10 Responses to Stichting Gerepatrieerden en Verlofgangers

1. Huib schreef:

   29 april 2014 om 13:10

   Ik zou nooit terug gegaan zijn en had en heb ook geen behoefte aan een sentimental journey, ware het niet dat moeder de vrouw mij uit mijn al te fanatieke werkopvatting wou halen waardoor ze zich als een onbestorven weduwe begon te voelen en het nodig vond een rondreis van dik een maand te boeken.

   Heb wel bekende en onbekende plaatsen bezocht en me best wel senang gevoeld ondanks de waargenomen veranderingen en immense armoede her en der. De diarhee her en daar ook maar op de koop toe genomen. Behalve toen op midden Java een vrachtwagen vol met verkiezingsaanhangers van mevr. Megawati? getooid met rode vlaggen en luid schreeuwend voorbij kwam. Koude rillingenen angstige herinneringen kwamen weer boven.

   Maar nog een keer hoefde voor mij niet en remigreren al helemaal niet. Het is oké zo en zie het moderne Indonesie zich in sneltrein vaart ontwikkelen. Waar ik blij om ben.

   Beantwoorden
2. Pierre de la Croix schreef:

   29 april 2014 om 11:13

   Iedereen heeft recht op zijn eigen herinneringen en op de manier waarop zij of hij die wil koesteren.

   Simpele obat voor wie haar/zijn herinneringen aan toen froeherrr zuiver op de harde geheugenschijf wil houden, onbezoedeld door de spam van verandering:

   GA NIET TERUG!

   Pak Pierre

   Beantwoorden
   • bo keller schreef:

     29 april 2014 om 12:01

     Na bijna (60)zestig jaar en niet gerekend vanaf m’n geboorte
     maar vanuit m’n volwassen leeftijd ,nu Indonesië bezocht.
     En naar ik dacht een hartelijk weerzien,alleen geen stand-
     beeld van Boeng mee gekregen.
     siBo

     Beantwoorden
     • Pierre de la Croix schreef:

       29 april 2014 om 13:14

       Ook niet een klein beeldje van de Boeng met een sleuteltje in zijn rug om op te winden, als waarna hij 10 keer zegt “Belanda boesoek”?

       Pak Pierre
3. van Beek schreef:

   29 april 2014 om 07:46

   Ik denk dat je niet moet teruggaan met de gedachte dat alles nog hetzelfde is als vroeger, want dan kom je teleurgesteld terug. Dat is ook logisch, plaatsen veranderen nou eenmaal. De plaats waar ik woon in Nederland is ook enorm veranderd in maar 17 jaar! Als je naar Indonesie terug gaat, moet je accepteren dat het daar anders is dan vroeger. Vooral als je uit Jakarta komt. Plaatsen als Ambarawa, Semarang etc zal vaak nog wel redelijk hetzelfde zijn. Mijn grootouders van moeder kant en mijn opa van vaderskant zijn vaak terug geweest. Nooit horen klagen! Mijn opa van Beek is zelf voor een aantal jaar geremigreerd naar Indonesie.

   Beantwoorden
4. Arthur Olive schreef:

   29 april 2014 om 07:34

   Renato, ik geloof niet dat Cap het hier heeft over gebouwen en mensen die er nu wonen.

   Beantwoorden
5. Renato schreef:

   29 april 2014 om 01:37

   Hi Cap, ik denk dat u zich behoorlijk vergist, mijn moeder is in Batavia geboren en geregistreerd in het nog bestaande oude gemeente huis waar mijn opa in 1906 met mijn Oma is getrouwd. ( nu museum )Het huis in Menteng bestaat nog steeds en haar laatste verblijf in de Riouwstraat In Bandung voordat ze naar Nederland vertrok staat er ook nog. Toen ik in 1978 voor het eerst indonesie bezocht wonende daar zelf Nederlandse sprekende mensen in het huis. Vervolgens ben ik vanaf 2003 meerdere keren in Bandung geweest en heb met een oud medewerkster van het al daar gevestigde Nederlands consulaat (wat inmiddels is gesloten) twee dagen lang alle scholen bezocht waar mijn moeder zelf had opgezeten en waar zij heeft gewerkt als lerares. Ook huizen bezocht van vriendinnen van mijn moeder en hun de foto’s getoond.. Maar uit u reactie begrijp ik dat u niets meer heeft kunnen terug vinden dat betreur ik echt. Mijn oom Rudi Zeijdel was de commandant van de Politie in Sukabumi en tevens het hoofd van de politie opleiding en ik heb na even door zoeken zijn diverse woonhuizen in Sukabumi gevonden en ik heb het Museum bezocht waar zijn portretten hingen. Hij is wel in 1950 doorgeschoten op weg naar zijn werk. Maar alles is terug te vinden in het Nederlands archief in Denhaag of leiden. Met medewerking kan men ook terecht in Jakarta.. Dus geef niet zo snel op.succes. Gr. Renato

   Beantwoorden
6. Cap van Balgooy schreef:

   28 april 2014 om 21:43

   Waar ze zijn geboren en opgegroeid? Maak je niet ongerust. Voor mij bestaat zo’n plaats niet. Is ter niet meer – weg, uitgewist.
   Cap

   Beantwoorden
   • Jan A. Somers schreef:

     29 april 2014 om 10:51

     In Soerabaja bestaat alles nog, meest in prima staat. Mijn geboortehuis en andere woonplaatsen, mijn school, mijn kerk (incl. doopvont), mijn ziekenhuis, mijn gemeentehuis, mijn gouverneurskantoor, mijn Simpangclub, mijn Werfstraatgevangenis (maar onlangs gesloopt). Ik liep daar rond alsof ik er nooit was weggeweest. Met als inlogcode: saja lahir disini, hoorde meteen bij de familie. Alsof er geen bersiap was geweest. Alleen de bomen waren groter gegroeid. Ons huis in Poedjon en dat van mijn grootouders niet meer, maar dat lag in de vuurlinie en verschroeide aarde van de Indonesiërs. Ons huis in Jakarta (Batavia) was er ook nog, ook de kerk en school. Mijn dochter en haar drie dochters zijn twee jaar geleden nog in Soember Pakel geweest, de geboorteplaats van mijn moeder. Heel hartelijk ontvangen, en moest veel bezoeken afleggen.

     Beantwoorden
7. Frans schreef:

   28 april 2014 om 20:14

   Onder “verhalen” moet je het verslag van Liesbeth lezen. Erg leerzaam. Vooral die doos bonbons.

   Beantwoorden