Drie gerenommeerde onderzoeksinstituten vragen de regering een nieuwe studie te laten uitvoeren naar het militaire optreden van Nederland in voormalig Nederlands-Indië in de jaren 1945-1949. Ze noemen het van essentieel belang om naast Nederlandse ook Indonesische archieven en historici te raadplegen.
————
Indische Nederlanders en militairen vinden het schandelijk dat veelal wordt gezwegen over de zogeheten bersiap-periode, het begin van de revolutie waarin Indonesische anarchisten duizenden doden maakten.
Volgens de initiatiefnemers kijken ook Indonesische historici nu met andere interesse naar deze periode, voorbij de jarenlang volgehouden clichés van ‘eensgezind heroïsch patriottisme tegenover een wreed koloniaal regime’ Volkskrant.
##
*Radio 1 meldt
*Radiocorrespondent Michel Maas denkt dat deels de Indonesische publieke opinie vanwege schaamte over minder fraaie Indonesische daden ook niet opgetogen is over dit onderzoek.
* NOS-Journaal van 20.00 uur, 19 juni
* Een reactie op de radio van Cees Fasseur, opsteller van de excessennota in 1969
...................
Indisch4ever 
In de Trouw van 21/6:
“Kamphuis, Oostindie en Schwegman zijn directeur van respectievelijk het Nederlands Instituut voor Militaire Historie, het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde, en het Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies. Dat die eerste zich achter het voorstel heeft geschaard, is van groot gewicht. Want voor de betrokken militairen is de periode van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd en de ‘politionele acties’ zeer beladen. Onderzoek naar die periode kan heftige emoties oproepen. Maar onder historici, tot in defensiekringen, leeft het idee dat nu de tijd rijp is om die beladen geschiedenis in kaart te brengen.”
“Geen goed of fout. Doel van de onderzoekers is na te gaan onder welke omstandigheden militairen hun zelfbeheersing kunnen verliezen. Een project met dat doel en met zo’n draagvlak onder historici verdient steun, op voorwaarde dat het de gebruikelijke wetenschappelijke kwaliteitstoets kan doorstaan.”
Zie: http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/3274435/2012/06/21/Historici-verdienen-steun-voor-breed-onderzoek-naar-de-politionele-acties.dhtml
Natuurlijk zullen publicaties van dit onderzoek, die politiek niet zo gewild is, ( politieke partijen reageren niet ) overwegingingen van goed en kwaad uitlokken bij de lezers. Zo hoort het ook.
Nemen ze ook mee hoe het kan zijn dat Nederlandse oorlogsmisdadigers te Rawagede en te zuid-celebes nooit berecht zijn ?
Hoe kan zoiets in een rechtsstaat en democratie, die de mensenrechten pretendeert te handhaven ?
Je kunt deze vragen in het hokje “goed en fout-vraagstukken” zetten en zo die weer als doofpot gebruiken. En dat is een van de redenen waarom die oorlogsmisdadigers nooit berecht zijn.
Inmiddels zijn die mensen die nog leven al op hele hoge leeftijd dat ik denk..,… laat ze maar met rust verder.
Maar het functioneren van de democratie en de rechtsstaat is ook een vraagstuk van degelijk landsbestuur en dat is dus wel weer relevant voor het nu en de toekomst van de staat Nederland.
Je kunt Bouterse wel verafschuwen voor zijn moordpartij van 30 jaar geleden, maar steek de hand ook eens in eigen polderboezem..
Als de politiek ooit zo’n onderzoek wilt….. is het dan een zoethoudertje zoals het Breed Historisch Onderzoek van 10 jaar geleden.?
Men doet niks met de bevindingen ? ( Keppy en Meijer, Indische kwestie)
De Indische kwestie, de geweldsexcessen van Nederland…..
In feite is het toch dezelfde koloniale reflex van 4 eeuwen oud?
Die VOC-mentaliteit toch? Als er geen winst te halen valt dan negeert Nederland de hele hap.
Verdringen tot juttemis.
Nu zijn er ook een massa mensen die steeds maar weer die kwesties als de geweldsexcessen tegenkomen en niet van plan zijn het allemaal dood te zwijgen. ( Helaas ziet die massa niet dat de Indische kwestie een andere uitloper is van die winstpakken en wegwezenmentaliteit)
Alweer stond het standbeeld JP Coen ter diskussie.
20 jaar geleden ook al. In mijn middelbare schooltijd ook, samen met het van Heutszmonument. In 1893 was er al een diskussie bij de onthullling.
Het blijft terugkomen.
Ook al negeert de politiek en het land deze oproep tot historisch onderzoek en de oproep van anderen tot historische zelfreflectie..
Over 10 jaar valt het lijk weer uit de kast.
Over 20 jaar…
30 jaar…
laat duizend lijken uit de kasten vallen..
Moeizaam, maar ze zijn wel bekend….
Voor de meeste Nederlandse oorlogsmisdaden geldt dat het juiste aantal slachtoffers niet meer te achterhalen is, ook niet als er onderzoek is gedaan in de periode 1945-1949. De Indonesische regering gebruikte sommige geweldsincidenten voor propaganda tegen de Nederlanders, waarbij er met de cijfers werd geknoeid . Daarnaast evacueerde zij soms getuigen, waardoor Nederlands onderzoek werd gesaboteerd. Aan Nederlandse kant werden veel zaken geseponeerd door de krijgsraad. Weinig Nederlandse militairen zijn vervolgd.
Top-10 oorlogsmisdaden in Indonesië: de top-10 is daarom niet alleen gebaseerd op slachtofferaantallen. Op aanraden van Cees Fasseur is ook gekeken naar ‘gruwelijkheid’. Vooral het doelbewust doden van weerloze burgers scoort hoog op die schaal. Fasseur: ‘Het gebeurde dat Nederlandse militairen op veldtocht Indonesische burgers doodden, omdat deze vluchtten. De militairen redeneerden dat als ze niets te vrezen hadden ze wel bleven staan, maar dat deden ze niet.’ Verder zijn in deze top-10 enkele geweldsexcessen opgenomen die als exemplarisch kunnen worden beschouwd voor andere, soortgelijke gevallen.
Zie: http://www.historischnieuwsblad.nl/nl/nieuws/17801/top-10-oorlogsmisdaden-in-indonesie.html
En “‘Martelen Indonesiërs gebeurde routinematig’
Burgers begreep dat Indonesië recht had op zelfbeschikking. Maar na de Japanse capitulatie heerste er chaos. Nederland zette militairen in om die te bestrijden. Ook Burgers vond dat Nederland de verantwoordelijkheid daarvoor had.
In oktober 1948 werd hij in Batavia geplaatst bij de krijgsraad van de landmacht. Op het kantoor dat onder meer verantwoordelijk was voor de uitvoering van de vonnissen. Een van de eerste dingen die zijn collega’s hem vertelden, was dat er ontoelaatbare praktijken gangbaar waren die niet voor de krijgsraad werden gebracht. Zoals het martelen van gevangenen om inlichtingen te krijgen of het doodschieten van gevangen, vaak tijdens patrouilles.
‘Voor mij was het een enorme dreun. Misschien was het stom, maar ik had dat niet verwacht zo kort na de Tweede Wereldoorlog. We hadden vijf jaar lang zelf een bezetting gehad, ik begreep het niet.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3047820/2011/11/24/Martelen-Indonesiers-gebeurde-routinematig.dhtml
Aan de reacties te zien in de media is men vooral gefocust op het doen en laten van Nederlandse militairen. Ik wil wel eens weten hoeveel duizenden door de Westerlingterreur. En zijn er meer Rawagede’s ? En meer martelingen?
Maar ik vind dat het doen en laten van de Indonesische strijders ook eens goed in kaart wordt gezet: the good, the bad and the ugly.
Hoe zat dat in de bersiap… hoeveel mensen vermoord door burgerstrijders/extremisten, hoeveel Indonesiers gedood door de Engelsen.
In het onderzoeksidee zit ook deze aspecten die men wilt onderzoeken, maar gebeurt dat ook dan ?
Wat de Engelsen gedaan hebben kan men lezen in diverse artikelen over “The Battle of Surabaja”.Ook de geschatte Indonesische slachtoffers .
Hoeveel dodelijke slachtoffers in Ambarawa , Jogja , Bandung waar ook schermutselingen plaatsvinden zijn niet zo bekend .
Ook slachtoffers van collateral damage omdat ze toevallig in de verkeerde pek of tijd plek bevinden.
Hoe zit het met de ontheemden, wezen en weduwen ???
Hebben ze geen schade ondervonden, weg vader(kostwinner) , weg moeder , welke traumatische ervaring hebben ze .Welke instanties kijken naar hun lot ?
En dan te bedenken dat in zo’n korte tijd meer dan 100.000 slachtoffers zijn .
Zie de cijfers van Van der doel.
En hoeveel % zijn slachtoffers van persoonlijke vete die niks te maken heeft met Indonesia merdeka .
Over de vermoorde Nederlanders( Inclusief Indische Nederlanders, andere Europeanen,) Chinezen , “collaborerende” Indonesiers etc zijn ook diverse geschatte aantallen bekend .
Over alleen Soerabaja het volgende: In november/december 1945 heeft ons kleine ploegje van het Rode Kruis ruim 10 slachtoffers geborgen. Het preciese aantal weet ik niet meer. Ongeacht uiterlijk, kleding e.d. werd er een briefje met de vindplaats en datum op vastgeprikt en naar een verzamelplaats gebracht. Eerst naar de snijzaal van het Rooms Katholiek Ziekenhuis aan de Reinierszboulevard, daarna weet ik het niet meer. Volgens mij waren het geen militairen, Brits-Indisch dan wel Indonesisch. Volgens mij waren het slachtoffers zowel van de bersiap als van de gevechtshandelingen waar we geen onderscheid tussen konden maken. Je werd er een beetje gevoelloos van.
Geschiedschrijving is niet een strafproces voorbereiden zoals sommige mensen denken, het is niet zwartepieten en insbezonders de zwarte piet toespelen. Het gaat mij niet alleen om de excessen maar wat er is gebeurd en dat betekent dat Indonesische bronnen ook geraadpleegd worden.
Ik ben het volledig eens met Boeroeng dat we dienen te voorkomen dat Indischen weer als voetnoot in de Geschiedschrijving worden behandeld want Indischen waren toch de meerderheid van de Europese bevolking, hadden God & Vaderland gediend in de oorlog ,hadden ook een bijzondere plaats in de koloniale samenleving en ik wil dat die plaats ook tot uitdrukking komt in de koloniale geschiedschrijving.
De Bersiap is een verschrikkelijke tijd geweest maar in de Nederlandse geschiedschrijving is daarvan weinig te vinden, wat hebben de Indische gedaan en gedacht in deze koloniale oorlog van 1945-1950 want het is toch opmerkelijk dat vooral Indischen in die bewogen tijd leefden terwijl een oorlog naast de deur aan de gang was. Hoe was hun militaire betrokkenheid bij de politionele acties? Hoe waren zij in die tijd georganiseerd. Hoe beleefden zij Onafhankelijkheidsverklaring en waar werkten zij in die tijd. Hoe ging het met de emigratie in die tijd, gingen er al veel mensen weg of niet.
Ik denk dat in die tijd van overheidswege veel informatie is achtergehouden (daar werd iets groots verricht) en dienaangaande was ook de geschiedsschrijving. Het is daarom voor Indischen interessant te weten wat daar gebeurde.
Surya Atmadja is mij voor geweest. Een onderzoek van beide kanten (Nederlands en Indonesisch) zou intersant kunnen zijn. Ik hoop alleen dat het geen vingerzaak wordt (hij deed het). Ik heb de hele Bersiap meegemaakt en vond het maar zo-zo. Ik had vrienden bij de TNI (BKR) en Hisbulah. Vanwge mijn vorm en huidskleur viel ik erg op, maar er was niemand klaar om mij dood te schieten. Erg veel haat was regionaal. Waar je voor de oorlog al rampokkers en rovers had, had je ook meer “excessen”.
Ik geloof echter dat men in Nederland dit onderzoek wil doen omdat er niets meer te vertellen valt. En het parlement zal er geen cent voor uitgeven – ze hebben mij nooit wat gegeven.
Cap.
Nah itu dia.
Nu hoor je ook iets anders van Om Cap .
Als ik zijn oude foto ziet valt het gewoon op dat hij een Orang Belanda is.
Zo groot en gagah voor die kleine Indonesiers.
Eerlijk gezegd zie ik op dit moment de noodzaak niet om te gaan oedek oedeken (roeren) in een oude doofpot .
Je weet maar nooit wat straks naar boven drijft.
Ik denk meer aan die “oudjes” die voor Koningin en vaderland werden gestuurd om de bruine jonge broeders van Soekarno te bevrijden.
Niet wetende dat ze in een wespennest werden gestuurd.
Laat ze met rust.!!!
Helemaal JA!. Allemaal gewone mensen zoals u allen en ik. Allemaal mensen op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.
Dit alles in het besef dat zes jaar geleden (toen in 2000) er in totaal zevenduizend titels over de Indonesische onafhankelijkheid waren verschenen. Sindsdien is de stroom publicaties niet afgenomen. De Indonesische werken kon Van den Doel weliswaar schrappen (hij leest geen Indonesisch), maar er bleef genoeg vertaalde literaruur over om ook de Indonesische kant van het verhaal te vertellen. Bovendien heeft Van den Doel grondig gebruik gemaakt van de eerdergenoemde bronnenpublicatie, die anderhalve meter plank vult, en deed hij incidenteel aanvullend archiefonderzoek. De historische productie van de afgelopen halve eeuw heeft hij in de korte werktijd van twee jaar in een goed lopend verhaal verwerkt. Dat alleen al is een prestatie, zeker wanneer dat in deze vorm gebeurt met een doorlopende verhaallijn, beelden bij de feiten en knappe beschouwingen.( Het fiasco van de dekolonisatie van Nederlands- Indië 1 september 2000
H.W. van den Doel: Afscheid van Indië. De val van het Nederlands imperium in Azië. Prometheus, 419 blz. ƒ47,50 )
http://retro.nrc.nl/W2/Nieuws/2000/09/01/Vp/bk2.html )
Dank u!
Vergeet de de orang pendek niet…
@ Pak Bogor,
De orang pèndèk is al eeuwen niet meer in dit aardrijk gezien. Mogelijk dus uitgestorven en mogelijk niet door de hand van de gevaarlijke orang panjang, maar gepakt door een grote biawak toen hij lekker onder een klapperboom lag te tidoeren. Dus niets meer aan te doen, hoewel ……. .
Mij hebben berichten bereikt dat in Nederland één orang pèndèk is opgedoken en nu veel van zich doet horen. Ooit ongemerkt als orang terlalu pèndèk dan kecil met een boot meegekomen en niet eerder opgevallen, omdat hij zich snel tot tuan besar heeft ontwikkeld. Wat mij betreft mogen die onderzoeksmiljoentjes ook naar hem, hij zal er wijs mee om weten te gaan.
Pak Pierre
Mijn stem zal niet worden gehoord, maar ik schaar mij onder de mensen die vermoeden dat onderhavig initiatief is genomen om een aantal onderzoekers van betrokken instituten aan het werk te houden in deze boze tijden van bezuiniging.
Ik zie het nut van zo’n onderzoek niet in. Het zal bij hen die het nog hebben meegemaakt, ook als kind, oude wonden openrijten en het eind van het liedje zal toch zijn dat Nederland de schuld krijgt of, voor mij aannemelijker, zichzelf nog harder de schuld gaat geven van dat onbezonnen oorlogje dan nu reeds het geval is. “Wij” hadden in Azië immers niets te zoeken behalve wat pepernoten, waarvoor “wij” niet de hele archipel als kolonie hoefden in te lijven. Dat “landje pik” in tijden van de VOC, daarvoor en later een heel normale zaak was, zal gemakshalve worden vergeten.
Dus wat mij betreft mogen die miljoentjes, als die nog bij een of ander ministerie te vinden zijn en niet reeds voor Griekenland opzij gelegd, ONZE miljoentjes, want door ons via de fiscus blijmoedig aan ’s Rijks schatkist gedoneerd, worden besteed aan zinvoller doelen. Minder bezuinigen op defensie bij voorbeeld of meer effectieve bescherming van bedreigde diersoorten in onze voormalige kolonie, als daar zijn de badak, de orang oetan, de gadjah, de harimau, de bantèng en waarschijnlijk nog veel meer.
Pak Pierre
Geen strafprocessen? Vraag ik me af. Immers: oorlogsmisdaden verjaren niet. Gaat niet wat het Nederlandse OM wil, gaat om wat op basis van internationaal recht moet gebeuren indien er straks een officieel regeringsrapport ligt over oorlogsmisdaden.
Dat het enkel gaat om waarheidsvinding en niet om de schuldvraag, zoals je wel eens hoort, is flauwekul natuurlijk. Wanneer is aangetoond dat die, die en die hebben gemoord, kan men niet niks doen.
Eindelijk een onderzoek naar beide kanten. Dus ook de Indonesische kant. Dwz de Bersiaptijd, Boeng Tomo, de Werfstraatgevangenis (Jack Boer had toen mijn Indische opa gered van de dood in de nacht van 9 op 10 november 1945). Mijn Indische opa en oma hadden altijd erg veel moeite met het feit dat de bovenvermelde dingen nooit werden verteld als het ging over de dekolonosatieperiode. Maar wel excuses maken aan Indonesie voor ‘onze oorlogsmisdaden’. Laat het nu eindelijk rechtgetrokken worden. Misdaden werden er aan beide kanten gepleegd.
Lijkt me nogal wiedes. Ze worden alle drie betaald door het Rijk, en worden geplaagd door bezuinigingen. Door nieuwe projectfinanciering te vragen – buiten de reguliere budgetten om -kunnen ze hun personeel aan de slag houden: 3 x 2 onderzoekers, gedurende drie jaar. Daarom.
Je haalt de woorden uit mijn mond.
Maar ga ervan uit dat het onderzoek er komt en dus een rapport en dus een kamerdebat en kilo’s artikelen. Is het dan denkbaar dat er ook een Strafhof komt, om de (individuele) oorlogsmisdadigers te berechten? Niet alleen de misschien nog levende kopstukken, maar ook militairen en burgers? Dan hebben we iets om naar uit te kijken.
@David,
Nee, dergelijke strafprocessen komen er niet.
Zie: http://javapost.nl/2012/04/18/wordt-niet-vervolgd/
“Drie gerenommeerde onderzoeksinstituten vragen de regering een nieuwe studie te laten uitvoeren naar het militaire optreden van Nederland in voormalig Nederlands-Indië in de jaren 1945-1949”.
Waarom verrichten die instituten het onderzoek niet zelf en op eigen kosten? Sinds de boeken van dr L. de Jong over Indië en de hele heisa die daardoor ontstond, is men toch afkerig geworden van rijksgeschiedschrijving?….Maar mischien ook niet.
Zeker Peter,
Welke grote fouten en wreedheden hebben strijders van beide zijdes gemaakt en hoe hebben HH politici daartoe bijgedragen en toen de doofpotten gehanteerd ?
Nederlandse zijde , maar ook de zijde van Indonesische extremisten, bevlogen pemoeda’s en hangjongeren die gingen roven en moorden.
Doorgaans zal de Soekarnoregering wel de controle over haar troepen hebben gehad , zeker na 1945, en extremiteiten verboden.
Maar ook dit officiële leger had zijn wandaden, net als de Nederlandse troepen.
Betrek dit allemaal in het onderzoek.
Misschien ben ik te cynisch geworden, maar kijk wel uit dat Indische Nederlanders niet weer een voetnoot worden in de geschiedenis volgens dit onderzoek.
Boeroeng, op 19 juni 2012 om 16:20 zei:
Maar ook dit officiële leger had zijn wandaden, net als de Nederlandse troepen.
Betrek dit allemaal in het onderzoek.
======================================================
Betoel sekali .
Dus waarom niet ?
Dan kunnen we voor “eens en altijd” de zwarte bladzijden in onze gemeenschappelijke geschiedenis bestuderen en sluiten.
Even eerlijk de knopen tellen .
Ben ook benieuwd welke en hoeveel wandaden(?) de TNI had gedaan.
Heb namelijk veel familie(ooms) en bekenden soms oud leerlingen van mijn ouders die in die tijd in dienst zijn gegaan bij de TNI .
Als je alleen het MILITAIR optreden van Nederland in voormalig Nederlands-Indie in de jaren 1945-1949 wil bestuderen dan krijg ik alleeen en onvolledig en vertekend beeld van de realiteit want dan komt het Engels ingrijpen in Ned. Indie tijdens de bersiap em het Republikeins antwoord niet aan bod. Maar dat niet alleen want aan MILITAIR ingrijpen gaat ten allen tijden POLITIEK ingrijpen, dus politieke verantwoordelijkheid aan vooraf. Want het zijn toch de politici (m.n. Beel) die Nederland in de oorlog met de Republik heeft gedreven met alle dodelijke consequenties van dien. Het zijn ook de politici die van de nasleep (RTC, Rennville-accoord ed) een gigantische puinhoop van hebben gemaakt.
Daarom pleit ik voor een bredere studie, die van de koloniale oorlog 1945-1950 in haar politieke en militaire aspecten. Daarna is er ruimte genoeg om links en rechts excuses te maken
Aub geen excuses! Voor de graai-advocaten geldt de regel: excuus = schuld = Euro’s. Ik zou me doodschamen.
Kirsten Vos pleitte in februari 2012 op Joop.nl voor meer onderzoek naar de Nederlands militaire activiteiten 45-50
Zo ontstond een levendige discussie op deze weblog
Bij Koninkelijk Besluit van 12 Oktober 1990 nº 900 20 890 is het
Ereteken voor Orde en Vrede verruimd tot 1951.
Er hebben zich in deze verruimde periode enkele incidenten voorgedaan
die vergelijkbaar met die van ” voor de Souvereiniteits-overdracht.”
Als ik goed ben voorgelicht is komt het jaar 1951 na 1949 en nmi zijn deze- incidenten – niet door Nederlandse troepen uitgevoerd.
Pelopors,of hoe zei ook genoemd werden waren er ook niet meer,maar er vielen wel slachtoffers en er werd geschoten en niet zo’n klein beetje ook.
Wie o wie, waren deze gewapenden en op wie /waarom schoten ze .
Begin 1950 liep ik ongewapend in Jakarta en echte kogels floten om m’n oren.De heethoofden onder ons gingen tot een -ongewapende-actie over en werden door M.P Nederland [?] opgepakt en verhoord.
Java post :
En dus is straks de vraag niet zo zeer: ‘wat is er nu eigenlijk gebeurd, daar in dat verre Indië?’ Maar veel meer: ‘en wat doet de overheid hier nu mee?’”
=====================================================
OmSid zegt:
kom de vraag wat men met de gegevens er mee doet .
Mas .
Ik heb dit ook gelezen.
“Volgens de initiatiefnemers kijken ook Indonesische historici nu met andere interesse naar deze periode, voorbij de jarenlang volgehouden clichés van ‘eensgezind heroïsch patriottisme tege
nover een wreed koloniaal regime’
=======================================================
En ergens anders de diverse meningen over “ze doen ook gekke dingen tegen ons” , dit in verband de excusses en schadevegoeding m.b.t de Rawa Gede affaire.
Ik vind belangrijk wie men(van Nederlandse zijde) onder “ZE”verstaan.
Ik denk zelf dat de “politieke gevoeligheid” meer bij de Nederlanders zit dan bij de Indonesiers.
De meeste “oudjes”die de kennis over die tijd hadden waren met de hand te tellen, de jongere generatie hebben andere prioriteiten (o.a overleven ) .
Alleen een een kleine jonge generatie Indonesiers zullen interesse tonen hoe hun Sejarah (her)of (ge)schreven werden.
Dat merk je in diverse Indonesische forums.
In feite leunen veel te veel Indonesische historici of op de Nederlandse bronnen ( de kennis zit in Nederlandse handen) of te veel aan de geschiedenisversie van bevooroordeelde historicis die te veel aan “perjuangan”retoriek houden.
Dat sommigen van de oudere generatie die niet echt als wetenschappers hadden gedragen.
Dat is de reden waarom ze nog geen nieuwe geschiedenis “canon”van Indonesia hebben (wel KBBI voor hun B.I ), behalve de oude 6 delen Sejarah Nasional Indonesia.
Het kan zijn dat ik de laatste gebeurtenissen heb gemist.
Een tip: Niet alleen op nationaalniveau maar ook op streekniveau kan men veel informatie verkrijgen.
De Java Post maakt terecht een paar belangrijke kanttekeningen:
“Wat zijn op dít moment de belangrijkste aannames? We noemen er enkele. Moorden werden gepleegd aan beide kanten. Het begrip ‘politionele acties´ moet eigenlijk worden vervangen voor ‘koloniale oorlog’. De overheid was verantwoordelijk voor de daden van Westerling. De excessennota was onvolledig.
In 2015 of 2016 zullen we constateren dat ook deze aannames – opnieuw – werden bevestigd, en dat vervolgonderzoek nodig is.”
en:
“Het belang van het beoogde onderzoek heeft echter minder te maken met de mogelijke conclusies, dan met de opdrachtgever. Er wordt hier immers gevraagd om een regeringsopdracht met een additionele financiering. En dus is straks de vraag niet zo zeer: ‘wat is er nu eigenlijk gebeurd, daar in dat verre Indië?’ Maar veel meer: ‘en wat doet de overheid hier nu mee?’”
Zie: http://javapost.nl/2012/06/19/voor-eens-en-voor-altijd/#more-4174
@ Surya Atmadja
Zie het opiniestuk voor het doel van het onderzoek.
Met name dit:
“We moeten ook willen begrijpen wat voor soort oorlog daar werd gevoerd, waarom en hoe deze oorlog mensen ertoe bracht wreedheden te begaan die tot dusver als ‘excessen’ werden betiteld. Maar onze wil tot weten, strekt zich ook uit tot de ‘harde’ feiten: het aantal slachtoffers, het juridisch kader en de daarbij horende terminologie en de vraag wie verantwoordelijk was voor wat. Is het bijna zeventig jaar na het uitbreken van de Indonesische revolutie niet de hoogste tijd om hier goed inzicht in te krijgen?”
en
“Wij bepleiten dat Nederland het initiatief neemt tot een onderzoek waarin de controversiële kanten van het militaire optreden in de hele periode 1945-1949 opnieuw in kaart worden gebracht. Op basis daarvan kan dan ook een analyse worden gemaakt die ons beter doet begrijpen wat zich daar heeft afgespeeld.”
Het zal inderdaad nog een opgave worden om het aanwezige Indonesische bronnenmateriaal te ontsluiten. Een inventarisatie van bruikbare archieven en andere vindplaatsen lijkt me een eerste stap in deze richting. Om verscheidene redenen, niet in de laatste plaats om reden van de politieke gevoeligheid van de materie, is het buitengewoon belangrijk dat Indonesische historici hierin het voortouw nemen,
Bij een onderzoek moet men eerst weten wat ze willen( het doel).
Als op basis van het onderzoeksresultaat de vragen niet beantwoord kan worden , kom de vraag wat men met de gegevens er mee doet .
Als iemand die de bersiapstijd niet had meegemaakt vind ik als Indonesier noodzakelijk om een zo objectief mogelijk onderzoek te doen .
Bijna alle gegevens kan men vinden , niet alleen bij de ANRI maar ook bij de “Pusat Sejarah van de ABRI en oudere actieve Kodam* op Java , ihb de Divisi Siliwangi , dat ten tijde van masa revolusi perjuangan.
*Kodam: Komando Daerah Militer .
Hopelijk een objectieve onderzoek van zowel Indonesische kant als Nederlandse kant.
Ik maak toch een verschil tussen de daden van een gereguleerde leger en van de zgn “Pemuda’s ” , Ploppers , rondtrekkende rovers etc .
Quoute:
“TNI werd gevormd door het samengaan van het Republikeinse leger en de Pemoeda’s per 3 juni 1947. Op Java beschikte ze over 110.000 en op Sumatra over 64.000 man”.
=======================================================
Is ook niet juist weergegeven.
Er is een verschil tussen de BKR (later TKR ,TRI ) en de verschillende groepen o.a van Hizbullah.
TNI werd gevormd door o.a ex Peta, Heiho en andere erkende groeperingen die onder de verantwoordelijkheid van de Republiek stond.
Ongewenste elementen werden geweigerd en niet goed opgeleide kandidaten werden geupgraded en vaak gedegradeerd in functies.
Een zelfbenoemde luitenant kan onderofficier worden.
citaat: “Ik maak toch een verschil tussen de daden van een gereguleerde leger en van de zgn “Pemuda’s ” , Ploppers , rondtrekkende rovers etc .” Ik ook, maar dat is een gradueel verschil. In het gereguleerde leger zijn de verantwoordelijkheden voor wandaden naar boven toe via de hiërarchie redelijk goed te traceren.
Voor wandaden buiten het leger ligt het anders. Een van de criteria voor een staat is de aanwezigheid van gezag over de bevolking. Uitgaande van een staat Indonesia vanaf 17 augustus 1947 moet er ook sprake zijn van gezag door die staat vanaf die datum. (anders is het geen staat) Tijdens de bersiapperiode, en daarna tot de politionele acties, had de republikeinse regering volledige bewegings/handelingsvrijheid, behalve sinds oktober 1945 in enkele kleine enclaves op Java met een Britse bezetting, en kleine stukjes in Oost-Indonesië met de aanwezigheid van Australische troepen en enkele kleine KNIL-eenheden. Half maart 1946 is die Britse bezetting vervangen door een Nederlandse. Bijna overal kon de Indonesische regering dus gezag uitoefenen. En dus de ingezetenen beschermen, dus ook de Europeanen, Chinezen e.d. Daar lag dus ook een verantwoordelijkheid, los van de vraag of Indonesië die verantwoordelijkheid wel kon dragen.
Gezien de heersende chaos is mijn verhaal een beetje theoretisch, maar toch een bruikbaar volkenrechtelijk juridisch vertrekpunt in de discussie. Ik hoop dat het onderzoek niet te veel gaat naar verantwoordelijkheden. Geheid dat het dan weer gaat in de richting van doden ruilen voor geld. Ik ben dan bang dat er ook claims komen vanuit de Nederlandse/Indische samenleving. Ik zou mij doodschamen! Er moet volgens mij alleen meer bekend worden over feitelijkheden en de verbanden daartussen. Dat is al moeilijk genoeg.
Jan A. Somers, op 19 juni 2012 om 17:19 zei:
Een van de criteria voor een staat is de aanwezigheid van gezag over de bevolking. Uitgaande van een staat Indonesia vanaf 17 augustus 1947 moet er ook sprake zijn van gezag door die staat vanaf die datum. (anders is het geen staat) .
——————————————————————————–
Klopt , Indonesia had haar eigen leger , vanaf BKR tot TNI (3 juni 1947) .
En op papier de baas zijn op Java, Sumatra en Madura(?).
Zie Linggardjati overeenkomst tot dat die door Nederland werd verbroken en het gezag van Djakarta /later Jogja werd ondermijnd .
Omdat Nederland pas na de “soevereiniteits “overdracht Indonesia erkende kon men toen de “politionele actie” uitvoeren.
In feite als Nederland vasthoudt aan december 1949 was en is Ned. verantwoordelijk voor de onstane chaos .
Als Nederland de Republik Indonesia erkent vanaf 17 Augustus 1945 , dan heeft Nederland oorlogsdaad gevoerd tegen een soevereine staat , en alle gevolgen, ellende , kosten etc moet dan op het bord van de Nederlanders geplaats worden.
Alles is terug te vinden in Nederlandse bronnen.
citaat: “Zie Linggardjati overeenkomst tot dat die door Nederland werd verbroken ” Linggadjati was een akkoord over de agendapunten voor het definitieve verdrag van soevereiniteitsoverdracht. Bekend is dat Nederland dat akkoord wilde aankleden met dikke winterjas. Wat er niet bij wordt verteld is dat Djokja dat akkoord wilde uitkleden tot een pèndèk. Het debat in Den Haag was nogal wereldvreemd. De pogingen van Sjahrir om de politiek in Djokja mee te krijgen werd beloond met de val van zijn kabinet op 26 juni.
Van groot belang was een aide memoire van de Amerikaanse regering van 28 juni. Hierin stelde de regering van de Verenigde Staten dat zij “must necessarily be concerned with developments in Indonesia because of the importance of Indonesia as a factor in world stability, both economical and political” en drong zij aan op aanvaarding van de door Nederland omschreven interim-regering en de erkenning van de Nederlandse soevereiniteit in de overgangsperiode. Daarna zouden besprekingen kunnen volgen over financiële hulp voor Indonesië. Van Mook besefte het gewicht van deze interventie; hij gelastte de militaire actie af. Op 3 juli formeerde Amir Sjarifoeddin een nieuw radicaal links kabinet dat op 5 juli het antwoord op het Nederlandse ultimatum overhandigde. Na een aantal uitputtende en demoraliserende overlegrondes, met Amerikaanse en Britse interventies, waarbij beide onderhandelingsdelegaties elkaar dicht waren genaderd, werd de laatst bereikte overeenstemming door de TNI en de strijdgroepen verworpen. Vanuit Batavia ging een unaniem advies naar Den Haag: militaire actie!
Het bijbehorende opiniestuk in de VK: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3273487/2012/06/19/Onderzoek-opnieuw-het-Nederlandse-militaire-geweld-in-Indie.dhtml
‘De draden zijn afgebroken in 1969, ik mag hopen dat ze hier weer worden opgepakt’, aldus Fasseur.
Eindelijk!
Nu maar hopen dat in tijden van bezuiningingen de nieuw te vormen regering dit initiatief honoreert en 2 á 3 miljoen euro uittrekt voor het onderzoek