Op zondag 6 augustus, om 2:45, werd “Little Boy” door de B-29 Enola Gay van Amerikaans grondgebied weggevlogen. Om 8:15, vijf en een half uur later, werd de bom gegooid op Hiroshima. Tijdens de ontploffing was de B-29 11 mijl verwijderd van de ontploffing. Hekschutter George Caron beschreef de gebeurtenis als een kijkje in de hel.Truman was enthousiast toen hij hoorde van deze ontploffing en zei: dit is de beste gebeurtenissen in de geschiedenis ———- Binnen drie maanden waren 130.000 van de 340.000 mensen in de stad dood. Voor 1950 gingen er nog 70.000 mensen dood door diezelfde ontploffing. Overlevenden hadden last van erge misselijkheid, diarree, zwakheid en bloedziektes. Vaak voelden ze zich ook nog depressief en schuldig, zich afvragend waarom meer dan de helft van de bevolking van de stad is overleden en zij niet. Het risico van kanker nam door de ontploffing toe met 30 tot 40 procent, waardoor je hier nog duizenden slachtoffers bij op kunt tellen. Â Â Lees verder
...................
Indisch4ever 
Verschrikkelijk. Maar laten we Tarakan en Ciater niet vergeten.
Mijn moeder herdacht de atoombommen op Japan onder het motto: “Die hebben ons leven gered”. Dat betekende dat ik mijn leven te danken had aan de dood van honderdduizenden doden. Ik kon dat als puber niet accepteren.
Nu ik 65 geworden ben begrijp ik, dat vrijwel iedereen zijn leven te danken heeft aan de dood van ander leven. Zijn het iet soldaten die gevallen zijn om onze vrijheid of vijanden die gedood werden zodat wij vrij werden dan zijn het wel dieren in de vivisectie.
Wat Robert Bouman schreef is ook waar.
Ik heb ook gemengde gevoelens als ik over de 2 atoomaanvallen lees.
Ik vraag me af waarom de ultieme wapen ingezet wordt , en dan tegen burgerdoelen .
Terwijl Japan duidelijk de oorlog gaat verliezen.
ik zit al jaren allerlei soorten geschriften telkens te lezen over de beslissing van t gooien van die bombs. Telkens, en hoe meer jaren er verschijnen, komt er meer en meer uiteindelijk naar voren en worden er allerlei zaken blootgegeven, waar men vroeger niets van af wist. Verslagen van dagboeken en andere documenten van belangerijke personen die nu niet meer leven of net gestorven zijn.
Vandaag weer n heel verslag gelezen, dat zelfs in de tijd, dat de Amerikanen Japan, bezet hielden na de capitulatie dat zelfs keizer Hirohito, het niet wilde dat in Japan zelf bekend werd gemaakt dat die bommen helemaal niet hadden hoeven te vallen. Er was zelfs sprake dat zowel hij als verscheidene familieleden van hem, die ook oorzaak waren van de krijgsvangen schappen van zoveel mensen, burgers zowel als miliaiten, dan wel degelijk verantwoordelijk gehouden zouden kunnen worden door hun eigen volk.
Van sommigen was er zelfs sprake dat men verwachtte in Japan zelf, dat de keizer abdikeerde in favour van n ander familielid, totdat zijn zoon de volwassen leeftijd had om de troon over te nemen.
Wat ook NIET bekend is, in de westerse wereld misschien is t feit dat zelfs die arme mensen die slachtoffer zijn geworden van die bommen, zelfs door hun eigen volk, buren, stadgenoten, familieleden en de Japanse regering ZELF, verstoten werden! Jaren en jaren nadat die bommen gevallen waren en die mensen nog aan de gevolgen van die bommen stierven. of allerlei lichaams ziekten hadden opgelopen. Zelfs jaren nadat hun eigen ouders, al volwassen waren geworden, terwijl die bommen vielen toen die mensen nog kinderen waren. ZO ver, zijn er nagevolgen van t vallen van die bommen.
Er IS erg VEEL bewijs, dat de keizer bij alle beslissingen niet alleen aanwezig was, maar er ook opdracht voor gaf!
En IN PARTICULAR Nederlands Indie! De naam NLs Indie heb ik nu al zo vaak gelezen, dat t niet meer mooi is.
Waar ik WEL dankbaar om ben, is t feit, dat ik dat waar ik n geestelijk lidteken aan overgehouden heb… hun kan vergevne. HIERDOOR leef ik en overleef ik niet meer!
Het is nu eenamaal zo moeten zijn, dat wij die leven vandaag de dag, DAT te danken hebben aan die bommen.
Groot britanje, Canada en de VS hebben hiervoor betaald en aan meegedaan.
Hierdoor leef ik vandaag in Canada en heb ik kinderen en n kleinkind..
ALS men ooit zou lezen over de geschiednis van Japan, dan zou men ook begrijpen HOE t komt dat japan nooit n verontschuldiging zal geven zoals t moet, volgens HUN adat en cultuur.
Om nog maar niet te spreken over al zij die als oorlogsmisdadigers op dat kerkhof van helden zijn overgebracht na hun dood, als helden van Japan.
Want zoals die speciale adviseur aan de keizer het zei in zijn dagboek? DIE mensen hadden de keizer en t land, japan, goed gediend en verdienen het niet om door andere volkeren en culturen geschonden nalatenschappen te hebben. door NIET op DAT speciale kerkhof begraven te zijn……
DIT? of DEZE manier van denken is zelfs jaren NAdat de bommen zijn gevallen, NOG verstorend…
aah, mammie en emie…., ik vergeet jullie en ons leven………. niet! Maar ik heb t ze wel NU vergeven.. Zodat IK? LEEF en NIET meer overleef! pb
Brush, vul je naam in bij een reactie.. dat gaat niet automatisch ….en zonder naam is er geen link naar je reactie in de kolom linksboven
Sigeblek! “That is the only way to go” als iemand zich niet wil overgeven.
Denk eraan dat de bezetting – landaanval – op Japan naar schetting 400.000 Amerikaanse soldaten zou hebben gekost.
Cap.
De Amerikanen waren zich niet bewust van de consequenties van de atoombom (alpha/beta/ gamma-straling). Daarom kon men ook de gevolgen niet overzien van de effecten ná de explosie.
Pas bij proefneming in 1946/47 door het Amerikaanse leger in de Nevada-woestijn is men tot besef gekomen hóe erg de gevolgen waren. Dit heeft het leven gekost aan vele duizenden soldaten (van het Amerikaanse leger). In het programma “Andere Tijden” is wel eens de documentaire “De Atoombom” vertoond. Verder is er een dvd “Birth of the Bomb” waarin e.e.a. duidelijk naar voren komt. Ze hadden vóór het gooien van de bommen op Heroshima/Nagasaki geen ervaring, het waren in feite 2 proefbommen, die niet eens zo groot waren (450 kT).
Op dát moment (van het gooien van de bom) was het de enige manier op Japan op de knieën te krijgen, hóe erg het ook achteraf is gebleken. Na de eerste bom hadden ze zich nóg niet overgegeven, mede door de Japanse mentaliteit waar PB het over had…..
Saillant detail: wanneer Japan zich ná de 2de bom weer niet zou hebben overgegeven, was er een probleem: een derde bom had men niet meer…. (geen splijtstof voorhanden)
“That is the only way to go” als iemand zich niet wil overgeven.”
Het is mss ook zo , zoals de amewrikanen het denken.
En is ook zo dat de Japanse soldaten vele foute zaken gedaan.
Ze hebben ellende gebracht in Zuid Oost Azie.
In Nedrlands Indie , bij de Nederlanders en bij vele Indonesiers.
Mijn overleden oudste zus was ook indirect slachtoffer geworden .
Het is ook zo dat de 2 bommen redding waren voor velen , en had ook de vrijheid van de Indonesiers versneld.
Maar het is ook waar dat de 2 bommen onmenselijk is , gegooid op burgerdoelen.
Terwijl de amerikaanse luchtmacht zo goed als heer en meester is.
De atoombommen hebben het leven gekost aan vele honderduizenden burgers. Zijn de bommen op Hirosjima en Nagasaki daarom te beschouwen als een oorlogsmisdaad? Waren er redenen om de bommen te laten vallen die relevant blijven in het licht van een (hopelijk) door iederen gedeeld ethisch normbesef over oorlog en geweld?
De bommen zorgden voor een snel einde aan de oorlog. De meest gehoorde reden daarvoor is dat voortzetting van de oorlog vele geailleerde soldaten het leven zou kosten en dat het desastreus zou zijn voor de geïnterneerden en krijgsgevangenen in de door Japan bezette gebieden. Dit argument is valide, maar weegt dit op tegen de honderduizenden slachtoffers, vrouwen en kinderen incluis, die de bommen hebben gemaakt? Ik denk dat er geen gemakkelijk antwoord is op dit ethische dilemma.
Mijns inziens werden de bommen echter gegooid om een complex van redenen. Buiten het ethische dillema was er een Amerikaanse onverschilligheid voor het lot van vijandige burgers en de uitvoering van een kille machtspolitiek.
Om met het eerste te beginnen. De Sovjet-Unie was op 8 augustus een offensief tegen Japan begonnen waarbij Mantsjoerije (Mantsjoekwo) en een deel van China binnen zeer korte tijd werden veroverd. Het was voor Amerika om deze reden topprioriteit om Japan binnen zeer korte tijd te verslaan en een vrede op te leggen op exclusief Amerikaanse voorwaarden.
Verder, in Augustus 1945 was na jaren van oorlog het geailleerde ethische normbesef wat betreft burgerslachtoffers aardig gesleten. Vanaf begin 1945 werden Duitse steden systematisch gebombardeerd (carpet bombing) om de Duitse moraal te breken. Duitse burgers waren een oorlogsdoel. Bij het bombardement van Dresden vielen in februari van dat jaar 35.0000 burgerslachtoffers.
Een omstreden kwestie is het aandeel van racistische oordelen over Japanners in de afweging tot het gooien van de bommen. De negatieve stereotypering van Japanners in Amerika ten tijde van WOII is gedocumenteerd en niet te ontkennen. Japanners (niet alleen soldaten) werden gezien als fanatieke aanbidders van de het Sjintoïsme die het Japanse grondgebied meter voor meter tot de dood zouden verdedigen. (Dit bleek niet het geval te zijn: de eerste Amerikaanse miltairen in Japan na de overgave werden verwelkomd door enthousiast zwaaiende jongedames).
Tot slot wordt wel eens aangevoerd de dynamiek van de ontwikkeling van het atoomwapen. Het was ontworpen en ontwikkeld met grote verwachtingen over het belang ervan. Het testen/gebruiken van het wapen was een logisch gevolg van die ontwikkelingsgang.
Ironisch genoeg hebben de atoombommen ervoor gezorgd dat erkenning van oorlogsschuld door Japan werd bemoeilijkt. Binnen Japan worden “Hirosjima en Nagasaki’ aangevoerd om aan te tonen dat Japan (ook) veel geleden heeft in de oorlog. Een slachtofferrol is heel wat aangenamer dan die van dader.
De vraag blijft: als Japan de bommen had gegooid, zouden wij dan ook zo genuanceerd praten over redenen en noodzaak?
DE USSR heeft pas in 1945 de oorlog aan Japan verklaard om zodoende op gemakkelijke manier nog wat grondgebied in de wacht te slepen (Koerilen e.d.)
De Duitsers hebben de twijfelachtige eer begonnen te zijn steden te bombarderen (Coventry), de geallieerden zijn er toen uit represaille ook aan begonnen maar het effect op de volksmoraal was miniem, alhoewel daar rustig tot aan het eind van de WOII is doorgegaan.
De Amerikanen hebben ook Japan en met name Tokio met al haar houten huizen veelvuldig gebombardeerd maar heeft nooit enig effect gehad. Daarentegen was het bombardement met de atoombommen wel effectief. Aan de oorlog kwam gelijk een eind.
In Japan werden i.t.t. Duitsland wel meer oorlogsmisdadigers ter dood gebracht, er moest een voorbeeld gesteld worden.
Japan kon zich wel profileren als slachtoffer dankzij o.a. de anti-bom beweging, ondanks dat zijn in Nanking veel meer Chinezen, dan Japaners bij de 2 bommen, op afschrikwekkende wijze afgeslacht.
Als je Horisima gaat herdenken dan moet je in één adem ook Nanking, Dresden en alle concnetratiekampen herdenken om alles in perspectief te zien.
Ik kan alleen maar subjectief oordelen, want mijn halve familie kwam door de bom, voortijdig uit het kamp, ze hebben het overleefd.
Noor, you are absolutely right wanneer je zegt “De Amerikanen waren zich niet bewust van de consequenties van de atoombom (alpha/beta/ gamma-straling). Daarom kon men ook de gevolgen niet overzien van de effecten ná de explosie.”
Zefs bij het testen in de Nevada woestijn hebben ze in oude films laten zien hoe vaak er Amerikanen (zoals ook the actor John Wayne) daar niet ver van de explosie zaten mee te nonton omdat het werkelijk iets was om te zien. Wij weten nu wel wat de consequentie is van al die dingen, maar toen was het een echt bevrijding voor velen….. Anders was heel Azie Japans geworden.
Niet te vergeten…. dat Indische Nederlanders en allen die in de Jap kampen zaten zowel al een dood vonnis kregen, en dat wisten de Amerikanen.
Een heel moeilijke beslissing beslist maar ja iemand moest het wel doen.
Ook niet te vergeten dat verovering van Azie al in de Japanners hun gedachten en plannen bestond tientallen jaren voor dat het allemaal begon.
Ja, augustus is voor hen die de Wereldoorlog in Azië hebben meegemaakt een emotionele maand.
Nakaarten helpt niet. Het heeft zo moeten lopen.
Ik had op mijn 15e jaar tijdens de Japanse bezettingstijd in Indië nooit aan gedacht dat ik op mijn 82e jaar In Holland zou zitten, achter een computer!
We hebben een moeilijke jeugd gehad maar we leven nog. Hoevele familieleden van ons en niet-familieleden zijn er in de oorlog omgekomen? Tijdens gevechten, in de kampen door ondervoeding en ziekte en door de atoombommen, die een einde maakten aan WO 2.
Duizenden!!
Laten we hopen en bidden dat er niet weer zo’n oorlog komt. Dat we met elkaar in vrede mogen leven.
Over Hiroshima: Bij het enige bombardement van Bandung, begin 1942, raakte een voltreffer de schuilkelder van de Kininefabriek, de veiligste” van de stad. Veertig doden, waaronder een goed vriendje van mij (we waren net 10 geworden) Hij is het enige oorlogsslachtoffer uit mijn familie- en vriendenkring. Dat is op zichzelf een waarlijke zegen, en zelfs die éne dood vind ik verschrikkelijk. Dus ik hoef niet aan Hiroshima te denken om vrede te verkiezen vér boven gewapende strijd, want in welke oorlog worden er géén burgers gedood? En is dat zoveel erger dan militaire slachtoffers?
Maar ja, hoe krijgen we miliairen zover dat ze geen oorlog voeren? Nog steeds hoop ik op een ochtend wakker te worden, “Eureka” te roepen en mijn recept om oorlogen te voorkomen, wereldkundig te maken. Ik kan maar geen formule vinden die werkt; is er misschien onder jullie iemand die mij wil assisteren? Utopisten wordt verzocht, zich niet aan te bieden.
Federico
Mijn excuses voor een verzuim in mijn recente plaatsing:
Vele argumenten vóór en tegen de stelling dat de atoombommen een groter leed zouden hebben voorkomen, leiden tot eindeloze discussies. Op zichzelf best interessant, maar de vraag is niet eenduidig te beantwoorden.-
Federico
Frederico,
In die tijd (1942) woonde ik in Bandoeng.
Niet alleen de schuilkelder bij de kininefabriek werd getroffen maar ook iets zuidelijker, op de hoek Residentsweg/Kebon Kawoeng,is een bom gevallen en een huis van goede vrienden van me werd zwaar beschadigd. Gelukkig geen slachtoffers, alleen materiële schade.
Ook in de stad ( bij de aloon aloon) zijn slachtoffers gevallen en werd materiele schade aangericht.
Ik zie het weer. Geschiedenis,geschiedenis en nogmaals geschiedenis. Sinds de mens met oorlog voeren begon, waren burgers altijd de pineut. In de goeie ouwe tijd werden bur-gers “alleen” beroofd, verkracht en tot slaaf gepromoveerd. In de twintigste eeuw begon men de burger als schijf te gebruiken.
Kijk naar Hamburg, Dresden, Londen etc. En meer recent Viet-Nam waar voor elke soldaat (combatant) 20 burgers de pijp uit ging. Nee. oorlog is geen lolletje.