Verslag door dhr Ted Hartman.

Dinsdag 13 april 2010 was de 185e keer dat een petitie werd aangeboden aan de Japanse regering. Een vervolg op de voorgaande petitie betreffende de instelling door Japan van een onafhankelijk instituut voor de mensenrechten. Na de gebruikelijke minuut stilte voor allen die ons zijn ontvallen en het zingen van de Captive’s Hymn, gaf de voorzitter in het gebouw Anna een toelichting op het onderhoud op de Japanse ambassade.Elsevier van 20 maart schreef over de voorgaande demonstratie een artikel “Boosheid op de stoep, Onrecht verjaart nooit.” Nu was er een nieuwe Japanse minister als gesprekspartner, hij had voornamelijk Aziatische ervaring, ook een studie gehad in Amerika, maar is nieuw voor Europa.

Het werd een heftige discussie over de schendingen van de mensenrechten, Japan’s misdadige oorlogsverleden en hun ontkenningen. Zo hoort Japan eindelijk de morele plicht te erkennen voor de slachtoffers uit Nederlands Oost Indi. Vooral gezien in het licht van hun instelling van een instituut voor de mensenrechten. Ze doen ook moeilijk over de afhandeling van een compensatie voor de enkele Nederlandse atoombomoverlevenden, terwijl eerst veel beloofd werd. Hier is ook op gewezen, dat het gewoon schandelijk is en dat na 65 jaar. Even kwam als lichtpuntje in het moeilijke gesprek het sjintosme ter sprake. Het zou uit twee richtingen bestaan, de verboden militante, doch niet tijdens de oorlog (!) en de lichtere versie van “pluk de dag”, voor feestelijkheden, huwelijk e.d. Bij droefenis, rouw en begrafenissen is meer het boeddhisme van toepassing. Tot slot kreeg het bestuur een lijvig boekwerk aangeboden. Niettemin blijft JES constant de Japanse moraal oprakelen, frapper toujours.

Herhalen en nogmaals herhalen. Het lijkt een afgedraaide grammofoonplaat, helemaal grijs aan een kant, maar daarin ligt de kracht van JES. E.e.a. geldt in samenwerking met het Indisch Platform ook richting de Nederlandse regering, thans nog demissionair.

Oud-voorzitter gen.b.d.Bouman vroeg tot slot het woord en wees op de prestaties en resultaten van JES, de vasthoudendheid en het doorzettingsvermogen. Als dank verzocht hij hulde te brengen aan het bestuur en de voorzitter Iedereen was het hiermee eens en gaf enthousiast een daverend applaus, alle aanwezigen, sympathisanten, lotgenoten en demonstranten, de volhouders, deden mee! De volgende demonstratie is dinsdag 11 mei, gevolgd door de jaarlijkse bestuurs- en ledenvergadering op 18 mei in Hotel Bel Air. Omdat JES dan 20 jaar bestaat, wordt men in extra grote getale verwacht. Nadere mededelingen volgen in het Nieuws Magazine.Als bijzondere geste, werd gratis het boekje met het gedicht Geen Requiem van Marion Bloem uitgedeeld. Het Indisch Herinneringscentrum Bronbeek verspreidt het boekje dankzij de voormalige Stichting Het Gebaar in een oplage van 15.000 stuks gratis. ‘Opgedragen aan de eerste generatie Indische Nederlanders in Nederland.’