In mijn jonge jeugdtijd had ik altijd de gewoonte, als mij wat gevraagd werd, dat ik zonder antwoord te geven met mijn kepala “Ja” knikte. Ik kreeg dan direct altijd een flèr op mijn kop, gevolgd door een reprimande: “Je heb een mond om te praten en je bent niet stom!”  Dat ging elke keer zo en mijn kop altijd sakit, maar vergat steeds weer “ja, alsje blief” te zeggen. totdat ik eindelijk goed kapok was van de flerren op je kepala, en netjes met twee woorden “ja, asjeblief”  zei.

Op een dag was mijn oom Rudy bezig met het timmeren van een nieuwe kooi met kippegaas voor onze kalong, en ik stond er bij toen hij net bezig was met vastschroeven van de lijst om het gaas, en mijn oma bracht hem een groot glas tjendol met nangka. Maar hij lust geen nangka, en liet hij dat glas staan. Ik lust wel nangka, dus ik vroeg : ” oom, mag ik die nangka hebben? “

Mijn oom had juist een paar schroeven tussen zijn tanden geklemd en hij knikte zonder op of om te kijken met zijn hoofd.

Toen zag hij zwart voor zijn ogen en op zijn kop verscheen een grote bult, want ik pakte de hamer die naast hem op de grond lag en gaf een keiharde lel op zijn kop….. “Jij mag niet ngko ngko, jij moet “ja” zeggen, anders ben jij STOM!!”, zei ik.

Waduh, banjak consternatie, en ik werd door oma meegesleurd,… voor straf naar bed! Volgende dag kreeg ik te horen dat volwassenen wèl mogen ngko, snapter er de ballen niet meer van…