67.000 x Nederlands koloniaal verleden.
Het Indisch Platform moet stoppen met het eisen van herstelbetaling, betoogt Kirsten Vos, 3de generatie Indische Nederlander. Zet je in voor verandering van het collectieve Nederlandse bewustzijn: het gaat nl. niet om een Indische maar om een Nederlandse kwestie. Het gaat om 67.000 x Nederlands koloniaal verleden. verder….
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Aan:
Cornelia Stijuver & Albert van Prehn
Lieve Cornelia/Beste Albert,
Jullie zijn allebei mensen met het hart op de goede plek. De een een Belanda en de andere een Indo, maar jullie allebei bekommeren jullie om de Indische zaak ieder op een eigen wijze en dat waardeer ik ten zeerste.
Echter er zijn verschillende niveaus waarop overal de Indische zaak wordt bediscussieerd. Het ene niveau is heel basaal en triviaal, vaak op een luchtige wijze en het ander niveau fundamenteel en verstrekkend. Belangrijk is daarbij om steeds in de gaten te houden dat we elkaar met respect blijven behandelen, want dat is waarom we het verschil maken omdat we meer dan welke monoculturele bevolkingsgroep dan ook begrip hebben voor de multiculturele en multi-etnische zaak.
Persoonlijk ben ik daar trots op. Met al mijn eigen onvolkomenheden probeer ik steeds het onrecht wat ons is aangedaan ter tafel te brengen, met de intentie dat degenen die ons onrecht hebben aangedaan aan het verstand te brengen wat die hebben aangericht.
Juist tijdens deze “strijd” kom je Indo’s tegen die zich zelf een lauwerkrans wilden aanmeten zoals onze eerwaarde medelid Kesasar hier poneerde en dat vind ik jammer.
Iedereen heeft persoonlijke tekortkomingen en ik op de eerste plaats. Het is juist dan edelmoedig om de pijlen steeds naar de Staat der Nederlanden te richten en niet naar elkaar. Het onder elkaar zitten te bestoken past wonderwel in de strategie van Nederland om divide et impera steeds te blijven uit oefenen. Tot mijn teleurstelling zijn er heel veel Indo’s die uit persoonlijke ijdelheid zich hiervan niet bewust zijn en daarmee ook het gemeenschappelijk belang behoorlijk schaden. Het eigen gelijk wordt hier belangrijker dan het gemeenschappelijk belang.
Maar zoals het van het begin zo is geweest zo zal het altijd blijven. De balans nu is op het Plein geconstateerd, na zo’n lange strijd wordt er weer een kleine stap vooruit gemaakt. Ik zeg bewust weer, want wij de Indo’s hebben door onze eigen tekortkomingen die ik hierboven beschreef steeds maar kleine stappen kunnen maken in tegenstelling tot de ander minderheden zoals de Joden, Turken, Marokkanen etc.
Maar dankzij relatief onbaatzuchtige mensen als Cornelia, Ben, Albert en Ferry maar ook het bestuur van het huidge Indisch Platform blijft de strijd toch voortduren. De Molukse bevolkingsgroep kampt met de zelfde problematiek en fenomeen. Het zou verstandig zijn als de beide groepen een keer de handen in een zouden slaan.
Marshal Manengkei
Het Nederlands-Indisch Volk – Het Erfdeel en Geweten van de Staat der Nederlanden | Marshal C.J. Manengkei
Het is veel te kort door de bocht om het Indisch Platform te adviseren te stoppen met het eisen van betalingstegoeden. Ook vind ik het naief omdat dit advies juist voortkomt uit de conclusie, dat opeenvolgende Nederlandse regeringen er in geslaagd waren om de koloniale rekening te reduceren tot een van de posten op die rekening. Dit advies geeft blijk van onmacht en het zich opnieuw onderwerpen aan een imperialistisch gedrag van de Nederlandse staat. Daarnaast indirect het niet erkennen van het bestaan van het Nederlands-Indisch volk, doordat de kwestie wordt gedefinieerd als een Nederlandse issue en niet een Nederlands-Indische zaak. Met name dit laatste vind ik een zeer pijnlijke aangelegenheid aangezien ik vind dat het Nederlands-Indische volk een eigen cultuur heeft ontwikkeld in de loop der eeuwen, die noch puur Nederlands is noch puur Indonesisch. Ik vecht tot op de dag van vandaag voor deze erkenning en ik weet dat anderen het zullen voortzetten over mijn eigen graf heen om dit volkenrechterlijk fundamenteel recht te laten zegevieren en gelden.
Om mijn statement in het juiste perspectief te zien moet ik het onderwerp beschouwen vanuit een hoger schaalniveau dan waarin de discussie tot nu toe wordt gevoerd. En ten overvloede geef ik de boodschap door dat ik ook een Darah Ketiga ben na mijn grootouders en mijn ouders en zou ik graag mijn tijdgenoten op de hoogte willen brengen van mijn visie op de Indische zaak.
Het Nederlands-Indisch volk is ontstaan door de kolonisatie van de Nederlandse staat van de Indische archipel, die door Douwes Dekker zo liefdevol is beschreven als de Gordel van Smaragd. Voor de kolonisatie stond daar het oorspronkelijk pre-koloniale Indonesisch volk bekend door de dynastieen van Sriwijaya, Majapahit en Mataram. Stuk voor stuk zeer hoog beschaafde samenlevingen in vergelijking tot de destijds nog redelijk onderontwikkelde Nederlandse beschaving. Deze kwalificatie is gebaseerd op de taal en leefcultuur en niet de technische vooruitgang in de onderscheidenlijke samenlevingen.
Ook andere Europese staten hadden hun invloed en effecten nagelaten zoals Groot-Brittanie, Spanje en Portugal.
Het koloniaal tijdperk heeft het Nederlands-Indisch volk voortgebracht dat zeer divers is van etnische origine, er zijn Nederlandse, Engelse, Spaanse, Portugese en in mindere mate Franse, Zweedse en andere Europese etnische vermengingen met de Indonesische etnischiteiten zoals Javaanse, Sundanese, Sumatraanse, Minahassische, Ambonese, Molukse, Papuasche en andere bevolkingsgroepen die allemaal een oorspronkelijke eigen cultuur bezitten. Dit Nederlands-Indisch volk is in de loop der eeuwen ontstaan. Een deel is na 1949 gerepatrieerd naar Nederland omdat ze destijds gekozen hebben voor de Nederlandse nationaliteit en een deel is Warga Negara Indonesia geworden en koos voor verblijf in Indonesia. De Nederlands-Indische bevolking onderging toen direct na de Ronde Tafel Conferentie van Linggardjati de eerste schisma en een volk dat noch de originele cultuur had van Nederland noch die van Indonesia is in tweeen verdeeld. Een noodlot dat niet te voorkomen was doch het negatief effect daarvan is tot op de dag van vandaag nog waar te nemen zowel in Nederland als in Indonesia.
In eerste instantie had Nederland dit volk niet voor Nederland willen bestemmen en kreeg toen de mogelijkheid om West-Irian voor hen te bestemmen. Daarnaast heeft Nederland geprobeerd om de divide et impera politiek die men eeuwen lang had gevoerd tot het laatste moment te handhaven door in de zelfde Ronde Tafel Conferentie de Indonesia Serikat te erkennen. President Soekarno onderkende het gevaar van deze zeer te verwerpen Nederlandse politiek en proclameerde direct na Linggardjati (tot grote ergernis van de Nederlandse politiek) de eenheids Republiek Indonesia door terug te gaan naar de Undang Undang Dasar van 1945: de Grondwet van 1945, de basis van de vrije Republiek Indonesia. Door deze actie van Soekarno en gedragen door zijn staatsfilosofie van de Panca Sila (de 5 fundamenten voor de staatsinrichting) en de Bhineka Tunggal Ika (eenheid in verscheidenheid) is de verwerperlijke politieke strategie van Nederland voor altijd vernietigd. Echter Soekarnos politieke strategie had ook de claim op West-Irian in potentie, hetgeen later ook geeffectueerd is met de hulp van de Verenigde Staten van Amerika, die de Monroe-doctrine in haar Grondwet heeft staan op basis waarvan Indonesia ook haar claim heeft gekregen. In deze fase van de geschiedenis heeft Nederland een mokerslag gekregen van haar vroegere onderdanige staat, die toen bleek slimmer en intelligenter te zijn in haar politieke strategie. Alle andere staten zijn na het uitvallen van hun sterke leiders uiteengevallen tot zelfs kleine staten (Sovjet-Unie, Yugoslavie) maar Indonesie is dankzij de grote staatsvisie van Soekarno nog steeds een eenheidsstaat.
Daarentegen is Nederland er in geslaagd om het Nederlands-Indische volk, dat in internationale zin tot nu toe geen plek heeft gekregen in de wereldgeschiedenis van het mensdom eerst door midden te splijten en daarna ook van haar fundamenteel recht te onthoofden, door dit recht neer te leggen bij Indonesia. Indonesia als groeiende natie rekende af met het koloniale verleden en beschouwde de voormalige Nederlands-Indische bevolking als haar eigen autochtone bevolking. Echter deze mensen ondervinden dezelfde behandeling als hun soortgenoten in Nederland. In Nederland wordt dit volk beschouwd als Indonesisch en in Indonesia als Nederlands (Belanda). Enkele uitzonderingen daargelaten zoals voormalig minister Joop Ave van Indonesia. Hierdoor leeft de Indo in een tweestrijd en verkeren velen in een identiteitscrisis.
Toen de grote stroom Nederlands-Indische mensen in Nederland kwamen werden zij zeer koel en vijandig ontvangen. Van Xenofobie was toen al sprake. Elke Indo nota bene bij de wet Nederlander moest tot op de laatste cent zijn/haar overtochtkosten en pensionkosten terug betalen. Hoe anders is het thans gesteld met niet Nederlanders die in ons land binnenkomen.
De Indo werd niet erkend in hun oorspronkelijke kwaliteiten en moesten minderwaardig werk accepteren. Merendeels in sociale werkplaatsen. De jongens moesten maar naar de ambachtsschool en de meisjes de huishoudschool, het waren net koelies. Ondanks dat er ook dokters en ingenieurs waren. Het lijden ging door, echter versterkt door de onderdanigheid van de Indo. Maar ook door gebrek aan assertiviteit en overvloed aan beleefdheid en respect voor normen en waarden.
Nederland heeft door middel van Linggardjati de vernietiging en moord op de Nederlands-Indische identiteit en het Nederlands-Indisch volk op haar geweten. Het is ook een vorm van egoistische afrekening met het koloniaal verleden. Dat verleden heeft nota bene de Staat der Nederlanden macht, aanzien en rijkdom opgebracht. Toen Indonesia de onafhankelijkheid proclameerde waren er slechts een handvol academici voorhanden die enige management kwaliteiten bezaten om een land te regeren. Indonesia is een immens land dat door haar geografie zeer moeilijk te regeren is. Het is nota bene de vierde grote staat ter wereld! Toch is Indonesia er in geslaagd om binnen een termijn van nog geen halve eeuw een Emerging Country te worden, dat nu zelfs lid is geworden van de G20 en daardoor de wereld economie gaat beinvloeden. De slaaf is nu meester geworden en dat zint Nederland tot nu toe nog steeds niet. De Nederlandse media minacht deze geweldige ontwikkeling van Indonesia en belicht grotendeels de negatieve dingen zoals de corruptie en de armoe. Maar ook de politiek bewandelt de zelfde weg! De verwerperlijke superieure houding jegens de vroegere slaaf wordt doorgetrokken naar het Indisch Platform.
Opeenvolgende besturen van het Indisch Platform hebben het onderspit moeten delven tegen de praktijken van opeenvolgende Nederlandse regeringen. Het geweten knaagt bij de Nederlandse Staat. Maar net zoals de Japanse zaak, de zaak Papua, de zaak Screbrenica, de zaak Westerling en de slavernij in Suriname en de Antillen wil de Nederlandse Staat niet afrekenen met dit slecht en kwaad verleden. Dit nu vind ik een zeer verwerperlijke houding! Dat het huidig bestuur van het Indisch Platform nog maar voor een schijntje recht vecht is een weerspiegeling van de neo-imperialistische houding van de Nederlandse Staat! Ondanks het feit dat de missie van het IP waarschijnlijk niet tot een goed einde zal komen zal ik niet nalaten om toch al mijn krachten aan hun te verlenen. Het is de trots en de eer dat ik een Indo ben dat mij daartoe drijft. En met elke adem in mij zal ik desnoods alleen met het zetten van dit gedachtegoed in de dingen waar ik goed in ben: mijn muzikale talenten en in de technische vakgebieden van duurzame water-, afval- en energiemanagement vechten voor wat ik waard ben!
Het CD-DVD-Boek project Melati in de Sneeuw is een van mijn vredelievende wapens om erkenning te krijgen dat het Nederlands-Indisch volk een plek krijgt in de geschiedenis van het mensdom. De melati zal nooit kunnen overleven in de sneeuw, het is een tropische bloem die alleen in een tropische omgeving op natuurlijke wijze kan overleven en toch leef ik hier in een land van sneeuw en koude, omdat ik een andere system of survival heb ontwikkeld dat eigen is aan het Indisch zijn. Dit middel was en is effectief voor mij om te vechten tegen discriminatie, vernedering en minachting van misplaatste medeburgers en instituten. En daarom ben ik trots dat ik een Indo ben, omdat ik het beste van twee werelden in mij hebt verenigd : de Nederlandse en de Indonesische!
Apeldoorn, 5 november 2009
Goed gezegd Al! Niets aan toe te voegen! Djempol..
Nora Dijkgraaf
Christen vos, makkelijk en zo achteloos naast je neeleggen van iets wat al begon in de ex-kolonie, wat jouw ouders en voorouders hebben moeten ervaren en waar nog steeds de ouderen van ons mee te maken hebben, gooi jij achteloos naast je neer, in het echte indolente taaltje notabene, adoeh laat maar zo moeijelek deze. neen meid, jij bent dank zij deze ouderen en hun bloed, zweet en tranen met jouw mooie luxe leventje hier opgegroeid. wat weet jij nu nog van hun problemen? Niets toch en nu wij strijden om EINDELIJK eens gewoon ons RECHT te halen, MEER NIET, komt jij als snotaap met deze uitspraak. Iets wat krom is beste meid, trek je niet recht met “laat maar zitten” dat toont weer de gemakzucht van onze nakomelingen die in een gespreid bedje zijn opgegroeid. Juist jullie als nakomelingen met meer educatie mogelijkheden dan wij die hadden, die zouden ons moeten leiden. Niet voor ons, maar voor ons recht, iets wat ook een deel van jou is, al ben je maar 1%. Jouw andere kant ouders of voorouders hebben het recht nimmer gekregen en zijn smerig behandeld. Die vieze brei kleeft ook nog aan jou beste Christen Vos. OOK ALS NAKOMELING denk daar maar eens aan als je uitspraken doet.
@ Ted Hartman…….Ik heb altijd veel eerbied en respect gehad voor de mensen die jarenlang elke maand voor de Japanse ambassade demonstreren en voor degenen die herstelbetalingen eisten.Aangezien ik niet elke maand daar aanwezig kan zijn, heb ik me maar aangemeld als JES-donateur. Ik zet wel vraagtekens bij de wijze waarop zij hun doelen op wel heel vredige waardige wijze willen bereiken, ik zou wat assertieve en ludieke (actie bio-tomaat met verwijzing naar de Japanse rode bol) acties ondernemen maar ik kan hun acties alleen respecteren.
Ik vind wel dat ze hun streven in het algemeen kader dienen te plaatsen van een herwaardering van de koloniale geschiedenis , in een verandering van het Collectieve Nederlandse Bewustzijn (CNB). Hun acties blijven te veel in de koloniale nestgeur hangen, wat bij vele Nederlanders een negatieve bijklank heeft. Het focussen op de afkoopsom lijkt wel alsof door het afkopen van het leed de Nederlandse koloniale kwestie wordt opgelosd. Ik wil vermijden dat dezelfde fouten als bij Het Gebaar worden gemaakt. Daarnaast heeft hun acties meer het karakter van een Particulier initiatief gericht op een steeds kleiner en ouder wordende groep.
Als daarentegen aandacht wordt gevraagd voor een kritische bezinning op de eigen koloniale geschiedenis, dus niet de zelfverheerlijking van Daar werd iets groots en goeds verricht, dan zal dat niet alleen ouderen maar ook jongeren aanspreken, dus onafhankelijk tot welke generatie je behoort, maar ook onafhankelijk van huidskleur, dus Indsich of Totok. Dit kan de spagaat die de film 2602 tussen Indischen en Totoks heeft veroorzaakt, alleen maar kleiner kunnen maken.
Een bijkomend voordeel van het postkoloniaal debat zal is dat het probleem van de herstelbetalingen in een historisch en niet Indisch perspectief zodat een beoordeling van die aanvragen wordt vergemakkelijkt.
Ik zeg niet dat die demonstraties van bovenstaande mensen dient op te houden, ik zeg alleen dat het IP haar prioriteiten anders dient te stellen opdat Algemeen en Particulier belang beter worden afgewogen.
Een geschiedkundig zei: History should be an instrument of self-criticism, not self congratulation en dat kan ik alleen maar beamen
En dan het “morele” “onrecht”. Moeilijke begrippen omdat daarachter een geheel van normen en waarden, de ethiek staat, Maar eerst dienen de feiten helder en duidelijk te zijn van ons koloniaal verleden, die kritische beschouwing van het koloniale verleden, dat postkoloniale debat dient eerst plaatst te vinden anders blijven we verzuipen in zeer persoonlijke verhalen maar dat brengt nog geen Collectief Nederlands Bewustzijn en daarmee onze Indische beleving.
Als het IP van begin af aan een DIEHARDE advocaat had aangesteld, was er vast veel meer uit gekomen en de regering juridisch beter aangepakt. Bezuinigd op deze hoge kosten? Fout inzicht.
De Joodse gemeenschap heeft dit van begin af aan wel gedaan en hebben overal hun zin in gekregen.
Daar heerst een eensgezindheid waarvan onze Indische gemeenschap van kan leren.
Nu zitten we dus met de gebakken peren en geeft de regering ons “een kiertje om doorheen te gluren”… Voor de zoveelste keer gaat het rapport in de onderste la.
Wat valt er nog te redden? Volgens mij allemaal gebakken lucht..
Op naar de volgende manifestatie waar dan nog minder mensen bij aanwezig zullen zijn. Een blamage voor “onze strijdkracht”. Wie gelooft hier nog in?
Nora Dijkgraaf
@Marcel
heb de uitzending gevonden bij de Boeddhistische Omroep. Ondanks mijn aanvankelijke scepsis, toch aangenaam verrast door de nuance. Bevestigt in ieder geval mijn standpunt dat het niet zo zwart-wit is als meestal gepresenteerd. Het maakt m.i. eens te meer duidelijk dat het verwijt dat men deze mensen maakt, namelijk dat men niet moedig en tot zelfopoffering bereid was en men ondanks het gebrek aan informatie niet de “juiste” visie had, een onredelijke is.
@ Peter
De eis tot herstelbetaling heeft weinig opgeleverd. Waarom zou je niet kunnen insteken op (financile) genoegdoening voor geleden moreel onrecht? Hiermee omzeil je de legalistische logica van de Nederlandse staat.
@ Wouter
Ik denk zelf dat het benadrukken van moreel onrecht en de nadruk leggen op(financile) genoegdoening juist ruimte laat aan de inhoud. Juist het juridische gehakketak ging over alles, behalve over het feit dat de Nederlandse staat haar eigen Indische ambtenaren en militairen buitengewoon slecht heeft behandeld.
Ik ben niet van een Indische generatie., ik ben De Indische generatie
Ik ben eens bij een JES-demonstratie voor de Japanse ambassade geweest en ik kan alleen bewondering en respect voor het doorzettingsvermogen van deze mensen zoals Ted Hartman hebben. Moet er dan niet na meer dan 60 jaar van taktiek veranderd worden??? ik zou wat meer ludieke en assertieve acties ondernemen maar het is hun strijd en daar ontlenen ze ook hun eigenwaarde aan, ik kan dat alleen respecteren.
Wat zij meer dan 60 jaar beleefd hebben in de oorlog is onderdeel van hun verleden, maar is ook deel van mijn geschiedenis. Hun onverdroten strijd is mijn strijd. Eris dus wel sprake van continuiteit.
Natuurlijk kan Kristen Vos lastige, kritische vragen stellen, dat heeft niks met tweedracht zaaien te maken, ze heeft wel gelijk maar ik zou het op een andere, meer Indische wijze zeggen. Ik vind dat die eis tot herstelbetaling en die eisen van postkoloniaal debat elkaar niet bijten, herstelbetaling is onderdeel van het postkoloniaal debat maar dat het IP haar prioriteiten dient te hermodelleren, wil ze niet haar legitimiteit , representativiteit en geloofwaardigheid aan volgende generaties verliezen. Tenslotte gaat het om erkenning, om de beeldvorming, waaruit wij allemaal uit putten,daarna zal het met het geld wel goedkomen.
Ze heeft gelijk dat een postkoloniaal debat dient plaats te vinden en dat de resultaten uit dit debat een permanente plek krijgen in de vaderlandse geschiedenislessen krijgt deze Nederlandse kwestie uiteindelijk de plek die ze verdient: in het collectieve bewustzijn. Teveel voorbeelden CBS, De slag bij Nieuwpoort, 2602 leren mij dat het collectief bewustzijn lijdt aan de gevolgen van de ziekte van Alzheimer.
kirsten Vos, Gerarda weet nu dat je geen Member of Parliament bent. Haar antwoord: Thanks very much for your e-mail. I have read it with great interest. Looks like there is a chance of a “very” slight glimmer of hope. But the whole case on their part is rather shameful, to put it mildly.
My admiration for all the good people who never give up. Once again, thanks Ted. Good luck and many thanks to everybody involved with this so difficult to achieve successful outcome. Warm greetings, Gerarda
kirsten Vos, Gerarda weet nu dat je geen Member of Parliament bent. Haar antwoord: Thanks very much for your e-mail. I have read it with great interest. Looks like there is a chance of a “very” slight glimmer of hope. But the whole case on their part is rather shameful, to put it mildly.
My admiration for all the good people who never give up. Once again, thanks Ted. Good luck and many thanks to everybody involved with this so difficult to achieve successful outcome. Warm greetings, Gerarda
Goed en boeiend geschreven arikel van Kirsten.Heeft mij als,” ouweKnar”,wel positief geraakt,doordat ik meen de essentie ervan te hebben begrepen.
OuweTji .
Goed en boeiend geschreven arikel van Kirsten.Heeft mij als,” ouweKnar”,wel positief geraakt,doordat ik meen de essentie ervan te hebben begrepen.
OuweTji .
@ Gerarda/ Ted Hartman: I am not a member of the Dutch Parliament.
@Marcel
Nu kon ik het niet zo gauw vinden op uitzending gemist, maar ik ben nogal sceptisch als het gebaseerd is op ‘Zen At War’ van Brian Daizen Victoria, de ex-missionaris die het Zen Boeddhisme ontdekte. Vervolgens in een vlaag van japanofilie het klooster in ging. Hij ontdekte de relatie tussen Zen en de krijgerskaste en de manier waarop het (Zen)Boeddhisme door het nativisme en extreem-rechts in Japan voor oorlogsdoeleinden was gebruikt als iets schokkends presenteerde. Alleen jammer dat Victoria als wetenschapper een beetje de fout in gaat door zijn citaten laten we zeggen niet helemaal zuiver te gebruiken om zijn gelijk aan te tonen zodat hij daarmee zijn geloofwaardigheid volledig onderuit haalt. Hij maakt op mij de indruk van de teleurgestelde japanofiel wiens blinde liefde omslaat in blinde kritiek. Wat dat betreft hou ik toch maar bij de meer integere academici en schrijvers. Zoals een Buruma, Ivan Morris en Donald Keene. Iets wat ik jou aan kan bevelen.Al is het maar om die geschiedenis genuanceerde en van alle kant belicht te zien.
Nu weet ik niet precies wat eea. is dat me “wl duidelijk(er)” moet zijn. Ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat men het idee heeft heel diep en wijs over te komen door zo veel mogelijk te suggeren en vaag te zijn. Maar zoals Bruce Lee zei en ik blijf het een van zijn mooiste uitspraken vinden Obscurity is a symptom of incompetence.
Harry, je zou oa de documentaire ‘Zen en Oorlog’ van Alexander Oey kunnen bekijken? Deze documentaire is gebaseerd op het boek ‘Zen at War’ en werd 24-10 op Ned. 2 uitgezonden. Heel misschien wordt eea je dan wl duidelijk(er).
Wellicht dat men met wat creativiteit een barst vindt in het juridische pantser waarachter de regering zich verschuilt. Analoog aan de Japanse kwestie waarin de mogelijkheid bestaat om als individuele burger schadevergoeding te krijgen indien men kan aantonen dat de schade is veroorzaakt door het optreden van de toenmalige Japanse strijdkrachten en/of autoriteiten in weerwil van de verdragen tussen de regeringen. De moeilijkheid is het bewijs of aannemelijk maken. Emotie en grootste verklaringen zullen daarbij eerder hinderen dan helpen. Zoiets vereist een pragmatische aanpak en veel geduld.
Als je de juridische route met al haar merites verlaat (mogelijk dat het Europese Hof nog soelaas biedt over tig jaren..?) omdat het uitgesleten juridische pad na 65 jaar een heilloze weg is gebleken, is elke z.g. “inhoudelijke” discussie gewoon zinloos.
In mijn optiek moest veel eerder gesproken worden van “de Immorele kwestie” i.p.v. ” de Indische kwestie” . Lijkt op cosmetische insteek, maar van cruciaal belang voor publieke beeldvorming en portee van de boodschap.
De geschiedenis zal leren of ik het goed zag.
Ik heb het stuk gelezen en kan alleen maar zeggen dat ik het een prachtige geloofsbelijdenis vind die punten bevat waarover hier en op andere fora diverse discussies zijn gevoerd en debatten uitgevochten. Uit die discussies en debatten kunnen we concluderen dat er vele en niet zelden diametraal tegengestelde posities en opvattingen zijn, die duidelijk maken dat men het nooit met elkaar eens gaat worden.
Ik zie er echter geen inhoudelijke reactie op de oproep van Kirsten Vos in. Ik geloof, net als zij, dat de Nederlandse regering nooit gaat betalen. Het begrip Indisch leeft niet bij het merendeel van de bevolking en binnen de groep die zich Indisch noemt of bij hen die daartoe volgens de verschillende maatstaven gerekend zouden kunnen worden bestaat geen consensus wat Indisch is. Er is dus politiek praktisch gezien geen enkele manier om een vuist te maken en/of de regering onder druk te zetten. Dat is geen “academische prietpraat” maar de realiteit.
Er een Nederlandse kwestie van maken heeft een betere kans. Of je de eis tot betaling los moet laten, daar ben ik nog niet uit. Juridisch zit het vast, zo te zien, maar, zoals gesteld, de morele insteek biedt misschien perspectief. Om dat te laten werken is een bredere bewustwording en begrip voor het probleem bij de bevolking essentieel .
Het stuk waar Ted naar verwijst:
Het Nederlands-Indisch Volk – Het Erfdeel en Geweten van de Staat der Nederlanden | Marshal C.J. Manengkei
Het is veel te kort door de bocht om het Indisch Platform te adviseren te stoppen met het eisen van betalingstegoeden.
lees verder –>
http://icmonline.multiply.com/notes/item/287
@ Wouter Pieplenbosch
Ik maak groot bezwaar tegen uw manier van discusseren. Waarom denkt u dat u het alleenrecht heeft op emotionele betrokkenheid bij de kwestie? “Per definitie is dit een emotioneel appel en dus to the point” is een dooddoener.
U gaat in het geheel niet in op wat Kirsten Vos te berde brengt. U voltstaat met een poging tot karaktermoord en dat vind IK nu juist weer getuigen van een enorme botheid.
P.S.
“Sommige figuren”? Dat zal wel op mij slaan die ZELF vergat mijn bijdrage te koppelen aan mijn internetnaam en ZELF die naam nog eens verkeerd opschreef.
Dit soort indirecte insinuaties, ik ben er klaar mee. Veel succes met uw eigen morele gelijk.
@ Wouter Pieplenbosch
Ik maak groot bezwaar tegen uw manier van discusseren. Waarom denkt u dat u het alleenrecht heeft op emotionele betrokkenheid bij de kwestie? “Per definitie is dit een emotioneel appel en dus to the point” is een dooddoener.
U gaat in het geheel niet in op wat Kirsten Vos te berde brengt. U voltstaat met een poging tot karaktermoord en dat vind IK nu juist weer getuigen van een enorme botheid.
P.S.
“Sommige figuren”? Dat zal wel op mij slaan die ZELF vergat mijn bijdrage te koppelen aan mijn internetnaam en ZELF die naam nog eens verkeerd opschreef.
Dit soort indirecte insinuaties, ik ben er klaar mee. Veel succes met uw eigen morele gelijk.
Waar is dat stuk te vinden? Overigens, is het verwijzen hiernaar nog steeds geen inhoudelijke reactie.
Iemand 4 jaar geen salaris uitbetalen die zijn leven heeft gewaagd of geofferd is 1 ding, iets anders is om dat materiele recht over te dragen aan de voormalige vijand met het verzoek het daar maar op te halen is immoreel. Het is gewoon een juridische ontsnappingsluik om onder je verplichtingen uit te kruipen.
Om een appel te doen op het NL morele besef is een bewuste strategie om na jarenlang touwtrekken de publieke opinie te mobiliseren. We hebben bewust dat juridische slagveld verlaten om dit soort prietpraat te voorkomen waar we steeds mee om de oren worden geslagen. Een onderlinge uitwisseling van standpunten of debat is in de indische gemeenschap altijd mogelijk. Een cynische oproep (67.000 kolonialen) om dit protest te smoren en tweespalt te zaaien is verwerpelijk en getuigt van enorme botheid, gebrek aan inzicht en pieteit voor de rechthebbenden/slachtoffers. Bovendien is deze oproep schadelijk voor de belangen van deze groep.
Per definitie is dit een emotioneel appel en dus to the point.
Het is grappig te lezen dat sommige figuren zich zo druk maken dat hun naam verkeerd wordt gespeld en vervolgens de ander verwijten emotioneel te reageren….Indo, indo.
Ik ben bang dat Kirsten het nooit zal begrijpen. Ik hou hierover op en blijf hoe dan ook pal achter die slachtofffers staan.
Mijn halve fam. is gemarteld, uitgemoord, naar Japan versleept en doodgehongerd…..ik emotioneel?
Iemand 4 jaar geen salaris uitbetalen die zijn leven heeft gewaagd of geofferd is 1 ding, iets anders is om dat materiele recht over te dragen aan de voormalige vijand met het verzoek het daar maar op te halen is immoreel. Het is gewoon een juridische ontsnappingsluik om onder je verplichtingen uit te kruipen.
Om een appel te doen op het NL morele besef is een bewuste strategie om na jarenlang touwtrekken de publieke opinie te mobiliseren. We hebben bewust dat juridische slagveld verlaten om dit soort prietpraat te voorkomen waar we steeds mee om de oren worden geslagen. Een onderlinge uitwisseling van standpunten of debat is in de indische gemeenschap altijd mogelijk. Een cynische oproep (67.000 kolonialen) om dit protest te smoren en tweespalt te zaaien is verwerpelijk en getuigt van enorme botheid, gebrek aan inzicht en pieteit voor de rechthebbenden/slachtoffers. Bovendien is deze oproep schadelijk voor de belangen van deze groep.
Per definitie is dit een emotioneel appel en dus to the point.
Het is grappig te lezen dat sommige figuren zich zo druk maken dat hun naam verkeerd wordt gespeld en vervolgens de ander verwijten emotioneel te reageren….Indo, indo.
Ik ben bang dat Kirsten het nooit zal begrijpen. Ik hou hierover op en blijf hoe dan ook pal achter die slachtofffers staan.
Mijn halve fam. is gemarteld, uitgemoord, naar Japan versleept en doodgehongerd…..ik emotioneel?
OK Mas Rob. Lees maar het stuk van Marshal Manengkei: Het Nederlands-Indisch Volk – Het Erfdeel en Geweten van de Staat der Nederlanden | Marshal C.J. Manengkei
OK Mas Rob. Lees maar het stuk van Marshal Manengkei: Het Nederlands-Indisch Volk – Het Erfdeel en Geweten van de Staat der Nederlanden | Marshal C.J. Manengkei
Kom nou Ted.
Reageer inhoudelijk op haar bijdrage. Termen als “Hollandse kruideniersmentaliteit” en “academische prietpraat” overtuigen niet, mij niet in elk geval.
Kirsten zegt:”En ik begrijp heel goed dat er veel mensen zijn die dit betoog niet kunnen waarderen, omdat ze al zo lang hier voor strijden.” OK. Voorlopig heeft ze tweedracht gezaaid. Jammer jammer jammer voor de ndracht van de Indische Nederlanders! Laten we de gelederen weer sluiten. Bersama kuat. Met academische prietpraat dingen weer veinzend rechtzetten komt overeen met de Hollandse kruideniersmentaliteit!
Het zal het druilerige weer wel zijn:
MAS ROB en geen Ma
Voorlaatste posting was van mijn hand.
Uit Australi: Hallo Ted,
Thanks for your long e-mail. I am shocked to read what is happening at present. Kirsten Vos has a bloody nerve with her statement. How did she ever get into the Dutch Parliament? What does she know about our immense suffering, deprivation, losing our freedom and all that we possessed, including our photograhs, personal papers, valuables, etc. etc.
I think I knew all along that the Dutch Government was never going to pay compensation. They should be ashamed. They had this devious plan that with their procrastination over all these years, every one of us would be gone and they would not have to worry about this important question any longer. It never ceases to amaze me how they can still be at peace and look people in the eye confidently as if they have done nothing wrong. Is Herman Bussemaker of the Indisch Platform, Mrs. Bussemakers’s husband? What about Premier Balkenende? Is he not doing anything. His wife should also read my book. What does she say about it?
I am very sorry for all of you who are fighting so hard but really getting nowhere. You are just being made a fool.
Once again, Ted and all the others, my sincere thanks for all your efforts, time and energy. But don’t worry, sooner or later they will get what they deserve. Take care. Warm greetings, Gerarda.
De emotionele reactie van Wouter Pieplenbosch is wellicht begrijpelijk, maar niet to the point.
De “Indische kwestie” sleept zich voort en voort, en ik voorspel dat er geen oplossing in de vorm (herstel)betalingen komt. Dit is geen doemdenken, maar de realiteit. Nog in 2007 schreef de Staatssecretaris van WVS aan de kamer met betrekking tot de backpay-kwestie:
Citaat
“(Het) betreft het standpunt van de na-oorlogse autoriteiten – zowel in Neder-lands-Indi als in Nederland – geen volledige salarissen uit te keren die de voormalig civiele gouvernementsambtenaren en militairen behorend tot het Koninklijk Nederlands-Indisch leger, tijdens de Japanse bezetting hadden gederfd.
Op grond van rechterlijke uitspraken stelde de Hoge Raad in 1956 en 1958 in cassatie vast dat de Staat der Nederlanden hiervoor niet financieel verantwoordelijk kan worden gesteld, omdat de juridische verplichtingen op dit punt met de soevereiniteitsoverdracht zijn overgegaan op de Indonesische Staat.
Regering en Kamer hebben dit toen aanvaard en hebben nadien geen ander standpunt inge-nomen.”
(Einde citaat)
Het ziet er niet naar uit dat de Nederlandse staat dit legalistische, onwrikbare standpunt ooit zal verlaten. Juridisch staat zij in haar gelijk. Daar helpen geen protesten tegen. Een steeds kleinere groep protesteert – het wordt beleefd aangehoord en de politiek plus ambtenarenapparaat gaat over op de orde van de dag. Wees realistisch: voor beleidsmakend en -bepalend Nederland is het gerfd Indisch oud zeer dat buitengewoon laag op de prioriteitenlijst staat.
Denken over een andere benadering is daarom zinvol. De Nederlandse Staat mag het juridische gelijk aan haar zijde hebben, MOREEL gezien zijn de regelingen waarbij herstelbetalingen en achterstallig loon werden onthouden aan de betrokkenen uiterst laakbaar. Het is daarom zeker te verdedigen dat je juridische claims laat vallen, en je hiervoor in de plaats richt op de morele kant van de zaak. Bijkomend voordeel is dat het in deze zin niet zozeer een Indische alswel een Nederlandse zaak is: de overheid is kennelijk in staat om Nederlandse burgers uiterst onrechtvaardig te behandelen zonder hier rekenschap voor af te hoeven leggen. Hierdoor wordt het wellicht mogelijk om bredere steun in de samenleving en politiek te genereren.
In dit licht zie ik Kirsten Vos’ geopperde wijziging in actiedoelen. Je mag er niet mee eens zijn, maar het is mijns inziens volstrekt buiten de orde om haar kwade trouw of ander ad hominems voor de voeten te werpen.
waarom stoppen, ik bedoel zij, onze ouders hebben er recht op, die moet je opeisen,
jammer dat er weinig indo’s solidair met hun zijn,
derde gen indo
Wij zien het uitdragen van zo’n verwerpelijk standpunt als weinig solidair met de slachtoffers van dit onrecht. Het ondermijnt psychologisch en politiek onze 65-jarige strijd om erkenning. Zo’n uiting van verdeeldheid en gebrek aan solidariteit binnen de Indische gemeenschap is het slechts denkbare signaal naar de Nederlandse samenleving. Het z.g. “begrip” van Kirsten dat er veel mensen haar betoog niet kunnen waarderen slaat nergens op, is zeer eufemistisch en grenst tegen het schofferen aan.
Wij zien het uitdragen van zo’n verwerpelijk standpunt als weinig solidair met de slachtoffers van dit onrecht. Het ondermijnt psychologisch en politiek onze 65-jarige strijd om erkenning. Zo’n uiting van verdeeldheid en gebrek aan solidariteit binnen de Indische gemeenschap is het slechts denkbare signaal naar de Nederlandse samenleving. Het z.g. “begrip” van Kirsten dat er veel mensen haar betoog niet kunnen waarderen slaat nergens op, is zeer eufemistisch en grenst tegen het schofferen aan.
Het laatste waar ik voor pleit, is dat de Nederlandse regering niet langer het onrecht hoeft te erkennen.
Wat ik zeg is dat die erkenning de inzet moet blijven, maar dat de vorm daarvan niet geld zou moeten zijn, maar het publiek maken van fouten die gemaakt zijn en die een permanente plek geven in de Nederlandse geschiedenis, zodat over een aantal decennia Nederlanders – met welke achtergrond dan ook – weten wat Nederland gedaan heeft.
En ik begrijp heel goed dat er veel mensen zijn die dit betoog niet kunnen waarderen, omdat ze al zo lang hier voor strijden.
Het laatste waar ik voor pleit, is dat de Nederlandse regering niet langer het onrecht hoeft te erkennen.
Wat ik zeg is dat die erkenning de inzet moet blijven, maar dat de vorm daarvan niet geld zou moeten zijn, maar het publiek maken van fouten die gemaakt zijn en die een permanente plek geven in de Nederlandse geschiedenis, zodat over een aantal decennia Nederlanders – met welke achtergrond dan ook – weten wat Nederland gedaan heeft.
En ik begrijp heel goed dat er veel mensen zijn die dit betoog niet kunnen waarderen, omdat ze al zo lang hier voor strijden.
De wereld op zijn kop!
Typisch een gevoelloze reactie van een derde generatie die nog in Vaders verrekijker zat toen we hier al over begonnen; kwetsend rationeel zonder enige emphatie of achtergrondkennis….
ONRECHT KENT GEEN VERJARINGSTERMIJN
Dat is het Leitmotiv van de groep Indische mensen, dat wat mij betreft, als een doorn in het vlees, van generatie op generatie zal worden overgedragen zolang er geen oplossing wordt gevonden voor deze immorele kwestie.
Bedroevend dat dat typisch Hollandse juridisch gekeuvel en eeuwige hypocrisie, het altijd onderuit proberen te komen nu ook al door een derde generatie-lid wordt gecopieerd en uitgedragen. Laat dat voor haar en geestverwanten maar eens goed duidelijk worden. Mijn ouders zijn blijkbaar in de maling genomen en voor niets gestorven?…dag Kirsten Vos…je bekijkt het maar mett je belerend vingertje.
Misschien gaat het allemaal niet zo zeer om ons, de oudjes die nu nog leven, maar om onze ouders. Velen van hen verloren hun partne of hun kind tijdens die Japanse bezetting. Velen van onze ouders werden genegeerd als waren zij een minderwaardig soort Nederlanders. Maar het allerergste was het niet “erkennen” van hun verdriet, trauma’s, oprecht verdriet en vaak ook nog armoede. Dat is ook de generatie waar ik iedere maand voor sta bij de Japanse ambassade. Ik hoop nog steeds op erkenning van de Nederlandse staat en de Japanse regering dat men het grote onrecht erkent dat men onze ouders of grootouders heeft aangedaan.
Ik blijf gewoon staan tot ik dat niet meer kan.
Misschien gaat het allemaal niet zo zeer om ons, de oudjes die nu nog leven, maar om onze ouders. Velen van hen verloren hun partne of hun kind tijdens die Japanse bezetting. Velen van onze ouders werden genegeerd als waren zij een minderwaardig soort Nederlanders. Maar het allerergste was het niet “erkennen” van hun verdriet, trauma’s, oprecht verdriet en vaak ook nog armoede. Dat is ook de generatie waar ik iedere maand voor sta bij de Japanse ambassade. Ik hoop nog steeds op erkenning van de Nederlandse staat en de Japanse regering dat men het grote onrecht erkent dat men onze ouders of grootouders heeft aangedaan.
Ik blijf gewoon staan tot ik dat niet meer kan.
Kirstin als eerste generatie sta ik 100 procent achter je oproep. En je voorstel aan de Nederlandse overheid.
Het verleden heeft genoeg gespookt en mensen pijn gedaan.Vele ouderen zijn gestorven zonder behoorlijk afscheid te kunnen nemen van het verleden door al die perkara’s. Diegenen die nog leven moeten de kans krijgen waardig het verleden te begraven. Zo belasten wij onze kinderen en kleinkinderen niet met een pijnlijk verleden. En kunnen zij zich inzetten voor de multiculturele samenleving in Nederland en de uitdagingen waarvoor wij allen staan in de 21ste eeuw. Joty ter Kulve
Kirstin als eerste generatie sta ik 100 procent achter je oproep. En je voorstel aan de Nederlandse overheid.
Het verleden heeft genoeg gespookt en mensen pijn gedaan.Vele ouderen zijn gestorven zonder behoorlijk afscheid te kunnen nemen van het verleden door al die perkara’s. Diegenen die nog leven moeten de kans krijgen waardig het verleden te begraven. Zo belasten wij onze kinderen en kleinkinderen niet met een pijnlijk verleden. En kunnen zij zich inzetten voor de multiculturele samenleving in Nederland en de uitdagingen waarvoor wij allen staan in de 21ste eeuw. Joty ter Kulve
Goed en duidelijk stuk heb je weer geschreven Kirsten, maar dit kan je absoluut niet verkopen aan die 67.000 mensen. Zij zullen het niet kunnen verkroppen, laat staan accepteren, liever blijven “strijden” dan “sudah lamaar” en zand erover.
Goed en duidelijk stuk heb je weer geschreven Kirsten, maar dit kan je absoluut niet verkopen aan die 67.000 mensen. Zij zullen het niet kunnen verkroppen, laat staan accepteren, liever blijven “strijden” dan “sudah lamaar” en zand erover.