Racisme in de polder of hoe ik allochtoon werd

Vervreemding
Het xenofobe feestje duurt in Nederland nu al tien jaar. In al die tijd is er vrijwel niets gebeurd om de integratie te bevorderen – sterker: het discours werkt alleen maar desintegrerend: het kweekt totaal onzinnig etnisch bewustzijn bij jan en alleman. Ik merk het zelfs bij mezelf: tot de late jaren negentig zag ik mezelf als Nederlander met – ergens, in de verte – Indische wortels, maar sinds de opkomst van Fortuyn en Wilders ben ik mezelf, langzaam, maar zeer zeker, steeds meer óók als allochtoon gaan zien. Nu definieer ik mezelf als Indische Nederlander, ben ik mij volledig ervan bewust dat ik te boek sta als ‘allochtoon’ en voel ik ergens een bepaalde ‘andersheid’ ten opzichte van ‘echte’ Nederlanders die er eerder nooit was. Dat is vast onterecht, en subjectief, en persoonlijk, maar het is er wel, en ik weet vrij zeker dat ik lang niet de enige ben voor wie dit geldt. Zonder de xenofobe revolutie van de laatste tien jaar was dat er niet geweest. Niet in die mate, althans Lees verder.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

1 Response to Racisme in de polder of hoe ik allochtoon werd

Peter schreef:

25 juni 2012 om 11:33

Miko Flohr denkt dat het xenofobe feestje 10 jaar (sind Pim Fortijn) duurt maar dan kijkt hij wel met oogkleppen naar de buitenwereld. Hij is misschien uit zijn villa in Aerdenhout nooit verder gekomen dan de brug maar als hij even verder had gereisd naar de binnensteden/Ghetto’s van Amsterdam /Indische buurt), De Haag (Laakkwartier/Schilderswijk) of Rotterdam (Oude Westen/ Zuid) dan had hij zich vreemdeling in eigen land gevoeld. De multiculturele samenleving daar is al tientalle jaren naar de bodem van het IJ gezonken. Maar ja er zijn altijd mensen die het Ei van Columbus wat verlaat ontdekken.

Hij “definieert” zich als indische Nederlander en ik kan me best indenken dat uitdrukken in Beschaafd Nederlands is moeilijk maar dat is geen vrijbrief om verwarde taal uit te slaan. Want als zijn waarneming onterecht, subjectief en persoonlijk is, dan kan hij niet tegelijkertijd zeggen dat hij zeker weet dat hij niet de enige is voor wie dat geldt. Het is of het een of het ander maar alle twee gaat gewoon niet of hij raaskalt. Niet in die mate, althans (woorden van Miko)

Ik ben een allochtoon dwz niet van hier, ik voel me daardoor anders , Indisch opgevoed maar toch ook burger/citoyen in franse zin,van Nederland, alhoewel ik niet hier woon, is die betrokkenheid bij het Nederlands gebeuren behouden gebleven, ik voel geen vervreemding, in tegendeel ik kan als buitenstaander mijn cultuur beter waarnemen.

Mirko Flohr gebruikt de woorden: ik DEFINIEER me als Indische Nederlander. Indisch-zijn is nog steeds geen CONSTRUCTIE van biologische elementen maar een harmonieus samengaan van culturen.Cogito Indo, Ergo sum Indo.

Mirko Flohr: een zuiverder en precieus taalgebruik kan het begrip van Uw schrijven verbeteren. Een goede verstaander heeft maar een half woord nodig. maar het kan ook aan de verkiezingstijd liggen zoals bij Dibi

Beantwoorden