Door Marita.

Als ik op zoek ben naar mijn rijkdom van het afgelopen jaar en de maanden van 2009 Dan heeft dat niets met geld te maken. Het gaat dan om ontmoetingen, ontmoetingen met vrienden. Wat mij het meeste heeft geraakt zijn de ontmoetingen die ik weer heb gehad met de weeskinderen op Bali – en ik ben vooral dol op Reinoud 7 jaar, die wij 3 jaar geleden financieel hebben geadopteerd. Het is een heel druk ondeugend en soms heel stout jongetje, zuster Esther zegt met een glimlach – Ik krijg het nog eens aan mijn hart van hem – maar het klikt gewoon tussen Reinoud en mij en dat is een geweldig gevoel voor ons beide. Afgelopen Januari toen wij weer in het weeshuis kwamen vertelde Reinoud dat nu ook zijn oudere broer Vicky 10 jaar in het weeshuis was en ook hem hebben wij toen met vrienden en familie geadopteerd. 1 week later arriveerde ook zusje Yvon 4 jaar.

De broertjes en zusje zijn erg op elkaar gesteld en waren blij weer samen te zijn, maar hoe erg moet het voor hun ouders zijn als je alle drie je kinderen in een weeshuis moet achterlaten. Ze hebben geen werk, geen inkomen en kunnen hun 3 kinderen niet meer geven wat ze nodig hebben. Zonder de opvang in dit weeshuis is hun leven uitzichtloos. Op dit moment wonen er circa 90 kinderen in dit tehuis, de leeftijden zijn uiteenlopend van kleuter tot 18 jarige, dan moeten ze het weeshuis verlaten en is hun de kans geboden om voor zich zelf te kunnen zorgen.

Er zijn maar een paar kinderen die echt wees zijn, de andere komen uit gebroken of hele arme gezinnen. Dolblij waren de kinderen met de  vingerpoppetjes en kettingen die ik voor hun had verzameld via hele lieve mensen. Binnen de kortste tijd ben je verknocht aan al deze kinderen, die het heerlijk vinden als je hun nog bij naam kent en ze willen allemaal met je lachen en praten. Dat is zo belangrijk voor ze, je luistert en pept ze op als ze even niet lekker in hun vel zitten. Zelf zeggen ze, wij wonen hier met veel plezier, het is net of we een grote familie van elkaar zijn. En dat is ook zo, de grote kinderen zorgen voor de kleintjes, anderen zorgen weer voor het eten en gezamenlijk maken ze alles schoon. Het is er altijd proper en opgeruimd en de kinderen zien er schoon en gelukkig uit. Zuster Esther is hoofdzuster die met nog een paar andere zusters dit weeshuis draaiende houdt en ze zorgen ervoor dat al deze kinderen (alle geloven onder 1 dak) zich veilig en geborgen voelen.

Het ultieme gevoel van rijkdom heb ik als wij als adoptie ouders zijnde onze eigen 11 kinderen mee nemen naar ons hotel, ze gaan allemaal in 1 busje, want dat is toch wel erg gezellig. Ze mogen eten en drinken wat ze zelf willen en spelen de hele dag met ons in het zwembad. De brede en gemeende lach op het gezicht van deze kinderen spreekt boekdelen en met een warm hart en een glimlach om mijn lippen sta ik hiervan te genieten. Om 5 uur brengen we de kids met vuurrode ogen , en een blos op hun wangen weer terug naar het weeshuis’Een voor n vallen ze in slaap want van zon dag krijgen ze energie maar je wordt er ook erg moe van. Maar ze kunnen niet wachten tot wij ze weer voor n dag komen halen.

Als Ernst en ik dan terug rijden naar het hotel dan zijn we beide ontroerd, ontroerd door het feit wat zon dagje met deze kinderen ( en onszelf) doet. Iedere dag denk ik aan mijn 3 kindertjes en aan al die lieve dappere andere kinderen, ik kan haast niet wachten want Januari 2010 ga ik ze weer ontmoeten. De extra liefde eten en aandacht die ze krijgen en die wij ze kunnen en mogen geven maken dat ik en deze kids ons gelukkig en rijk voelen. Kon ik dit gevoel maar in een doosje bewaren een doosje dat ik dan soms kan openen om aan het gevoel van deze ontmoetingen te worden herinnerd. Want zijn herinneringen niet een vorm van ontmoeten ??!!!
tot ziens kids xx