Heimwee naar Indië is altijd gebleven, onuitgesproken. Koud heeft ze het ook altijd gehad. De fotoalbums heeft ze weggedaan, de Chinese vaas is gebroken, mijn moeder overleed alweer twaalf jaar gleden. Maar de gouden pen van mijn grootvader heb ik nog altijd. En ik voel me toch een beetje Indisch.