Eric Neyndorff is al een maand in Indonesië. Nog een te gaan.
Hij zou proberen reisverhalen door te sturen. So far so good
Dit is nr 9. Zie hier voor eerdere delen.
!
Op 28 oktober in Bandung de Sumpah Pemudah meegemaakt, op de jalan Kebon Sirih kwam ik een groep veteranen tegen, die naar me toekwamen om me te groeten, ze wilden me allemaal de handschudden. Ze waren op weg naar het stadhuis waar een ceremonie zou plaats vinden, ik heb natuurlijk foto’s van de ceremonie gemaakt.
Na Jakarta en Bandung valt Yogya me weer tegen. Ik vind Jogyakarta een valkuil voor toeristen. Een hoop mensen zien je als wandelende pin-automaat, maar gelukkig zijn ze niet allemaal zo. Je wordt lastig gevallen door betjarijders, die je om de 100 meter toeschreeuwen. Begrijpen ze niet, dat ik als ik een betja wil, ik die al eerder genomen zou hebben?
Ook zijn de prijzen soms exhorbitant hoog voor een klein stukje tempeh goreng vroeg een verkoopster 7.000 rupiah, wat volgens mij nog geen 2.000 mocht kosten, het kan ook anders, want eerder had ik op de Malioboro 2 risolles voor 2.000 rupiah gekocht, hetgeen ik een normale prijs vind. Ook vroeg ik op de Malioboro wat een pakje dodol Garut moest kosten, de verkoper antwoordde 50.000 rp, gelukkig had ik Esti, een bevriende studente bij me, die meteen in de aanval ging, en ik kreeg het pakje voor 10.000 rp mee.
Jalan Malioboro
Ik logeer in Yogya in een klein hotel in een zijstraat van de jl Malioboro . Het hotel serveert geen ontbijt, dit is geen nadeel, want overal rond het hotel zijn warungs waar je eten kunt kopen. Zorg alleen dat je niet wordt getild, de warung tegenover het hotel had vandaag een andere verkoopster als gisteren, hetgeen een groot verschil maakte, vroeg de verkoopster van gisteren 7.000 rp voor een stukje tempeh goreng, vandaag was de prijs 1.000 rp.
Ik werk met een i-pad met wi-fi, in Jakarta was dat in hotel geen probleem, in Bandung was de verbinding in het hotel 2 weken verbroken, ik moest daarvoor uitwijken naar een restaurant waar de verbinding goed was, hier in Yogya is de verbinding traag. Ook maakte ik in Bandung gebruik van een warnet (warung internet). De prijs is erg laag, voor een uur betaalde werd 4.000 rp in rekening gebracht, dat is ongeveer 27 eurocent. Het nadeel van warnets is dat ze niet bestendig zijn, de warnets die ik 2 jaar geleden bezocht zijn er niet meer. Het was dus zoeken, voor ik er een gevonden had.
Groetjes Eric,
...................
Indisch4ever 
Pak Huib schreef,
@ Pak Hauw Nio,
Moet het niet ” Ibu” wezen ,’t zit in m’n kopje van” Nio”,
dat het op een vrouwpersoon slaat.
Of zit ik er naast.
siBo
Ik verliet Belitung in 1966; daarna wel 6X terug geweest in Bandung mijn geboortestad en Christelijk Lyceum; ook voor een lezing in Jakarta. Ben nu te oud maar zou wel eens mijn jongere zus in Denpasar wel willen ontmoeten.
@ Pak Hauw Nio,
Christelijk Lyceum en Bandoeng doet een belletje bij me rinkelen. Dus ook VEDO. Ik ben van jaargang 1954/1955. Klas 2D geloof ik.
Ja dat is natuurlijk waar. Ze zoeken de toeristisch trekpleisters op om
te proberen en pen of een roepia te bemachtigen. En neem het ze maar eens kwalijk met die armoe toen.
Inhakend op die opdringerige Betjakrijders herinner ik me ook dat overal waar je kwam, of het nou Puntjak Pas was, of de Tangkuban Prahu en ander toeristische plekken bezocht tot zelfs op Balis aan toe, je wordt bestormd door een hele horde bedelende kinderen. En als je de fout maakte iets te geven was het helemaal hopeloos. Trouwens ook in Thailand gebeurde dat indertijd. Ik hoop dat de levensstandaard inmiddels zodanig verbeterd is dat dat niet meer hoeft.
Niet vergeten de Kraton te bezoeken.
In het kratonmuseum hangt een schilderij van de Zuiderkruis, de kabellegger waar mijn vader lang op heeft gevaren. Dat schip is later het jacht van president Soekarno geworden.
Het valt me mee wat bedelaars betreft, in Jakarta heb ik ze niet gezien en in Yogya, zijn het alleen oude vrouwtjes, die ik zag. Voor kinderen heb ik veel ballpoints bij me. Behalve op de Malioboro, kom ik overigens niet op toeristische trekpleisters, de Candis en de kraton heb ik al meerdere malen bezocht, dus zal ik niet veel bedelaars tegenkomen.
Weet ik, maar als het effe kan, vermijd ik deze restaurant-ketens en koffie van Starbuck vind ik nieht te drinken. De grote malls probeer ik ook te vermijden.
Bij diverse restaurants heb je vaak wi-fi hot spots , zoals KFC, MekDie(Mc Donald) , Dunkin Donats.Starbucks etc
In Bandung Indah Plaza , TSM (Bandung) Malioboro Plaza , Ambarukmo Plaza iets buiten Yogya.
http://www.plaza-ambarrukmo.co.id/