Senang Makan te Breda, Indisch-Moluks

senangmakansenangmakan.nl:
Senang Makan betekent “happy food” : wij bereiden eten waar u blij van wordt en blijft!
Deze bereiding bewaart de traditionele geheimen van de authentieke Moluks Indisch keuken.  Hiermee zet Senang Makan een lange familietraditie voort.
De traditionele recepten zijn zorgvuldig van generatie op generatie doorgegeven.
Bij vele gelegenheden binnen de Molukse gemeenschap zijn onze familierecepten zeer geliefd.
Heeft u een speciale gelegenheid, dan kunt u een beroep doen op onze kookkunsten.
Senang Makan verzorgt graag uw catering.
Bent u nieuwsgierig naar onze familierecepten?
Wij zien u graag als gast in onze Wijkrestaurant2 aan de Scheldestraat 1 te Breda,
waar wij u graag onze authentieke Moluks Indisch gerechten serveren.
Hier kunt u in een gemoedelijke sfeer van onze gerechten genieten, en tevens bieden wij u de gelegenheid tot afhalen.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

59 Responses to Senang Makan te Breda, Indisch-Moluks

  1. Huib schreef:

    Pak Surya

    Dat van die karbouwen heb ik in mijn Bandoengse tijd ook wel eens gehoord in Lebaran tijd en uiteraard speelt de dompet een grote rol.

    Mijn moeder gaf de bedienden daarom behalve een nieuw baadje ook altijd wat oewang. Nu spreek in van de periode 1950 tot 1958.

    Eind 1990 heeft deze tani een kudde Engelse schapen gehad, Hampshire Downs en Suffolks omdat ik ze ooit tijdens mijn reizen in Engeland gezien had en erg leuk vond. Maar de ramlammeren die je wel kwijt moest waren niet zo populair omdat ze te vet zouden zijn.

    Dus Texels schapen aangeschaft omdat deze weliswaar kompakt en gedrongen waren en daardoor veel geboorteproblemen opleverden, maar wel voor het vlees erg populair waren op de markt.

    Er kwamen wel eens Turkse mensen die een schaap wilden kopen maar ook ritueel ter plekke wilden slachten met het gezicht naar het Oosten, meen ik. Al mocht het wettelijk niet, maar ik kneep een oogje dicht als ze alles maar mee namen.

    Ik heb ze ook met de prijs wel gematst en ze kwamen ieder jaar terug.

    Er waren er ook die zo’n beest kochten en ze achter in de auto geladen hebben om ze wie weet waar te slachten.

  2. Surya Atmadja schreef:

    Pak Huib
    De selamatan bij zwangerschap, geboorte , overlijden etc is een combinatie van Sundanese/Javaanse en Islam .
    Of men een bebek/itik , kip , of grotere beest zoals kambing (varkens bij niet Moslim) of karbouw slachten is afhankelijk van de dikte van de dompet.
    Wel krijg men vaak financiele bijdrage van familie, buren of dorpsgenoten.

  3. Huib schreef:

    Mas Rob bedankt…

    Het verhaal dat mijn moeder ooit vertelde heb ik intuitief als byzonder ervaren zonder iets van de achtergrond te weten. Dus het komt waarschijnlijk door mijn Indonesische oma Mas Rakinah, die ik nooit gekend heb, dat mijn vader dat deed.

    Grappig dat het een Islamitisch gebruik was en ik onbewust koos voor speenvarkentjes of het moest zijn dat ik onbewust rekening hield met mijn schoonfamilie.

    Maar vele jaren later hebben we bij ons in de familie best wel een geitje laten slachten voor sate kambing. Want mijn broertje was een van de eerste sate verkopers op de pasar malam Tong Tong den Haag
    en heeft het vele jaren vol gehouden.

  4. Huib schreef:

    Pak Eppesom…een mooi verhaal en daarbij kan ik natuurlijk niet achterblijven want het doet me denken aan een gebruik die zich kennelijk ook in onze familie afspeelde.

    Hoewel ik er wel bij was maar er zelf niets van gemerkt heb, schijnt mijn vader zaliger volgens overlevering bij de geboorte van zijn oudste zoon, mijn persoontje, een speenvarken geslacht te hebben en voor de familie een selamatan gehouden. Kan ook wel een geit geweest zijn realiseer ik me nu.

    Toen in Augustus 1965 mijn zoon geboren werd dacht ik die traditie te moeten voortzetten. In die jaren woonde ik in Amsterdam in bij mijn schoonouders,> woningnood,< maar we hadden een volkstuinhuisje waar we lente en zomers in mochten wonen.

    Samen met mijn Hollandse schoonvader en zwagers togen we naar de veemarkt in Purmerend en kochten we twee biggetjes. Opa bekommerde zich over de slacht met behulp van zijn zoons en één van de zoons maakte van een oliedrum die hij door midden zaagde en wat ijzeren staven een spit.

    Op de dag van het feest de hele handel naar het tuinhuis gesleept, houtskool er in en de fik er in. Eerst varkentje aan het spit geregen en toen was het draaien geblazen met de hand. Urenlang. Rijkelijk bevloeid met geestrijk gerstenat. Enkele uren verder werd het staal van het spit kennelijk zo heet dat hij het begaf en het speenvarken lag in het vuur. Maar dat mocht de pret niet drukken en hij werd toch in hapklare brokken gesneden en door iedereen smakelijk naar binnen gewerkt. Hollandse en Indische familie eendrachtig vonden het achteraf erg geslaagd. En ze hadden het er vele jaren later nog wel eens over.

    Toen mijn kleinzoon jaaaaren later in 1995 geboren werd moest opa, dus mijn persoontje, ook weer zo nodig een speenvarken offeren. Mijn jongste zusje die in Amsterdam woonde vroeg ik of ze bij de Chinees op de Zeedijk een kant en klaar speenvarken kon organiseren. Daar kwam ze dus mee aan in Eerbeek waar mijn dochter en schoonzoon woonden en ook dat beestje is (zonder ongelukken) smakelijk naar binnen gewerkt. Ook de schoonfamilie vond het prachtig.

    • Mas Rob schreef:

      Mooi verhaal, Huib…

      Het slachten van geiten (of schapen) gaat terug op de islamitische overlevering. Het gebruik heet Aqiqah. Zeven dagen (of 14 of 21 dagen) na de geboorte vindt een slametan plaats waarin het pasgeboren kind een naam krijgt. Voor een jongen worden twee geiten, voor een meisje een geit geslacht. Het ritueel beschermt het kind tegen onheil, zo zegt men.

  5. eppeson marawasin schreef:

    Mag ik deze prachtige serie bijdragen*** van ons aller Mas Rob nog eens onder de aandacht brengen:

    ©Mas Rob, on 30 januari 2014 at 14:09 said:
    Toen mijn vrouw bevallen was, werd van mij verwacht dat ik een slametan zou houden – en dit keer waren enkele kippen niet goed genoeg. Geit moest het zijn, of beter, geiten. “Voor een dochter één geit, voor een zoon twee geiten”, zo hield Pak Giman, mijn schoonvader, me voor. Er was geen ontkomen aan en zo gingen we op een ochtend samen naar een geitenfokker in een dorpje niet ver uit de buurt.

    Daar aangekomen wachtte ons een treurig gezicht: een paar dozijn geiten in allerlei maten vastgebonden op het erf van een oud koloniaal huis dat betere dagen gekend had. Af en toe mekkerde een geit, een klagerig geluid dat mijn stemming er niet beter op deed worden. Pak Giman scheen het niet te deren. Op zijn aanwijzing trokken de jongens van de fokkerij her en der aan een touw om de geiten te laten zien. Mijn schoonvader kneep er dan eens in en schudde zijn hoofd. Te klein, te mager, rare kleur… op alle geiten was wel wat aan te merken. De geiten lieten het gelaten toe.

    De fokker – zoals verwacht een oude kameraad van mijn schoonvader – nodigde ons binnen. Zijn vrouw bracht een dienblad met zoete thee en een schaaltje koekjes. De mannen begonnen over vroeger te praten. Sigaretten kwamen op tafel, maar zelfs de lucht van kretek kon de penetrante geur van geit niet verdrijven. De onderhandelingen duurden niet lang, de prijs was redelijk. De twee geiten die Pak Giman al van het begin op het oog had werden afgezonderd: ze zouden later worden bezorgd.©

    ©Mas Rob, on 30 januari 2014 at 14:31 said:
    Die dag erop werden de geiten gebracht – op een aanhanger achter een motorfiets. De buurman bond ze vast aan de melinju bomen op het erf. Ze trokken veel bekijks en iedereen lachte toen de een probeerde op de andere te klimmen. Ach als die beesten wisten hoe snel hun miezerig leventje zou zijn afgelopen! Maar de treurigheid van hun lot beroerde niemand.

    ‘s Avonds kwam de slager, samen met zijn knecht. De beesten zouden ‘s nachts worden geslacht en geprepareerd zodat de vrouwen de morgen erop meteen aan de slag konden. Na het laatste avondgebed begonnen de voorbereidingen. Water werd gekookt en de messen geslepen. De slager, of beter slachter, vroeg of ik foto’s wilde nemen van het gebeuren. Leuk als aandenken voor later. Beleefd bedankte ik. Ik zou slechts toekijken. Het was de eerste keer dat ik grote beesten zag worden doodgemaakt. De eerste geit werd naar de slachtplaats geleid. “Bismilah.. Alahu Akbar en het mes sneed de keel van het beest door. Alles in me verzette zich tegen wat ik zag: gezonde beesten die nog jaren zouden kunnen leven werden van het leven beroofd. Ik mompelde een verontschuldiging en liep weg. In de badkamer spoelde ik wat koud water over mijn gezicht, de misselijkheid bleef.

    Toen ik terugkwam waren beide geiten dood. De knecht gebruikte een fietspomp om de kadavers tot monsterlijke proporties op te pompen – zo zouden ze beter onthaard kunnen worden. Ik had genoeg voor die avond en ging slapen.©

    ©Mas Rob, on 30 januari 2014 at 14:53 said:
    Toen ik die morgen erop opstond en door de keuken naar het achtererf was Bu Inem, mijn schoonmoeder, samen met de buurvrouwen en enkele tantes al bezig de vuren op te stoken. Met zoveel vlees te bereiden kon niet gekookt worden op het fornuis. De vuurplaatsen waren gemaakt van bakstenen, het hout dat er aan één kant uitstak werd af en toe wat meer het vuur in geduwd. De vrouwen raspten, sneden en wreven.. de geiten werden tot tongseng en gulai gekookt. “Daar is-ie dan, door hem zijn we nu allemaal druk bezig”, riep een tante en ze lachten allemaal. Ik bleef niet wachten op meer grappen en liep snel door naar de badkamer die op ouderwetse manier helemaal achteraan het erf stond.©

    ***©Mas Rob©

    BRON: https://indisch4ever.nu/2014/01/29/indisch-3-0-3/#comments

    • Mas Rob schreef:

      Ha, gerecycled… 😉 Mijn dank. Ik zit nog vol verhalen over het dorp. Over liefde en geweld, over overleven en veerkracht, over absurditeiten en ’s levens felheid.

      Over de keer dat een schoolgaand meisje haar zwangerschap niet meer kon verbergen en tijdens het familieberaad werd gedwongen om de naam van de vader te noemen… Die wist ze niet – er waren drie jongens waarmee ze intiem was geweest. Over de oplossing die werd gevonden…

      Over die keer dat het buurmeisje met de motor van haar vader een oude vrouw aanreed die daarop naar het dichtstbijzijnde maar duur ziekenhuis werd vervoerd. Over hoe het mensje het ziekenhuis – “gratis” eten, lekker slapen op een zacht bed en de hele dag niets doen – niet meer wilde verlaten. Over hoe de twee families – die van het slachtoffer en van de veroorzaker – hierover de onderhandelingen voerden..

      Over een ander keer toen een meisje ging trouwen, maar een paar dagen voordien haar vader verongelukte. Hoe hier op werd gereageerd en er voor werd gezorgd dat zowel de bruiloft als de begrafenis zo goed mogelijk werden afgehandeld.

      Hoe de getrouwde buurvrouwen en masse aanwezig waren bij een geboorte en hoe een dergelijke intieme gebeurtenis – niet zichtbaar voor buitenstaanders – cultureel is bepaald.

      Wat er gebeurd als bij een sterfgeval. Hoe de dood niet is afgeschermd in aula’s van de begrafenisondernemer, maar zichtbaar en doorleefd in de hele gemeenschap.

      Werk in uitvoering.

      • eppeson marawasin schreef:

        Can’t wait to hear it all Mas Rob.;)

        e.m.

      • eppeson marawasin schreef:

        Geit eet zes dagen niet tot ezelvriend terugkomt:

        Het is al langer bekend dat tussen dieren een hechte vriendschap kan ontstaan. En dat bewijst onderstaande video ook. Een geit en een ezel werden samen met een andere groep dieren gered van een vrouw die er niet voor kon zorgen. Mr. G (geit) en Jellybean (ezel) werden apart ondergebracht en dat zorgde voor heel wat verdriet.

        De geit werd ondanks zijn nieuwe thuis in Californië depressief en weigerde zes dagen te eten of te bewegen. De eigenaars beseften dat ze iets moesten doen en besloten om een rit van 14 uur te maken om zijn goede vriend Jellybean terug te halen. Toen Mr. G hoorde dat de ezel op het erf aankwam, leefde hij helemaal op.

        BRON: ad.nl

        http://www.youtube.com/watch?v=bv2OGph5Kec

        e.m.

  6. bo keller schreef:

    Pak Pierre,
    Maak me niet wakker met PS: Ik bedoel: Toch prettig voor die geit als-ie niet wordt geslacht en opgegeten.
    siBo

  7. eppeson marawasin schreef:

    @Pak Ron Geenen, on 26 mei 2014 at 19:18 said: U als sportief persoon zal ik antwoorden.@

    — Listen everyone, say it again …;)

    @Misschien wist u dit al, anders veel plezier en eet smakelijk.@

    — In grote lijnen wel heer Geenen, maar volgens mij bent u het recept van uw marinade per ongeluk vergeten mee te geven …

    @Pak Pierre de la Croix, on 26 mei 2014 at 19:35 said:@

    — Ik heb zo’n buurman meneer De la Croix. Goh, spreekt onverstaanbaar Nederlands, alsof er nog een stukkie in z’n keel zit …
    de hele dag.

    e.m.

    • Pierre de la Croix schreef:

      Tja … goed opletten Pak Eppeson,

      Misschien doet die buurman iets heel anders met die geit en heeft-ie gewoon een stukkie gesuikerde dadel in zijn keel.

      Pak Pierre

      PS: No offense meant. Ik bedoel: Toch prettig voor die geit als-ie niet wordt geslacht en opgegeten.

      PP

      • eppeson marawasin schreef:

        L 🙂 L

        e.m.

      • Pierre de la Croix schreef:

        Voor alle zekerheid van een wantrouwend persoon: Vertegenwoordigt dat lachende icoontje nu de letter “u” of “o”?

        Pak Pierre

      • eppeson marawasin schreef:

        Oeps, scherpzinnige vraag. Ogenblikje meneer De la Croix, even Samuel Beckett consulteren …;)

        e.m.

      • Pierre de la Croix schreef:

        Wachten tot ik een ons weeg dus. Dat heb je met politici. Altijd ontwijkende antwoorden op prangende vragen.

        Pak Pierre

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>>Dat heb je met politici. Altijd ontwijkende antwoorden op prangende vragen.<<<<<<<<<<<<<

        U weet toch dat politici zeker een uur lang kunnen praten en toch niets van waarde zeggen. Volgens mij moet je daar voor geboren zijn.

      • eppeson marawasin schreef:

        “No, not yet, precious! ”

        “Where iss it? Where iss it?”

        “Losst it is my precious, lost, lost! Curse us and crush us, my precious is lost!”

        “We must search for it, it’s lost …”

        e.m.

      • eppeson marawasin schreef:

        “En attend ….. what’s the matter? What have you lost?”

        “It musn’t ask us. Not its businesss.No, dasss Buch!”
        “Dasss Buch preciouss.”

        “Vor dem Gesetz!!!”

        e.m.

      • eppeson marawasin schreef:

        @Pak Ron Geenen, on 27 mei 2014 at 20:50 said: U weet toch dat politici zeker een uur lang kunnen praten en toch niets van waarde zeggen. Volgens mij moet je daar voor geboren zijn.@

        — En makelaars dan heer Geenen?

        e.m.

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>– En makelaars dan heer Geenen?

        e.m.
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        Als dat de gedachten goed is van een makelaar in Holland is dat treurig gesteld. Hier lees ik af en toe wel eens dat een makelaar in de fout gaat, maar die verdwijnen dat ook voor vele jaren achter de tralies en natuurlijk zijn ze hun license ook kwijt. Het fenomeen, dat ik hier heb ontdekt is dan mexikaanse makelaars, mexikanen die geen engels spreken, belazeren, en zo ook dat chineze makelaars dat doen met chinezen kopers en middel east makelaars dat ook met hun eigen volk doen. Bij de amerikanen idem dito. Ik heb een jaar of 10 geleden een mexikaanse huiseigenaar wat op weg geholpen, door hem namen van twee mexikaanse vrouwen uit te leveren aan de politie. Hij sprak geen engels, wilde refinancing, maar kreeg documenten te tekenen, waarbij hij $100000 afstond aan deze twee vrouwen.

      • eppeson marawasin schreef:

        Oh nee, sorry! Ik was te snel, die worden opgeleid…;)

        e.m.

    • Ron Geenen schreef:

      >>>>>>>>– In grote lijnen wel heer Geenen, maar volgens mij bent u het recept van uw marinade per ongeluk vergeten mee te geven …
      <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

      Nee heer e.m., want een ieder heeft zijn eigen recept en dat respecteer ik. Trouwens het recept saté heeft zoveel variaties. Ik zelf heb diverse. De twee belangrijke elementen pas ik echter bij elke marinade toe, met uitzondering van saté padang, want die vette gele saus kan alleen warm gegeten worden, anders stolt het.

      • eppeson marawasin schreef:

        Okay … ik merk het al heer Geenen, u wilt uw Oma’s keukengeheim niet prijsgeven. Dat respecteer ik.

        e.m.

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>>>Okay … ik merk het al heer Geenen, u wilt uw Oma’s keukengeheim niet prijsgeven. Dat respecteer ik.

        e.m.
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        Met saté zijn er zoveel variaties, dat ik het niet nodig vind dat geheim te houden.
        Hier zijn 5 methoden om te marineren voor ongeveer 1 1/2 pond vlees.
        1. Zout naar smaak en peper naar smaak
        2. Zout, peper, kecap en knoflook naar smaak
        3. Zout 1/2 theelepel, peper 1/4 thl, kecap 1 1/2 eetlepel, knoflook (poeder) 1/4 thl, laos 1/2 thl.
        4. Zout 1/2 thl, peper 1/4 thl, djintan 1/4 thl, ketumbar 1 thl, laos 1/2 thl, knoflook 1/4 thl, bruine suiker 1 eetlepel, kecap 1 eetlepel en lemon juice 1 eetlepel.
        5. Zout 1/2 thl, peper 1/4 thl, knoflook poeder 1/4 thl, uien poeder 1/4 thl, ketumbar 1 thl, djintan 1/4 thl, kecap 1 eetlepel, klappermelk 1/3 blik.

        Niet moeilijk toch en veel plezier.

      • eppeson marawasin schreef:

        Thank you RG you’re a real sport …

        e.m.

  8. Huib schreef:

    Koken is haast hetzelfde als engineering.
    Kwestie van tangan dingin bij het gegoochel met kruiden en temperaturen.
    Niet dat ik orak arik kan maken maar gevulde eend of kalkoen in de oven ging mij tot genoegen van de hele familie best af. Sate kambing lukt ook nog wel.
    Maar ik doe het tot hun verdriet al jaaaren niet meer.

    • Pierre de la Croix schreef:

      Nou …. de kambings, eenden en kalkoenen daarentegen zullen verlicht adem halen.

      Pak Pierre

    • Ron Geenen schreef:

      >>>>>>>>>>>Sate kambing lukt ook nog wel.<<<<<<<<<<<<

      Toch aan een ieder, die wel eens sate maakt.
      Wat zijn de 2 meest belangrijke elementen bij het sate maken?

      • eppeson marawasin schreef:

        iPass …

        e.m.

      • bo keller schreef:

        Saté Torpedo

        Saté gemaakt van de testikels van een geit die gemarineerd zijn sojasaus en daarna worden gegrild. Het wordt gegeten met pindasaus, augurken en warme witte rijst.
        siBo

      • Ron Geenen schreef:

        Ik geef anderen ook een kans om te antwoorden. Het is bij mij nu 9:00am en bij u in Nederland 18:00 middag. Laten we zeggen over een uur ben ik terug dan kan ik nu even mijn lombok planten o.a. even wateren.

      • Ron Geenen schreef:

        iPass …

        e.m.
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        U als sportief persoon zal ik antwoorden.
        Ten eerste: Wanneer U uw sate marinade heeft gemaakt en uw vlees in de vereiste blokjes heeft gesneden, de vleesstukjes in de marinade doen en goed mengen. Dan dit toedekken met deksel of aluminium foil of papier en in de ijskast laten intrekken voor een paar uren. Ik doe het soms voor een dag. Vlees is lekkerder en wordt malser.
        Ten tweede: bamboe stokjes het liefst in een lang glas met water onder dompelen en ook in de ijskast net zo land als het vlees. Op de gril brand dan het hout niet.
        Ik doe het liefst bovenstaande een dag van te voren, maar u kunt het ook in de ochtend doen en in de middag pas aan de stokken rijgen en op de bbq.
        Misschien wist u dit al, anders veel plezier en eet smakelijk.

      • Pierre de la Croix schreef:

        en Noah zag de Blauwe wateren ….

        Deadline gepasseerd. Toch djam karèt. Wacht met kloppend hart.

        Pak Pierre

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>>>en Noah zag de Blauwe wateren ….

        Deadline gepasseerd. Toch djam karèt. Wacht met kloppend hart.

        Pak Pierre
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        De man met humor! Geen doodstraf!

      • Pierre de la Croix schreef:

        De belangrijkste elementen lijken mij toch:

        1) Argeloze kambing meelokken van kinderboerderij
        2) Kambing gauw slachten, ingewanden en organen verwijderen, villen en in stukken en brokken hakken
        3) Slachtsporen uitwissen, slachtafval 2 blokken verder in een container

        Daarna pas kan worden begonnen met selecteren van het meest geschikte vlees (mede afhankelijk van de status van de genode gasten), snijden in hapklare brokjes, marineren, marinade laten intrekken, saté stokjes inweken tegen de brand (ik heb die van metaal, wel panas bij het draaien, dus altijd met handschoen).

        Pak Pierre

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>(ik heb die van metaal, wel panas bij het draaien, dus altijd met handschoen).
        >>>>>>>>>>>>>>>>>>

        Al doende leert men!

      • Pierre de la Croix schreef:

        Sorry, was weer te ongeduldig. Komt van de drank!

        Pak Pierre

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>>Sorry, was weer te ongeduldig. Komt van de drank!

        Pak Pierre
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        Laten we eer een samen nemen. Gezondheid.

      • Pierre de la Croix schreef:

        Con mucho gusto.

        Pak Pierre

      • Huib schreef:

        Strikvraag Pak Ron?

        Natuurlijk een goede marinade waarin ketoembar djintan niet mag ontbreken heb ik ooit van mijn moeder geleerd. En goed ge-engineered. op de grille.

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>>>Strikvraag Pak Ron?

        Natuurlijk een goede marinade waarin ketoembar djintan niet mag ontbreken heb ik ooit van mijn moeder geleerd. En goed ge-engineered. op de grille.
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        Helemaal naar uw smaak en die van uw moeder. Ik heb eerder geschreven dat de marinade van saté erg veel varianten heeft. Ik gebruik graag ketumbar en djintan in de verhouding 3 op 1.
        Dus 1 eetlepel ketumbar op 1 theelepel djintan.

  9. Elmi schreef:

    De wadjan is niet van generatie op generatie doorgegeven…….

    • Ron Geenen schreef:

      >>>>>>>>>>De wadjan is niet van generatie op generatie doorgegeven…….<<<<<<<<<<<<<<<<<<

      En zo is het ook vaak met de recepten gesteld…………!

      • eppeson marawasin schreef:

        (O)Ma’s recepten: http://keasberry.com/nl/

        e.m.

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>(O)Ma’s recepten: http://keasberry.com/nl/

        e.m.
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        I do not know e.m., maar oma's recepten???????????????
        Als ik dat vergelijk met die van mijn Padangse oma Chevalier. Smaken verschillen en ruilen wil ik beslist niet.

      • Pierre de la Croix schreef:

        Tja … beroemde oma’s.

        Wie was ook weer die oma die zo goed rode kool met appeltjes kon bereiden?

        Pak Pierre

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>>>>>>Wie was ook weer die oma die zo goed rode kool met appeltjes kon bereiden?

        Pak Pierre
        <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

        Bederf a.u.b. mijn smaak niet

      • Pierre de la Croix schreef:

        Ach … gastronomisch buiten de bekende paden lopen kan best opwindend zijn.

        Rode kool met appeltjes van Iglo. Osselappie erbij en royaal sju. Net of oma langs is geweest.

        Pak Pierre

      • eppeson marawasin schreef:

        Rode kool met appeltjes

        Ingrediënten
        • 1/2 rode kool (ca. 600 g)
        • 1 sjalot
        • 4 kruidnagels
        • 2 friszure appels (bijv. goudrenet), in stukjes
        • 1 plak ontbijtkoek, in blokjes
        • 1 eetlepel rietsuiker

        Bereiden
        Buitenst bladeren van kool verwijderen, kool in vieren snijden en harde kern en stronk wegsnijden. Elk stuk kool langs snijkanten in lange, smalle reepjes snijden of schaven en reepjes wassen. Sjalot pellen en kruidnagels erin steken. Koolreepjes met 1/2 tl zout en sjalot in pan doen. Bodempje water op kool schenken en aan de kook brengen. Vuur laag draaien en rodekool met deksel op pan in 20-25 min. gaar laten worden. Na 10 min. appel en ontbijtkoek erdoor scheppen en meewarmen. Als rodekool gaar is, sjalot met kruidnagels verwijderen en groente op smaak brengen met rietsuiker, zout en peper. Lekker bij gestoofde sucadelappen of konijnenbouten.

        Selamat makan …

        e.m.

      • Ron Geenen schreef:

        Vandaag voor mijn vrouw en mij het volgende gemaakt.
        Ora Are Special

        5 eieren – lichtelijk geklopt met een beetje zout en peper
        1 kleine of half kool – fijn gesneden
        1 ons gekookte kleine garnalen
        2 tot 3 eetlepels olijf olie
        2 tenen knoflook – fijn gedrukt en fijn gesneden
        1 kleine rode ui – fijn gesneden
        1 bouillon blokje
        En een kop water

        In een wadjan de olie warm maken en de fijn gesneden uien bakken
        Voeg er bij de fijn gesneden knoflook
        Voeg water en bouillon blokje toe tot het begint te koken
        Voeg de fijn gesneden kool toe – niet langer dan 2 minuten koken
        Voeg de eieren in de pan en roer.
        Wanneer half klaar voeg de garnalen toe en blijf roeren voor 1 min.

        Dat eten we met ikan belado van gerookte makreel, schoon gepluisd en ontdaan van de graat.

      • Pierre de la Croix schreef:

        Nou …. nu hoort de heer Geenen het eens van een ander ….

        Pak Pierre

      • eppeson marawasin schreef:

        Huh … de heer Geenen heeft de ‘Ora Are Special’ zelf bereid meneer de la Croix.;)

        Of heer Geenen is voorgedrongen***

        ***Bek-bek-2-the-future-scenario

        e.m.

        P.S. ’t water loopt met me wel in de b*k-b*k; zelfs op dit tijdstip … 😦

      • Pierre de la Croix schreef:

        Ja, ja Pak Eppeson,

        De heer Geenen moet zijn voorgedrongen toen ik al lekker lag te tidoeren. De tijden van zijn en mijn bijdrage na de uwe liegen er niet om. Hoe dat kan weet ik niet, maar de heer Geenen heeft al eerder blijk gegeven van grote wetenschap op het gebied van ICT.

        Tja … ora-arik is ook lekker. Kan mijn vrouw ook goed maken, geleerd van mijn moeder. Misschien niet helemaal zoals het écht moet, want dat weet alleen de heer Geenen. “Durch-ein-ander” noemt ze haar gerecht op Duits.

        Pak Pierre

      • Ron Geenen schreef:

        >>>>>>>>>Tja … ora-arik is ook lekker. Kan mijn vrouw ook goed maken, geleerd van mijn moeder. Misschien niet helemaal zoals het écht moet, want dat weet alleen de heer Geenen. <<<<<<<<<<<<<

        Er zullen velen weten hoe je Ora Are precies moet maken. De man van mijn nicht Daan Ungerer, nu 86 en nog steeds in goede doen, heb ik een kleine 10 jaar geholpen met catering, die hij voor Indische clubs, fund raising organisaties en huwelijken heeft gedaan.
        Hij gaf ook kook klassen, 8 cursussen van 9 weken, waarbij hij les gaf en ik vaak kookte. Ik kan wel zeggen dat ik een betere scholing heb gehad dan velen op scholen om kok te worden. Daarbij in aanmerking nemende dat ik dit allemaal deed na een 8 tot 10 uren per dag engineering. De klassen waren door de weeks en in de avonduren terwijl het koken voor groepen altijd op de weekenden gebeurde.
        I learned it the hard way, maar had er ook plezier in. Mijn echtgenote houd niet zo van koken, maar is vreselijk goed in organiseren, alles goed schoonmaken en opruimen en tijdens de catering voor Indische clubs is zij de kassière.

    • R. Awon. schreef:

      Het is toch wat met Tante Toetie.
      De hele dag speelde ze met bawang poetie.
      Beetje terasi en lombok hier en daar
      Dat was haar liever dan die dure kaviaar.
      Ze bleef maar recepten ontwikkelen
      zodat haar familie lekker konden smikkelen.

      Helaas, uit het niets kwam haar nicht Tante Francine.
      Die stierde binnen en zei: Laat me je kookzooi zien.
      Ze gaf me toch een partij commentaar,
      “Huh, je rendang is nog niet gaar.”
      En Tante Francine’s commentaar ging maar door,
      en als resultaat gaf Tante Toetie haar een lel op een oor.

      Het kon dus niet uitblijven;
      ze bleven maar kijven.
      Tot een brandlucht hen beiden tot de orde riep
      en zij op d’r donder kregen van oma Miep.
      “Eruit, jullie allebei” en oma wierp hen toe een kruk.
      “Ga lekker naar de snackbar en haal maar petat met biefstuk”.

      En toen al dese.

  10. Ron Geenen schreef:

    Ik lees ook Unox gerechten?
    Ik lees rendang=biefstuk reepjes?
    Ik heb al 32 verschillende methodes rendang gelezen en dit is methode 33 vanwege biefstuk. Nu ben ik nog erg benieuwd naar de kruiden.

Laat een reactie achter op bo keller Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *