Restaurant Bandoeng te Souburg was jarig

restbandoeng_oostsouburglogoIn ons sfeervol ingerichte restaurant, met onder andere oude schoolplaten en originele Indonesische attributen, kunt u oprecht genieten van uw diner. Met gezellige Indonesische muziek op de achtergrond, het geluid van de tokek en de geur van geroosterde sateh op onze houtskoolgrill waant u zich werkelijk in Indonesië. Wellicht kunt op de landkaart nog aanwijzen waar u bent geweest?

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

2 Responses to Restaurant Bandoeng te Souburg was jarig

  1. Pierre de la Croix schreef:

    Amen.

    Pak Pierre

  2. eppeson marawasin schreef:

    N.a.v. het 40-jarig bestaan van Indisch Restaurant Bandoeng te Oost-Souburg wordt in het kader van een goede doelen actie het ‘Molukse rusthuis Tabadila’ genoemd. De naam brengt een verdrietige herinnering naar boven. Strikt genomen waren we geen familie. Zes maanden eerder kende hij mij nog en lachte met en om mij in zijn eigen huis. Op aandringen van het thuisfront, terug naar ‘lant pan erkomst’. Wordt op enig moment ter plaatse getroffen door een zware CVA.

    Ik was er nog niet eerder geweest. Nadat, naar later zou blijken, een jongere zus van gitarist Rudy de Queljoe de toegang tot Tabadila had ontsloten, maakte ze kenbaar mij na ruim vier decennia nog te (her)kennen. Ik herkende op mijn beurt enigszins; niet meer wie, helaas.

    Degene voor wie ik kwam, kende mij niet meer. Sprak niet meer; keek niet meer; ziel noch zaligheid. Niet veel later het onvermijdelijke bericht. Had de eer hem mede in de kist te mogen tillen. Dat voelde merkwaardig genoeg als een goed en vertrouwd afscheid. Was bijna de handschoenen vergeten, de koeling stond op maximaal.

    ‘n Zwaar en moeilijk leven achter de rug, zowel daar als hier. Zijn kinderen waren zijn enige rijkdom. Indachtig Deuteronomium 5:16 hadden ze grote eerbied voor hun vader. Dat hij daar trots en gelukkig mee was, blijft ‘in the end’ mooi om te weten.

    Heb het altijd een enorme eer gevonden hem bij wijze van spreken als een soort van ouder broer te hebben mogen leren kennen. Hij geloofde oprecht. God hebbe zijn ziel.

    e.m.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *