Indonesian stories at The Hague

Geplaatst op 16 juni 2013 door Boeroeng

The Jakarta Post:    The Tong Tong Festival’s Bibit Theater was packed with hundreds of graying heads, some of whom had waited in line for half an hour with their canes to secure a seat. On stage was Yvonne Keuls, who read passages from books about her mother. The author, 80-years-old and still vivacious, is a prominent writer whose books are mandatory reading at Dutch secondary schools.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

17 Responses to Indonesian stories at The Hague

  1. eppeson marawasin schreef:
    10 juli 2013 om 18:34

    http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1569/

    We zijn er bijna uit! 😉

    e.m.

    Beantwoorden
    • Pierre de la Croix schreef:
      10 juli 2013 om 23:55

      Nou, gelukkig.

      Mijn door list afgedwongen bijna-belofte van 20 juni jl. 2244 uur lag me zwaar op de maag.

      Pluim voor de oosterse wijsgeer die zei dat als je een probleem maar lang genoeg laat liggen het zich vanzelf oplost.

      Pak Pierre

      Beantwoorden
  2. Arthur Olive schreef:
    20 juni 2013 om 20:48

    Leslie Boon statement was, “Indos were the result of colonialism, which gave birth to a new, mixed culture that blended the East and the West”

    Het is waar dat wij het resultaat zijn van colonialism, maar dit was het onbedoelde gevolg.
    Er waren bijna geen blanke vrouwen in Indie en de mannen waren verboden om met de Pribumis te trouwen.
    De natuur is echter sterker dan de wet en dus maakte de Indo zijn intrede in de geschiedenis van de mens, erkent of niet door de vader.
    Dat wil niet zeggen dat de erkende kinderen niet gewenst waren bij onze voorouders.

    Beantwoorden
    • Boeroeng schreef:
      20 juni 2013 om 21:47

      Er was geen wettelijk verbod van het gouvernement op huwelijken van Europeanen en Indonesiërs. Na het VOC-tijdperk dus.
      Er waren wel verboden van het leger en werkgevers. Afhankelijk van plaats en tijd

      Beantwoorden
  3. van den Broek schreef:
    20 juni 2013 om 16:48

    Mijn zoon is in Bienne Zwitserland geboren
    Hij heeft een dubbele nationaliteit, Nederlands en Italiaans
    Hij gaat in Augustus in Nederland studeren en spreekt geen Nederlands.

    Als ze hem vragen wat hij is, dan kan hij antwoorden; of Indo descent. Natuurlijk ben ik het volkomen eens met dhr Boon, Indo is een gemengde cultuur zo ook voortkomt uit de geschiedenis van de Indo en zal altijd bestaan zo lang Indo’s zich voortplanten en hun kinderen dat gemengde met een eigenheid meegeven.

    Of mijn zoon Indo is??? Ik hoop dat hij iemand van 3.0 tegenkomt, dan is hij gelijk genezen van zijn Indo-zijn. Excusez les mots Kristen Vos. Dan blijft het een existentieel probleem van zijn vader

    Beantwoorden
  4. RLMertens schreef:
    19 juni 2013 om 21:39

    Toen ik,14 jaar oud, met mijn ouders in Jan.1950 in Holland arriveerden, zei mijn vader; ‘na 10 jaar zal het afgelopen zijn met Indië’
    Er was toen nog geen toko in Amsterdam te bekennen, wel 1 Chinees restaurant;Tante Mia. Nu na 63 jaar is er een Boeroengsite; ‘Indisch4ever’!
    Een vooruitziende blik?
    Nog vele jaren!

    Beantwoorden
  5. eppeson marawasin schreef:
    17 juni 2013 om 01:23

    Mooi uitgebreid artikel (Engels) van Linawati Sidarto. Ze beëindigt haar bijdrage (vrij vertaald) als volgt:

    [CITAAT] Zal er nog voldoende interesse voor de Indo cultuur bestaan als het vergrijzende publiek, nu nog luisterend naar Yvonne Keuls, Pauline Slot en Ahmad Tohari er over een paar jaar niet meer zal zijn ?

    Melodie van Berkel, 29, denkt dat de interesse van de mensen in de komende jaren zal afnemen. Van Berkel zegt dat ze zelf erg heeft genoten van Keuls’ presentatie, “want het deed me aan mijn grootouders herinneren”. Toch heeft ze niet het gevoel, dat ze een speciale band heeft met Indonesië. “Ik heb vorig jaar voor het eerst een bezoek gebracht aan Indonesië , maar het voelde voor mij gewoon als elk ander land.”

    Yvonne Keuls, wijst er evenwel op dat in vergelijking tot een tiental jaren terug, er nu veel meer belangstelling bestaat voor haar boeken. “Toen ik in de 80-er jaren voor het eerst boeken over mijn koloniale verleden uitbracht, besteedde er bijna niemand aandacht aan. Dat is nu echt veranderd. Waarom dat zo is, weet ik niet. De tijd zal leren hoe het zich in de toekomst zal ontwikkelen.” (BRON: The Jakarta Post).

    e.m.

    Beantwoorden
    • eppeson marawasin schreef:
      19 juni 2013 om 02:55

      De volledige Engelse versie in The Jakarta Post:

      http://www.thejakartapost.com/news/2013/06/14/indonesian-stories-the-hague.html

      e.m.

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        20 juni 2013 om 11:32

        Ze wisten waarschijnlijk niet dat het Indische stories zijn!

      • eppeson marawasin schreef:
        20 juni 2013 om 15:45

        @Jan A. Somers, op 20 juni 2013 om 11:32 zei: Ze wisten waarschijnlijk niet dat het Indische stories zijn!@

        –Muulek … muulek dese, meneer Somers. Meer de specialisatie van ons aller Pak Pierre. In het artikel worden naar ik meen wel pogingen ondernomen om het Indisch-aspect niet te minimaliseren atau te bagatelliseren. Maar zoals mevrouw Ter Kulve onlangs meldde: @joty ter kulve, op 19 juni 2013 om 11:12 zei: Nederlands-Indië is niet meer.@ –Indisch eten wordt dan algauw, (quote): ‘Aside from being famous for its copious amounts of Indonesian food,/…/’ (unquote)

        De definitie van Indo’s wordt tot twee keer toe als volgt weergegeven: ‘of mixed Indonesian and Dutch heritage’. Dit klinkt iets genuanceerder dan Leslie Boon van TTF: ‘“Indos are the result of colonialism,/…/’

        Indisch accent wordt dan weer: ‘Keuls’ reading was speckled with the heavy Indonesian accent typical of her mother’s generation,/…/’

        Van de 82-jarige Winifred Kingma-Intveld, wordt dan weer vermeld ‘who was born in Malang to Indo-Europeans parents.’

        Overigens wordt in het artikel ook verslag gedaan van optredens van Indonesische artiesten, Ahmad Tohari en the Sang Penari dance troupe, with dancers and choreographers from Java and Bali. Zij hebben natuurlijk wel ‘Indonesian stories’. 😉

        e.m.

      • Boeroeng schreef:
        20 juni 2013 om 16:07

        Eppeson,
        Toch komt Leslie Boon met een best wel terzake doend statement:

        . “Indos are the result of colonialism, which gave birth to a new, mixed culture that blended the East and West,” Leslie Boon says.

        Ze legt de nadruk op een gemengde cultuur met een eigenheid. Die mengcultuur valt niet te vangen met zoveel procent en zoveel procent dat

      • Jan A. Somers schreef:
        20 juni 2013 om 16:40

        Heer E.M.: Om iets muuliks gemakkelijk te maken kan je wel iets verzinnen: Den Haag is de weduwe van Indië, niet van Indonesië. Indië is dood, Indonesië niet. Je wordt er wel een beetje melig van!

      • eppeson marawasin schreef:
        20 juni 2013 om 17:40

        En toch, ‘Indo’s zijn het resultaat van kolonialisme,/…/’. klinkt mij te zakelijk, zeg maar mei-koud in de oren. Voor iemand die verantwoordelijk is ‘for the fair’s art and literary program’, verwacht je meer iets van:

        ‘Indo’s zijn de zoete vruchten van zichzelf omarmende intermenselijke relaties, intens gedreven door de vurige ineenstrengeling van mysterieus oosterse en soldatesque westerse hormonen’. Zucht!

        e.m.

      • Pierre de la Croix schreef:
        20 juni 2013 om 22:44

        @ eppeson marawasin, op 20 juni 2013 om 15:45 zei:

        Quote

        @Jan A. Somers, op 20 juni 2013 om 11:32 zei: Ze wisten waarschijnlijk niet dat het Indische stories zijn!@

        –Muulek … muulek dese, meneer Somers. Meer de specialisatie van ons aller Pak Pierre.

        Unquote

        Oeps …. ik schrik mij een topi ketjil. Dacht net op deze zwoele bijna tropische avond (ik mis alleen het concert van de djangkriks) dit thema te kunnen overslaan en dus vrijwaren van mijn bijtende commentaar en dan is er ineens een slim vosje dat zegt dat ik zo mooi kan zingen. Oppassen dus dat mij de net uit de magnetron getoverde warme lemper niet uit de mond vliegt als ik die open doe voor een mooie aria.

        Ik ga maar eerst lezen en denken en de lemper helemaal opeten, safety first. Dan rusten op de bee-bee en misschien later een stukkie schrijven.

        Pak Pierre

      • P.Lemon schreef:
        20 juni 2013 om 20:32

        En toch merk je uit het artikel dat de ‘volbloed’ indonesiër of ook hollander zich niet kan verplaatsen in het gevoels- en gedachteleven van hun gemengdbloedig medemens.
        In Sidarto’s optiek keerden de ‘bezetters’ na de overdracht vd kolonie ‘gewoon’ en koud terug naar hun vaderland.

        “Linawati Sidarto,: “hundreds of thousands of Indos, those of mixed Indonesian and Dutch heritage, migrated back to the Netherlands”.

        Want afhankelijk van hun mixgehalte, sociale en materiële status voelden vele duizenden zich vooral innerlijk verbonden met hun woon- en geboorteland.
        Dat moet voor een deel de revival verklaren vd indische cultuur na de zwijgzame en stille jaren 40, 50 en een stukje 60.
        Maar in hoeverre de aziatische genen door de volgende generaties verder zal worden gekoesterd en gecultiveerd ?…, als steeds minder in het verleden wordt geleefd zoals de geciteerde Melodie van Berkel bijvoorbeeld aantoont.

    • Surya Atmadja schreef:
      20 juni 2013 om 23:04

      Zou de vraag gesteld door Linawati Sidarto (voor Indonesische lezers) een retorische vraag zijn ?

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *