Hallo iedereen, wij willen jullie laten weten dat we hebben besloten om in 2014 een pauze te gaan inlassen om even een tijdje wat andere dingen te doen, waar we anders voor het 15e jaar weer niet aan toe toekomen. Zie meer.
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Lucas op 30 september 2013 om 11:11 zei:
“eigenzinnige en unieke van onze cultuur is het generationele familieverband van vrienden en familie”
Andere groepen hebben dat niet?
” Ik geloof dat de Indische Cultuur blijft en zichzelf steeds vernieuwd zolang er mensen zijn die zich Indisch noemen”
Nou, dat is ook niet echt hoopgevend.
Het gebruik van Indisch is zo verwarrend voor iedereen. Je moet er toch enige kennis van hebben om die term te begrijpen.
Ik zag een filmpje van 3.0 tijdens de TongTong van dit jaar.
Daariin werd gevraagd aan de 3.0 jongeren om iets in het Indisch te zeggen. De meeste hadden het over selamat makan, terimakasih en Aduh. Ja, dat is echt Indisch.
Of bij hoezoindo.nl waarin de meeste jongeren van zich zelf denken dat ze helemaal niet Indo of Indisch uit zien omdat zij denken dat Indo’s normaal klein, zwart haar, bruine ogen en getrokken ogen en een donkere of een met een bruine tint.
Pak Pierre, heeft in grote lijnen gelijk, maar niet helemaal.
Wat nog steeds een goede bron en doorgeef luik is voor het eigenzinnige en unieke van onze cultuur is het generationele familieverband van vrienden en familie. Levende cultuur, die ontstaat en doorgegeven wordt in dit samenzijn. Gekleurd door de omstandigheden van de tijd en de plek waarin dit plaats vindt. Herkenbaar voor andere Indo’s. Alles is onderhevig aan verandering
dus wij ook! Naarmate we ouder worden constateren wij wellicht weemoedig en soms spijtig wat is losgelaten en veranderd. Ik geloof dat de Indische Cultuur blijft en zichzelf steeds vernieuwd zolang er mensen zijn die zich Indisch noemen, ook al zijn die straks ‘blond’.
Al heeft niemand een eensluidende verklaring vd indische cultuur
dan is het juist dat het Indische gevoel, dat Indisch zijn, haast spiritueel eenheid en samenhang schept in diens individualiteit.
En vaak dat kan losgemaakt worden:
‘Na een voordracht van Eddy Lie voor de Indische gemeenschap blijkt uit de gesprekken na afloop dat veel Indo’s door zijn Indische verhalen en Indische gedichten dichter bij hun Indisch-zijn komen en oprecht verlangen naar erkenning van hun Indische achtergrond. Tijdens Lie’s zijn lezingen over troost blijkt uit de reacties van het Indische publiek dat ze getroost zijn door zijn troostvolle woorden en er vindt healing plaatst van oude wonden.
In deze tijd zijn velen uit de 2e en de 3e generatie Indo’s bezig met hun eigen Indische identiteit. Het bewust-zijn van je eigen roots en de vertrouwdheid met de Indische cultuur waarin je bent grootgebracht geeft bij je verdere ontwikkeling vaak aanleiding meer te investeren op de Indische kant van jezelf. Daardoor is er behoefte bij de Indo’s om elkaar te zijn en elkaar te ontmoeten op bijeenkomsten met een Indische culturele programma.
http://eddy.aloen-aloen.nl/
Het mag allemaal waar zijn wat de heren Lucas en Lemon hier boven hebben geschreven, ik ben bang dat de dragers en aanhangers van de “Indische cultuur”, wat die ook moge zijn, tot een almaar slinkende minderheid gaan behoren in de woelige zee van afstammelingen van Indische “repatrianten” (u begrijpt wat ik hiermee bedoel) en dat op den duur alleen verwaterde restanten van die cultuur zijn terug te vinden in bepaalde toko’s, eetgelegenheden, jaarmarkten (pasar malams) en bijzondere gelegenheden ter nagedachtenis aan gebeurtenissen die met Indië en het Indische verleden te maken hebben.
Dat proces van vervreemding en verwatering is nu reeds gaande. Ik ben er op micro niveau binnen familie- en kennissenkring getuige van; het zal Nederlandbreed (of Amerikabreed voor de Amerindo’s) niet anders zijn.
Jammer, maar niets aan te doen. Roosjes verwelken en scheepjes vergaan ….
Vanmiddag in de auto de CD beluisterd van liedjes van Ben Snijders, door een lieve goede ziel voor mij “gebrand”. Liedjes van heimwee en berusting en hoop op de toekomst uit de vijftiger jaren v.d.v.e., nog vóór Lydia Tuinenburg en de uitbarsting van de Indo Rock, gezongen door een Indo met een prachtige warme stem, onder even mooie piano en gitaarbegeleiding. Wahdoeh mooiiiii deese luidjes, aan te bevelen.
Pak Pierre
Hollandse Indo’s die afscheid nemen met : “Don’t worry. We’ll be back! Hasta luego guapos!”
Apa itoe seh? … hewoon ‘Dah allemaal’, tjoekoep toh …;(
Selamat KitKat Kane
http://www.youtube.com/watch?v=1I3au0A1YaA
e.m.
@ Pak EM De paplepel ontbrak.Te betreuren alsook een bevestiging van een eerder topic : http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1080637/2010/01/02/Indische-cultuur.dhtml
“Veel jongere Indo’s zijn zo geassimileerd dat hun (deels) Indische komaf lang niet altijd meer een rol speelt in hun leven. De Vries: „Voor de jongere generatie is het een eigen keuze of ze iets met de Indische achtergrond wil doen. Sommigen vinden het een raar idee om zichzelf als Indisch te bestempelen.” Zo noemt de Indische Dunja Landegent (30) het enige Indische in haar leven het Indische eten. „Verder doe ik weinig met mijn Indische komaf,
Hoewel de Indische cultuur voor sommige Indo’s nog springlevend is, constateert De Vries in haar boek toch dat de invloed van de Indisch-culturele erfenis voor alle generaties aan kracht en invloed inboet. „Ik denk dat de Indische cultuur aan het verwateren is, alleen al door het feit dat een groot deel van de jongere generatie maar één Indische ouder heeft. En er is geen voeding vanuit het herkomstland zoals bij Turken of Marokkanen. Het ziet ernaar uit dat de Indische afkomst in de toekomst meer een soort voetnoot in iemands levensverhaal zal zijn dan een substantieel onderdeel ervan”, meent De Vries. Dunja Landegent betreurt het uitsterven van de Indische cultuur. „Het is jammer dat onze cultuur verdwijnt, want het is toch een stukje van je identiteit. Ik heb het mijn ouders wel verweten dat ze me geen Indonesisch hebben geleerd
“Ik heb het mijn ouders verweten dat ze me geen Indonesisch hebben geleerd” schrijft Dunja Landegent bij haar verzuchting dat de Indische cultuur verdwijnt.
“Daar gaan we weer”, denk ik dan. Wat is Indische cultuur? Dunja vindt kennelijk dat het beheersen en bezigen van de Indonesische taal er een wezenlijk onderdeel van is.
“Mispoes”, zou ik zeggen. Het typisch “Indische” is geworteld in de koloniale tijd en in die koloniale tijd wilden de Indischen niets liever dan netjes Nederlands spreken, want goed voor de carrière en de status in de koloniale samenleving.
De Indischen doorspekten weliswaar hun Nederlands in meerdere of mindere mate (de statistieken ken ik niet en zijn in deze ook niet zo relevant) met Maleise woorden, maar dat Maleis was nog niet het Indonesisch dat Dunja blijkbaar graag van haar ouders had willen leren.
Die arme ouders van Dunja valt dus niets te verwijten, met het leren van Indonesisch heb je de Indische cultuur nog niet te pakken.
Afgezien daarvan denk ik – en ik denk velen met mij – dat de strijd om het behoud van de “Indische cultuur” al bij voorbaat een verloren strijd is.
Ik acht daaraan 3 factoren “schuldig”:
1. Niemand weet precies wat de Indische cultuur inhoudt. Desgevraagd komt men altijd weer op het genieten van “Indisch” eten, in ere houden van deugden als gastvrijheid, bescheidenheid en wellevendheid (afgezet tegen de Nederlandse horkerigheid) en de voorliefde voor muziek, zang, dans en gezelligheid. Dat zijn m.i. onvoldoende onderscheidende en onvoldoende krachtige culturele kenmerken.
2. De Indischen zijn in de Nederlandse samenleving ver in de minderheid én TOT OVERMAAT VAN RAMP door die samenleving – grosso modo – als gelijkwaardig geaccepteerd. Daardoor zijn zij niet genoodzaakt hun huwelijks- of samenlevingspartners binnen de eigen groep te zoeken. De vele “gemengde” verbintenissen zijn daarvan nu al het bewijs.
3. De Indischen zijn ook niet als b.v. de Joden of de Amish in de VS door een exclusief geloof en daarbij behorende taboes en rituelen gebonden aan de eigen groep.
Het verwateren zal dus in gestaag tempo verder gaan. Jammer wellicht, maar het is niet anders.
Misschien dat de familienaam Landegent een anagram is voor een gangbare Nederlandse naam en als zodanig als “typisch Indisch” zal voortleven. Dat moet Dunja haar ouders ook maar niet verwijten.
Buenas noches.
Pak Pierre
Er was een Tonis Landegent, brigadier bij de cavalerie, die in 1844 huwde te Soerakarta.
Ik neem even aan dat hij de stamvader was. Vermoedelijk is hij geboren in 1819 te Elkerzee, Zeeland.
Reeds voor 1800 was de naam Landegent aanwezig te Zeeland
Tja …. Pak Boeroeng, ik geef me gaarne gewonnen. Ik heb ook een tijd zitten puzzelen om van “Landegent” nog iets begrijpelijks te maken, maar dat is inderdaad niet gelukt. Nu is bekend dat in Zeeland van alles en nog wat uit verre streken aanspoelde en rondliep, de naam kan dus ook een verbastering zijn van iets heel exotisch.
Ik ga nu helemaal “off topic” natuurlijk, maar over de typisch Indische door elkaar gehusselde namen trof ik een stukje aan dat ik geïnteresseerde lezertjes niet zou willen onthouden:
Quote
……… geenszins duister voor den ingewyde zijn de volgende geslachtsnamen. Namelik wat de omstandigheid betreft, die aanleiding gaf tot hun ontstaan, en wat de wyze aangaat, waarop zy geformd zijn.
En echter, ieder oningewyde zal my moeten toegeven dat de geslachtsnamen Snitsevorg, Rhemrev, Ednenov, Kijdsmeir, Reeb niet slechts een hoochst zonderling, maar tevens een alles behalven nederlandsch voorkomen vertoonen.
Het zijn eenvoudig omgekeerde namen, namen die achterste-voor zijn gezet, namen waarvan de laatste letter het eerst geschreven staat, en zoo vervolgens in geregelde verplaatsing, tot de eerste letter van den oorspronkeliken de laatste letter van den omgezetten naam geworden is. Snitsevorg is dus anders niet als eene omzetting, van achteren naar voren, van den geslachtsnaam (Van) Grovestins, even als Kijdsmeir van Riemsdijk, Reeb van Beer, Rhemrev van Vermehr en Ednenov van Von Ende.
Deze zonderlinge geslachtsnamen zijn ontstaan [464]onder de Europeërs in de nederlandsche oost-indische bezittingen, en zijn door de vaders gegeven aan hunne zoogenoemde natuurlike kinderen, die zy buiten wettig huwelik, by inlandsche vrouen hadden verwekt.95
Op zulk eene wyze is eveneens de geslachtsnaam Vodegel in Oost-Indie ontstaan. By de forming echter van dezen geslachtsnaam heeft men niet alle letters van den oorspronkeliken vadersnaam omgezet. Integendeel, men heeft de eerste lettergreep van dien oorspronkeliken naam—te weten De Vogel—eenvoudig tusschen de tweede en derde lettergreep geplaatst, en er Vodegel van gemaakt.
Unquote
Zie: http://www.gutenberg.org/files/36077/36077-h/36077-h.htm#ss151
Honi soit qui mal y pense ……
Pak Pierre
Rhemrev, Kijdsmeir, Ednenov die ken ik als ontstaan in Indië na een verdraaiing van vaders naam.
Maar Snitsevorg herkende ik niet als Indische naam.
Effe speuren in de grootste bibliotheek ooit, socalled internet…. en dan lees ik dit:
http://www.dbng.nl/nl/details?searchkey1=aut&searchterm1=Lennep%2C+M.J.+van&searchterm2=&searchterm3=&item=46
Dus toch weer buitenechtelijke kinderen die zo gebrandmerkt werden.
‘The name is Dnob, Semaj Dnob …’
n.n.
Ja, ja … ik heb je Door, man.
Erreip Kap
Boeroeng, op 1 oktober 2013 om 00:43 zei (onder meer):
Quote
Maar Snitsevorg herkende ik niet als Indische naam.
Effe speuren in de grootste bibliotheek ooit, socalled internet…. en dan lees ik dit:
Familie stammend uit verbintenis van Carolus August Baron Sirtema van Grovestins en een negerin in Demerary. 19de-20ste eeuw
http://www.dbng.nl/nl/details?searchkey1=aut&searchterm1=Lennep%2C+M.J.+van&searchterm2=&searchterm3=&item=46
Dus toch weer buitenechtelijke kinderen die zo gebrandmerkt werden
Unquote
Tja Boeroeng, een beetje baron zou zijn bastaard in de middeleeuwen genadiglijk hebben toegestaan zijn wapen op het schild te voeren, zij het met een balk er doorheen.
Later moest onderscheid natuurlijk blijven – het buitenechtelijke kind mocht al blij zijn door de natuurlijke vader te worden erkend – maar schilden tidak ada. Er moest dus iets anders worden verzonnen.
Gezien het relatief geringe aantal naamsomzettingen in Indië – t.o.v. de aantallen kinderen die uit buitenechtelijke verbintenissen met inlandse vrouwen moeten zijn geboren -ga ik ervan uit dat die omkeringen facultatief waren, d.w.z. niet bij wet verplicht. Hamvraag blijft dan waarom sommige echtende vaders daartoe overgingen. Om shame and scandal in the family zoveel mogelijk te beperken?
Iets heel anders als het nog even “off topic” mag: Je hebt je dacht ik intensief bezig gehouden met het Indische geslacht Dezentjé en de oorsprong van die naam. Ik putte uit de door mij eerder aangegeven bron het navolgende:
Quote
De geslachtsnaam Dezentje, [542]ook Dezentjé geschreven, en natuurlik steeds zóó uitgesproken, is een voorbeeld van zulke zonderlinge basterdnamen. Immers dit is oorspronkelik de fransche naam De Sentier (niet waar?), die de tegenhanger is van den goed-nederlandschen geslachtsnaam Van ’t Padje
Unquote
Pak Pierre
De hugenoot Etienne Teissoniére geboren ong 1690 Saint André de Valborgne, Cevennes in Frankrijk vluchtte naar Carlshave ( bad Karlshafen) in Duitsland.
Zijn zoon Jean François was daar geboren en werd als soldaat aangenomen op het VOC-schip de Eendracht in november 1744 . Hij was nauwelijks 17 jaar en overleed in 1773 te Indië.
Daar werd de naam verbasterd/verhollandst tot Dezentjé.
Pak Boeroeng,
Ja, ik ken de lijn via Bad Karlshafen. 2 jaar geleden heb ik jou, al dan niet via Noor, na mijn bezoek aan het Hugenotten Museum en archief in die plaats – waar ik per ongeluk, fietsend langs de mooie Weser, terecht kwam – nog de tip gegeven dat je die Hugenotenroute zou kunnen volgen.
Al spittend in het namenwalhalla dat ik per ongeluk tegenkwam op zoek naar een oorsprong van “Landegent” kwam ik “de andere” verklaring van de oorsprong van Dezentjé tegen en ik vond het de moeite waard jou de tip te geven. De Sentier ….. ook plausibel, maar salah wessel dus.
Pak Pierre
Pak Pierre