Iedereen eet sambal

98685-9789491535062-large-1366276029  ´Iedereen eet sambal´ is een roman over de nasleep van de Japanse bezetting en de onafhankelijkheidsoorlog van Indonesië, en speelt zich af op Java.   De verschrikkingen uit die jaren hebben bij alle betrokkenen ongeneeslijke wonden achtergelaten. Zelfs de liefde blijkt een traumatische ervaring.

Dit bericht werd geplaatst in Boeken. Bookmark de permalink .

9 Responses to Iedereen eet sambal

  1. Peter Storm van Leeuwen schreef:

    Inmiddels is mijn roman IEDEREEN EET SAMBAL niet alleen in braille te verkrijgen, maar ook als luisterboek. Een fragment is te beluisteren op https://catalogus.aangepastlezen.nl/resultaten/detailpagina?Boeknummer=a436907

  2. ellen schreef:

    Met verbijstering heb ik het boek Iedereen eet sambal, geschreven door Peter Storm van Leeuwen gelezen. De auteur lijkt teveel Indonesische (propaganda)films over de vrijheidsstrijd gezien te hebben, waarin de Nederlandse soldaten worden voorgesteld als redeloze en radeloze monsters, sadisten en vrouwenverkrachters. Volstrekt ongeorganiseerd. Idem dito de Indonesische tegenhangers. De Indo bungelt daartussenin als een soort van bloedbroeder van twee culturen. Hij is mij het meest sympathiek. Hij weet zich – integer en tactvol – in allerlei bochten te wringen om zich te handhaven. Bij een revolutionaire oorlog gaat het om het winnen van de bevolking. Soenan kiest voor de zijde van de inlandse bevolking, ook via de (tragische) liefde en de inlandse vrouwen. In een provocerende guerilla is confrontatie met de tegenstander vrijwel onmogelijk. De vijand bewoog zich in vertrouwd terrein, was ongrijpbaar, en er was angst voor verrassingsaanvallen. Er bestaat een onpersoonlijke houding in relatie tot de andere partij. In de machtsuitoefenening grijpt de macht naar het middel van geweld. Er is geen gezagsherstel. Een Nederlands sociologisch onderzoek stelt dat militair optreden niet anders dan uitoefening van (functioneel) geweld is, terwijl in de burgermaatschappij een stilzwijgend taboe over het geweldsverschijnsel wordt geplaatst. Maar het leger is ook een strikte organisatie en gaat de oorlog tegemoet met een bovenlaag van officieren die uiteindelijk de verantwoordelijkheid draagt voor het geheel, en zich verplicht weet het beschikbare geweldspotentieel zo goed mogelijk te beheersen.

  3. Peter Storm van Leeuwen schreef:

    Een van de meest verachtelijke karaktereigenschappen van veel mensen is discriminatie op huidskleur, op afkomst. Hoofdpersoon Soenan, niet bepaald uit liefde geboren, wordt zijn leven lang daarmee geconfronteerd. Overal in de roman komen passages voor waarin Soenan zich hiertegen al dan niet moedeloos, soms ook sarcastisch verweert.
    Een fragment uit de roman, als Soenan door Nederlandse militairen aan de tand wordt gevoeld:

    ‘Je hebt nog een vraag niet beantwoord,’ ging de eerste luitenant humeurig verder.
    ‘U bedoelt?’
    ‘Godverdomme. Zijn Indo’s altijd zo stom?’
    ‘Ja, dat hoor ik mijn hele leven al. U bevestigt het beeld weer eens nadrukkelijk, luitenant.’ Ik zou dit magere, slappe scharminkel met één hand in één keer dood kunnen slaan. De gespierde halfbloed tegen de volbloed slungel met een grote bek.
    ‘Hoe weet je dat ik luitenant ben?’
    ‘Uw onderscheidingstekens verraden dat u een eerste luitenant bent. Stomme Indo’s leren dat op school. Net zoals Groningen, Hoogezand, Sappemeer, Zuidbroek,’ antwoordde ik brutaal.

  4. van den Broek schreef:

    @ Mas Rob, was het mogelijk dat een Indo na de oorlog dienst kon nemen in het Nederlands Leger. Ik dacht dat Indo’s alleen bij de KNIL aan de slag konden.
    Gold datzelfde voor de Koninklijke Marine??? Ik dacht dat Indo’s niet bij de KM konden dienen, alleen inlanders en dat kon je wel zien bij de muiterij op de Hr Ms De Ruyter en bij de slag op de Javazee, maar ik kan mij vergissen.

    Ik vind het wel opmerkelijk dat de schrijver een Indo als hoofdpersoon kiest met een opmerkelijke naam en dat zijn geliefde een inlandse is. Vol verwachting klopt mijn hart om het boek te lezen.

    De schrijver: “Hij is Indo en komt daardoor altijd op de tweede plaats”.lijkt het waard het boek te kopen wat ik danook volgende maand in Nederland doe

    • Jan A. Somers schreef:

      ‘Indo’ bestond niet, je was Europeaan of Inlander. Beiden konden dienst nemen bij de KM. Dat gold ook voor de GM. Bij de muiterij op de Zeven Provinciën (niet De Ruyter) wist men aanvankelijk niet dat ook de Europese schepelingen erbij betrokken waren, vandaar dat een loonconflict door de journalisten werd vertaald naar een nationalistische actie. De verwijzing naar de Slag in de Javazee kan ik niet plaatsen. Als je dood bent maakt het m.i. niet uit of je Europeaan was of Inlander. Denk er wel om dat het woord Inlander in de regelgeving steeds werd geschreven met een hoofdletter. Het was geen scheldwoord.

  5. Mas Rob schreef:

    Citaat:
    “Soenan, de hoofdpersoon in Iedereen eet sambal is een jonge soldaat binnen een speciale gevechtseenheid van het Nederlandse leger. Hij is Indo en komt daardoor altijd op de tweede plaats. Hij vecht voor orde, vrede en veiligheid, en moet dat noodgedwongen ook doen tegen zijn eigen volk.”

    Indo als afkorting van Indonesiër, zo neem ik maar aan. Opmerkelijke naam trouwens, Soenan…

    • Peter Storm van Leeuwen schreef:

      Oh nee, geen afkorting van Indonesiër. Soenan heeft een Nederlandse vader en Javaanse (feitelijk: Soendanese) moeder. Een Indische Nederlander dus. Mas Rob, lees het boek en ontdek.

    • Surya Atmadja schreef:

      Sunan is een Sundanese naam die gegeven wordt aan een belangrijke persoon .
      Voor de ouders is hun zoon een belangrijk persoon.
      Zie ook de uitleg van Peter , dat de moeder een Sundanese is .
      Het zou kunnen dat de moeder geen tjatjah is , een gewoon Sundanese (volks)vrouw.
      Bij de Javanen betekent Sunan een heerser, en op Java de verspreider van de Islam.

Laat een reactie achter op van den Broek Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *