Mevrouw Joty ter Kulve-van Os was 14 jaar toen ze met haar moeder het jappenkamp inging. Nu zet ze zich in voor behoud van het door haar vader gebouwde huis waar de Linggarjatigesprekken waren. Een eerdere pikirans van haar trok de aandacht van een CDA-wethouder te Enschede en die plaatste het stuk op haar website .
Rocky Tuhuteru heeft mevrouw ter Kulve in een panel ‘de familieraad’ gezet van zijn radio5-programma..

MENGCULTUREN.   GEEN VOORUITGANG ZONDER DIVERSIVITEIT.
EEN NOTITIE  ANNO 2009.

Dezer dag kreeg ik van een Hoogleraar Arabist, een boek van E.Breton de Nijs: TEMPO DOELOE. Uitgegeven door Querido in 1973.
De professor en ik hadden een levendige discussie gehad over migratie en emigratie.Vertelde hem over de  discussies, die ik aan trof op Indo-sites en artikelen en boeken. Wat betekent ons aller verleden voor ons? Is er zoiets als een Indische Cultuur? Hoe was het nu precies in het nu virtuele Nederlands-Indi?
Kennelijk vond hij mijn kennis van de geschiedenis over ons mengcultuur onvoldoende want de volgende dag kwam hij mij bovengenoemd boek brengen.
Ook i.v.m. de discussie om de film 2602 over de Nederlanders in Japanse concentratiekampen best actueel.

OP bladzij 119 in het hoofdstuk: Oost-Indische Dames en Heren lees ik:

Wie zoals de samensteller van dit boek honderden, ja duizenden Indische fotos uit tempo doeloe onder ogen heeft gehad wordt getroffen door het Indische karakter van de samenleving. In negen van de tien gevallen blijken de families die op deze fotos staan, gemengde families.
Wanneer en hoe is deze menging tot stand gekomen?

Even verder:
Niet alle Indische families zijn op dezelfde wijze ontstaan; ze hebben zich evenmin op dezelfde wijze ontwikkeld. Ook hier geldt dat de liefde weleens onberekenbaar is. Maar een ding staat vast: ze zijn alle gegroeid uit de concubant of huwelijk met een Indonesische, Chinese of Indische vrouw. De samenleving in tempo doeloe is veel Indischer geweest dan later juist door de invloed van de vrouw. De Europese man werd in een Indisch milieu getrokken en tot een andere levenswijze gedwongen.Even verder: Zelfs in de toplaag van hoge ambtenaren en rijke kooplieden leefde men anders.  En:  In 1856 schreef de toen bekende publicist W.L. Ritter: Een Europeaan is in Indi een geheel ander wezen dan in het licht waar hij het eerste levenslicht aanschouwde. Wie zich naar Indi begeeft en zich daar vestigt, legt als het ware in wereldlijke zin gesproken, de oudere mens af om de nieuwe aan te nemen.

Pas later aldus Nieuwenhuis, vooral na de eerste wereldoorlog, na de grote toevloed van Europese vrouwen, begon zich de aanpassing in omgekeerde richting te voltrekken. Uit het bovenstaande is dus de conclusie te trekken, dat het nu virtuele Nederlands-Indi duidelijk het etiket mengcultuur kon worden opgeplakt.  De Indische-Nederlanders vertegenwoordigen dus het virtuele Nederlands-Indi.  Het is jammer dat over de beleving van de kampen en diegenen die buiten het kamp zijn gebleven nu weer onenigheid is gerezen.  Een mengcultuur verrijkt niet alleen mensen, maar ook landen en continenten. Zij zorgt voor de nodige dynamiek. Amerika is daar een duidelijk voorbeeld van. Het krampachtig willen vasthouden aan de alleenheerschappij van 1 cultuur, 1 ras is zo begrijpelijk, maar een totaal achterhaalde gedachte.
Het is gezond dat zo veel Indische Nederlanders zich over hun identiteit buigen.Dit proces had veel eerder moeten plaats vinden.

De revolutie, die losbarstte na WOII in het voormalige Nederlands-Indi heeft diepe wonden geslagen onder toenmalige Indische en Nederlandse bewoners maar ook onder de Indonesirs. In tegenstelling met de Indonesische jeugd, die zich de Nederlanders nog nauwelijks kunnen herinneren, leeft Indi nog wel in Nederland. Dit komt mede door de wil van de Indische mensen het virtuele Indi levend te houden. Op zoektocht te gaan naar hun identiteit.

Wat mij verbaast, het ligt niet in de aard van de Indische mensen om zo rancuneus te zijn, juist door onze Indonesische identiteit zijn wij net als zij niet zo haatdragend. Vanochtend begon ik me ook af tevragen of de verbittering t.o.v. de Nederlanders, Japanners, Bersiap enz niet dat stukje is wat behoort tot onze Nederlandse identiteit. Ook de Nederlanders hebben er zo lang over gedaan om hun verleden met de Duitsers te boven te komen.

Waar komt de drang naar Erkenning van de Nederlandse regering wat betreft geleden leed, na Wereldoorlog II vandaan.? Het is niet onze Indonesische kant, wel onze Nederlandse kant?  Zestig jaar na de oorlog steken wij nog altijd onze vingers uit naar de Nederlanders jullie hebben ons onrecht aangedaan, maar we steken ook onze vinger uit naar de Indonesirs, voor de pijn van de Bersiap, maar we willen ook nog horen van de Japanners. Ook zij hebben ons onrecht aangedaan en gerechtigheid weigeren zij. Het is allemaal heel boeiend als je denkt dat wij de sleutel in handen hebben om de multiculturele maatschappij gestalte te geven.

Als je het bovenstaande leest dan begin ik althans Wilders te begrijpen. Wilders moeder is Indisch heb ik vernomen en hij heeft Islamitische voorouders. Wilders zit ook vol gram en de naam Wilders is voor velen synoniem met het uitstestrekte vingertje: Jij,jij, jij , fout, fout fout. Dit is des te merkwaardig omdat de goede man al 20, 30 jaar deel uit maakt van de politieke elite. Met hen heeft hij beslissingen genomen, die hebben geleid tot de grote golf migranten. We hebben hem toen nooit gehoord. Ik ken hem pas nadat hij de VVD de rug heeft toegekeerd.
Heeft iemand hem vroeger gehoord over de Islam? Welnu ik niet. Het is mij onbegrijpelijk als je Indonesische Islamitische voorouders hebt, waarvan jij dus een nazaat bent, dat je dan niet iets genuanceerder bent. Indische mensen, maar ook de Indonesirs zijn juist heel ruimdenkend en makkelijk over het beleven van het geloof. Het feit dat Wilders dus een Indische achtergrond heeft verklaart m.i. veel van zijn opstelling in de politiek anno 2009-06-22

JtK juni 2009