Mogelijk wordt in Indonesië of Suriname de lepel vaker ingezet bij rijstmaaltijden, maar in Nederland is dit geen gebruik. Bron.
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Niet alleen voor de rijst! Ook mie-gerechten eet je met lepel en vork. Behalve Chinezen, die kunnen zo goed met stokjes eten, ik niet. En het waterige restje gezellig opslurpen, met de stokjes op elkaar geklemd schuiven. Spaghetti in je lepel rond een vork draaien, zoals het moet, kan ik nog steeds niet.
Ik was eens op een etentje na de promotie van een Ethiopische jonge doctor. Pannekoekjes met lekkere prut. Ik zag een Nederlandse dame gezellig met haar vingers eten, zoals de overige Ethiopiërs en ik. Zij bleek tijdens haar studie lang op Sumatra te zijn geweest! Een studiegenoot van mijn dochter die in de Amerikaanse bush was afgestudeerd! Wat is de wereld klein.
Makan Papeda – Ané Lapia Hyve – hyves.nl
http://makanpapeda.hyves.nl/
Je weet zelf, Papeda eet je altijd natural no spoon needed! 28.5%. 2 stemmen. Makes no … Ja,maar ik zal ze laten zien hoe het moet!
Ja ! Hoe doe je dat?
mvg siBo
LEKKUH!!!!! Elke laatste vrijdag van de maand bij ons in de Toko….Papeda avond en dan wordt er vollop Papeda geslurpt (noem ik het maar)
Ik heb geen slechte tafelmanieren maar in de studenten en diensttijd was het wel voor verbetering vatbaar.
Het eten van vis insbijzonder tong is zonder gebruik van handen een crime
Het eten van doperwten met een omgekeerde vork is wel volgens de regels maar hoort thuis in een gekkengesticht
Sowieso het eten met een omgekeerde vork is hopeloos.
Dan heten van spaghetti met gebruik van lepel is voorbehouden aan kinderen.
Het snijden van spaghetti wekt alleen de lachlust op.
Rijst ansich eet ik altijd met een lepel, ook risotto
Ik weet niet wat Amy Groskamp – Ten Have en haar opvolgster in de leer van de etiquette Reinildis van Ditshuizen (?) er van zouden hebben gezegd, maar in mijn jeugd was het voor mij een feest als ik bij “de bedienden” of in een waroeng rijst uit een pintjoek met de hand kon eten. Inderdaad de rechterhand, niet de tangan tj …..k.
Thuis was de code: Rijst met lepel en vork en eventueel een mes als er iets gesneden moest worden (want snijden met een lepel mocht weer niet); kentang met mes en vork. Verder elleboogjes netjes tegen het lichaam, we mochten niet “roeien”.
Niet zo lang geleden was ik bij mijn Sri Lankaanse vriendjes thuis op een kumpulan van Sri Lankanen. Allemaal hoger opgeleide mensen met passende witte boorden jobs in de randstad. Het eten (rijst natuurlijk) werd geserveerd en wie schetst mijn verbazing ….. de meesten aten met de hand. Ik heb me toen maar solidair gedragen …..
When in Rome, do as the Romans do.
Pak Pierre
@When in Rome, do as the Romans do.@
Toch meneer De la Croix, ik heb het vroeger nooit kunnen bevatten dat tijdens heugelijke Molukse bijeenkomsten de rokers na het eten hun etensborden als asbak gebruikten! Het is weliswaar een oplossing bij asbakkenschaarste, maar gevoelsmatig vond ik het ongepast. Blijkbaar was ik de enige …
Mijn ouders konden mooi met de rechterhand eten. In mijn herinnering een sierlijke handeling in een pan of kommetje en dan een vloeiende beweging naar de mond zonder te knoeien. Thuis mochten alleen degenen die nog in Nederland”s-Indië waren geboren dat ook. Mijn broertjes en ik niet meer. Wat gesneden moest worden werd voorgesneden. Rijst met lepel en de linkerduim.
Leerde pas later het bestek van buiten naar binnen te gebruiken, maar in gezelschap nog steeds onwennig. Eerst altijd de kucing uit de pohon kijken. 😉
e.m.
@eppeson marawasin,
Als er geen asbakken waren, was het gewoon dat dan het bord als zodanig gebruikt werd: eigenlijk een signaal naar degene die de tafel gedekt had, zonder er iets van te zeggen.
Ik weet niet beter dat het ook in Niet-Molukse kringen zo ging.
Zelf toen wij eind 50-er jaren (uit Java) in Holland kwamen, was dit de gewoonte onder de Indische vrienden van mijn ouders……
Als we bij Hollanders op bezoek waren, vroegen mijn ouders gewoon om een asbak….
Andersom ook, als er Hollanders bij ons bleven eten, dan was er opeens een asbak op tafel…
Achteraf gezien eigenlijk een rare gewoonte.
@ eppeson marawasin, op 23 oktober 2012 om 00:31 zei:
“When in Rome, do as the Romans do”
Tja Pak Eppeson, de Heere J.C. van Nazareth aan wie deze uitspraak wordt toegeschreven was o.m. een groot pragmaticus, in mijn ogen althans. Hij zal het niet letterlijk zo hebben bedoeld, want in Rome gebeurden in Zijn tijd ook dingen die hij niet met Zijn leer zou kunnen verenigen.
Ook ik zou, indien voor het blok gezet, in een Arabisch land nog wel een rauw vochtig schapenoog met een snelle slikbeweging naar binnen kunnen werken, maar een bakje gefrituurde djangkrik van Chief Umba-Umba zou ik toch beleefd afslaan, tenzij op weigering de dood in de kookpot zou staan.
Inderdaad kan met het handje eten heel gracieus geschieden. Gelukkig was ik het kunstje nog niet verleerd toen ik er bij de Sri Lankaantjes mee werd geconfronteerd. Gezellig iedereen bordje op schoot en inderdaad, bolletje rijst kneden en dan deppen met of in het een of het ander en vervolgens alles met sierlijke beweging richting mond, zonder kliederen.
In de koloniale tijd werd het eten met bestek natuurlijk geassocieerd met beschaving en status omdat het een gewoonte was van de witte toplaag. Ik herinner mij van mijn moeder een verhaal dat zich afspeelde op de zogenaamde “buitenbezittingen” (buiten Java), een plaats waar haar vader havenmeester was en de rest van de blanke high society bestond uit de man van het BB (binnenlands bestuur), de commandant van het KNIL-garnizoen, de agent van de KPM. De djongossen van deze hoogwaardigheidsbekleders vormden onder de djongossen ook een elite en kwamen wel eens bij elkaar om te ngobrol en een hapje te eten. Op tafel waargenomen door mijn moeder, toen nog een klein meisje: Aardappelen en vreetijzers!
Pak Pierre
Leuke herinneringen komen zo boven meneer De la Croix. Nu de $60-question: “wie waren uiteindelijk de ‘ijzervreters’?
0 de hoogwaardigheidsbekleders
0 de djongossen
e.m.
De ware ijzervreter moet water zijn geweest, want mijn vader zei altijd: “Water, daar roest je ijzeren gestel van”.
Pak Pierre
Pierre de la Croix, op 22 oktober 2012 om 22:44 zei:
Thuis was de code: Rijst met lepel en vork en eventueel een mes als er iets gesneden moest worden (want snijden met een lepel mocht weer niet); kentang met mes en vork. Verder elleboogjes netjes tegen het lichaam, we mochten niet “roeien”.
———————————————————————————–
Niet roeien ?
Itu dia .
In mijn kinder jaren kwamen we vaak eten bij een echtpaar Sundanese mensen.
Rd.T.K S.Atmadja en haar man Rd Mr H M.Didjaja ( rechter) , en dan ben ik de pisang/pineut .
Moet eten als orang Belanda , met vele soorten lepels, vorken, messen , en die mooie “deftige”witte servetten.
Bovenbord, onderbord, soepbord.
Met waskommetjes erbij .
Het is niet echt lekker eten om bij de uwa ( oude zuster van je moeder) , ondanks dat de gerechten echt lekker zijn.
Met eerst voorafje, soepje, hoofdgerecht en daarna nagerecht.
Halukkig thuis hoeven we niet op zo’n “deftige” manier te gaan eten .
Eten met de hand is ook beter als je de Tjiandjoerrijst( ouwe spelling) gaat njotjol in de sambeltrasi .
Ga je toch niet met lepel eten ?
Tidak nikmat.
En nu eet ik mijn prakkie voor de TV , met een HEMA lepel en IKEA bord.
Een beetje indo heeft zijn vingers afgelikt tijdens en na het eten. Of doopte die in een kommetje met water. Zo at ik ook met mijn vingers totdat ik de westerse tafelmanieren kreeg aangeleerd. En inderdaad,gebruikte ik ook wel eens een stukje krupuk ook als lepel. 😉
“Inderdaad de rechterhand, niet de tangan tj …..k. ” Hoe moet dat als je links bent? Of mocht je dat niet zijn in die tijd?
Tja … ik zal niet in details treden, want anders krijg ik van d’een of d’andere zedenpreker op mijn kop als ik te veel met sanitaire zaken bezig ben.
Ik was trouwens van geboorte ook uitgesproken links en ben rechts gemaakt, zoals het in die tijd kennelijk de gewoonte was. Mogelijk als gevolg daarvan ben ik altijd een beetje in verwarring gebleven met de motoriek: Al het fijne peuterwerk ben ik met links blijven doen maar krachtzaken als gooien, schoppen, slaan, schoffelen, spitten, handel ik af over rechts.
Nog even over die tangan tj…k gesproken: Ik heb mij laten vertellen dat het onmenselijke van het afhakken van de rechterhand van dieven in landen als Saoedi Arabië niet zat in de pijn en de permanente verminking, maar in het totale sociale isolement, omdat betrokkene zonder rechterhand niet meer in gezelschap van anderen uit de gemeenschappelijke schaal mocht eten, zelfs niet bij de vrouwen.
Pak Pierre
Bij de Indonesiers heb je 2 manieren om je eten te nuttigen.
Bij een “droge” gerecht gebruikt men naast lepel ook hun rechterhand( eerst wassen).
Bij de “natte” gerechten gebruikt men gewoon lepel .
Soms wordt ook vork gebruikt , voor het in parten verdelen van zachte vlees/gevogelte.
Dus lepel en vork i.p.v mes en vork zoals de Europeanen dat doen.
Het gebruikt van lepel voor de soep en vork en mes werd vroeger ook geleerd in het geval dat men op bezoek gaat bij Europeanen.
Zoals Surya Atadja het beschrijft heb ik als kind in Indonesië ook leren eten.
Nu in holland heb ik het met de hand eten moeten afleren, alhoewel je krupuk stukjes prima ook als lepel voor droge gerechten kan gebruiken: ik heb het bij mijn kleindochter ook voorgedaan (haar vader-mijn zoon eet ook graag met een stuk krupuk als lepel).
Nou…. nou.. beste deskundige van de Trouw.
In Nederland is rijst eten met een lepel een hardstikke veel voorkomend manier….. onder de Indische mensen.
Daarnaast heb ik van huisuit geleerd ook met vork en mes te eten. Dan stond je niet te schutteren als je elders at, vonden mijn ouders.
Ook door Surinamers en indonesiers/andere aziaten In Nederland indisch4ever. Wij zijn niet de enige etnische minderheid hier die met een sendok eten.
Ik heb het als 3e generatie(wiens indische ouders in Nederland geboren zijn) het altijd raar gevonden dat de Nederlandse inlanders nasi eten met een vork. Ik vind zelf altijd heerlijk om nasi poetih njang lemes met ajam goreng of ikan goerame pake tangan te eten. Met mijn tangan eten doe ik uiteraard alleen als ik bij indishe of indonesische mensen ben.
Btw Nelly, hoe gaat het met je Kursus Bahasa Indonesia?