Hallo vrienden,
Hier volgt een bericht uit Kediri.
Ik ben met Chichi, mijn vriendin sinds 2011, met een busje van Yogyakarta naar Kediri getogen de reis duurde zo’n 7 uur. Wij werden om 7:45 uur opgehaald van het hotel. Er was al een persoon eerder opgehaald en na ons moest er nog 1 persoon in Yogya worden opgehaald. De route voert via Klaten, Solo, Sragen, Ngawi en Madiun naar Kediri. Onderweg werd nog in Caruban gestopt voor de lunch, die in de ritprijs was inbegrepen.

De reis was weer erg mooi. (foto) Schone wegen en mooie desa’s langs de weg. Jammer dat de bergen langs de route in nevelen, of is het smog, zijn gehuld, zodat ze niet goed te zien zijn.

Kediri is een stadje met 250.000 inwoners. Het valt me op dat dit plaatsje erg schoon is, toen ik hier een opmerking over maakte werd me verteld, dat in februari na de eruptie van de vulkaan, de Kelud, iedere inwoner van Kediri 3 dagen moest meehelpen bij het schoonmaken van de gevolgen van de eruptie. Op sommige plaatsen was meer dan 15 cm as neergekomen. Dit was ook meer dan sommige daken van huizen konden hebben. Het gevolg is dat Kediri de schoonste stad is die ik tot nu toe ben tegengekomen. Buiten Kediri is de as nog steeds aanwezig.

Ik ben ook een ochtend mee gegaan met een non, die me meenam naar Pondok Damian Gurah, een centrum waar mensen die genezen zijn van leprosie, een opleiding krijgen om weer terug te kunnen keren in de normale samenleving. Het is een project van de Santa Louisa orde in Kediri en ligt ongeveer 9 km buiten Kediri. De mannen worden hier opgeleid tot timmerman of boer. Het centrum heeft 3 ha grond waarop groenten en fruit worden geteeld, ook worden er 900 kippen gehouden, ik heb de non geholpen eieren te rapen, hetgeen toch nog een hele klus is. Hier schoot me de kookles van mijn sergeant in militaire dienst in gedachten: 1 ei kook je in 5 minuten, 10 eieren dus in 50 minuten, ik ben nooit een goede kok geworden.

Ook ben ik langs geweest bij het IIK, Instituut Ilmu Kesehatan, waar studenten worden opgeleid tot tandarts, vroedvrouw, fysiotherapeut, apothekers en apothekersassistenten etc. Het is een particuliere universiteit. Ik kreeg een uitgebreide rondleiding. Het is gesticht door de heer Soehartono en wordt nu geleid door zijn zoon David. Er wordt nu gewerkt aan een gebouw van 6 verdiepingen, dat de oude gebouwen moet vervangen.

Ook heb ik gezocht naar de oude Europese begraafplaats, wat ik te zien kreeg was een stuk grond, waar nu het Rode Kruis een kantoor heeft. Er schuin tegenover is een christelijke begraafplaats met voornamelijk Chinese graven. Veel Europese kerkhoven zijn geruimd, in Solo heeft het kerkhof waar mijn grootmoeder in 1927 is begraven., plaats moeten maken voor een Mall. In Jakarta is het kerkhof Tanah Abang ook geruimd, maar worden de graven gerestaureerd, het is nu het Museum Prasasti. Ik ben daar vorig jaar nog geweest.

Eric