Eric Neyndorff zit voor twee maanden in Indonesië. Hij zou proberen reisverhalen door te sturen. Dit is nr 3. Zie hier voor deel 1 en 2 .

Hallo allemaal,

Zaterdag vervolg.

Ik heb de lunch gebruikt in de foodcourt van de mall met de naam Atrium tegenover Pasar Senen, het was Ayam Bakar Juanda met sayur asem. Ik herkende de smaak van de sayur asem, die precies zo smaakte, als die, welke door de kokkie van mijn ouders in mijn jeugd werd bereid. Het was alsof ik 60 jaar jonger was. Uiteraard was ook de ayam bakar (gegrilde kip) erg lekker. Ik heb hierna een siesta gehouden.

Om 3 uur werd ik opgehaald door de kinderen van Tilly en we begaven ons naar Menteng Pulo. We zijn eerst naar het Ereveld van de OGS gegaan, dit is een ervaring op zich en een oase van stilte in deze hectische stad. Ik heb hier enkele foto’s gemaakt, waaronder 2 foto’s van de urnen Van H.C. en C.J. Neyndorff, die zijn bijgezet in het Columbarium. Zij zijn in krijgsgevangenschap in Japan overleden.
Hierna gingen we naar de algemene begraafplaats, waar het graf van Tilly ligt. Een wereld van verschil! Geiten en kippen tussen de graven, waarvan veel niet onderhouden worden. Bij de ingang van de begraafplaats hadden we rozenblaadjes gekocht, om over het graf van Tilly, die bij haar vader werd bijgezet, te strooien. Eerst werd de man gehaald, die graf van Tilly verzorgt, om het graf netjes te maken, waarna wij het graf konden verfraaien. Hierna zijn we weggegaan.

Ik ben vervolgens, alleen, naar (wederom) Sarinah gegaan voor mijn avondmaal. Deze keer werd ik niet begroet door de man, die mij de eerste dag begroette, ik herinner me nu, dat hij zei dat hij gids is, misschien was hij aan het werk. Ik denk dat hij mij 2 jaar geleden heeft aangesproken en mij zijn diensten aanbood, maar omdat ik in de waan verkeer, dat ik Jakarta ken, zal ik daar geen gebruik van hebben gemaakt.
Mijn avondmaal bestond uit Udang Bakar (gegrilde garnalen). Fingerlicking good, ik heb ze met de hand moeten pellen, waarna ik letterlijk mijn vingers aflikte, maar het smaakte naar meer.

Ik heb inmiddels een manier gevonden, om foto’s op mijn I-pad te downloaden, en daarna kan ik ze in mijn IOS fotoalbum op Facebook plaatsen, wat ik gedaan heb. Ik heb nog geen warnet (= warung-internet) gevonden, waar ik middels een usb stick mijn foto’s kan downloaden dus moet ik het zo doen.
Voor degenen die geen Facebook hebben is hier de link naar mijn album .

Ik weet dat wat ik nu ga beweren, de goden verzoeken is, maar ik wordt niet geplaagd door nyamuks (muggen). Vinden ze mijn bloed niet meer lekker? Dat moet het wel zijn, want er zijn nog heel veel van.

Zondag, 6 oktober

Om 13 uur werd ik opgehaald door Danny, Uni en Rethy om naar Ancol te gaan. Daar hebben we eerst gelunched in Bandar Jakarta, waar ik genoot van, hoe kan het ook anders in een visrestaurant, inktvis, garnalen en een mij ongekende vis, een foto van deze vis heb ik ter identificatie op mijn fotopagina van Facebook gezet.

Na de lunch zijn we naar het Ereveld gegaan. Voor de poort stond een man te stuntelen met zijn fototoestel. Hij wilde een foto van zijn 2 kinderen bij het hek van het Ereveld. Toen ik het gestuntel niet meer kon verdragen, bood ik hem aan dan maar een foto van hem en zijn 2 zoontjes te maken. Ik heb zijn 2 zoontjes omgekocht met 2 ballpoints, die ik had meegekregen van Jacqueline om aan kinderen te geven en waarvan ik de eerste 2 nu dus kwijt ben. Vervolgens betraden we het Ereveld, waar ik weer foto’s heb gemaakt.

Na het bezoek aan het Ereveld zijn we naar de 82-jarige moeder van Tilly gegaan voor het avondeten, ik hoop dat jullie nu niet denken dat mijn verblijf in Indonesië, uitsluitend word besteed aan eten, maar het is zo lekker, dat ik het toch wil vermelden. We zijn in een restaurant in Bekasi geweest, waar ik overmoedig werd en verse gesneden cabe rawit in mijn aspergesoep deed, waardoor de tranen me in de ogen sprongen. De tweede gang was gurami en een sayur, waar garnalen in verwerkt werkt was.

Om 9 uur was ik uitgeput terug in mijn hotel.

Tot de volgende keer.