Een eerdere gastpikirans ‘To be allochoon or not be 1’ ging over een fout bericht op site’s en fw-mails, dat de Tweede Kamer een nieuwe wet heeft aangenomen, waarmee Indische Nederlanders tot allochtoon zijn verklaard. Die nieuwe wet bestaat NIET.. iemand heeft zich vergist in een column, anderen gingen dit artikel en vervolgteksten in o.a. fw-mails rondsturen
en die mails blijven maar rondzingen. De onrust is dat jarenlang weggestopte gevoelens ineens worden losgewoeld, herinneringen komen terug, met alle verdriet,  mensen worden onzeker of ze nog wel de Nederlandse nationaliteit hebben en/of wat betekent  dit voor je rechtspositie.

Pierre de la Croix las de eerdere pikirans en hij verwoordde die gevoelens
in een brief aan de gemeente Almere :

N.a.v. de discussie op je website over een wet die de Indische Nederlander in een nieuw identiteitshoekje dreigt te drukken zend ik je onderstaande mail van mij aan de gemeente Almere, afdeling Onderzoek en Statistiek, die mij had gevraagd mee te doen aan een enqute over “hoe Almeerders in het leven staan en hoe zij over diverse onderwerpen denken”. Het blijft moeilijk onze Indo identiteit (= hoe wij ons voelen) in Nederland uit te venten. Ik lig er overigens niet wakker van. Dus …. beschouw onderstaand proza als een stukje vermaak en niet als een aanklacht, want “zij weten niet beter”.

Geachte mevrouw H.,

Als trouw lid van uw onderzoekspanel heb ik gisteren de vragenlijst ingevuld. Kennelijk is de etnisch/culturele afkomst van de panelleden voor het onderzoek ook relevant, want ergens aan het eind van de lijst worden vragen gesteld over het eigen geboorteland en het geboorteland van vader en moeder van de ondervraagde. Prima, op zich heb ik daar geen moeite mee.

Maar …. voor personen die zijn geboren in de voormalige Nederlandse kolonien/overzeese gebiedsdelen Suriname en de Ned. Antillen is een apart hokje ingeruimd. Voor hen die zijn geboren in Nederlands Indi, een andere voormalige Nederlandse kolonie en wel de grootste en belangrijkste, GEEN apart hokje, maar een anoniem geboorteplekje onder de titel “Andere niet westerse landen”. Waarom?

 Voor mijn moeder was er gelukkig ook een hokje, “Nederland”, want zij is in Rotterdam (in 1898) geboren. Maar zij is als kind van 2 jaar met haar ouders naar Nederlands Indi vertrokken, voor het overgrote deel van de rest van haar leven. Wordt zij alleen op basis van geboortegrond voor eeuwig “westers” geacht en is het niet relevant als zij in de loop van haar leven in Azi (meer dan een halve eeuw) zou zijn “veroosterd”?

Voor mijn vader en mij, respectievelijk in 1901 en 1938 geboren in de Nederlandse kolonie Nederlands Indi (nu Indonesi), is dus niet net als voor mijn moeder en voor de Surinamers en Antillianen een apart hokje gereserveerd. Wij horen thuis in het hokje “Andere Niet Westerse Landen”. Ook dat vertekent het beeld over onze etnisch/culturele achtergrond. Want wij zijn zogenaamde “Indische Nederlanders”, van wie er midden vorige eeuw zo’n 300.000 tot 400.000 voor goed naar Nederland vertrokken, omdat wij in ons geboorteland, het nieuwe Indonesi, niet welkom waren.

Waarom waren wij niet welkom?
WIJ WAREN NEDERLANDERS, WIJ VOELDEN ONS NEDERLANDERS, WIJ SPRAKEN THUIS NEDERLANDS, WIJ GINGEN NAAR NEDERLANDSE SCHOLEN, WIJ WAREN TROUW AAN DE NEDERLANDSE KONINGIN EN HET NEDERLANDSE GEZAG, DE MEESTEN VAN ONS HADDEN GEVOCHTEN ONDER NEDERLANDSE VLAG. TOEN IK IN NEDERLAND ALS DIENSTPLICHTIGE IN MILITAIRE DIENST MOEST, WAS IK VAN ALLE RECRUTEN DE ENIGE DIE BEIDE STANDAARD COUPLETTEN VAN HET WILHELMUS FOUTLOOS KON OPZEGGEN.

Ik “niet westers”? Mijn blik op de wereld “niet westers”? Mijn sociaal/cultureel referentiekader “niet westers”? Kom nou!!!!!!!! Denkt u bij de volgende enqutes waarbij “etniciteit” relevant wordt geacht in ieder geval toch aan die GROTE groep Indische Nederlanders, geboren onder Nederlandse vlag maar in een land dat in Azi ligt en nu Indonesi heet. Een groep die vr haar komst naar Nederland al Nederlands was en die daarom ook zeer succesvol integreerde in de Nederlandse samenleving.

Met vriendelijke groet, Pierre de la Croix