oost’ kwam ook een bijzonder aspect van het racisme tot uiting, waarin de Nederlands-Indische samenleving enigszins afweek van andere koloniale samenlevingen.
In de Nederlands-Indische wetgeving en rechtspleging werden Europeanen van gemengde afstamming als volledig gelijkgerechtigd beschouwd en behandeld met de eigenlijke blanken.
In de heersende maatschappelijke verhoudingen bestond echter toch zeer zeker raciale discriminatie van de blanken tegenover gemengdbloedigen, de zogenaamde Indo-Europeanen of Indo’s.
Met deze ‘rassenscheiding’ werden mijn vrouw en ik al geconfronteerd op onze eerste standplaats in Zuid-Sumatra. In de kleine kota (stadje) waar ik geplaatst was, was er een vrij scherpe sociale scheiding tussen de totoks (‘volbloed’ blanken) en de Indo’s. Maar veel wezenlijker was dat de sociale status van een Indo (man of vrouw) in grote mate bepaald werd door uiterlijke kenmerken – de zichtbare bijmenging van Indonesisch bloed.
Al in de negentiende eeuw bestond er een zegswijze: ‘Hoe meer pigment, hoe minder payement.’
En hoewel sinds het begin van deze eeuw de positie van de Indo-Europeanen duidelijk was verbeterd, was er aan het eind van de koloniale periode in wezen aan deze discriminatie op grond van raciale kenmerken nog geen eind gekomen.
Zelfs was het toen in het particuliere bedrijfsleven zo gesteld dat als regel tot stafbetrekkingen in Indië geboren Europeanen niet werden toegelaten; enkel importkrachten kwamen daarvoor in aanmerking – de rest was ‘Aziatisch personeel’.
De color line werd in deze particuliere sfeer dus vaak zelfs op een Angelsaksische wijze, met uitsluiting van mengbloeden getrokken.
enkele grote bedrijven vormden hierop een uitzondering
” kon ik al constateren dat het zogenaamde ‘rascriterium’, en met name het onderscheid Europeaan – Inlander, de hele wetgeving en het hele juridische bestel beheerste.” Dat had hij goed gezien! Pluriforme rechtsbedeling! Dat de Indische gemeenschap er via discriminatie een zooitje van maakte is natuurlijk wat anders. Een goede bron van inkomsten voor advocaten. De grote kenner van het Indische staatsrecht, prof. C, van Vollenhoven, sprak niet voor niets van een janboel. Conclusie: Laat de Indische gemeenschap dit soort misbruik van recht zichzelf aantrekken.
Pak PLemon
Zo’n discussie over ereschulden 70 jaar na dato lijkt me een achterhaalde zaak en weinig konstruktief.
Een Nederlands gezegde Twee vechten twee schuld.
En voor het overige laat de politieke gevangenen vrij en business as usual.
De voornaamste reden tot samenwerking met de Hollandse koopman waartoe ik mezelf ook schaar.
Huib. .
.P.Lemon zegt:
17 november 2014 om 00:08
Naar mijn mening zijn ze onvergelijkbaar omdat de kolonialen het eilandenrijk tot ontwikkeling hebben gebracht en niet alleen plunderden en uitbuitten.
Pak Lemon,
Ik dacht oa. hieraan
1904
Oprichting van het Volkskredietwezen voor de inheemse bevolking. Instelling van proefstations. Oprichting van de arbeidsinspectie, de gouvernementspandhuisdienst en de opiumregie. Geweldige irrigatiewerken werden aangelegd.
De Nederlanders introduceerden uit:
Madagaskar: flamboyant
Mokka (Arabië): koffie
Europa: boontjes en koolsoorten
Ceylon: kaneel
China: thee, hibiscus, kang koeng en sojabonen
Midden- en Zuid Amerika: rubber (Hevea), kapok, manga, kina, cacao, canna, maïs, tabak, tomaat, lombok, cassave, papaya, zuurzak, oliepalm, agave, avocado, indigo, bougainvillea, en aardnoten
siBo
Rond de eeuwwisseling begon de Nederlandse en koloniale overheid het als haar taak te zien om, als uitvloeisel van een gevoelde morele, zedelijke of christelijke plicht, de inheemse bevolking te verheffen door middel van welvaartsdiensten en verruiming van het onderwijs. Dit beschavingsoffensief was onlosmakelijk verbonden met het streven om zo effectief mogelijk het koloniale gezag uit te oefenen. Het was geen toeval dat in dezelfde tijd het koloniale gezag in de buitengewesten met harde hand werd afgedwongen.
De Ethische Politiek was niet gespeend van koloniaal eigenbelang. Ethici argumenteerden dat de koloniale macht alleen dan een toekomst had, als de inheemse bevolking er loyaal tegenover stond. De “verlichte” kolonialen bleven overigens niet van mening dat de inheemse bevolking in afzienbare tijd gelijkwaardig aan de Europeanen zou worden. Het koloniale gezag was en bleef uitermate bevoogdend en – als het moest – onderdrukkend, gebouwd als het was op het idee van Europese superioriteit.
“dat in dezelfde tijd het koloniale gezag in de buitengewesten met harde hand werd afgedwongen.” Dat was dan ook nodig gezien de uitbuiting van de bevolking door hun eigen hoofden. De Max Havelaar werd niet voor niets gezien als een van de aanzetten tot de ethische politiek. Een politiek die eveneens door de Indische gemeenschap zwaar werd gedwarsboomd. Die harde hand viel overigens in het algemeen wel mee: de korte verklaring. Vonden die hoofden best wel gemakkelijk.
De onvoorwaardelijke aanvaarding van het Nederlandse oppergezag ging goedschiks indien mogelijk en kwaadschiks indien nodig. Het laatste was rond de eeuwwisseling het geval in Lombok (1894/95 en 1897), in Atjeh (het offensieve optreden van 1896 tot 1901) en in Bali (1906 en 1908).
Als ik dit lijstje zie, voor een gebied zo groot als Europa van Ierland tot de Oeral, viel het dus wel mee.
“ging goedschiks indien mogelijk en kwaadschiks indien nodig” Dat gebeurt overal in de wereld waar het gezag tot gelding moet worden gemaakt, van vriendelijk begin tot opschalend naar geweld. Denk aan Ajax-Feyenoord. Begint vriendelijk met: Hier spreekt de politie. Daarna steeds een beetje meer tot rammen met wapenstok enz. In Amsterdam tijdens de rellen bij huwelijk en inhuldiging van Koningin Beatrix ging het vrij ver, inschakelen van het leger. En Soerabaja? Eerst netjes praten, na een tijdje ging het fout, schieten. Na nog een tijdje ging het nog meer fout, nog meer schieten. Eind goed, al goed: ik ben bevrijd. Dat was toch kwaadschiks indien nodig? Gelukkig kon je hierbij niet met het vingertje wijzen naar die stoute Nederlanders.
Tja … het is misschien tekenend – het zoveelste teken voor JES om zich eens te gaan bezinnen op de feiten – dat de discussie zich niet richt op de Japanse ereschulden maar direct divergeert naar die van Nederland jegens Indonesia.
Waarom blijven de massale juichkreetjes en steunbetuiging van Indischen zijde, althans voor zover waarneembaar op I4E, uit, telkens als er een enthousiaste reportage verschijnt over de meest recente demonstratie voor de Japanse ambassade, annex petitie overreiking aan de Japanse ambas, door de Stichting?
Pak Pierre
Pak P. Omtrent de Nederlandse ereschulden aan de Republiek.
In de VOC-tijd bestond de archipel uit verschillende koninkrijkjes die uit materieel eigenbelang ‘ baas’ over zich lieten spelen. Opstandigen ( Bali, Atjeh ) werden weliswaar gewelddadig gecorrigeerd maar dat vloeide voort uit die ‘state of the art ‘ dwz de geaccepteerde koloniale structuur. Tot aan de Japanse inval roeide de Indische maatschappij kalm en welvarend verder met de riemen die ze bezat. Dat de ‘verre baas’ aan de Noordzee zich halsstarrig verzette tegen de revolutionaire veranderingen na de capitulatie van de zonen vh Zonnerijk kan een reden zijn het kikkerland hierom aan te spreken. Maar de revolutionaire krachten richten zich ook op de eigen bevolkingsgroepen , loyalisten en zij die voor een zelfbestuur opkwamen. En werd het indo bevolkingsdeel niet…enfin te pijnlijk….Aan welke kant de ereschuld-weegschaal moet doorslaan is eigenlijk niet te beantwoorden.
Met respect heer Lemon, wat u schrijft is (mij) bekend en op I4E bij diverse gelegenheden tot op het bot uitgekauwd en afgekloven.
Ik reageerde met mijn opmerking van vandaag 1405 uur (zie vooral de 1ste alinea) op de vraag van mevrouw Dr. Matulanda Sugandi-Ratulangi (voor mij een mooie gelegenheid om ook eens met een heuse “Dr.”, dus niet zo maar doctorandus, van gedachten te wisselen):
Stel dat er nog een “ereschuld” openstaat, zou die dan in geld kunnen worden uitgedrukt en zo ja, hoe zou Indonesia dat geld besteden?.
Heel toevallig had ik die ochtend gebladerd in Kousbroek’s boek over zijn eigen Pulcam, zo’n 15 jaar geleden. Daarbij was ik o.m. gestuit op het navolgende: “De periode dat de Nederlanders zich daar verrijkten ligt nu meer dan 50* jaar achter ons; zonder die kolossale diefstal (en met miljoenen aan hulp) zou alles zienderogen moeten zijn verbeterd, maar dat is niet zo”.
Ik moge voor het volledige citaat wederom verwijzen naar mijn stukje van 1405 uur.
Wellicht wil iemand op die observatie van Kousbroek reageren, alsdan graag in het licht van mijn vraag hoe Indonesia de wiedergutmachungsgelden van Nederland (“if any” dus) denkt te besteden.
Ik weet ook wel dat “wij” (geen pluralis majestatis) ons niet mogen bemoeien met de interne aangelegenheden van een souvereine staat, ook niet als gulle berouwvolle gevers. Maar in dit (vooralsnog hypothetische) geval lijkt mij de kritische bemoeienis legitiem omdat Indonesia in de 65 jaar van haar onafhankelijkheid voor de buitenwereld niet bepaald aannemelijk heeft gemaakt dat zij haar rijkdommen eerlijk over haar inwoners verdeelt, tot optimale verhoging van hun welzijn.
Pak Pierre
* Kousbroek schreef dit kennelijk zo’n 15 jaar geleden.
@Pak P Ben me ervan bewust dat u die korte samenvatting over het gezamenlijke verleden van beide landen al voldoende in de kepala heb zitten.
Het was bedoeld als antwoord op mevrouw Sugandi-Ratulangi’s vraag, waarin de suggestie ligt opgesloten, dat men zich hier druk maakt over wat Japan de Nederlanders (kolonialen) heeft misdaan maar dat er ook rekening moet worden gehouden met de nare aspecten van het kolonialisme in de archipel. Naar mijn mening zijn ze onvergelijkbaar omdat de kolonialen het eilandenrijk tot ontwikkeling hebben gebracht en niet alleen plunderden en uitbuitten.
Nu is er wel wat op af te dingen: in 1950 was Indonesië een land dat gehavend de jaren van oorlog was uitgekomen. Niet alleen in materieel opzicht: de oorlog had ook gezorgd voor een fundamentele instabiliteit door de rol die het Indonesische leger zich had aangemeten in tijden van oorlog, door het ontstaan van diverse gewapende bendes als de Darul Islam en door de politieke polarisatie over welke vorm de Indonesische staat had aan te nemen. Daarbij kwam de ongekende bevolkingsexplosie: het (her)verdelen van welvaartsgroei moest over steeds meer zielen. Indonesië kende geen Marshall hulp, sterker nog: jarenlang betaalde Indonesië Nederland als onderdeel van de RTC afspraken over het overnemen van de koloniale boedel.
Maar evengoed: het revolutionaire elan van Soekarno had weinig op met de noeste arbeid en rust en orde die nodig zijn om het langdurige proces van economische ontwikkeling in goede banen te leiden. Dat is hem zeker aan te rekenen.
En na de Boeng kwam geloof ik zo’n 30 jaar de familie Soeharto aan het bewind die, geloof ik, ook niet zoveel op had met eerlijke verdeling van de welvaart over de bewoners van heel de eenheidsstaat. Mater Familias Iboe Tien Persèn herinnerde zich misschien ook nog een regeltje uit een Nederlands Sinterklaasliedje: “Eerlijk zullen we alles delen, ik een beetje meer dan jij”.
Point taken, een nieuwe staat heeft last van geboorteweeën en kinderziektes, maar er waren genoeg andere staten en instituten waaraan de nieuwe staat Indonesia zich zou hebben kunnen spiegelen en waar zij niet alleen financiële steun maar ook waardevolle adviezen over ordentelijk landsbestuur zou kunnen halen. Ik heb niet de indruk dat Indonesia van die faciliteiten optimaal gebruik heeft gemaakt, c.q. heeft willen maken.
Alle hoop is nu gericht op meneer Widodo, maar ja, die kèn het ook niet alleen zullen we maar zeggen. Hij is op een tijger gezet en wie op een tijger zit kan er niet af, want dan wordt hij opgegeten.
Wat de vraag van de Ibu Doktor betreft: De vraag stellen is hem beantwoorden. En natuurlijk heeft ze een beetje gelijk. Als hier een groepje Nederlanders nog steeds bedelt om aandacht voor de Japanse ereschulden of “honorary debts” zoals het groepje die blijft noemen, dan zou een groepje Indonesiërs zich best mogen afvragen of er ook niet een post “Nederlandse ereschulden” openstaat.
Maar de vraag wat die “ereschulden” dan eigenlijk zouden moeten inhouden in materiële en immateriële zin, lijkt me niet eenvoudig te beantwoorden. Zoals heer Lemon geloof ik al schrijft heeft Nederland niet alleen geprofiteerd van haar kolonie maar daar ook het e.e.a. gebracht, “wat groots verricht” zullen we maar zeggen, waar de erven nog steeds veel plezier van hebben.
Mijn standpunt in dit soort “erezaken” heb ik niet onder stoelen of banken gestoken: Laten we nu, 70 jaar na dato, eens ophouden met zeuren en oetek-oetek. Anders zouden we, inderdaad ook nog eens bij Spanje de schade uit de tachtigjarige oorlog kunnen verhalen en zij op hun beurt de zilvervloot terug kunnen eisen die Piet Hein van hen heeft gejat, enz. enz.
Dus alle partijen, recht uw rug, niet meer omzien, niet meer zeuren, handjes uit de opgestroopte mouwen, op naar een betere wereld ………
Pak Pierre
Een grap die in Indonesië de ronde doet is dat Indonesië nog steeds bezig is met de tweede zin van de proclamatie van de onafhankelijkheid:
‘ Aangelegenheden met betrekking tot het bestuur zullen op ordelijke wijze en zo snel mogelijk worden geregeld.’
Ach ja… jam karet…
“‘ Aangelegenheden met betrekking tot het bestuur zullen op ordelijke wijze en zo snel mogelijk worden geregeld.’” Dit is wel de basis van overdracht. Als je een huis koopt zit je daarvoor bij de notaris die daarvoor aan de slag gaat. Pas na de levering kun je verhuizen. In Batavia gingen Sjahrir en Van Mook bij elkaar zitten. Kregen echter hun achterbannen niet altijd mee. Inderdaad jam karet! Sorry, dat ik weer zo academisch doe, maar die zin was een keurige verwoording van wat er volkenrechtelijk zou moeten gebeuren. Als je wilt overdragen, moet je wel weten wat er moet worden overgedragen.
Sorry, ik was ook weer vergeten dat het om Japanse ereschulden gaat.
Nederland heeft door de verontschuldigingen aan de weduwen Rawagede/Zuid-Celebes aan haar morele schuld voldaan. Maar er een ander iets waar Dr. Matulanda Sugandi-Ratulangi aan mee kan helpen. Een ereschuld is een rechtens niet opvorderbare schuld , maar moreel wel verplicht is om te voldoen. Het gaat om de Bersiapperiode, die zowel voor Nederland als Indonesie niet alleen een zwarte bladzij is, maar ook een ereschuld is om in te lossen., het is niet duidelijk wat in die periode precies is gebeurt. het gaat mij niet om de verantwoordelijkheid maar om een geschiedkundige beschrijving door twee kanten in eendrachtige samenwerking uit te voeren
Hoe ziet Mevr. Dr. Matulanda Sugandi-Ratulangi deze kwestie?
Dat is andere koek de Bersiap zien als ereschuld.
Ligt er wel een gedegen SWOT analyse aan ten grondslag?
Hoe moet Indonesie dat allemaal betalen?
Huib
Moet je in Indonesië wel eerst uitleggen wat de bersiap was. Moeilijk! Als ze het in Nederland al niet (meer) weten, hoe dan in Indonesië?
Zo is het maar net Pak Somers.
Wir haben es nicht gewusst of hoe zeg je dat in Bahasa.
Huib
Ook dit liegt er niet om Pak Bo.
Weer petje af.
Al zal er waarschijnlijk wel voor betaald moeten worden. Zaken zijn zaken.
Huib
Zoals dit bijv.
siBo
PDF]Meerjarige Strategische Plannen Indonesië – Rijksoverheid.nl
http://www.rijksoverheid.nl/…indonesie/meerjarige-strategische-plannen-indon...
•In cache
•Vergelijkbaar
15 feb. 2012 – 13. Het Meerjarig Strategisch Plan (MJSP) Indonesië biedt een raamwerk voor het integrale Nederlandse beleid voor Indonesië in de periode …
U heeft deze pagina 4 keer bezocht. Laatste bezoek: 16-11-14
Meerjarig Strategisch Plan
2012-2015
Ambassade Jakarta
http://www.openbeelden.nl/media/17674/Nederlandse_ontwikkelingshulp_voor_Indonesi%C3%AB_sanering_waterhuishouding.nl
3.2. Resultaatgebied Water
De inzet op het gebied van water zal zich richten op goed en duurzaam waterbeheer in Indonesië en
op versterking van de positie van de Nederlandse watersector in Indonesië. Op basis van de keuze van
de thema’s van het interdepartementale programma Water Mondiaal zullen de Nederlandse
interventies zich richten op drie hoofdthema’s (zie hieronder) en twee daarin geïntegreerde
dwarsdoorsnijdende thema’s (water governance en klimaatadaptatie en -mitigatie). Deze thema’s
bestrijken zowel OS-inspanningen als de commerciële doeleinden van economische diplomatie. Vanuit
de optiek van economische diplomatie worden de meeste kansen gezien binnen de gebieden
waterveiligheid, waterzuivering en maritieme ontwikkeling.
WATERVEILIGHEID
Dit deel van het programma zal met name gericht zijn op het voorkomen en beheersen van
overstromingen in stedelijke gebieden in Noord Java (met name Semarang en Jakarta).
Samenwerking zal plaatsvinden met zowel de centrale als decentrale overheid (stadsbesturen
Jakarta, Semarang). Ook wordt nauw samengewerkt met de Wereldbank. Contacten met andere,
bilaterale, partners zullen worden versterkt.
Naast BZ en IenM zullen van Nederlandse zijde op decentraal niveau de stad Rotterdam en het
Hoogheemraadschap Schieland, de kennisinstelling Deltares en een breed scala aan private
bedrijven betrokken zijn. Het programma biedt perspectieven voor betrokkenheid op grotere
schaal van Nederlandse bedrijven en kennisinstellingen.
Synergie met: Nederlandse topsectoren (3.1).
SANITATIE, DRINKWATER, WATERZUIVERING
Centraal element binnen dit thema is de voortgezette ondersteuning van het nationale
sanitatieprogramma van Indonesië (2010-2015).
Partners hierbij zijn het Ministerie van Planning (Bappenas), de vijf meest betrokken
lijnministeries en vier NGO’s in het oosten van Indonesië. Het programma wordt uitgevoerd in 30
districten, in nauwe samenwerking met het Water en Sanitatie Programma van de Wereldbank.
Aangestuurd door de ambassade, zal een consortium van Nederlandse bedrijven en
kennisinstellingen verantwoordelijk zijn voor de ondersteuning van het nationale programma.
SIMAVI is aanspreekpunt voor het programma in Oost Indonesië.
De interventie op drinkwatergebied zal beperkt zijn tot een evaluatie van het lopende programma
van PPP’s.
Synergie met: Nederlandse topsectoren (3.1).
STROOMGEBIEDBEHEER EN CAPACITEITSOPBOUW
Doel van deze component is capaciteitsversterking van het waterbeheer, met name
stroomgebiedbeheer, op Java, vooral rond Jakarta.
Indonesische partners zijn de centrale overheid, de stroomgebiedorganisaties (BBWS), diverse
kennisinstellingen en de provinciale en districtsoverheden.
Dit programma biedt de mogelijkheid de Nederlandse integrale aanpak van ruimtelijke ordening,
waterbeheer en economische (landbouw-) ontwikkeling te benutten en biedt kansen voor het
Nederlandse bedrijfsleven en kennisinstellingen.
“De vorsten van onze landen hebben gesproken en u en mij instructies gegeven om het eens te worden “nieuw vertrouwen de gelegenheid te geven te groeien”. ”
Een zin die me deed denken aan vroeger.. toen je door de meester of juf na een vechtpartij gedwongen werd je tegenstander een hand te geven terwijl je elkaar vuil aankeek en dacht aan de volgende keer dat je hem te pakken zou nemen…
Ik denk dat je de vraag niet in zijn algemeenheid maar specifiek en in het kader van dit blog dient te stellen: bestaat er een Ereschuld van Indische Nederlanders aan Indonesie? Schuld interpreteer ik als christelijk begrip
Nee.
Het ging toch om Japanse ereschulden? Of loop ik achter? Zou best kunnen hoor.
Nu ja Pak Somers, als “we” nog eens een keer de zilveren Yennetjesvloot uit Japan binnen krijgen, dan zouden “we” daarmee – eventueel dus – onze “ereschuld” aan de Indonesiërs kunnen aflossen.
Zo hangt alles met alles samen en paradeert de Stichting JES toch niet voor niets maandelijks door weer en wind voor de Japanse ambassade.
Wellicht zijn de Japanners eerder bereid hun “ereschuld” af te lossen als zij weten dat wij daarmee onze “ereschuld” aan de Indonesiërs delgen. Hun leus was immers: “Azië voor de Aziaten”.
Pak Pierre
Bestaat er een Ereschuld van Nederland aan Indonesie ?
Als ik de kabartjes zo nu en dan op internet al lezend tegenkomt
zie ik oa dit,
http://www.nu.nl/buitenland/2678880/indonesie-meest-afhankelijk-van-nederlandse-hulp.html
siBo
Afdoende antwoord van Pak Bo waar ik het helemaal mee eens ben. Bovendien Nederland heeft van een samenraapsel van elkaar bestrijdende vorstendommen en vorsten die de bevolking uitbuitten en erger een voor toenmalige begrippen een moderne en welvarende staat gemaakt. Dus een voldoende rijke erfenis achter gelaten.
Huib
Tja … en als er al een “ereschuld” zou zijn, zou die in geld zijn uit te drukken en zo ja, waar zou dat geld naar toe zijn gegaan als die “ereschuld” zou worden voldaan?
Nu ik op deze sombere en natte midnovemberzondag toch weer in Kousbroek’s “Terug naar Negri Pan Erkoms” blader (“cherry picking” heet dat geloof ik in het Angelsaksisch), dan moge ik wellicht zijn onderstaande gedachten citeren (pag. 236):
Iedereen is arm en iedereen besteelt elkaar; bij navraag blijken de koelies nauwelijks meer te verdienen (in koopkracht) dan in de Nederlandse tijd. De periode dat de Nederlanders zich daar verrijkten ligt nu meer dan 50 * jaar achter ons; zonder die kolossale diefstal (en met miljoenen aan hulp) zou alles zienderogen moeten zijn verbeterd, maar dat is niet zo. Een groot deel van de infrastructuur is nog altijd degene die de Nederlanders in de daaraan voorafgaande 50 jaar ondanks die roof hadden weten op te bouwen. Wat is er bijgekomen? Krotten en luxe hotels.
Einde citaat
Kousbroek schreef dit fragment dus eind negentiger jaren v.d.v.e. We zijn nu weer zo’n 15 jaar verder, volgende maand wordt het onafhankelijke Indonesia officieel bejaard.
Al 65 jaar niet meer leeggeroofd door die vermaledijde Belanda.
Where have all the dollars (Euro’s or Rupiahs for that matter) gone, long time passing?
Pak Pierre