ANTWOORD OP DE PETITIE VAN HET INDISCH PLATFORM MEI 2012
door Joty ter Kulve.
Net zoals bijna 1,5 miljoen Nederlanders met een Indische achtergrond ontving ik een Petitie van het Indisch Platform waarin ERKENNING wordt gevraagd van de Nederlandse overheid en het RECHT op schadevergoeding van de door de oorlogsjaren in de Pacific verloren gegane goederen en bezittingen.
Het Indisch platform eist namens de Indische Gemeenschap ( aannemende dat zo een homogene groep bestaat) eist het dat onrecht ontstaan door WO II wordt hersteld. M.i. is dit de kern van het streven van het Indisch Platform. Op het eerste gezicht een nobel streven. Echter geschiedenis kan een vloek zijn als je onrecht uit een dichtbij of ver verleden gaat meten aan de verkregen wijsheid, normen en waarden van vandaag.
Het tijdperk van kolonieën van het Westen, ( het Caucasische ras) , in het Oosten Azië heeft daar niet alleen vooruitgang gebracht, maar ook , menselijk lijden. Discriminatie wegens huidskleur en ras heeft er diepe wonden geslagen.
De zienswijze in Nederland om Nederlands-Indië als wingewest te zien en de belangen van Nederlandse onderdanen daar niet voor vol te erkennen is de oorzaak van misverstanden en incidenten niet alleen met de nazaten , maar ook met de Indonesiërs.
Als één van de nog weinig levende echte slachtoffers, die nog vraag ik mij af of deze petitie, de wereldvrede bevordert ,de relatie Indonesië-Nederland de 21ste eeuw binnenloodst en niet een tikkeltje wereldvreemd is in een tijd dat Nederland als natie zwaar moet bezuinigen omdat wij als Nederlanders boven onze stand hebben geleefd en ook gezien het feit dat Europa het moeilijk heeft. Nog afgezien van het feit, dat Azië, Afrika, China en Zuid –Amerika ons dwingen ons aan te passen aan gewijzigde machtsverhoudingen in de wereld.
Nog altijd leeft een gedeelte van de wereldbevolking in armoede, sterven kinderen bij gebrek aan medicijnen ,zijn er overal ter wereld geweldadige conflicten en oorlog of is er een dreiging van oorlog. Onrecht bestaat en elke dag ondervind een persoon ,een groep een volk de gevolgen van onrecht hem of haar aangedaan.
Hoe ga je in onze wereld anno 2012 om met aangedaan ONRECHT? Hoe doe je dat als mens als jou onrecht is aangedaan als groep en als volk?
Als mens heb ik op mijn manier een antwoord gevonden om de wonden ontstaan in gruwelijke jaren van de Tweede Wereldoorlog te helen
Ik ben nu 85 en ik wil niet op mijn sterfdag mijn kinderen vragen te vechten om mij aangedaan leed tijdens of na de oorlog te wreken of de strijd aan te binden met een overheid, parlementariërs en andere gezagsvoerders, die waarschijnlijk historisch niet eens voldoende op de hoogte zijn, van de beslissingen van de bewindhebbers in de jaren na WO II. De jongeren onder ons weten vaak helemaal niets van de koloniale periode. Eigenlijk als je een land wil leiden moet je d.m.v. onderwijs je geschiedenis begrijpen en kennen,. Alleen door die kennis kun je dingen in perspectief plaatsen.
Laten wij een voorbeeld nemen aan Jose Ramos-Horta, de net afgetreden President van Oost-Timor, die ik las het net in NRC van 21 mei in een interview zegt: het trauma van de repressie door Indonesië is geheeld.
Ramos zegt :” Als we het advies hadden opgevolgd en hadden gehamerd op een internationaal tribunaal om iedereen te vervolgen, die betrokken was bij geweld tussen 1975 en 1999, zou onze grens met Indonesië dan vredig zijn. Zouden duizenden Oost-Timorezen kunnen studeren in Indonesië? Zou Indonesië ons dan steunen bij onze aanvraag voor lidmaatschap van ASEAN ? de Unie van Zuidoost-Aziatische landen ?
De Indische gemeenschap, althans zo heb ik dat ervaren heeft zich altijd ingezet voor de belangen van het land van aankomst, Nederland, Amerika, Australië. Wij hebben onze verantwoordelijkheid nooit geschuwd. We hebben als culturele gemeenschap, prachtige mensen aan de maatschappij afgeleverd, dichters, artiesten, schilders, auteurs. Wij hebben onszelf gegeven aan ons nieuwe vaderland. Wij dragen met trots het feit dat wij de multiculturele maatschappij gestalte hebben geven.
Ik behoor niet tot de 11/2 miljoen mensen, die de Petitie steunen, niet omdat ik ontken dat mijn overleden ouders , familie geen onrecht is aangedaan, maar omdat ik niet met bitterheid en wrok wil sterven en ik mijn kinderen en kleinkinderen wil laten weten:”” Oma hoopt dat alles wat zij heeft meegemaakt jullie zal leren, dat wonden geheeld kunnen worden, dat je zelf ondanks het onrecht jou aangedaan een betere wereld kunt bouwen. Oma heeft vrede in haar hart.
W.J. ter Kulve-van Os
Wassenaar 26 mai 2012
...................
Indisch4ever 
Het zal toch wat zijn als door omstandigheden de huidige regering eerst tijdelijk en daarna permanent de loon van alle politieagenten over meerdere maanden zou weigeren te betalen.
En dan de belating afschuiven op iemand anders, waar ze ruzie mee hebben, of weer iemand anders die ze zonder overleg met de agenten hebben vrijgescholden van schuld.
Betreft de backpay kwestie, laat ze dat geld weghalen uit de partijkassen van de partijen die in het verleden deze kwestie hebben veroorzaakt.
Ik zal ook nooit stemmen op een partij die tegen heeft gestemd.
Maar ook niet dat er de vorige keer een stemadvies was van het IP om PVV te stemmen (heb ik gehoord bij een bijeenkomst) en trouwens ook niet voor de VVD.
Er mag dan wel een mevrouw Dezentje bij de VVD zitten, maar als je iets begrijpt van politiek dan weet je dat de VVD niet van het uitdelen van geld is. Ze reserveerd dat geld liever voor snoepjes voor hun doelgroep (90% mensen die dankzij hard werken van hun ouders en grootouders, en tegenwoordig lui die dankzij connecties in de kerk, in goede doen zijn, en 10% mensen die zelf hard werken of anderen aan het werk zetten).
Hoe dan ook, mijn idee van wraak is dat ik mijn geld zoveel mogelijk naar Indische en Indonesische tokos en organisaties laat vloeien.
In mijn fantasie zouden Indos een vuist kunnen maken zoals pressiegroepen en lobbies in andere landen om op te eisen wat van ons is of anders……… (zonder geweld wel te verstaan).
Maarj a aangezien het IP nog steeds slechts een fictief pressiemiddel heeft (1,5 tot 2 miljoen Indischen die niet weten wat het IP is, wat een Indo is, wat de Indische kwestie is, wat de Indische geschiedenis is, die geen intressen hebben) blijft het een utopie.
Moeten we ons door de platvoerse waan aller dag laten leiden? Dienen we ons denken laten leiden door zoiets banaals als de bezuinigingen voor de EU? Is het dan volgens Mevr. Ter Kulve wereldvreemd als we onze aandacht richten op het onrecht aangedaan aan onze geliefde naasten in WOII?. Ik zou mezelf harteloos en amoraal vinden als ik niet mijn aandacht richt op dit onrecht. Ikzelf beschouw de Indische gemeenschap als een eenheid in verscheidenheid, want deze gemeenschap is de optelsom van unieke individuen en niet een kudde makke schapen olv een Herdershond
Maar ik wil Mevr. Ter Kulve wat simpele vragen stellen:
“zijn de eisen van Het Indisch Platform legitiem en gerechtvaardigd”? “Zijn deze eisen op ethische principes gegrondvestigd die universele geldigheid hebben of gaan wij ze meten aan de verkregen wijsheid, normen en waarden (op basis van de waan van de dag), dat zijn tenslotte Uw woorden. Weten is in Uw geval steeds aan verandering onderhevig. Dat kan U onzeker maken. Van belang is dan dat men weet wat men doet en hoe het komt, geschiedenis is tenslotte niet een opinie.
Mijn opa is in het kamp gestorven en met de wijsheid van vandaag is hij nog steeds in het kamp gestorven, daar verandert Uw verkregen wijsheid niks aan.
Hem is onrecht aangedaan. Hij en de zijnen zijn in hun rechtsgevoel, in hun menselijke waardigheid aangetast en dat dient hoe danook hersteld te worden. Ik wil niet dat zijn dood en het onrecht aan zijn naasten toegedeeld, zinloos is geweest. Ik wil betekenis geven aan die gebeurtenis. Daar strijd ik voor.
Als U vind dat toen onrecht heeft plaatsgevonden dan dient daaraan iets gedaan te worden, daarvoor kiest U een weg die alleen maar te respecteren valt. Maar er is ook de weg van de sociale actie in de vorm van deze petitie om de Indische zaak aan de orde te stellen.
De generatie die onnoemelijk geleden heeft hoeft volgens mij niet een volgende generatie vragen, te bedelen de strijd voort te zetten. Ik denk dat volgende generaties zelf wel verantwoordelijkheid nemen, redelijk kunnen denken en rationeel handelen om de strijd voort te zetten.
Dit onrecht is een existentieel onderdeel van onze Indische geschiedenis, die daaruit niet valt weg te denken. Ik beschouw het als een discontinuiteit, als een breuk in de geschiedenis deze strijd op te geven, louter en alleen om niet in wrok om te zien en te sterven De petitie daarentegen is uitdrukking van een continuiteit, een lotsverbondenheid, die kan leiden tot een beter begrip van een rechtvaardige samenleving en tot een zinvol bestaan.
Daarom heb ik niet alleen de petitie ondertekend uit overtuiging maar ook als eerbetoon aan hen die onrecht is aangedaan.
Met dank aan Ted Hartman (op rondreis in Australie)
Ik hoop dat als ik ooit 85 jaar zal worden dat ik ook zoals mevr. ter Kulve de wreedheden van Japan ter zijde kan doen als Japan verantwoordelijkheid voor haar oorlogsmisdaden toe geeft.
Als ex president Jose Ramos-Horta van Oost Timor heeft gezegd dat het trauma van de repressie door Indonesia is geheeld dan is dat wel een kunstmatige heling.
Dit heeft Nederland ook gedaan voor ons met het verdrag van New York waardoor we geen vergelding zeggenschap meer hebben over Japan.
Gen. Douglas MacArthur in zijn verlangen om post-war Japan op te bouwen, greep in om keizer Hirohito en zijn hele familie immune te maken van aanklachten, met gevolg dat vele senior oorlogs misdadigers zich er bij hielden dat ze bevelen moesten opvolgen.
Zelfs tot nu toe beweren de meeste Japaners dat Japan het slachtoffer is en niet de agressor in WW2.
Als zij niet van hun eigen geschiedenis leren dan gebeurt dit weer.
If we don’t learn from history, we are doomed to repeat it.
Het is geen keus tussen of vrede in mijn hart of het streven naar gerechtigheid.
Tot nu toe heb ik vrede in mijn hart met het streven voor gerechtigheid.
Een indrukwekkend stuk.