Wat is een excuus waard?

Geplaatst op 25 april 2012 door Boeroeng

……Want de meeste Molukkers die de overtocht naar Nederland maakten, zijn inmiddels overleden. Excuses maak je aan diegene die iets, door jouw toedoen, overkomt. Mij is de overtocht naar Nederland niet overkomen. Sterker nog, zonder die overtocht had ik zelf niet eens bestaan artikel

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

8 Responses to Wat is een excuus waard?

  1. Jan A. Somers schreef:
    29 april 2012 om 11:23

    Even offtopic: In het praathuis van Nelly en Boeroeng heeft een jonge man (met voorouders uit de Lease??) mij aangesproken met ‘meneer’. In deze tijd heel bijzonder. Ik zou eigenlijk hormat moeten brengen aan zijn ouders, een goede opvoeding die nog zo lang nawerkt.

    Beantwoorden
  2. Pierre de la Croix schreef:
    26 april 2012 om 22:16

    Ach ja … we zijn beland in een excuus cultuur. Iedereen moet aan iedereen excuus aanbieden, ook voor feiten die lang geleden in een andere tijd zijn gepleegd door mensen die niet meer persoonlijk ter verantwoording kunnen worden geroepen, want soedah mati.

    Excuus is mode geworden, net zoals het mode is geworden om stille tochten te houden als er iets vreselijks is gebeurd en om knuffels en briefjes neer te leggen op de plek des onheils. Rituelen, we kunnen blijkbaar niet zonder. Maar wat zijn ze in feite waard, of, platter gezegd, wat koop je er voor?

    Voor wat betreft de KNIL Molukkers ben ik van mening dat zij door de Nederlandse staat onbehoorlijk zijn behandeld, om het maar eens héél netjes en kort en bondig te formuleren.

    Ook kan ik mij voorstellen dat hun destijds, ruim 60 jaar geleden, meer nog dan de Indische Nederlanders, een kille ontvangst in hun nieuwe leefomgeving ten deel is gevallen.

    Maar ik zou, als ik KNIL Molukker of zijn nakomeling was, niet om excuus VRAGEN en ook niet toestaan dat iemand anders voor mij excuus vraagt. Nooit niet.

    Rechte rug en opgeheven hoofd. Geen bedelaar. Lijkt mij de beste houding om door het leven te gaan.

    Pak Pierre

    Beantwoorden
    • eppeson marawasin schreef:
      27 april 2012 om 02:33

      Excuus meneer De la Croix, maar u hebt deze nakomeling van een KNIL Molukker aan het denken gezet. Ik ben meer van het kanaliseren van emoties; het verwerken van verdriet en teleurstellingen. Het erkennen van veroorzaakte negatieve gevoelens.

      Alles wat Ambonees/militair aan mij is, is mijn vader; zijn pulau Haruku, zijn christendom, zijn KNIL, zijn kaderschool, zijn politionele acties, zijn dienstbevel, zijn ontslag, zijn kille ontvangst, zijn omscholing.

      ZIJN TELEURSTELLING, VERDRIET, VERNEDERING, BOOSHEID

      Welnu, het bijzondere aan de geste van de initiërende burgervaders vond ik, dat er niet om gevraagd is of om gevraagd hoefde te worden. En vader indachtig vond ik het een vorm van erkenning. Een lagere overheid, die daartoe ongevraagd het initiatief neemt.

      Maar mijn vader ook ‘soedah mati’, God hebbe zijn ziel, heeft er niets meer aan. En voor mij persoonlijk geldt het eigenlijk ook niet, want vader heeft er dan nog steeds niets aan. Zo heb ik het eerlijk gezegd niet eerder bezien. Wat ik wel altijd van mening was: Ik ben van de tweede generatie en heb niet dezelfde rechten als de eerste generatie. De generatie van mijn vader, die had het volste recht.

      Ik heb tot nu toe, dankzij het grote leed van mijn ouders, een gepamperde levenspad kunnen bewandelen. U daarentegen bent gehard door het leven. In Indonesië, op de woelige baren, het kazerneleven in afwachting van de komst van Dimitri Destroyka. Met uw levenservaring beziet u zaken afstandelijker en overzichtelijker.

      Wat mij dan ook aan het denken heeft gezet zijn de eerste twee van uw laatste drie zinnen. Niet dat die op een softie als mij slaan, maar (citaat) ‘Rechte rug en opgeheven hoofd. Geen bedelaar’ (einde citaat) ze tekenen mijn vader in levende lijve, ten voeten uit. Maar bij tijd en wijle ook vol negatieve energie. “In de houding!”

      “Ola ….. matola!” (‘geef ….. acht”!’ in Bahasa Haruku)

      e.m.

      Beantwoorden
      • Ed Vos schreef:
        27 april 2012 om 10:26

        Pak Eppeson, ik kan het niet laten wanneer ik uw naam lees als sympathieke discussiegenoot (naast Pak Jan).

        Dit las ik toen ik 19e was.

        O Mensch! Gib acht!
        Was spricht, die tiefe Mitternacht?
        “Ich schlief, ich schlief -,
        Aus tiefem Traum bin ich erwacht: –
        Die Welt ist tief,
        Und tiefer als der Tag gedacht.
        Tief ist ihr Weh -,
        Lust – tiefer noch als Herzeleid:
        Weh spricht: Vergeh!
        Doch alle Lust will Ewigkeit -,
        – Will tiefe, tiefe Ewigkeit!”

        [ (zie deze tekst niet al te scherp 😉 ]

      • eppeson marawasin schreef:
        27 april 2012 om 15:38

        Woow … meneer Vos, wat verhelderend. Dank u zeer. U voelt mij scherp aan! Ik voel in mij de innerlijke rust steeds meer toenemen. Ik geraak steeds meer in balans. I4E en Java Post hebben een therapeutische uitwerking op mij, terwijl ik feitelijk niets (ergs) heb meegemaakt. En maakt dat mannen zoals u, meneer Somers, Buitenzorg en Pak Pierre met zoveel meer (levens)ervaring en mate van belezenheid en eruditie mij tot leermeesters zijn. Ik stamel “terima kasih” en doe er mijn voordeel mee en neem het tot mij als ware ik een echte Nederlander, gratis en voor niks. 🙂

        e.m.

  3. Boeroeng schreef:
    26 april 2012 om 01:03

    Zijn die excuses voor de kille ontvangst al niet gemaakt met Het Gebaar?
    Ook Molukkers konden een individuele uitkering krijgen of een uitkering voor een collectief Moluks doel ?
    http://www.nieuwsbank.nl/inp/2001/10/04/G017.htm

    Wel….dit “gebaar” werd niet opvallend en specifiek genoeg naar de 1ste generatie Molukkers toe gemaakt. Maar er was toch ook al zoiets als een rietkerkpenning met uitkeringen als verkapte excuses/afkoopsom ?

    Beantwoorden

Laat een reactie achter op eppeson marawasin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *