foto: R. van Twist.
OVERSCHIE- In flatgebouw Vrieslandt aan de Van Adrichemweg woont een bijzonder diamanten paar, dat elkaar ontmoette in de Gordel van Smaragd. We zijn op bezoek bij het echtpaar Neimann. In hun gezellig ingerichte appartement vierden zij afgelopen maandag 5 augustus hun 60ste huwelijksdag.
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
En dat allemaal vanwege het feest van een Diamanten bruidspaar! Leuk bezoek!
@Arthur Olive: In 1981 sprak ik met de eigenaar van een Chinees restaurant. Hij beweerde dat hij geen Chinees was maar British. Hij was zo geel als een kanarie! Hij liet mij zijn Brits paspoort zien uit Hong Kong, betul! Op 1 juli 1997 werd Hong Kong weer overgedragen aan China en werden de Chinezen weer geel……;-)
Heer Ed de Vries, de huidskleur van de mens in antropologie heeft weinig waarde met het indelen van de rassen.
Daarom dat zowel een blanke Europeaan als een donkere Hindustaan of Arabier tot het Caucasian ras behoort.
Een antropoloog kijkt naar de schedel, de jukbeenderen, haar, oogleden enz., maar niet huidskleur.
Een blanke is pink als baby, als hij ziek is dan wordt hij groen, maak hem bang en hij wordt geel, driftig en hij wordt rood. Op het einde als hij dood gaat dan ziet hij er grauw uit.
Men vraagt zich dan ook af waarom hij niet kleurling wordt genoemd.
Een blanke is pink als baby, als hij ziek is dan wordt hij groen, maak hem bang en hij wordt geel, driftig en hij wordt rood. Op het einde als hij dood gaat dan ziet hij er grauw uit.
Men vraagt zich dan ook af waarom hij niet kleurling wordt genoemd.
Leuk gevonden.
R Geenen
Als de blauwe envelop van de belastingdienst binnen is, worden ze in Ned eerst rood van woede, dan trekken ze wit weg van de schrik en tenslotte worden ze blauw van ademnood….. Tatuu tatuu…. half Ned aan de zuurstof 😉 .
Ik vraag me idd af waarom IK een kleurling wordt genoemd!
Op de lagere school leerde de juf ons dat er een blanke ras, een zwarte ras, een gele ras en een rode ras was. Zelf behoorde ze tot het blanke ras, maar had een gezicht zo rood als een gekookte kreeft en rode haren als een vuurtoren….. combi-ras dus….
” Er werd wel degelijk een grote afstand gehouden tussen wit en bruin. ”
————————————————————————————–
Wat erg is dat tussen de Indo’s ook behoorlijk werd gekeken naar asal-usul en huidskleur.
Dat werd ook meegenomen naar Nederland.
http://www.adriaanvandis.nl/result_interview.asp?Id=16
Ook mijn gelukswensen natuurlijk voor het echtpaar Neimann. Dit is een enorme mijlpaal in hun leven. Ik besef terdege hoe moeilijk dat is, want ik heb nog 14 jaar te gaan. Nogmaals gefeliciteerd.
De rest van het verhaal is geschreven door iemand die niets of heel weinig van het voormalig Indië af weet.
Om ook even te reageren op het trouwen van vroeger, er werd vaak eerst liefde bedreven en zodra er een paar kinderen rondliepen werd er besloten (niet altijd) tot een huwelijk.
Bij het doorzoeken van stambomen ben ik diverse keren trouwdata tegengekomen, die later waren dan de geboorte data van de peuters.
Ook ben ik een naam van een persoon met een Franse naam tegengekomen die met een Duitse vrouw getrouwd was, kinderen had en tegelijk ook bij een Batakse kinderen had.
@ Jan A Somers: Een Batakse concubine dus…..
Vóór 1919 was het voor een Europeaan verboden met een inlandse vrouw te trouwen. Dit zou ook een reden kunnen zijn voor de voorhuwelijkse peuters…..
@ ed de vries, op 13 augustus 2013 om 19:36 zei:
“Vóór 1919 was het voor een Europeaan verboden met een inlandse vrouw te trouwen”.
Misschien dat de schriftgeleerden er toch anders over zullen oordelen, maar ik heb zo juist nog de oude – geschreven – huwelijksakte van mijn totok grootvader van 100 % Noordduitschen bloede en mijn 100 % inlandse (Sumatraans-Javaanse) grootmoeder uit 1896 in handen gehad.
Mijn Opa was als “Europeaan” geregistreerd en ten tijde van zijn huwelijk met Phatima Gazalie, dochter van de Sumatraan Mohammed Gazalie en de Javaanse vrouw Kartinah uit Soekaradja, havenmeester van Banjoewangi.
Ik heb ook gehoord van andere soortgelijke officiële gemengde huwelijken van ver vóór 1919. Wel was het zo dat wettige verbintenissen tussen totokmannen en inlandse vrouwen werden ontmoedigd, ze deden de carrière van de totokman in ieder geval geen goed.
Mijn grootvader b.v. zou door zijn huwelijk met een inlandse nooit havenmeester 1ste klasse hebben kunnen worden en daarmee nooit havenmeester van havens als die van Batavia (Priok) en Soerabaja (Pèrak). Hij bereikte het voor hem hoogst haalbare, het havenmeesterschap van havens als Semarang en Makassar, maar was tot aan zijn dood gelukkig gehuwd met zijnen “Tiem”. .
Pak Pierre
Jeetje, wat ingewikkeld allemaal. Misschien dat het trouwverbod alleen voor Nederlanders gold en niet voor 100 %-ige Noordduitschen bloede. Mijn opa en oma kregen sinds 1898 al kinderen maar konden pas op 24 jan 1919 voor de burgelijke stand in het huwelijk treden. Toen hadden ze al 5 kinderen die wel door mijn opa waren erkend. Mijn opa werd in 1877 door mijn overgrootvader als zijn kind erkend met instemming van de inlandse vrouw met wie hij samenleefde nav art 42 van het reglement op het houden der registers van den burgelijken stand voor de Europeesche en daarmee gelijkgestelde bevolkling in Nederlandsch-Indië ivm art 284 van het Burgelijk Wetboek. Het trouwverbod was ingesteld omdat het niet de bedoeling was dat de kolonialen in Indië zouden blijven. Er werd druk uitgeoefend om terug te keren naar Nederland , zonder de Inlandse kutuk busuk dus…. Uit mijn kinderjaren kan ik mij vagelijk herinneren dat het voor uitgezonden militairen naar Nieuw Guinea verboden was het met de Papua meisjes aan te leggen. Eentje kwam toch terug met een Papua meisje….. stond in de krant…. Hij is toch met haar getrouwd. Dat was dus een verbod uit begin 60-er jaren uit de vorige eeuw
Er was geen wettelijk trouwverbod voor Europeanen met andere groepen in de 19e eeuw..
Maar werkgevers en legeronderdelen eisten dat wel eens openlijk van hun personeel en ondergeschikten.
En er was een beeld dat huwen met een inlandse of soms met een indo de promotiekansen in de weg stonden .
Ik “denk”dat het ook een verschil maak wie de inlandse vrouw was.
Haar asal usul .
Vóór 1919 was het voor een Europeaan verboden met een inlandse vrouw te trouwen. Dit zou ook een reden kunnen zijn voor de voorhuwelijkse peuters…..
Ik weet niet wie het wil verbieden en er zullen weinigen wat van aantrekken. Ze zeggen dat jeuk erger is dan pijn, dus——-!
Als men echt gaat zoeken in oude artikelen/boeken kan je ook lezen dat een Inlander/Nederlandse onderdaan met een Nederlandse waren getrouwd .
@ S.A.:
Heel bekend voorbeeld was Raden Mas Dokter Soetomo (geboren Nganjuk Jatim 1888 en gestorven 1938 CBZ ziekenhuis Surabaya), die in 1917 gehuwd was met de weduwe Everdina Johanna Bruring (1879 te Arnhem geboren en gestorven te Pacet Jatim in 1934 en begraven Kembang Kuning Surabaya). Raden Mas dokter Soetomo begon zijn carriere als zendeling-arts te Salatiga en vervolgde zijn carriere als bekwaam arts in het CBZ ziekenhuis te Surabaya. Mevr. Soetomo-Bruring was zendelinge verpleegster, kreeg een longkwaal en werd te Pacet verpleegd waar zij uiteindelijk stierf.
De “stille krachten” van de Penjajah Belanda waren fel gekant tegen dit huwelijk en stelden alle mogelijke in het werk om dit huwelijk te laten stranden. Mevr. Soetomo-Bruring verbrak daarop alle mogelijke banden met Nederland, zelfs met haar zuster. Haar Indonesische familie droeg haar op handen en behalve met haar Indonesische familie onderhield zij slechts kontakten met de Indische gemeenschap.
Jaja, de geneeskundige kennis van dokter Soetomo werd graag geaccepteerd om de Nederlandse patienten van heil te voorzien, doch een huwelijk met een blanke???? Dat ging te ver, Die bruine handjes van die dokter toch… en dat op het blanke huidje van zijn Nederlandse vrouw….
Soetan Shahrir was gehuwd met Maria Duchateau, Evenals in bovenstaand voorbeeld, trokken ook nu de “Stille Krachten” van Nederland ten strijde tegen dit huwelijk geflankeerd door de religieuze leiding van de Islam met als resultaat dat na 5 weken huwelijk de huwelijkscherven alom op Java te vinden waren.
Ik weet het niet zeker, maar ik dacht dat het alleen maar gold voor ambtenaren die uit Nederland waren uitgezonden. Als dat verbod al zou hebben bestaan. Voor een gezin werd de terugreis dan een beetje duur met al die kleine indootjes. Volgens mij bestond er geen officieel verbod, maar werd het wel aangekaard door een baas die zijn recepties een beetje blank wilde houden. Maar dat zijn mijn verzinsels hoor.
Ik weet het niet zeker, maar ik dacht dat het alleen maar gold voor ambtenaren die uit Nederland waren uitgezonden. Als dat verbod al zou hebben bestaan. Voor een gezin werd de terugreis dan een beetje duur met al die kleine indootjes. Volgens mij bestond er geen officieel verbod, maar werd het wel aangekaard door een baas die zijn recepties een beetje blank wilde houden. Maar dat zijn mijn verzinsels hoor.
Ik weet het ook niet of dat feit een vereiste was, maar ik constateer wel dat alle oude foto’s die ik van voor de oorlog in mijn bezit heb, zowel van mijn familie als van de vrienden van de familie, dat er alleen maar bruintjes op staan. Er werd wel degelijk een grote afstand gehouden tussen wit en bruin. Misschien was het wel veroorzaakt door de Nederlandse regel(s).
R Geenen
Als je jeuk hebt ken je krabben…. en pijn vergeet je (als het tenminste niet chronisch is)….
Als je jeuk hebt ken je krabben….
En dat bedoel ik ook en misschien nog veel meer!
R Geenen, op 13 augustus 2013 om 19:09 zei (onder meer):
“Ook ben ik een naam van een persoon met een Franse naam tegengekomen die met een Duitse vrouw getrouwd was, kinderen had en tegelijk ook bij een Batakse kinderen had”.
I don’t plead guilty.
Pak Pierre
I don’t plead guilty.
Pak Pierre
Toen ik uw antwoord las, schoot ik in de lag. Nee, het is niet uw naam, maar een van de Chevalier familie van mij rond 1880
Ik ben blij dat ik u een genoeglijk moment heb kunnen bezorgen. Het leven is niet altijd een aaneenschakeling van kommer en kwel.
Pak Pierre
On topic: Echtpaar Neimann ook nog mijn gelukwensen natuurlijk.
Een prestatie tegen deze achtergrond:
“Trouwen was vroeger iets dat werd gedaan vanuit gewoonte en voor het zeker stellen van bezit en nageslacht. Natuurlijk was het zo dat veel mensen ook trouwden omdat ze van elkaar hielden, maar trouwen vanwege liefde alleen zoals wij nu doen was uit den boze. Onze voorouders vonden een huwelijk dat enkel steunde op liefde fragiel en dom. Zij verzonnen wel dat elke huwelijksverjaardag gevierd moest worden en dat elk jubileum een eigen materiaal verdiende. Daar kwam dus ook de benaming ‘diamant’ vandaan voor het 60-jarige huwelijk.
Diamant is het hardste materiaal dat in de natuur voorkomt. Het woord diamant stamt uit het Oudgrieks en de letterlijke vertaling is ‘onverslaanbaar’. Het zestig jarige huwelijk is dan ook letterlijk hard en onverslaanbaar. Al 60 jaar samen, dus niemand het echtpaar nog iets maken. Het enige dat de twee nog kan scheiden is de dood.
@ P.Lemon, op 13 augustus 2013 om 16:34 besloot met: “Het enige dat de twee nog kan scheiden is de dood”.
Eergisteren was ik in Den Haag, bij het graf van mijn moeder en stiefvader, voor regulier onderhoud maar speciaal omdat ze op die datum 65 jaar getrouwd zouden zijn.
Beiden net 50 toen ze in 1948 trouwden, late roepingen. Hij weduwnaar, vrouw in de oorlog gestorven aan suikerziekte en gebrek aan medicijn, zij reeds voor de oorlog gescheiden vrouw, beiden ook in den dood nog bij elkaar. Voor wat het dan ook waard is voor hen.
Pak Pierre
Mijn gelukwensen natuurlijk voor het echtpaar Neimann. Het is een groot voorrecht dat je zo lang en kennelijk nog zo gezond en fit bij elkaar mag zijn. Neem aan dat zij hun geluk hebben gevierd met een geweldige slametan in gezelschap van nageslacht, vrienden en kennissen.
Het nieuws werd ons gebracht door – voor zover ik kan zien – het Overschiese Ouwe Hoertje. Dan mag je het de schrijvers en redactie eigenlijk niet kwalijk nemen dat er weer de gebruikelijke nonsens staat over Indië in bezettingstijd, maar toch …….
“Omdat zij beiden connecties hadden met Europeanen, moesten zij tijdens de Tweede Wereldoorlog naar een interneringskamp …..”
“De interneringskampen werden door het Japanse bezettingsleger gebruikt om Nederlanders en mensen van andere nationaliteiten, die nog in het land verbleven, gevangen te zetten”.
Adoeh, hoe toh dese?
Pak Pierre
Gef neks ,deze dag voor ’t diamanten-bruidspaar en hierbij
m’n hartelijkste gelukwensen.
En aan je das te zien ene Madjoe-fan ,dus geacht echtpaar
zoals hun devies ook luidt; POEKOEL TEROES.
siBo
Die das kwam mij ook al bekend voor ….
Pak P.
Kruipend onder de huid van een eenvoudige ‘dorpsreporter’ die deze zinnen opschrijft kan het ook niet anders dan misgegaan zijn:
“Beiden zijn geboren in Indonesië, hebben elkaar leren kennen op Noord Sumatra, waar de heer Neimann opgroeide. Mevrouw Neimann zag 86 jaar geleden het levenslicht in de stad Bandung op het eiland Java.”
Aannemend dat als de vermelding Nederlands-Indië ipv Indonesië als geboortegrond bij de krantenman was doorgedrongen er misschien een belletje is gaan rinkelen dat deze mensen niet alleen connecties hadden met Europeanen, maar dat ze tulèn naar het vaderland ‘terug gevluchte’ Nederlanders/europeanen zijn.
Of zou men het verschil tussen repatriëren en immi-/remi-/ emi-grereren gewoon niet kennen?
Maar geschiedenisdocent Y zal deze reporter X vermoedelijk in z’n schooljaren die kennis over Indië niet hebben kunnen of willen overdragen.
.
Het is onwetendheid en die leemte in het totaalbeeld vult men met stereotyperingen.
Zo van: het zijn Indonesische mensen, dus geen Europeanen.
Maar dan zit de journalist met de vraag… hoe dan toch .. zij in een kamp terechtgekomen ?
Oja… door connectie met Europeanen … misschien iets uitgespookt… hulp aan de vijand…toevallig in een razzia meegenomen, omdat ze bij Europeanen waren.
De Hollandse opvatting van Europeanen was ( en soms nog steeds) ….allereerst blank.
Maar dit was allang niet meer de Indische opvatting van het woord ‘Europeaan’ .
Die twee invullingen van het woord botste vroeger al, werd door elkaar heen gebruikt in Indië, is mijn idee als ik zo her en der lees.
Hoe denken de oudere vaste lezers hierover ?
En de felicitaties aan het echtpaar Neimann
In Indië was een Nederlander (beter gezegd Hollander) geen Europeaan, maar een totok. Mijn vader was een totok, maar geen Hollander, wel een Zeeuw. Maar als de familie al geslachten lang in Indië was geworteld? I.S.1925, Art. 161: “Onder Nederlanders worden in deze wet verstaan, die het zijn volgens de wetten van het Koninkrijk.” Maar wie kende die wetten? Grappig dat er in Indië geen wetten voor Nederlanders waren. Nederlanders waren onderworpen aan bepalingen voor Europeanen. Maar ja, dat waren Japanners ook. Net als bijvoorbeeld Siamezen, Filippino’s, Turken en Egyptenaren. Wat was ik eigenlijk in Indië? Weet niet! Niet erg toch?
Boeroeng schrijft: De Hollandse opvatting van Europeaen was (en soms nog steeds)….allereerst blank.
Maar dat was allang niet meer de Indische opvatting van het woord “Europeaan”
Het is frapant dat in antropologie (studie van de mensheid), de huidskleur van de mens geen factor is in het bepalen van een ras.
citaat: “Of zou men het verschil tussen repatriëren en immi-/remi-/ emi-grereren gewoon niet kennen?” Daar moeten ze de ondertiteling toch voor aanzetten? En bij het woord Indië denken ze aan Verweggistan. Tegen onze thuishulp uit Iran heb ik ook maar gezegd dat ik in Indonesië ben geboren. En heb daar ook geen problemen mee, pragmatisch handelen heet dat bij ons.