Willem Punt overleefde scheepsramp en dwangarbeid

Geplaatst op 27 september 2012 door Indisch4ever

willempunt_survivorMeer dan 5600 opvarenden kwamen om tijdens de scheepsramp op de Indische Oceaan. Meegezogen naar de diepte, of alsnog omgebracht door de Japanners. Willem Punt overleefde de ondergang van de Junyo Maru op 18 september 1944 én de daaropvolgende dwangarbeid in de rimboe van Sumatra.
Morgen wil de 91-jarige inwoner van Hendrik-Ido-Ambacht naar landgoed Bronbeek in Arnhem om er de herdenking van de Japanse zeetransporten bij te wonen. Zoals elk jaar.
Lees verder. —-  en hier het verslag van vorig jaar, met toespraak hr Punt.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

Een reactie op Willem Punt overleefde scheepsramp en dwangarbeid

  1. Noor zegt:
    29 september 2012 om 23:53

    Bronbeek 28 september 2012, herdenking van de slachtoffers van de Japanse Zeetransporten. De belangstelling was groot, het deed de nabestaanden van de slachtoffers goed om te zien hoeveel jongere mensen de weg weten te vinden naar Bronbeek.
    Na het welkomstwoord door dhr Roelfsema opende de voorzitter van de BEGO mw Cochius deze herdenkingsdag, die bijgewoond werd door demissionair Staatssecretaris Velthuijzen van Zanten. Sprekers waren Adriaan van Dis, mw O’Herne (met een persoonlijk verhaal over haar vader) en mw ds van ’t Riet. Ook Willem Punt kon dit jaar weer in goede gezondheid aanwezig zijn.
    Na de kranslegging en de rijstmaaltijd (immers, de relatie “indisch” en “eten” is ëen gegeven) werd eenieder de gelegenheid geboden om de documentaire van Kees Maaswinkel Hellships 2 (Junyo Maru, Sumatra) te bekijken. Kees was op deze dag ook aanwezig, evenals Allan Jones, de schrijver van het boek over de Suez Maru (Hellships 1) die speciaal voor de herdenking uit Engeland overkwam..
    Ook deze documentaire was indrukwekkend, aan het eind van de film heerste er een lange stilte. De interviews met Willem Punt, Peter Pinchetti en een overlevende wiens naam ik tot mijn schande vergeten ben, waren aangrijpend. De gesprekken die Kees had met een paar romusha’s waren hartverscheurend en doet ons nog meer beseffen hoe weinig aandacht er voor deze groep dwangarbeiders heeft bestaan.
    Op mijn vraag aan Kees hoe hij achter de verblijfplaats van deze romusha’s was gekomen luidde zijn antwoord: “geluk, heel veel geluk….”
    Ik hoop van harte dat deze documentaire, én de volgende (Hellships 3), gauw op tv zullen verschijnen, zodat men zich een nóg beter beeld kan vormen wat er zich werkelijk heeft afgespeeld in de Aziatische zeeën. “Water wast Herinnering niet Weg

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.