Hallo beste vrienden,
Ik blijf me verbazen over het verkeer hier. Iedereen doet maar wat, en toch heb ik (nog) geen ongelukken zien gebeuren. Ik ben gisteren in een angkot gestapt. De chauffeur van zo’n busje is met meerdere dingen bezig, hij rijdt en zoekt tegelijkertijd klandizie. Het is dan ook niet de snelste manier om op je bestemming te komen. De angkots rijden bepaalde routes en je kunt overal langs de route instappen, de kosten zijn ongeacht de lengte en de duur van de rit 5.000 rp. De chauffeur drukt zijn vervoermiddel in de kleinste gaatjes.
Wat me meevalt is dat als je moet oversteken, alle chauffeurs je die kans geven om de overkant te halen, het makkelijkste is dat met de motorfietsen. Deze wijken gewoon uit terwijl ze toch geen vaart minderen, auto’s willen als ze je niet kunnen ontwijken, toch wel stoppen, maar je moet als je eenmaal de eerste stap hebt gezet wel doorlopen.
Iedereen is met een mobiele telefoon bezig. Men is of aan het sms-en of er wordt een foto gemaakt, al dan niet van zichzelf. Dit begint al bij kinderen van 7 jaar. Ook wil iedereen met je op de foto, en vindt men het prachtig dat je een foto van hem of haar maakt. Het komt voor dat een wildvreemde vraagt of je een foto van hem wilt maken.
Elkeen denkt dat je iedereen in Nederland kent. Hoe vaak is het me niet overkomen dat iemand me zei, dat hij of zij een vriend in Nederland had en teleurgesteld was, dat ik die persoon niet kende.
Op zaterdag 18 en zondag 19 oktober werd de 204e verjaardag van Bandung gevierd. Zaterdag was in het Merdekapark een festival van muziek en eten. In de avond werd er vuurwerk afgestoken. Het feest duurde tot middernacht. Een echte pasar malam. Op zondagochtend waren alle stands afgebroken en nieuwe opgebouwd om een toernooi van marching bands te houden. Bussen vol met muzikanten en dansmariekes werden aangevoerd en deze marcheerden dan langs een jury, waarna ze weer werden afgevoerd. Uiteraard waren er weer overal eetstands.
De dochter van mijn vriendin deed mee met een wedstrijd voor cheerleaders in een mall in Oost Bandung, vandaar mijn besluit om in een angkot te stappen. Haar groep is eerste geworden, ik ben er dus niet voor niets naar toe gegaan.
Maandag 20 oktober werden de nieuwe president en vice-president van Indonesië ingezworen. In Jakarta was het feest. Ik heb het via de tv gevolgd. Ik zag dat in Jakarta op de rotonde voor het Hotel Indonesia een groot feest was, waar gratis snoepgoed werd uitgedeeld. Uiteraard was daar een leger politie op de been. Ik heb er in Bandung niets van gemerkt, ondanks dat ik tegenover het stadhuis van Bandung logeer.
Een foto van het huis op de jl Sumatera nummer 17
Heel veel huizen uit de Hollandse tijd zijn omgetoverd tot winkels, als ze uberhaupt nog niet zijn gesloopt.
Tot het volgende verslag.
Groetjes,
Eric.
...................
Indisch4ever 
Eric…. weer een heel mooi verhaal en dat nog wel over Bandung.
En bedankt voor die foto van de Jln Sumetra 17. Het huis waar we na de bersiap met meerdere gezinnen in woonden. Meest allenstaande vrouwen met kinderen waarvan de mannen nog niet terug waren of overleden. Het is idd onherkenbaar. Vroeger was er een heel grote voortuin en ook de achtertuin was aanzienlijk en er stonden stenen gebouwtjes met traliewerk waar kennelijk apen of andere beesten in werden gehouden.
Het advies om een kruisje te slaan alvorens over te steken is een beproefde methode maar zoals mas Rob zegt Bismillah Bismintul is beter..Allahu Akbar is helemaal het einde met of zonder sarong
Nog veel plezier gewenst
Huib.
Als je de gevaarlijke taak volbracht hebt: Alhamdullilah!
En als het niet gelukt is, is er altijd wel iemand die dan zegt: Nah, Sah’no, iku loh sing kena kuwalat :-p
Leuke verhalen en zeer herkenbaar. Heb net 5 weken door Java en Sumatra gereisd. Geniet!
Oud voorschrift om een drukke straat over te steken: kruisteken maken, hand opsteken, ogen dicht, lopen! Ze stoppen inderdaad niet voor je maar rijden om je heen. Meestal. Van dat kruisteken ben ik niet meer zeker sinds de jihad. Misschien Allah Akbar?
Vanmorgen zag ik nog een vrouw in een warung op de plaatselijke markt een kruisteken maken voordat ze haar ontbijt nuttigde. Niemand die zich eraan stoorde.
Moslims zeggen trouwens “Bismillah” voordat ze iets ondernemen (wat gevaarlijk kan uitpakken)…
Tja … misschien net als hier. In een bepaalde omgeving kan je bepaalde dingen beter niet doen of zeggen …..
Pak Pierre
“Ook wil iedereen met je op de foto, en vindt men het prachtig dat je een foto van hem of haar maakt. Het komt voor dat een wildvreemde vraagt of je een foto van hem wilt maken.”
Gebeurt mij nou nooit… Wat doe ik fout? 😉
Ber muda shorts uit, sarung om 😦
e.m.
Erroratum:
Sarung af … Bermuda shorts aan 🙂
e.m.
Heer Eric wat heerlijk;gedachten op oneindig en gaan met die banaan.
Ik zou ook zo weg willen; vooral nu het zulk lekker weer i:terus hujan en angin kencang.
Veel plezier maar en komt gezond weer terug en bedankt voor al het nieuws Heer Eric.
Mvg Jos H Crawfurd.
Hallo Eric,
Leuk die verhalen!
Mijn man en ik gaan volgend jaar ook naar Bandung in april,we willen zeer zeker het ereveld gaan bezoeken waar mijn opa ligt,Bandung daar heeft mijn vader gewoond vroeger.
Heb je leuke suggesties om er een paar dagen te overnachten in een leuk hotel of gasthouse wat natuurlijk schoon en betaalbaar is?
Groetjes Bianca.
Hallo Bianca, op de Jl. Progo nr 14 is een guest house. Ik heb op nr 18 gewoond. Dat is nu Mom’s Backery
Hallo Eric,
Is dat in de buurt van het ereveld Pandu!