!
Cap van Balgooy woont al weer heel lang in Amerika.What about 15-augustusherdenken in the states?Klik op de foto’s … ze zijn van een 15 augustusherdenking te Ereveld Westwood van Los Angeles

Herdenking.

Dit is een moeilijk onderwerp. Ten eerste, waarom gaat men herdenken?  Ten tweede wie en wat wordt herdacht?  Ik zal dit onderwerp dan ook filosofisch moeten benaderen.
Gaat men herdenken omdat men zich schuldig voelt of is het om oude herinneringen op te rakelen?  Waarom komen de herdenkingen met de nachtschuit? In de late veertigers en vijftigers hoorde men nooit over 15 Augustus herdenking; pas 30 of 40 jaar later.
Pas in Amerika ben ik naar herdenkingen gegaan, dus heb ik weinig ervaring op dat gebied, behalve selamatans  als kind.

Sinds 1868 vind de grootste herdenkingsplechtigheid in de VS plaats op de laatste Maandag van Mei, nl. Memorial Day (oorspronkelijk heette het Decoration Day en werd het op 30 Mei gevierd).  Dat is de dag dat men bloemen brengt naar erevelden en bij elk graf een kleine vlag wordt geplaatst.  Het is dus helemaal gewijd aan gevallen soldaten. Aan andere historische gebeurtenissen krijgen nauwelijks aandacht, behalve Pasen en Kerstmis.  Maar die zijn zwaar vercommercialiseerd en hebben nauwelijks het aanzien van Pasen en Kerstmis.

De Nederlandse of te wel Indische 15 Augustus-herdenkingsdag in de VS (Californie) begon pas in Augustus 1990.  Een geschrift (In Commemoration of August 15, 1945) waar mijn vrouw, zoon en ik aan hebben meegewerkt, werd verzorgd en uitgegeven door wijlen Denis Dutrieux. Elk ander jaar bezocht ik die herdenkingsplechtigheden bij het ereveld in Westwood (zie foto) bij Los Angeles; helaas is dat verwaterd.  De reden is dat het meer en meer op een circus begon te lijken, en het begrip herdenking werd verwaarloosd.  Men ging er heen omdat het verwacht werd of omdat men daarna een eet- en dansavond kon bijwonen.

Het begrip herdenken is voor mij persoonlijk misschien helemaal anders. Ik herdenk, op mijn manier, maandelijks mijn ooms, tantes, ouders en kennissen die zijn heengegaan.  Het zijn dus mensen die eens een verbintenis met mijn leven hadden of een deel van mijn leven zijn geweest.  Die mogelijkheid heb ik, omdat ik een collectie fotos heb waar ik geregeld naar kijk.

Mijn verhaal klinkt misschien cynisch, maar het is gebaseerd op mijn ervaringen en observaties.  Ik zal nooit iemand weerhouden naar een herdenking te gaan, maar wees zeker dat je weet waar het om gaat.

Cap van Balgooy, Upland, Californie