by Ronald Pino
De Njai en de Indoneurose
Tweemaal (geheel onafhankelijk van elkaar) ben ik in therapeutisch contact geweest met Indos. Een keer omdat de behandelende psychiater niet verder kwam bij een behandeling uitgaande van een kampneurose en een keer bij een jonge vrouw met sterke sucidale neigingen met als bijzonderheid daarbij dat ze per se in Indonesi wilde sterven. Beide clinten waren in Nederland geboren en rond de dertig toen we elkaar ontmoetten. De genezing vond plaats door het vinden van het oorzakelijke trauma. Dat waren niet oorlogs- of kampervaringen wat fysiek uiteraard ook onmogelijk was maar de schok van hun ouders bij de ontmoeting met de cultuur van Nederland. De onbeschoftheid, het gebrek aan intermenselijk respect en beschaving waarmee ze geconfronteerd werden bij hun repatriring naar Nederland. Het totale ontbreken van enige vorm van adat, zei een van de moeders; een Javaanse vrouw. Beide families (die zoals al gesteld niets met elkaar te maken hebben) hadden grote materile en persoonlijke verliezen geleden in de tijd van de Bersiap. In Nederland verwachtten ze zo niet een heldenontvangst dan toch een van erkenning van hun diensten voor het aanbeden verre vaderland Nederland. De eerste generatie Indos weet waar het over gaat.
Waarom memoreer ik deze beide incidenten uit mijn carrire?
Misschien is het wel zo dat als iemand een beeld van Hitler wil oprichten hij een fascist is. Misschien daarom word ik gedentificeerd met de njai en ik word op dezelfde onbehoorlijke kleinerende en minachtende wijze behandeld als eens de njai in Indonesi. Ik hoef me daar niet voor te schamen want die dat doen zijn koloniale figuren van een extreem minderwaardig allooi. Zij hebben me weer eens de ogen geopend voor racisme en fascisme in de Hollandse cultuur.
Ik sta op het punt om mijn streven een beeldhouwwerk voor de Njai op te richten op te geven. En daarmee ook mijn tweede plan namelijk een waardig gedenkteken voor Tjalie Robinson die als eerste in de geschiedenis de Indo bewust probeerde te maken van zijn eigen identiteit. Het lijkt erop of ik dezelfde teleurstelling als Tjalie Robinson te incasseren krijg.
Ik krijg heel veel adhesiebetuigingen voor mijn idee: leuk, veel succes- maar dat kun je bij alles zeggen. Bij je zoon die een krantenwijk begint, bij je vrouw die leert nasi kuning te maken. Ga maar door. Leuk, veel succes. Het lijkt wel of je daarmee niets zegt. Waarschijnlijk is dat ook zo want donaties blijven uit.
Veelzeggend zijn de negatieve aanvallen die ik te verduren kreeg. Ik beschrijf er drie; maar er zijn er meer. De allereerste is van de gouverneur van Bronbeek die weigert de Njai op zijn terrein te plaatsen. Had ik het hem gevraagd, dan had ik vast gedacht dat er iets aan mij mankeerde, maar de vraag kwam van mw. Drs. Adrienne Zuiderweg die via de Stichting Indisch Erfgoed innig verbonden is met Bronbeek. Een andere klap in mijn gezicht was een reactie hier op deze site: Waar is het voor nodig. Er is toch al een boek? Deze reactie is zo stompzinnig dat ik me er humoristisch van afmaakte. Maar de druppel die de emmer deed overlopen kwam van de Stichting Pelita, een mail met onder meer de vraag: Een beeld van de Njai. Waarom is dat nodig? Het klinkt als is dat nou nodig! wat je schreeuwt tegen een kind dat zijn melk omgooit bij het ontbijt. Is dat nou nodig? Is een beeld van onze oermoeder nodig? Neen een beeld is inderdaad niet nodig. Een beeld voor Van Heutsz wel?
Die agressie tegen de Njai is absoluut nergens voor nodig. Je kunt volstaan met geen donatie te doen. (Er zij even vermeld dat er pas n donatie van 50 is geweest.) En dat maakt me razend. Hoeveel standbeelden en gedenktekens van Van Heutsz kent dit land? Er staan er zeven (7; tujuh) in Nederland. Hoeveel voor Jan Pieterszoon Coen? Hoeveel gedenktekens, standbeelden zijn er voor Tjalie Robinson gemaakt?
Langzamerhand begint bij mij de gedachte door te dringen dat heel veel Indos de verplanting naar Nederland geestelijk niet zonder kleerscheuren hebben doorstaan en zijn gaan lijden aan wat ik de indoneurose noem. Een geestelijke afwijking die ik in mijn praktijk het eerst bij Indos zag. Indos zijn niet zichzelf gebleven in een vreemde omgeving zoals de Joden en de Chinezen dat hebben gedaan en nog doen. De meerderheid van de gerepatrieerde Indos heeft zijn autonome eigenheid ingeruild voor totokker zijn dan de totok. Ik gebruik de term totok voor ex-koloniale en voor Hollanders met een koloniale of fascistisch aard. Het woord Nederlanders is niet meer eenduidig in betekenis; je hebt Marokkaanse Nederlanders, Roemeens, Spaanse en ook Indonesische Nederlanders.
De patinten die aan de indoneurose lijden negeren of discrimineren openlijk of innerlijk allochtonen op dezelfde wijze zoals totoks dat doen. Het trieste daarvan is dat zij dus uiteindelijk ook zichzelf discrimineren. Zij haten de Indonesir in zichzelf. Dat is de kern van de indoneurose.
.
Herman Koch geeft in zijn boek Het Diner een haarscherpe analyse van hoe discriminatie onder de vermomming van acceptatie of integratie kan blijven bestaan. Voor sommigen van u is het misschien pijnlijk als ik het over rassendiscriminatie ga hebben. Mijn moeder werd ook altijd razend als ik zei dat er discriminatie in Nederland is. Maar Nederland is een racistisch land; kortgeleden nog berichtte de pers dat het racisme in Nederland is toegenomen. Het was er dus al en is alleen maar toegenomen of meer aan de oppervlakte gekomen.
Het gaat mij hier om een stuk bevrijding, om een stuk verlichting voor de Indo, om wat ik noem emancipatie. Terug nu naar Herman Koch. Hij beschrijft de film Guess whos coming to dinner tonight. Sidney Poitier speelt daarin een academisch gevormde neger. Spencer Tracy is de racistische vader en ja hoor, de keurig aangepaste academisch gevormde Sidney Poitier wordt geaccepteerd. Dus het vooroordeel tegenover negers blijft bestaan tenzij ze zich wit gedragen, als een witte kleden en als een witte praten. Ik vraag me af of er in Schotland Afrikanen of Marokkanen zijn die in kilts rondlopen. Dat zouden dus echt aangepaste mensen zijn. Eerder Schots en scheef zou ik denken.
De Indo is in meerderheid goed te vergelijken met Afrikanen gekleed in een kilt. Ze spreken perfect Nederlands en zijn zelfs nog nooit opgevallen. Zelfs niet toen ze bij hun repatriring duidelijk konden ervaren met hoeveel egards hun leven in dienst van het Nederlandse gouvernement met ondank en racisme werd beloond. De meesten zwijgen in hun zelfhaat.
Zelfhaat in lichte mate komt ook bij de Nederlanders voor. Van tijd tot tijd! Bijvoorbeeld in de uitdrukking hoe kon ik zo stom zijn. Dat is dus normaal. Maar als je als Indo systematisch je afzet tegen allochtonen, Indonesirs (al is het maar een beeld van de Njai) of zelfs tegen Indos dan zet je je op den duur systematisch af tegen jezelf. In de praktijk van het leven komt het neer op wanneer je een keuze moet maken uit twee mogelijkheden je altijd weer kiest voor de minst gunstige en dat is veel te zien in de Indo-samenleving. Er komen nogal wat Indos voor die opvallend veel pech hebben gehad of die het net niet gemaakt hebben in het leven.
Een historisch voorbeeld is het niets doen bij de ronduit schofterige bejegening van gerepatrieerden. Indos zijn nooit in groten getale de straat opgegaan om te protesteren tegen hun ontvangst en behandeling in Nederland. De Indo heeft zwijgend genoegen genomen met een gebaar. Het is een vorm van zelfmoord.
Voordat je zelfmoord pleegt moet je eerst gedachten hebben over de sucide. Wat de Europese samenleving niet kent en de oosterse expliciet wel is de eredood, de puputan, de sepuku of harakiri. Een voor alle partijen zeer gewaardeerde vorm van zelfmoord is zwijgend je lot accepteren. En vooral niet herinnerd willen worden aan je Indonesische roots. Dat is de psychologische achtergrond voor de vraag is een beeld voor de njai nou echt nodig?
Kwanyin uit China, Sarasvati uit India, Nehalennia uit de Betuwe in de Romeinse tijd, Ishtar uit het antieke Perzi, allemaal symbolen van een oermoeder. Maar allemaal alleen maar mythologie. De Indocultuur kan kennelijk het respect voor een eigen oermoeder niet opbrengen. Dan is het maar goed dat de Indos etend, dansend en muziekmakend tenondergaan. De Indo in het algemeen is kennelijk niet in staat trots te zijn op zichzelf zoals zijn onderdrukker de Nederlander dat is. Als ik het project Njai opgeef, is dat niet uit onmacht maar uit diepe minachting voor het verschijnsel aangepaste lees totok geworden – Indo.
Het beeld van de Njai had er allang kunnen zijn wanneer mw. Adrienne Zuiderweg van de Stichting Indisch Erfgoed haar rondgang langs subsidirende instanties had kunnen doen. Ik wilde dat de Indische gemeenschap het geld zou opbrengen om zijn oerbron te huldigen en was daar tegen. Ik heb me kennelijk vergist.
Tjalie Robinson heeft de Pasar Malam in het leven geroepen om de Indo zijn identiteit en zijn roots te houden en niet als een vreet- en lachfestijn. Het ging Tjalie om de dubbele culturele aard van de Indo (waardoor hij als mens boven de totok met zijn monoculturele armoede) overstijgt.
Geachte mevrouw Ducelle, ik geef u groot gelijk dat u de diepste gedachten van Tjalie Robinson met u meeneemt in het graf. Tjalie was idealist en pedagoog. Een ziener die zijn tijd ver vooruit was. Hem stond een Indo voor ogen die bewust van zijn culturele erfgoed, authentiek existeerde. In woord en geschrift heeft Tjalie Robinson humor gebruikt om zijn filosofische gedachtegoed te verspreiden. Dat laatste is mislukt. Er zijn nogal wat Indos die Tjalie alleen kennen als humoristisch schrijver. Tjalie streefde naar emancipatie van de Indo en de Indogemeenschap.
Nog liever zal deze Indogemeenschap een beeld oprichten voor een lumpur en daaromheen dansen dan zich het wezenlijke geestesgoed van Tjalie Robinson eigen te maken.
Willen jullie je oermoeder verraden, ga je gang. Je verraadt uiteindelijk alleen jezelf.
Ronald Pino
Voor een eventuele nadere kennismaking met de auteur die www.ronaldpino.blogspot.com
...................
Indisch4ever 
Met een big smile lees ik het relaas over de Nyai, wat leuk! Waarom geen standbeeld, en een herinnering aan vervlogen tijden voor de toekomst van onze achterkleinkinderen? De nige chte Nyai was tenslotte de Nyai Loro Kidul, de beroemdste en nog steeds een mythisch figuur, niet?
De “njahi” was een “vereerende betiteling van fatsoenlijke vrouwen van eenigen leeftijd, nl. het vrouwelijk van “kjahi”, aldus volgens het aloude Practisch Javaansch-Nederlands Woordenboek van P. Jansz (ja, dat oude boek) … en daarmee eveneens de “para-njahi” of “vrouwelijke bediende aan het hof v.e. vorst of prins, aka hofjuffer of vrouwelijke panakawan”!
Pas later verwerd zij de bijzit van een Europeaan en de theorie dat dat via de “njahi-nini” of “grootmoeder, oudtante, oude vrouw” verliep, bestaat nog steeds. Of dachten wij dat jonge meisjes zich spontaan aanboden aan de mannen des heren?
Nog steeds worden mannen in de Verre Oost ontvangen door de oudere dames, die, indien de gelegenheid zich voordoet (bv. dat de man rijk kan zijn, of over bepaalde talenten beschikt die hem voornaam maken), hun dochters de taak laten overnemen voor de huishouding, kook- en waskunsten en andere bezigheden wo. massages.
Wanneer u duikt in de geschiedenis bestond deze vrouw al sinds mensenheugnis en werd geroemd oa. om haar kunsten als een tweede vrouw. Die ooit een courtisane werd genoemd en als bijvrouw dus diende, hoewel een heel belangrijke, daar de eerste vrouw niet aan haar talenten kon tippen!
Dat de Javaanse Nyai pas “ontstaan” zou zijn in de tijden dat de Europeanen gebruik maakten van een huishoudster, en zij tenslotte het bed deelde met hem, is iets absurd om te bedenken dat zij niet eerder in het bestaan was geroepen, ontwikkeld door de bijna simpele, lieve oudere vrouw, niet? Ook de Wali Sanga kenden de Nyai, incluis die allerberoemdste en haar “docher” de Nyai Belorong,… ik ben haar nl. aan het schilderen, salamgroet Roy
Aart, bespaar je de moeite en ergenis, het haalt niets uit. Universitaire opleiding verdiept slechts de kennis, doch persoonlijke instellingen/opvatingen/mentaliteit etc.etc. blijven onveranderd, daar is nu al duidelijk blijk van gegeven. Laat het zo wezen, er zijn nog vele andere onderwerpen om je energie en aandacht aan te besteden.
Pino, ga nu eens gewoon in op de argumenten van Schepel en verlies u niet in emotie. Dat maakt u een slecht pleitbezorger van welk burgerinitiatief dan ook. Alsu het voor eigen parochie niets eens kunt uitleggen, hoe moet dat dan straks in de boze witte buitenwereld?
@ Peter van den Broek. Hierbij mijn antwoord op uw bronnenonderzoek. Ik kreeg de indruk dat de schrijver mij aan het schrijven van zijn artikel wilde zetten en dat maakte me wat korzelig. De vreemde ‘U’ waar ‘u’ normaal is en ‘mijnheer’ipv ‘meneer’ gaven me de indruk met een niet up to date schrijver te maken te hebben. ‘Ik moest haast instinctief denken aan Van Heutsz’ in associatie met de Njai, kan ik niet volgen en ik had geen behoefte daar verder aandacht en tijd aan te wijden. Mijn dank voor uw aandacht.
—– Original Message —–
From: kees schepel
To: ronpino@planet.nl
Sent: Thursday, May 07, 2009 5:45 PM
Subject: njai
Geachte mijnheer Pino,
Enige tijd terug al vernam ik van Uw voornemen te komen tot de totstandkoming van een beeld ‘voor de onbekende oermoeder’ en de oprichting van een comit De Njai.
Ik overweeg (een deel van) mijn bijdrage voor de komende aflevering van Archipel Magazine te wijden aan Uw initiatief, en zou U in het kader daarvan wat vragen willen voorleggen….
Ik begrijp uiteraard dat een directe aanleiding het inderdaad fraaie boek van Reggie Baay is geweest, en dat de heer Baay ook is toegestreden tot het Commissie van Aanbeveling. Zijn er naast het boek nog verdere elementen die U in Uw streven ‘drijven’?
Ik begrijp dat U naarstig op zoek bent naar fondsen, maar ook naar mensen die een bijdrage kunnen leveren. Mag ik U vragen hoe het met Uw zoektocht staat?
Ik zie dat er zich een indrukwekkende Commissie van Aanbeveling heeft gevormd, van Mgr. Br tot en met Andr Wetzel. Ik ga ervan uit dat de leden allen hun eigen beweegredenen hebben gehad om toe te treden. Kunt U daar iets over zeggen?
U trekt nogal eens de vergelijking met beelden voor De Onbekende Soldaat… Hoe ziet U die analogie? Ziet U de Njai als Onbekende Oermoeder?
Heeft U al een kunstenaar op het oog? Denkt U zelf, of het comit, eerder aan een figuratief beeld, zelfs een waarin ‘zorg’ naar voren zou moeten komen, aldus mgr Br, of eerder aan een abstract beeld?
Heeft U al iden over de plek waar het beeld geplaatst zou moeten worden?
En ach, los van al deze misschien wat formeel gestelde vragen ben ik erg genteresseerd in eigenlijk ALLE achtergronden die hierbij een rol spelen. Ik moest zelf toen ik van Uw initiatief hoorde haast instinctief denken aan het Van Heutz monument in Amsterdam, in feite de volledige tegenhanger van een eventueel Oermoeder beeld. Of misschien een beeld voor de plattelandszoon uit te grote familie die uit pure armoede zich voor het Indische Leger meldde, zeg maar de Oervader?
Als het U niet teveel moeite is, zou ik graag Uw antwoord tegemoet zien…
Met vriendelijke groet,
Kees Schepel
Geachte mijnheer Schepel,
Tenzij ik mij vergis heeft u het boek van Reggie Baai niet gelezen. Het meest ter zake doende antwoord op uw vragen vindt u in
http://indisch4ever.web-log.nl/indisch4ever/
In dat artikel heb ik mijn teleurstelling met de reacties op een beeld voor de Njai neergezet.
Verder ben ik geen meegaande Indo die een erg hoge dunk heeft van het koloniale beleid van Holland. Ik spreek niet van Nederland omdat dit land zich heeft verrijkt met Marokkaanse, Poolse, etc. en ja ook Indonesische Nederlanders en zijn oorspronkelijke Calvinistische signatuur goddank aan het verliezen is. De kolonialen duidt ik aan met Hollanders en ik heb geen goed woord voor ze over en al helemaal niet voor de leugenachtige mythologie van Hella Haasse over de relatie Indonesirs – Hollanders. Ik schreef daarover in:
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/249560
Kijkt u maar wat u ermee aankunt.
Voor een nadere kennismaking met mijn persoon kunt u terecht bij
http://www.ronaldpino.blogspot.com of Google Ronald Pino.
Uw gedachte de slachter Van Heutsz als oervader te betitelen sluit verder contact tussen u en mij uit.
Vr. gr. Ronald Pino
————————-
Tot hier de correspondentie met Schepel
Schepel had alle antwoorden op zijn vragen kunnen vinden maar dan had hij enige zelfwerkzaamheid moeten vertonen.
Mijnheer van den Broek, zoals hier eerder besproken is het niet netjes prive correspondentie op het net te zetten, dat doe ik dus niet, maar ik zal het deel dat de vragen die ik gesteld heb bevat hier weergeven:
“Ik begrijp uiteraard dat een directe aanleiding het inderdaad fraaie boek van Reggie Baay is geweest, en dat de heer Baay ook is toegestreden tot het Commissie van Aanbeveling. Zijn er naast het boek nog verdere elementen die U in Uw streven ‘drijven’?
Ik begrijp dat U naarstig op zoek bent naar fondsen, maar ook naar mensen die een bijdrage kunnen leveren. Mag ik U vragen hoe het met Uw zoektocht staat?
Ik zie dat er zich een indrukwekkende Commissie van Aanbeveling heeft gevormd, van Mgr. Br tot en met Andr Wetzel. Ik ga ervan uit dat de leden allen hun eigen beweegredenen hebben gehad om toe te treden. Kunt U daar iets over zeggen?
U trekt nogal eens de vergelijking met beelden voor De Onbekende Soldaat… Hoe ziet U die analogie? Ziet U de Njai als Onbekende Oermoeder?
Heeft U al een kunstenaar op het oog? Denkt U zelf, of het comit, eerder aan een figuratief beeld, zelfs een waarin ‘zorg’ naar voren zou moeten komen, aldus mgr Br, of eerder aan een abstract beeld?
Heeft U al iden over de plek waar het beeld geplaatst zou moeten worden?
En ach, los van al deze misschien wat formeel gestelde vragen ben ik erg genteresseerd in eigenlijk ALLE achtergronden die hierbij een rol spelen. Ik moest zelf toen ik van Uw initiatief hoorde haast instinctief denken aan het Van Heutz monument in Amsterdam, in feite de volledige tegenhanger van een eventueel Oermoeder beeld. Of misschien een beeld voor de plattelandszoon uit te grote familie die uit pure armoede zich voor het Indische Leger meldde, zeg maar de Oervader?”
Heel simpele, en naar mijn beleving vrij algemene vragen, in ieder geval niet specifiek duidend op psychisch disfunctioneren of stoelend op abjecte of achterhaalde politieke overtuigen. Als hier nou eens inhoudelijk op in gegaan wordt…
Maar Meneer Kees Schepel, wat waren Uw vragen eigenlijk,om die met bovengenoemde kwalifikaties aan te duiden maak ze eigenlijk nog interessanter. Dan kunnen we op basis van die vragen verder discussieren. Wie weet komt er als resultaat toch nog een visionair beeld uit.
Je laatste zinssnede ” Nou is dat wat mij betreft..enz.enz.” is ultimo een schot in de roos Kees!!! en.. een goed verstaander…
Bravo!
Wat mij betreft graag discussie. Ik ben ooit begonnen mijnheer Pino per mail wat vragen te stellen over zijn plannen, omdat ik geinteresseerd ben in zijn beweegredenen; heel vriendelijk en gewoon wat vragen stellend. Zijn argumenten voor zo’n beeld hadden allicht mij en anderen zonodig verder kunnen overtuigen, toch? Om mij onbekende redenen heb ik daarbij blijkbaar een verkeerde snaar geraakt, waarop hij de hele kwestie op deze site bracht. Toen hij daarbij aperte onjuistheden ging debiteren, heb ik hem daarop gewezen, waarop hij mij kwalificeerde als zijnde ‘gestoord’, een ‘fascist’ en ‘koloniaal’… Nou is dat wat mij betreft niet zo erg, want inderdaad zegt het ongefundeerde gebruik van dergelijke termen het meest over de gebruiker ervan, maar het slaat een in potentie gezonde discussie wel wat dood, nietwaar?
Fatsoensnormen worden door menign op geheel eigen wijze geinterpreteerd, zo leren de discussie.
Ik zie meer heil in een gezonde redeneertechniek, er wordt met argumenten gediscussieerd (betogen/bewijzen). Kijk maar naar zo’n term als “vuilspuiterij”, dat schijnt mij een soort zelfbevlekking zonder dat aangegeven wordt wat er precies bedoeld wordt, of dat de mede-Indo op basis van het geschreven woord even de psychologische maat wordt genomen, zelfs de bijbel doet dat niet; dat vind ik toch wel knap, op die weblogs struinen wel veel loslopende pseudo Indo psychologen rond.
Ik vind het zelf een kunst om op Indische weblogs op schelden of domme opmerkingen niet in tegaan en de persoon gewoon dood te zwijgen. Dat lijkt me nog erger dan schelden als personen je niet zien staan of niet serieus nemen. Zo zijn er zoveel manieren om een discussie niet uit de hand te laten lopen, we zijn tenslotte volwassenen, maar soms twijfel ik daaraan.
Ik heb er niks op tegen, als ik met argumenten als klootzak of als bruine Indo wordt uitgemaakt: kan ik tenminste ergens tegen ingaan. Anders moet ik terug gaan schelden af gaan afzeiken en dat lijkt me tot OostIndisch doof leiden.
Maar wordt hier nog gediscussieerd of is het onderwerp bij deze afgesloten?????
Ja Sil, dat ben ik wel met je eens, natuurlijk kan je van mening verschillen, daar is ook helemaal niets mis mee. In zo`n geval mag je dan gerust je eigen mening verkondigen, maar dan wel de fatsoensnormen voorop stellen en andermans mening respecteren. Dan is er idd. niets aan de hand.
Me dunkt.. hier krijgen we toch de ruimte om van gedachten te wisselen? Ja, soms wordt er een onderwerp op slot gedaan, maar het waarom daarvan is altijd heel duidelijk.
Als we gewoon de fatsoensnormen in acht nemen is er niks aan de hand.
Ik ben wel eens op een website weggehaald omdat mijn mening sommige Indischen “irriteerden”, sommige door mij aangedragen onderwerpen “te gevoelig” lagen. Ik wilde daarover openlijk, op de site, met de webmaster discussieren, maar dat mocht niet, alleen via de priv-Email.
Nou daar pas ik voor dat op totaal willkeurige gronden mij een mening wordt ontzegd, te vergelijken met monddood maken of een berufsverbot uitdelen (ik heb me daarna ook van die website laten uitschrijven).
Als er wordt gescholden, duidelijk op de man of vrouw gespeeld, het psychisch vermogen der deelnemers in twijfel wordt gesteld, kan ik mij indenken dat de webmaster ingrijpt.
Maar “kwetsend” (zie islam diiscussie) of “ordinair” gedrag lijkt me iets arbitrair en leidt tot volledige willekeur.
Heel jammer dat vele Indo-discussies in ggrans stranden. Ik heb dit ook al eens ondervonden op een Indo-site. De betrokken aanstichter-IP werd uiteindelijk door de webmaster geblokkeerd zodat hij geen toegang meer op de website kreeg, waardoor de rust wederkeerde. Jammer dat het zo moet, maar ik ben daar volledig mee eens als een webmaster deze beslissing neemt, daar heeft hij ook het volste recht toe. Immers dient zo`n ngobrolforum als hoofddoel, de onderlinge gezelligheids-communicatie en is niet publiekelijk bedoeld voor kwetsend/ordinair gedragsvertoon bij meningsverschillen.
Vuilspuiterij is van alle werelden maar je moet je er niet door laten provoceren, althans dat doe ik niet alhoewel ik alle neigingen dien te onderdrukken. Wij staan daar toch als Indischen boven, als ik sommige discussies lees.
Ik probeer ten allen tijden op argumenten in te gaan, ook vuilspuiterij kan een argument zijn die weliswaar alleen de boodschapper besmeurt. Ik heb wel eens met iemand gediscusieerd die althans geen enkel argument te berde bracht. Dat is toch een gigantisch prestatie, ik doe hem/haar dat niet na.
Maar laten we proberen op het onderwerp en de argumenten terug te komen, allen jij-bakken en de pot verwijt de ketel kreeg ik te horen, verwijten kunnen we altijd maken:
een standbeeld van de Njai kan niet zonder een tegenpool van de belanda die in Indie kwam (iets van de twee culturen moet toch gesymboliseerd worden en het ene kan niet zonder het andere, om dan van Heutz er bij te halen lijkt me toch iets te veel eer voor deze man. Als ik me goed herinner is zijn graf op de Ooster begraafplaats in A’dam verplaatst, van een markante plaats naar een achteraf plekje. Nederlanders schamen zich in wezen om zijn “heldendaden” in de kolonien. Ik zie die Njai als oermoeder wel zitten, zo’n parmantig en trotse vrouw in sarong kebaja en zo’n knoetje, die ondanks alles een schaar kinderen groot brengt en met opgeheven hoofd door het leven gaat. daar kunnen we toch alleen maar trots op zijn, ik herken me wel in zo’n vrouw, mijn oma (inlandse)is zo’n persoon.
Waar blijven die vuilspuiters, ik lust ze rauw met pindasaus en neem a.u.b. ook een argument mee, dat praat wat gemakkelijk
…de heer Pino is een slechte lezer en zeker ook iemand die afwijkende meningen op een nare manier pareert. Lees er alle topics van zijn hand + reactie er maar op na. Een recept voor ruzie heet zo iets.
Ronald,
Er bestaat een norm van iemands privacy respecteren …
Bijv priv-mail priv houden en niet binnen een paar minuten/uurtjes op het internet zetten zonder toestemming.
Die norm geldt des te meer als er een goede relatie is tussen de mailers.
Dat is iets wat we hadden…dacht ik. Helaas..
Niet dat het zo erg is verder in dit geval…. en je snijdt vooral in je eigen vingers hiermee.
Blauwvogeltje
Of de vuilspuiterij van deze site af of dit is mijn laatste schrijfsel. Dank aan de velen voor hun positieve aandacht. Kritiek incasseren hoort bij het schrijversvak. Wat hier gebeurt vind ik echter onbehoorlijk. Ik weet dat het om een minderheid gaat. Maar n peuk in een emmer helder water maakt het water smerig.
Wat ik over Tjalie Robinson en het Indo zijn te debiteren heb past niet op een site waar vuilspuiters vrij spel hebben.
Dit naar aanleiding van onderstaande korte mailwisseling tussen de webmaster en mij.
(begin mails)
—– Original Message —–
From: Blauwvogeltje
To: Ronald Pino
Sent: Monday, May 11, 2009 4:23 PM
Subject: stijl
Beste Ronald,
Je schreef:
“Dat is dus de stijl van Indisch4Ever”
Dat kan dus niet… Onze stijl was je ruimte geven een goed verhaal te vertellen.. Dat het uitliep op gehakketak is niet onze verantwoordelijkheid, maar je moet de oorzaken eerder k bij jezelf zoeken en niet bij ons.
Blauwvogeltje
Beste BV
Je hebt waarschijnlijk niet alles gelezen. Dat jullie vuilspuiters de ruimte geven is jullie verantwoordelijkheid en niet de mijne.
(einde mails)
Sorry, ik ben wat vergeten. Ik wilde nog zeggen dat ik genoten heb van sommige pikirans van de heer Pino, heb daar ook op gereageerd. Hij heeft zoveel humor ook… Graag nog meer van zlke dan…
Goed zo Peter van den Broek! Zo is het maar net!
” Hij gaat soms op de loop met zijn gedachten maar dat is des persoons eigen en heeft ook met zijn beroep te maken.”
Jist met zo’n beroep past zo’n attitude niet. Een goede therapeut gaat niet met zijn gevoelens op de loop… (en zker niet wanneer de heer Pino ons als patinten ziet).
Op “mijn universiteit” werd dat onderwezen.
“Tussendoor wordt er ook bij gebrek aan argumenten flink gescholden.”
Wie scheldt hier?
Wie spreekt hier over “mijn formidabele vermogens” “waar men geestelijk niet bij kan”, buiten de reeds genoemde kreten als “fascist, koloniaal en gestoord”. En wie valt hier iemand aan op grammaticale fouten, die iedereen wel eens maakt… z kinderachtig en getuigend van zwakte…
Ik vind het ook te prijzen wanneer iemand voor zijn mening durft uit te komen, en men heft het er niet mee eens te zijn. Maar blijf wel netjes in je reacties, en verplicht de mensen niet om jouw mening te accepteren…
We lezen hier inderdaad voor ons plezier, en het is jammer dat e.e.a. escaleert door juist de schrijver van het artikel.
Wat zijn wij Indischen ook weer; wij staan tussen de culturen, we begrijpen de anderen zo goed.
Maar als ik zie hoe er onder elkaar, tussen Indischen dus, gediscussieerd wordt, daar zakt mijn onderbroek van af. Ik heb Ronald Pino zo een tijdje gevolgd en ik waardeer hem om de gewaagde standpunten die hij neerzet, om zijn moed. ik ben het weliswaar niet altijd met hem eens, maar dat is menselijk. Hij gaat soms op de loop met zijn gedachten maar dat is des persoons eigen en heeft ook met zijn beroep te maken. Daar dient rekening worden gehouden.
Maar dat daarop zo gereageerd moet worden, vind ik stijlloos maar herkenbaar. De agressiviteit waarmee Indischen soms reageren op de weblogs is buitenproportioneel, maar is hoegenaamd nooit terug te vinden in akties of op publieke stelling name. Dit is te verklaren daar op het Internet anoniem gereageerd wordt.
Men gaat flink op de man spelen en alle psychologische incompetenties worden naar voren gehaald. Tussendoor wordt er ook bij gebrek aan argumenten flink gescholden.
Laat ze eens in het openbaar, bvb tijdens de lezingen bij het BIbit-theater (Tong-Tong-Festival, eens iets origineels zich laten horen of tijden een demonstratie bij de Japanse ambassade
Daarom vind ik het jammer dat Ronald Pino, bedankt voor de eer, maar ik doe hetzelfde, we zijn hier voor ons plezier en dat vergeten velen vaak. Hoe vaak is hij niet een onderwerp begonnen, dat zodanig interessant was , dat er langdurig op gediscussieerd werd. Hij durft tenminste voor zijn mening op eigen naam uit te komen.
Het is jammer en ik hoop dat hij zich bezint. Zaterdag 30 Mei ben ik op het festival en misschien kunnen we iets Indisch samen drinken.
‘lachwekkende idee een standbeeld voor de Njai’
‘uit de SP geknikkert (de t is niet mijn fout)’
‘piesopaat’
Dat is dus de stijl van Indisch4Ever
Dat was dat.
Blauwvogeltje bedankt voor de gastvrijheid.
…ik snap niet dat er nog mensen zijn die zich de moeite nemen met de heer Pino in discussie te gaan.
je zou er haast een beeldenstormer van worden. 😉
Lachen geblazen, met die mijnheer Pino…
Ik citeer een denkelijk evenzeer getraumatiseerd en gefrustreerd heerschap: “Wie is hier nou de piesopaat?”
Eerst zelf een hoop lawaai maken en een goedwillend en nieuwsgierig medemens uitmaken voor ‘gestoord’, ‘fascist’ en ‘koloniaal’. Vervolgens als je op een vergissing gewezen wordt reageren met nog meer lawaai en merkwaardig gebler, om tenslotte als je het echt niet meer weet de zaak die je zelf zo opgeblazen hebt “van geen enkel substantieel belang” te noemen… Ik word bijna nieuwsgierig naar welke universiteit die man bezocht heeft…, maar laat maar, dat lijkt mij van weinig belang verder…
Pino zet critici weg als gestoord en als Altzheimerpatienten. Vindt Meneer Aart niet netjes. Pino had dat gevoel toch ook toen hij bijna uit de SP werd geknikkert: Oostbloktoestanden! Gewoon inhoudelijk reageren, Pino. Anders had u niet in het openbaar aan dat lachwekkende idee van een standbeeld voor de Njai moeten beginnen.
Zeer geachte Schepel: U manipuleert mij in een contact met u. Kennelijk kunt u zich niet losmaken van wat ik over u beweerd hebt. Een normaal mens zou zeggen laat maar,die is gek of iets dergelijks. Of bent u de 80 gepasseerd en dwingt een opkomende Alzheimer u zich vast te bijten in een zaak die van geen enkel substantieel belang is?
Wat ik weet is het gevolg van mijn formidabele vermogens om brieven psychologisch te analyseren; opgedaan in de tijd toen ik in justitieel verband werkte. U kunt daar geestelijk niet bij want kennelijk hebben wij niet op dezelfde universiteit gezeten.
Ik zal niet meer op u reageren. U mag het laatste woord hebben. Er zijn voor mij belangwekkender mensen op deze aarde dan het soort waarvan u er een(tje) bent.
Geachte mijnheer Pino,
Nu wij weer communiceren nog even dit:
Ik neem aan dat deze zinsnede tot mij gericht is: …”rol van Indo zoals jij als totok dat ziet”…
Wat bedoelt U daar mee? Hoe weet U dat ik iets ‘als totok’ zie? En hoe denkt U te kunnen weten hoe ik als ‘gestoorde’ en bovendien ‘fascistische koloniaal’ “de rol van de Indo” zie?
mvg
kees
Nou leest Aart mij ook al niet goed. Ik wil GEEN standbeeld voor vH; die bestaan al, trouwens, en mogen van mij gerust afgebroken en/of genegeerd worden. Van Heutsz heeft wat mij betreft NIETS van doen met een begrip als oervader. Coen op grond van historische feiten misschien, maar de anonieme Friese blonde man die naar Indi ging dan nog eerder…
Ik ben overigens blij dat mijnheer Pino nu op ‘Beste Kees’ voet met mij wil verkeren, dat is beter dan iedere vorm van communicatie uitsluiten, lijkt mij. Beter ook dan ongevraagd jou onbekende mensen aan psychodiagnostiek onderwerpen, en beter ook dan diezelfde jou onbekende mensen minachten op grond van een bewust verkeerd gelezen/begrepen zinsnede…
Het is mooi weer, geniet ervan…
Pino kent geen zelfreflectie, Pino wil het slachtoffer spelen, de verongelijkte Indo. Daar bewijst hij de Indische gemeenschap helemaal geen dienst mee. De nieuwe generatie is namelijk bezig om dat beeld van het eeuwige slachtoffer bij te stellen. En dat werd tijd ook.
En ja, heeft Kees Schepel niet gelijk als hij naast een standbeeld van de oermoeder dan ook een monument van de oervader wil plaatsen: Van Heutsz, J.P. Coen of een anonieme Friese blonde man met blauwe ogen?
Beste Kees, Als je ook 15 boeken hebt geschreven waaronder 1 univeristair leerboek en zo’n 40 jaar een psychologische praktijk hebt dan mag je terecht psychodiagnostiek plegen.
Ik minacht iedere totok (met uitzondering van de totok die ageert tegen hoe totoks in Indonesi hebben huisgehouden) dat klopt waarschijnlijk wel. Maar in mijzelf ben ik alleen maar de mens zoals ik mijn roeping vervul. Tot mijn roeping behoort de Indo te laten ontwaken uit zijn rol van Indo zoals jij als totok dat ziet.
Zij haten de Indonesir in zichzelf. Dat is de kern van de indoneurose.
beste pino, ik heb je stukje gelezen, nog eens gelezen, ben naar je andere internetbezigeheden gegaan om je wat beter te leren kennen…en wat me opviel waren je stukjes over spiritualiteit…mooi en gevoelig geschreven…in je gastpikerans kon ik hier niets in terugvinden…boosheid en arrogantie… als een klein kind spugen naar een ander kind die je wat misdaan heeft…ik wil niet zeggen dat je schrijft als een kip zonder kop..zou niet durven, maar jij haat de tok-tok in jezelf, dat is de kern van de totokneurose..en echte pino..
Slechte schrijver als ik ben, vergat ik zomaar drie woorden: Ik bedoelde te zeggen dat mijnheer Pino graag een discussie ‘OP NIVEAU’ voert. Bovendien kan hij vaststellen dat iemand gestoord ‘IS’.
Excuses voor zoveel onkunde…
“Uiteraard zijn mensen die bij het begrip Oermoeder meteen aan Van Heutsz gaan denken even gestoord als zij die aan tafel over diarree gaan denken dus laat ik wat zij schrijven voor wat het is. Alleen slechte schijvers moeten uitleggen wat zij bedoelen.”
Mijnheer Pino jokt dat het gedrukt staat, leest bewust slecht en voert graag een discussie. Hij heeft er voor doorgeleerd, ‘dus’ hij kan via een eenzijdig virtueel consult vaststellen dat iemand ‘gestoord’… Geweldig! Chill, Pino, Inimini wacht op U… En probeer nou eens uit te leggen wat U bedoelt…
Beste meneer Pino, het is ws ook uw Molukse bloed die u in uw boosheid zo driftig om u heen laat slaan en schoppen. Mijn moeder zei altijd tegen mijn vader als het weer eens op kwam zijn Molukse drift, “Tahan napas, hitung sampai sepuluh, en dan je otak gebruiken. Meestal hielp dit. Groeten Michelle
Ach ja sigeblek, goed bekeken, daar staan we niet zo gauw bij stil dat de Indonesirs er jaren over hebben gedaan om n volk te worden, en misschien ng bezig zijn hiermee. Het verschil met de Indische Nederlander is natuurlijk dat dit fenomeen langzamerhand zal uitsterven…
Als buitenstaander vind ik echt jammer om te zien hoe verdeeld “jullie” zijn.
De discussies worden vaak gevoerd in een ” panas” situatie.
Weinig eenheid te zien bij de 1ste , de 2de generatie en mss ook bij de 3de generatie.
Terwijl jullie veel overeenkomsten hebben met elkaar , als nakomelingen van Nederlanders , Europeanen met de mensen uit de oude Nederlands Indie.
Eenheid in verscheidenheid , dat hebben de Indonesiers ook geleerd , met vallen en opstaan zijn ze na ongeveer 70 jaar ook 1 volk geworden.
Ondanks dat ze in het verleden uit verschillende ” ethinsche” groepen afkomstig zijn .Als volk bestaan ze ook nog niet zolang , bijna even lang als de Indische Nederlanders.
Ik haal even een stukje aan uit uw pikiran:
“Indos zijn nooit in groten getale de straat opgegaan om te protesteren tegen hun ontvangst en behandeling in Nederland. De Indo heeft zwijgend genoegen genomen met een gebaar. Het is een vorm van zelfmoord.
Voordat je zelfmoord pleegt moet je eerst gedachten hebben over de sucide. Wat de Europese samenleving niet kent en de oosterse expliciet wel is de eredood, de puputan, de sepuku of harakiri. Een voor alle partijen zeer gewaardeerde vorm van zelfmoord is zwijgend je lot accepteren. En vooral niet herinnerd willen worden aan je Indonesische roots.”
U heeft het hier over mijn ouders en grootouders, die mij altijd hebben geleerd de dingen te nemen zoals ze komen, ook al voel je je ng zo verongelijkt. Natuurlijk mag je hierover mopperen en klagen tegen elkaar, maar niet met uiterlijk vertoon. Ook Tjalie heeft het netjes gedaan, en maakt indruk met zijn manier van protest.
Dt was hun instelling, wij mogen hier een voorbeeld aan nemen, met respect naar mijn ouders toe, die walgden van uiterlijk vertoon.
Dat er nu aandacht wordt besteed in de media, dat erover gediscussieerd wordt en dat “het niet netjes was”, o.k. maar om er nu meteen een snier aan te verbinden zoals “U kunt zelf lezen met wat voor mensen ik te maken heb ” (antwoord aan Michelle), zegt meer iets over u dan over “die mensen”.
Ware indo’s hoeven geen uiterlijk vertoon, geen boze onvertogen woorden. Daar zijn wij genetisch niet voor in de wieg gelegd.
U vergeet ook dat het merendeel van de generatie na ons, de dertigers en veertigers, hier al helemaal niet mee bezig zijn. Die zijn druk bezig met hun carrire door alle mogelijkheden die zij in dit land hebben gekregen.
Prachtig hoor een standbeeld van “De Njai” op b.v. het terrein van Bronbeek, helemaal niets tegen, maar waarom die boosheid en die beschuldigende woorden, ook bedoeld voor diegenen die allang dood en begraven zijn. U draaft door, let op uzelf…
Geachte mevrouw Apitul. Dank voor uw aanbod maar ik zal geen gebruik maken van uw hartelijke geste.
U kunt zelf lezen met wat voor mensen ik te maken heb en dat is slechts een deel van de negatieve reacties die ik ontving. Uiteraard zijn mensen die bij het begrip Oermoeder meteen aan Van Heutsz gaan denken even gestoord als zij die aan tafel over diarree gaan denken dus laat ik wat zij schrijven voor wat het is. Alleen slechte schijvers moeten uitleggen wat zij bedoelen.
Zij die meer over mij willen weten, kunnen Ronald Pino googelen.
Ik ga als BV dat toestaat een serie gewijd aan Tjalie Robinson schrijven. Mijn doel is om de fascisten (herkenbaar aan ‘wij zijn beter dan jullie’ en ‘jullie moeten zijn als wij, dan zijn jullie goed ingeburgerd’ – kortom zoals het kolonialisme overal ter wereld is geweest)meer en meer te ontmaskeren.
Tjalie heeft zijn ontgoocheling over de Nederlandse samenleving erg ingehouden. Daar is geen reden meer voor. In tegendeel.
O, ja nog even dit zodat u weet waar mijn trots vandaan momt. De meisjesnaam van mijn moeder is Sivaletti.
woorden van gelijke strekking als die van Cap had ik een paar dagen geleden al willen zeggen. Maar je krijgt dan zo’n vervelend sfeertje bij de reacties. Dat moeten we niet willen. Iedereen heeft z’n “Begeisterung”, dat mag, zonder er een label aan te hangen, alleen moet je hiervoor geen schuldigen zoeken….
Ik ben voor het idee van Ronald, maar je moet het beeld niet njai noemen.
Welke definitie van njai ook gebruikt wordt , er zijn meer Indonesische vrouwen stammoeders geweest en die moet je niet buitensluiten of allemaal in de categorie njai zetten..
De boerenzoon die als militair naar Indi ging is idd een archetype van de Indische stamvader — ik heb er 3– maar er zijn meer stamvaders geweest, die niet militaire boerenzoon waren.
We weten veel meer over deze voorvaders.. Er is veel meer gedocumenteerd , wat dat betreft hebben zij die extra aandacht niet nodig. Wel de Indonesische moeders.
Daarbij is haar beeld een symbool geworden voor de indo-europeanen…zij symboliseert datgene in ons wat we vroeger wilden vergeten, wat we verlaten hebben (exodus) en zullen verlaten ( jeweettoh assimilatie). Zij is datgene wat nog afbakenend is voor de verdwijnende indo’s in het land van de voorvaderen.
Een dergelijk beeld zou prima kunnen staan op het terrein van Bronbeek.
Vorig jaar is er een convenant getekend om van Bronbeek een Indisch herinneringscentrum. En dat gaat verder dan de concepten KNIL en oorlog 41-50
Boeiend al de ingezonden stukken over de Njai. Ik zou het zo willen stellen. Alle Indische mensen zijn levende standbeelden van die oer-voormoeder.
Voor mij betekent het : je identificeren met twee volken. Dit geeft je perspectief en perceptie voor de huidige ontwikkeling in ons land, maar ook in de wereld. Door de wereldwijde migratie, is dit een heel actueel, globaal fenomeen.
Wat betekent voor ons identificatie met de Indonesiers, met de Nederlanders. Wie zijn wij dan? Hoe gaan wij daar mee om. Als wij dat kunnen, hebben we misschien gewapend met onze eigen ervaring iets te delen met al die migranten, die net als wij soms in “Niemandsland” vertoeven.JtK
Beste Ronald, Wat is jouw beroep psychiatrie of psychologie? Waarom die obsessie over de Njai? Alles goed en wel maar je gooit alles doorelkaar en als je geen goed antwoord krijgt begin je mensen te bestempelen Waar kan je in Nederland nog kolonialen vinden be-halve honderdjarigen? En als je begint met kolonialen facisten te noemen, zou ik zelf even naar een psychiater gaan.
Cap.
… zo is het maar net
Pino kan niet lezen, heeft geen humor en heeft geen manieren. Volgens mij overtreedt Pino ook de wet door een brief ongevraagd te forwarden naar een ieder die hem wil lezen Dat vindt meneer Aart niet netjes.
Tut tut… Mijnheer Pino kan niet lezen, ofwel hij jokt bewust in dit geval. Nergens heb ik hem gevraagd of hij niet een monument wil oprichten voor Van Heutsz…
Voor alle duidelijkheid zal ik hier de alinea uit mijn mail aan hem, en die mail was bedoeld om hem om informatie te vragen over zijn plannen in verband met een eventueel stuk voor Archipel Magazine, hier citeren:
“En ach, los van al deze misschien wat formeel gestelde vragen ben ik erg genteresseerd in eigenlijk ALLE achtergronden die hierbij een rol spelen. Ik moest zelf toen ik van Uw initiatief hoorde haast instinctief denken aan het Van Heutz monument in Amsterdam, in feite de volledige tegenhanger van een eventueel Oermoeder beeld. Of misschien een beeld voor de plattelandszoon uit te grote familie die uit pure armoede zich voor het Indische Leger meldde, zeg maar de Oervader?”
Er staat dus in verband met Van Heutsz: “VOLLEDIGE TEGENHANGER van een eventueel Oermoeder beeld”, en daar is geen woord frans bij…
Niet zo netjes trouwens dat hij een mail van mij aan hem wil rondsturen aan willekeurige belangstellenden…
Ook niet zo netjes, en daarbij nogal kinderachtig verwoord, dat hij mij beticht van het willen maken van een grap, het soort grap dat “kolonialen graag debiteren”… Ik kan hem en U allen verzekeren, ik ben gerust het een en ander, en daar is vast een hoop minder fraais bij, maar koloniaal kunt U mij moeilijk noemen…
Niettemin wens ik mijnheer Pino veel succes…
kees schepel
Beste meneer Pino, u bent heel erg teleur gesteld lees ik. Ik zelf heb niets met de Njai als oer moeder, ik denk dat mijn oer moeder een lief Moluks vrouwtje is. Maar dat u van plan was om ook een stand beeld van Tjalie Robinson op te richten, wist ik niet. Hier doe ik graag aan mee. Als u mij een bank of giro rekening geeft, stort ik 50 euro, het is niet veel maar dat is wat ik kan missen. Ik hoop dat goed voorbeeld doet volgen, veel succes, salam manis Michelle Apitule
Kees Schepel (Archipel Magazine) schrijft in een mail aan mij of ik er niet over zou willen denken een beeld van Van Heutsz als ‘oervader’ ergens op te richten. Wie er belangstelling voor heeft kan ik de desbetreffende mail toezwenden. E.e.a. via BV.
Natuurlijk gaat het om een grap – het soort grappen dat kolonialen graag debiteren.