Kantjil ging zondagmiddag naar de filmmiddag van Pathé in Den Haag.Eerst was de film het jaar 2602 te zien, daarna de documentaire Contractpensions.
“Het filmproductiebedrijf Scarabee van Hetty Naaijkens-Retel Helmrich uit Goirle beleeft dit weekeinde in Den Haag, Amsterdam, Rotterdam en Groningen de première van de nieuwe film ‘Contractpensions-Djangan Loepah!. ” Ik zou willen dat de film ook gezien wordt door veel andere Nederlanders.
We kunnen iets leren van het verleden. Vooral dat we beter moeten luisteren naar mensen die nieuw in ons land komen.”
Vandaag was ik daar present met mijn vrouw en kinderen om deze documentaire te bekijken.
Het geheel maakte op ons een bekende indruk, vooral de verhalen welke wij talloze malen van de eerste generatie indische nederlanders hebben gehoord.
Ja, het waren de pijnlijke verhalen van het Jappenkamp, de moeilijke tijd in het pension, de betutteling van nederland etc…etc…. Soms ook op hilarische manier verteld wat veel gelach en herkenning gaf onder het publiek (overigens waren er weinig derde generatie indische nederlanders aanwezig, viel tegen voor zo een indisch dorp als den haag>>>>heeft hier de kredietcrisis reeds toegeslagen ?? )
Maar ja, voor deze verhalen had ik toch geen 120 eurooootjes neergeteld ?
Overigens was de eerste film over de jappenkampen meer overwegend een Hollandse aangelegenheid alsof er bijna geen indo in het jappenkamp heeft gezeten. Niets is minder waar !.
Ik wilde mijn kinderen een stuk van hun roots bijbrengen door hun deze documentaire te laten zien.
Wieteke van Dort gaf een leuke introductie met deze , volgens haar, unieke documentaire.
Stichting het gebaar is de geldschieter voor dit cultuurfestijn geweest. Ik mis….. ik mis de ‘andere’ verhalen, ik mis de verhalen over de indo-KNIL militair welke op herdenkingsdag vertelde over zijn twijfels of hij uiteindelijk wel voor het ‘goede’ land had gestreden.
Waarom zijn twijfel ? Wellicht>>>> Nederland had een politiek om zoveel als mogelijk indo’s naar nederlands Nieuw Guinea te laten vertrekken. En ook deze verhalen miste ik in deze documentaire.
Stichting Het Gebaar is geslaagd in het laten zien hoe welwillend Nederland was in het opvangen van de indische nederlanders.
Hierdoor is deze documentaire een soort van ‘amusement’ geworden.
Er wordt niet verder gekeken achter de verhalen, en juist tot betrekking met de gemengdbloedige indische nederlanders, waarom velen nog steeds worstelen met hun ‘nederlands zijn’.
Maar was nederland in werkelijkheid wel zo welwillend geweest ?
Volgens Stichting het gebaar wel… Maar niet volgens de Indo KNIL militair van ruim 80 jaar welke zijn twijfels had of hij wel voor het goede land had gestreden….
Mijn kinderen vonden het zeer zeker de moeite waard om te zien, vooral de tweede film over de pensions.
Mijn jongste dochter van 17 vertrok na de eerste film over de Japanse kampen naar een popconcert in Utrecht van…….een japanse popgroep… …
kantjil
...................
Indisch4ever 
Het was zeker indrukwekkend, een erg leuke middag!
Ook goed georganiseerd, van garderobe voor de jassen, tot ontvangstzaal waar genoeg koffie, thee en fris werd aangeboden met lekkere spekkoek
De ‘toko’ die aanwezig was in de pauze had heerlijke indische snacks in de aanbieding, resolles, pasteitjes, kroket enz enz en zoete snacks, echt supersmakelijk en vers en voor 1.50euro per stuk…
De films, documentaires eigenlijk, vondt ik ook erg indrukwekkend, mijn moeder en tante van rond 70jaar herkenden vele verhalen…maar ik mis echt nog 1 deel…:
“Het jaar 2602″ ging over de interneringskampen dus over ervaringen van voornamelijk Nederlanders tijdens de oorlog
“Contractpensions” ging over de repatriering naar Nederland en over ervaringen van voornamelijk indos – indische nederlanders tijdens hun verblijf in de pensions
Wat ik eigenlijk mis is de ervaringen van de indos – indische nederlander tijdens de oorlog, zij die dus verbleven buiten de kampen…vogelvrij…tussen de jappen en de rebellen…
Mijn ouders hebben de oorlogstijd buiten de kampen beleeft.
Ik denk als er ook zo’n documentaire aan deze serie wordt toegevoegd, dat er dan een compleet historisch document over deze tijd ontstaat!
Verder zeker complimenten voor de makers en vertellers, de indische humor van contractpension maakte zeker het einde van de middag goed
als indo die ook van t gebaar n centje heeft mogen ontvangen. Heb ik me altijd weer afgevraagd… HOE dat bepaalde gedeelte dat achter gehouden was, om filmen te maken zoals die NU in NL te bekijken zijn? ONS als zij die NIET meer deel uitmaken van t Nederlandse leven? Nu ten bate kan zijn!
De meesten van ons, zijn met pensioen en die is gerust niet altijd zooo groot! Dat we naar NL kunnen komen om die films te kunnen zien.
En WAT goed doen die films de voormalige krijgsgevangenen nu? WAAR is het doorsnee publiek die hierdoor geschoold moest worden.
Is het niet van GROTER belang om in ieder geval de tegenwoordige jeugd op de scholen, behoorlijk les te geven over die koloniale tijd en WAT het eigenlijk tot gevolg heeft gehad? En dat er INDISCHE mensen in de wereld zijn naast de Indonesiers? En WIE en WAT we zijn als cultuur?
IK vind dat in ieder geval zij die het gebaar in NL hebben ontvangen? er meer aan hebben verdient dan wij die NIET meer in NL woonachtig zijn! Ik vind dat WIJ, er bekaaid af gekomen zijn! want ONS leven is heeel anders in den vreeemde dan zij die in NL gebleven zijn!
Ik voel dat WIJ er berooit vanaf gekomen zijn.
Ik kijk maar naar die vereninging, die zoveel geld heeft gekregen en er is zoveel fraude geweest dat men geld in eigen zak heeft gestoken…… en ga zo maar door.
Nederland IS en BLIJFT! n verader tot eigen volk! pb