Contractpensions

gastpikiranssi Lemaire heeft namens Indisch4ever de presentatiebezocht  van de film  Contractpensions – Djangan Loepah’ van Hetty Naaijkens Retel Helmrich. Deze vertoning was deel van de scarabeefilmweek
De presentatie was in Apeldoorn… juist in die plaats waar si Lemaire en haar familie in 1964 ook terechtkwam in een pension..

Op 24 augustus was in Theater Gigant in Apeldoorn de premire van de speelfilm Contractpensions – Djangan Loepah! van (foto rechts)Hetty Naaijkens Retel Helmrich, en ik mocht er bij zijn..

Bij binnenkomst moest je je melden bij de kassa van het theater en kreeg je een envelop met je naamhettyretelhelmrich  erop. In de envelop zaten de kaartjes, de flyer en wat consumptiebonnen.
We hebben een kopje koffie gedronken en hebben wat rondgekeken op zoek naar bekende mensen. Daarna mochten we de zaal in.
We kwamen naast een echtpaar, twee bestuursleden van Indisch Erfgoed Apeldoorn, te zitten en ik was zo brutaal te vragen of ze mij een paar mensen konden aanwijzen.

ralphkneefel2Voor de film begon nam Ralph Kneefel (foto) het woord en werd Hetty op het podium geroepen. Na een korte inleiding over de achtergrond waarom deze film is gemaakt, begon de vertoning..
Helaas kreeg de film wat kuurtjes: het beeld stoorde hier en daar en werd besloten de film overnieuw te starten. Maar op dezelfde shot aangekomen kregen we weer de storing te zien.
Het was beter het publiek een pauze te laten nemen en na een minuut of 10 mochten we weer onze stoelen opzoeken.
De film was nu zonder technische storingen helemaal uit te zien.

Na afloop werden de genterviewden en een aantal medewerkers aan de film in de bloemetjes gezet.
Wij konden in de foyer genieten van een hapje en een drankje en daar begon onze jacht op de BINners.
Keurig aan hen gevraagd of we hen op de foto mochten zetten.
Ik ging nog op zoek naar het echtpaar naast ons om ze ook op de foto te nemen maar ze waren al naar huis, denk ik. Jammer.

franslvaya……………leonardrh2 …………

Vaya Nijhoff (Nasi Idjo en Indisch Herinneringscentrum Bronbeek) en Frans Leidelmeijer  Midden:  Leonard Retel Helmrich..

De film is echt de moeite waard om te bekijken.
De verhalen die verteld worden zijn heel herkenbaar. We hebben gelachen, we waren verontwaardigd. Er waren ook momenten van ontroering: en als de schepen dan wegvoeren van de kade, dan wierpen ze serpentines naar de mensen beneden op de kade. Zij vingen ze op en hielden het andere uiteinde vast, net zolang tot ze braken. Letterlijk en figuurlijk werd de band verbroken.
In de film zijn ook oude 8 mm filmbeelden uit 1934 te zien.
De film is vanaf 11 januari 2009 te zien in de bioscopen.

zie www.contractpensions.nl  en site met deze foto’s

si Lemaire

Dit bericht werd geplaatst in Gast Pikirans. Bookmark de permalink .

11 Responses to Contractpensions

  1. Jerry Vogelsang schreef:

    John ..inderdaad de pijn is en was daar altijd gebleven voor onse ouders.
    Het is alleen heel jammer dat de generatie na ons (niet allemaal) er zo weinig belang er in stelden en dan kijk ik alleen naar mijn eigen broertjes en een zusje.
    Zij waren daar geboren, op twee na die als een kleuter en baby daarheen waren vertrokken, alleen 1 broertje is daarheen terug geweest, ondanks dat wisten zij niet hoe onse ouders daar hadden geleden na alle barre toestanden in Indie, jappenkampen, bersiap waar de WUBO geen kaas van genoten heeft en dan NNG in de vroege jaren 50 , van niets tot iets hadden gemaakt en dan weer nadat ze dachten het gemaakt hadden weer moesten vertrekken naar nog meer eenzame oorden HOLLAND waar zij en ook wij gediscrimieneerd werden als secondhand burger ,wat mij persoonlijk nog steeds dwars zit na de ervaringen genoten te hebben van de blanda.
    De jeugd die het toen beseften omdat ze daar oud genoeg waren ..de pijn is daar ook nog
    Mijn respeckt voor onse oudtjes en voor allen die daar zo met gehele inset hadden gewerkt aan onse vervlogen toekomst
    grv jerr

  2. Jim Raat schreef:

    Ondanks de verschrikkingen van WOII en de Bersiaptijd gaven onze ouders hun beste krachten aan hun geboorteland, helaas te vergeefs..
    Ze moesten dit land verlaten, Daarna gaven ze hun beste krachten aan de opbouw van Nederlands Nieuw-Guinea(NNG), het jeugdland van de jongere generatie. De droom dat dit land ons stamland zou worden is als een zeepbel uit elkaar gespat. Wij NNG-ers moesten dit land verlaten en naar Nederland vertrekken. Onze ouders hebben wederom de zoveelste teleurstelling verwerkt en zijn opnieuw begonnen voor de toekomst van hun kind(eren). Zij klaagden nooit ondanks de vele tegenslagen en innerlijke pijn.
    Maar ook wij, de toenmalige jeugd had verdriet. Die pijn is er nog steeds….

  3. John Bruininga schreef:

    Mijn hart begin opnieuw te bloeden..
    als ik denk Hoe mijn Moeder werd behandeld
    en haar schuld (?) van fl.2000.- aan de DMZ tot de laatste cent van haar karige pensioen heeft (moeten) terug betaald …Nederland gaat je schamen…
    John Bruininga

  4. Phil Bouwer schreef:

    Onlangs heb ik in Den Haag 2x de documentaire bezocht. Wat een verdriet hebben mijn ouders gehad! Maar is er ooit gevraagd naar ons verdriet? Zijn wij geassimileerde kinderen of zijn wij nog steeds Indo, ondanks dat wij 60 zijn of ouder? Ook wij hebben ons moeten aanpassen en de vernederingen moeten incasseren/accepteren. Ook wij zijn ontheemd.

  5. Leonard Mol schreef:

    Wij zoudn graag meer weten hier over,ik heb op een uitsendig gehoord,van rtv Maud Guldernaar.
    Dank u hartelijkHettie Mol-Sodeike,ook in pesion gezeten

  6. benjamin monteiro schreef:

    Zoek naar de Heer Hummel
    1947 in surabaia gediend bij de SOBM
    later overgeplaatst naar Malang
    bij de wagenpark.
    graag inlichtingen over hem

  7. Nelly schreef:

    Makasih adik!!!! (hihi of ist toch kakak…)
    Lijkt mij idd een erg boeiende film. Mijn ouders hadden ’t geluk dat zij reeds een logeeradres hadden toen zij hier aankwamen maar ik ben ook es meegeweest op visite bij familie, die woonden in kazernes, ik was nog een heel jong meisje, begreep er he-le-maal niets van waarom zij zo moesten wonen.
    nogmaals dank siLemairtje
    (cool hoor we hebben nu al een aardig aantal “buitenlandse” correspondenten)

  8. lemaire schreef:

    BINs dan? Hmm.. klinkt ook niet best..

  9. LL schreef:

    Zo te lezen dus ook zeker de moeite waard om er naar toe te gaan. Bedankt voor je reportage, si Lemaire!

  10. Blauwvogeltje schreef:

    Kijk maar uit si Lemaire.. voordat je het weet ben je zelf een BINner…
    Hardstikke bedankt !!!!
    BIN= Bekende Indische Nederlander
    BINners= Bekende Indische Nederlanders..
    Eigenlijk dubbelop die -ner ??

Laat een reactie achter op John Bruininga Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *