Wil de laatste indo de deur achter zich sluiten?

Het is een beetje als een film die langzaam afsluit. De aftiteling start, de spelers en medewerkers worden allen vernoemd, maar het publiek loopt al de zaal uit. Het was een mooie film, maar het is voorbij en we worden weer in de werkelijkheid van nu teruggeslingerd. De beelden van wat we zagen ijlen nog na in ons hoofd.
Wil de laatste indo de deur achter zich sluiten? De voorstelling is voorbij   Mijmerschrift.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

3 Responses to Wil de laatste indo de deur achter zich sluiten?

  1. Surya Atmadja schreef:

    Jan A. Somers, op 17 september 2012 om 17:23 zei: De echte bronnen uit de archieven zijn hierbij geen probleem. Problemen beginnen bij de vele egodocumenten en wetenschappelijke interpretaties van de onbekende werkelijkheid.
    ———————————————————————–
    Zelfs bij echte bronnen uit encyclopedieen , boekwerken van geleerde heren druipt het vaak van eenzijdigheid, vooringenomenheden.
    Heb te vaak Nederlandse bronnen gelezen die je later als niet echt betrouwbaar kan zien.

    • Jan A. Somers schreef:

      De door u genoemde bronnen zijn geen echte bronnen! En dat hoeft niet vooringenomen te zijn, het zijn vaak verhalen en studies uit de zoveelste hand. Het gaat mij om formele documenten bijvoorbeeld in het Nationaal Archief of Arsip Nasional. Maar toch ook hier oppassen. Vroeger had je geen kopieerapparaat of carbonpapier! Alles moest met de hand worden overgeschreven, soms door mensen die niet eens konden schrijven, alleen maar lettertjes natekenen. Een aardig voorbeeld is de briefwisseling van de VOC tussen Batavia en Nederland. Dat is redelijk betrouwbaar. De verdragen met Indische vorsten zijn minder betrouwbaar, x-maal overgeschreven. En de vreemde taal vaak onbegrijpelijk vertaald. Dat heb ik gemerkt voor mijn dissertatie. Bij twijfel overslaan!

  2. Jan A. Somers schreef:

    Klopt helemaal. Mijn leeftijdgenoten zijn bijna allemaal al dood. Over 10-20 jaar zijn alle ‘ervaringsdeskundigen’ dood. Het einde van alle ervaringen. Maar ook het begin van het schrijven van GESCHIEDENIS! De echte bronnen uit de archieven zijn hierbij geen probleem. Problemen beginnen bij de vele egodocumenten en wetenschappelijke interpretaties van de onbekende werkelijkheid. Bij de weblogs zoals deze. En bij al die andere verhalen in alle denkbare media. Interpretaties en gevoelens zonder grenzen. Moeten mijn achter-achterkleinkinderen nog steeds zien hoe of hun over-overgrootvader nog altijd met zijn klewang achter zielige inlanders aanrent? Of hoe of hij heeft bijgedragen aan de verheffing van een primitief volk uit de ellendige omstandigheden in de archipel?
    Gelukkig hoef ik die geschiedenis niet te lezen! Kan ik me niet meer kwaad over maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *