Vijf Indos van de derde generatie praten met Ed Caffin en Kirsten Vos (Indisch 3.0) over Indische symboliek op de 50e Pasar Malam Besar in Den Haag. Petroeshka Schoonheym komt vertellen over de Indosteelo kleding die ze op Santai-feesten draagt. Kim Schipperheijn heeft een stoffenlijn ontworpen gebaseerd op Indische tantes. Andy Ardeseer (Endless Art) heeft een eigen tattooshop in Den Haag en ontwerpt tattoos. Chris Carli (Nederlands-Indi hyves) heeft zelf meerdere tattoos, onder meer een aantal dat te maken heeft met zijn Indo achtergrond. Erik Koks (Nederlands-Indi hyves) draagt zelf maar liefst 14 tatoeages en ontwerpt ze bovendien, voor zichzelf en voor anderen.
meer…
quote Ed Caffin op de weblog Indisch 3.0 Terug naar de Indische symboliek. Het is duidelijk dat de derde en vierde generatie indo trotser is op het indo-zijn dan de generatie ervoor. En velen willen dat graag laten zien. Met deze nieuwe indische trots ontstaat zo een nieuwe symboliek.
...................
Indisch4ever 
Ik kan het niet waarderen sorry, ja ben echt ouderwetsch wat dat aangaat hoor, mijn kinderen hebben, zodra zij volwassen waren, en ik er niets meer over te zeggen had, ook tattoos laten zetten……….tja zo gaat dat nou eenmaal.
Het schijnt ook zo te zijn dat men er verslaafd aan gaat raken, als je 1tje hebt wil je ng meer, jahhhilahh mampus!
haha zoveel heb ik r niet hoor, komt nog, Erik is druk bezig aan het ontwerpen denk altijd lang en goed na alvoors ik een tattoo neem.
(heb cicak en indovlag) indo vlag is iets anders dan die van Paatje, lihat pageku di hyve saya.
slmt malam
en zo ist maar net Chris (ben benieuwd naar jouw tatoos, ga je die allemaal showen?
Ha ha lucu dit allemaal, loh zoveel laten jullie me lezen..
Waar het denk ik allemaal om gaat en draait is dat we elkaar als Indo’s moeten steunen of het nu de 1e,2e of 3e gen is zolang we ons blijven in zetten op wat voor manier dan ook, zal het Indisch/Indo zijn voortblijven bestaan de 3e gen doet het op deze manier wie weet hoe de 4e.5e.6e gen het doet, wie weet stichten ze wel een nieuw land Nieuw Nederlands-Indie..(haha) zolang de geschiedenis maar wordt doorgegeven en er Indo’s zijn die zich blijven inzetten zal onze cultuur (voorlopig nog generaties) voortblijven bestaan..toh
Nou, vandaag alles gelezen en ik moet hier toch op reageren.
Ik ben een Indo uit 1954, hier geboren. Vader Totok en wij kindertjes blank. Nenek en opoe ook in Holland, maar de nichtjes waren bruin en mochten met hun foto op het dressoir. Elk jaar mee naar de Houtrusthallen; kijken, maar niet praten! Pas nu voel ik die eenzaamheid, die ik als kind heb gehad. Nergens bij horen, op school heette ik wel “pinda”. Mijn moeder sprak zelden over haar jeugd; ze werd immers overschaduwd door het leed van de Nederlanders? Later hebben wij zusjes aansluiting proberen te vinden bij de Indo-jeugdverenigingen, maar niet gevonden vanwege de huidskleur en de taal. Hoeveel lotgenoten 2e generatie zijn er? Onderling???
Een tropische verassing in Hollandse melkchocolade: vaak een ongewenst effect!!
Quote:
Laat ik duidelijk zijn dat ik bedoel dat ik Indisch ben, maar dat het Indisch-zijn in oervorm een mengeling is tussen Indonesisch en Nederlands. Hoelanger we in Nederland zijn, hoe minder Indonesische invloed. Het is niet meer vers zoals bij de eerste generatie.
——————-
Ya hoe langer je hier blijf , hoe meer Nederlandse invloeden erbij komen.
Zal dezefde proces ook niet plaatsvinden v.w.b de Indische invloeden ?
Nu kan je al zien het verschil tussen de 2de en 1ste generatie.
Laatstaan tussen de 3de en 2de(1ste Gen, generatie.)
Zelfs de PMB is ook veranderd.
Dat heb ik zelfs gezien in de afgelopen tig jaren.
Vroeger was het nog een gezellige kumpulan gevoel , van en tussen Indische mensen ” onderling ” . Ik heb zelfs ooit meegemaakt dat oudere ex Knil soldaten lopen met hun onderscheidingen.
Nu is het een Pasar Umum geworden (umum=algemeen) .
Dat was trouwens van mij.
Gr,
Radin
mja, ik ken je mening B.V.
Wat ik zelf als het grote verschillen zie tussen de generaties is de opvoeding en de ontwikkelingen in de maatschappij.
Mijn Oma zorgde er wel voor dat haar kinderen zich zeer netjes en onopvallend gedroegen in Nederland.
De opvoeding was veel strenger en gericht op integratie. Dat werd ook verwacht vanuit de maatschappij.
Natuurlijk heeft mijn moeder me ook zo opgevoed, maar veel minder streng waardoor er meer vrijheid was om eigen keuzes te maken. En de maatschappij was veranderd.
Daarnaast kwamen de verhalen van m’n oma los, en was er veel meer informatie beschikbaar over Indonesie en steeds meer over Indie.
Vanaf mijn 12e werd ik me bewust van het feit dat we “anders” waren, en heb ik er voor gekozen om Het Indische een belangrijke plaats in m’n leven te geven.
Die grote vrijheid heeft mijn moeder als kind nooit gehad. Niet alleen door de opvoeding, maar ook door de maatschappij.
De 2e generatie had geen keuze, je was gewoon Indisch. Dat wist je zelf, en de anders maakte de maatschappij het je wel duidelijk.
De 3e generatie bevindt zich in een periode waarin maar weinig mensen, inclusief zij zelf soms, weten wat een Indo is, of wat Indisch is.
Toch voelen ze zich anders.
Je kunt het woord trots dan ook vervangen door: een schreeuw voor erkenning/begrip.
Nee ik ben geen Indonesier, nee ik ben geen echte Hollander, nee ik ben geen Turk, ik weet niet wie ik ben, ik voel me niet helemaal thuis, ik heb geen zin om het 1000x uit te leggen, ik wil erkenning voor het leed voor mijn Opa en Oma.
Ik ben INDO en daar ben ik trots op.
Voor de doucheliefhebbers
Ik heb Indie genoemd om aan te geven wat de keuzes waren vele jaren terug van de 1e en 2e generatie..
Ook omdat ik onderschrijf dat het Indische niet kan bestaan op langere termijn zonder Indie.
Maar op korte termijn…
Toe… neem en geniet, heee laten we dansen op de vulkaan
De 3e generatie kiest net zo zeer als de 2e massaal voor niet-Indische partners en het gros maakt zich nog minder druk over het Indische dan hun Indische ouder(s).
Maar die laatste zal eerder zeggen… ik ben Indisch.
En terecht dat velen niet gaan zwaaien met symbolen en roepen “trots” …
Dat soort chauvinisme/nationalisme schijnt weer populair te worden. (Verdonk)
Maar dat wil niet zeggen dat mijn mening is anti-trots over het Indische… evenmin over het Nederlandse.
hahahaha!!!! adoehhh gelukkig kunnen we nog lachen, mijn dag begon beetje sombertjes maar ik zit hier nu met een zeer vette grijns dankzij die ……douche van Radin, ik hoop jullie allemaal te ontmoeten op die vrijdag!
Jeetje ik ga niet alles weer doorlezen.
Uiteindelijk komt het allemaal weer op het zelfde neer.
Ik geloof niet dat de 3e generatie trotser is dan de 2e.
De 3e generatie heeft de leeftijd waarbij het logischer is dat men zich op deze manier uit.
Een tatoo is geen taboo meer, dus echt “radicaal” is het niet.
De 3e generatie is (nog) niet masaal getrouwd met Hollandse vrouwen, en hoeft zich niet zoals veel 2e generatie Indo’s te verandwoorden of rekening te houden als ze hardop zeggen/tonen dat ze trots zijn op hun afkomst.
Verder is het inderdaad jammer dat er weinig kennis is van het verleden bij de jongeren.
Maar waar we een keer van af zouden moeten stappen, is het het woord Indisch alleen maar koppelen aan Indie!
Indische slaat ook, en vooral, op Indische- Nederlander, synoniem voor Indo(-Europeaan).
Het is niet de kennis van, of hang naar, ons verleden die onze cultuur “maakt”.
Wanneer een persoon zichzelf als Indo ziet, het bloed heeft en zich als een lid van de Indische Gemeenschap beschouwd.
Is dat voldoende om te spreken van iemand met een Indische(Indo!!) cultuur.
Het kennen van de geschiedenis is geen voorwaarde om Indische(Indo) cultuur te hebben.
Het is natuurlijk wel vestandig om het verleden te kennen, het heeft ons gemaakt tot wie we nu zijn.
En de normen, waarden en manieren die ons zijn doorgegeven vanuit Indie die nut hebben in Nederland moeten we koesteren.
Maar wie gaat er nou een botol tjebok gebruiken als je een kontdouche in huis hebt??
Mengerti?
@ Erik
de 3e generatie is minder Indisch
* in doen en laten
* in zich Indisch voelen
* in interesse hebben in Indische mensen en Indische kwesties..
De 1e en 2e generatie zagen geen weg terug.
Men vond een assimilatie in het nieuwe land onvermijdelijk
ipv overwegingen over “schuld” , doet men er beter aan de ouderen te waarderen hiervoor… het ging hen niet om dat hun nazaten perse indisch moesten blijven/zijn..maar het ging hen om het geluk van hun nazaten… de hollandse identiteit maakt niet eerder mensen ongelukkig dan de indische identiteit..
Waarom die nazaten een identiteit opdringen die op termijn verdwijnend is?
Indie was dood en voorbij .. Indisch had en heeft geen toekomst op de langere termijn
Ik kan me erg vinden in de reactie van Erik. Het Indische leeft bij de jongere generatie, maar manifesteert zich in andere vormen.
In de toekomst, of eigenlijk nu al, vind er weer een nieuwe vermening plaatst tussen het Europese (Nederlandse) en het Indonesische. En dat heeft ook een toekomst! Waarmee het inderdaad weer terug gaat naar de oervorm die aan de basis ligt van het Indische: een mengvorm van twee culturen.
Overigens vatte ik de commentaren op het aangehaalde artikel van Indisch 3.0 niet op als een verwijt.
Dank in ieder geval voor al jullie reacties, en ik zie jullie op de Pasar Malam Besar! Sampai jumpa.
Mooi dat er een onderwerp hieraan wordt gewijd! Voor alle personen die zeggen dat de derde generatie minder Indisch zou zijn (wat bedoel je daar eigenlijk mee: dat ze hun Indisch zijn minder profileren of dat ze qua afkomst meer Nederlands zijn? In het eerste kan ik me enigzins vinden, in het tweede niet) kijk eens rond op Internet. Alleen op Hyves tel je al enkele duizenden jongeren van de derde generatie (16-30 jaar ongeveer) die zich als Indisch zijn profileren door naam, gedrag en culturele uiting. Het feit dat er elk jaar een jongerenitem kan worden gehouden op de PMB, dat elke maand er party’s zijn in NL georganisseerd door organisaties als I Love Indo, Santai, Indo Fun, Malam Pop, Very AZN, etc wil wel zeggen dat er animo is om samen te komen. En zijn deze party’s eigenlijk niet meer dan Kumpulans en dansavonden in een modern jasje? Er wordt nu op menig party zelfs sateh en rendang geserveerd in een hoekje van de disco tijdens deze party’s omdat steeds meer jongeren vonden dat dit nu eenmaal bij een geslaagde avond hoorde…mmhhs zouden ze dat niet hebben meegekregen van de kumpulans waar hun (groot)ouders heen gaan?
En neem daarnaast Nederlands-Indi Hyves: elke maand een meeting met cultureel aspect. Een bezoek aan Bronbeek, een bezoek aan Tropenmuseum, recepten uitwisselen, dieper ingaan op onderwerpen als VOC, KNIL en Bersiap..ook kenmerken van de Adat bespreken. Dat is toch duidelijk “willen leren van je verleden.”
Natuurlijk zijn er nog veel Indische jongeren die “zweven”. Een groot deel daarvan doet dat onbewust: dragen van de Garuda of Merah Putih als tastbaarheid van een eenheidsgevoel waar je naar zoekt. Indonesi is tastbaar en ook het eerste land wat je tegenkomt als je als Indische tiener op zoek gaat naar de wortels. Als ze eenmaal dieper gaan graven komt Nederlands-Indi ter sprake en wordt de Garuda en Merah Putih op de jas of tas vaak verruild voor de blauw-gele Indo Melati van Paatje Phefferkorn.
Een kleine meerderheid van de derde generatie wil het verleden echter niet kennen, wil zich profileren als Indonesir, half Indonesisch, etc. In het begin van mijn culturele bewust-zijn was ik hier fel tegen; het stond haaks met mijn bevindingen over het KNIL, Bersiap en ik zou mezelf dan ook nooit Indonesir noemen alleen al daarom. De laatste jaren heb ik er wel begrip voor gekregen als men het vanuit idealistisch beeld doet (dus NIET voor mensen die het uit ontkenning of slechte kennis doen). Idealistisch in die zin dat men kijkt naar Indonesia als laatste redmiddel van de Indische cultuur. Wij heben namelijk allemaal een haat-liefde verhouding met Indonesi en dat maakt het zo moeilijk voor onze cultuur om te overleven. Het verleden zegt nee tegen Indonesia vanwege wat ons is aangedaan tijdens de bersiap. Anderzijds was het ontvangst hier in NL, letterlijk en figuurlijk, ook erg kil en koud. Integreren hier betekend een langzame dood. Langzame toenadering, en langzame acceptatie en zelfs mogelijke emigratie naar Indonesia in de toekomst wil zeggen dat er een nieuwe vermening met hedendaags Indonesia plaats kan vinden en dat dit weer een identiteit kan geven aan onze cultuur.
Laat ik duidelijk zijn dat ik bedoel dat ik Indisch ben, maar dat het Indisch-zijn in oervorm een mengeling is tussen Indonesisch en Nederlands. Hoelanger we in Nederland zijn, hoe minder Indonesische invloed. Het is niet meer vers zoals bij de eerste generatie. De Indonesische invloed is ook afgesneden als het ware, begrijpelijk, door hetgeen wat tijdens de bersiap is gebeurt. Maar het resultaat is dat er wel heel veel Indische derde generatiegenoten nu “zweven” omdat ze geen grip of beeld kunnen krijgen door desinformatie.
Het is niet aan mij om met de vinger naar een bepaalde generatie te wijzen en te zeggen: het is hun schuld. Het is aan mijn generatie om dit weer bespreekbaar te maken, maar daarvoor hebben we alle generaties nodig.
En nu niet meer zeggen dat de derde generatie niks meer onderneemt he ;p
haha weet ik was ook niet tegen jullie, maar je begrijpt me wel..en uhh wens ons ook maar suc6 wij zijn de gang makersssss
slmt (chris)
Allereerst… veel succes voor Ed en Kirsten op de pmb !!
Ik vind best wel moeilijk voor een zaal een talkshow maken. Op tv ziet het er allemaal zo makkelijk uit..hee??
Ah neee… Ed heeft aan niemand verantwoording af te leggen natuurlijk.
Maar soms krijg je kritiek… terecht of niet terecht… dat moet je niet opvatten als verantwoording afleggen of als een afkeuring wat Ed en Kirsten willen gaan doen met de weblog Indisch3.0 of op de pmb.
Beiden activiteiten vind ik prima en daar ging mijn opmerking niet over..
—
Als je wilt vaststellen wie het meest Indisch weet te waarderen… de 2e of 3e generatie ? Dan wint de 2e met glans..vlag en wimpel… maar hoe silly is het niet hier een wedstrijdje van te maken ??
Erg silly .. tolol !!
Je kunt de 2e generatie ‘verwijten’ te geassimileerd te zijn, te willen zijn, de Indische schaamte niet overwonnen te hebben… er zit een kern van waarheid in… maar zie dan ook het feit dat de komende generaties nog meer belanda-zijn… nog minder Indisch.
Het is triest… maar zo is het gegaan, zo moet het gaan..
@ Nelly zo lees jij dat miss, maar ik niet (maakt niet uit) maar wat je zelf al aangaf:
iederen mag zijn/haar mening uiten, is erg interessant om te volgen.
Mee eens maar de reacties zijn naar mijn mening tot nu toe alleen maar van de 2e gen.
Maar wat ik er alleen maar mee wil zeggen als Ed en Kirsten het op deze manier willen doen is dat alleen maar goed, het heeft allemaal betrekking op het Indisch zijn, begrijp daarom de reacties niet van sommige.
@ “Nederlands-Indie Hyve”
Niemand valt Ed aan, waarom zo’n reactie? Ed wordt hier helemaal niet “ter verantwoording geroepen” en aan zijn antwoorden te zien vat hij dat ook niet als zodanig op hoor, dit is gewoon een discussie, iederen mag zijn/haar mening uiten, is erg interessant om te volgen.
Ed,
Je bent niemand hier verantwoordig schuldig, doe gewoon je ding, wij staan achter je.
De 3e gen. weet soms nog meer dan de 2e gen. 1 ding wat ik zeker weet is dat veel 3e en 4e gen. genoten er mee bezig zijn, juist omdat ze niets van hun/haar ouders (2e gen) mee hebben gekregen omdat deze veelal erg gesloten zijn, gaat de gen. van nu zelf op onderzoek uit.
Jangan lupa, wij zijn immers de toekomst
slmt
Ik ben het zeker eens dat het belangrijk is het verleden te kennen. Helaas is mijn eigen ervaring dat er nauwelijks aandacht is geweest voor dat deel van de geschiedenis op school en dat mijn vader, overigens voor hem om goede redenen, erg lang niet praatte over die tijd. Ik hoor dat van meer jongeren. Inmiddels ben ik, nu ik ouder wordt, actief aan de slag om dat “gat” te vullen.
Wat trots betreft is het misschien wat sterk uitgedrukt dat mijn generatie “trotser” is. In ieder geval is het Indisch iets om trots op te zijn, en vele jongeren laten dat meer en meer merken. Op verschillende manieren, waaronder in symboliek. Kirsten en ik willen in de show aan die manier van uiten dat je Indo bent aandacht geven; de zichtbare “nieuwe” symboliek. Niet gezegd dat dat DE (enige) manier is. Ik denk dat heel veel anderen, waaronder ik zelf, op weer andere manieren hun Indische achtergrond eren en in ere houden.
De overtreffende trap von “trots” is “trotser” maar er wordt vaak niet aangegeven hoe dat tot uiting komt of dat moet zijn in de kleren of tatoeages (wel modieus, het weer van de dag. Dat lijkt me wat erg schamelig, als dat alles is, is het wel een erg gebrekkige vorm van communicatie om je achtergrond aan te geven. Iedereen geeft op zijn eigen manier vorm aan het Indischzijn en laat dat meer of minder blijken. Om daar de overtreffende trap voor te gebruiken moet je wel met erg goede argumenten komen.
En dan die nieuwe symboliek, zo lang de draad met de geschiedenis behouden blijf kan ik met enige tegenzin er mee accoord gaan
Als uitingsvorm denk ik meer aan de discussies op het internet, dat dat het kenmerk is van de 3de en vierde generaties, al stijgen me de haren te bergen als me het gebrek aan geschiedenis opvalt. Ik verwacht iets meer betrokkenheid. Onbevangenheid mag geen bewijs zijn van een gebrek aan kennis
Wie het verleden niet kent, zal het heden en de toekomst niet begrijpen
Ik zie inderdaad ook dat vele jongeren zich met hun Indische achtergrond profileren. Die groep is groeiende. De manier waarop dat gebeurt lijkt meer onbevangen en minder beladen. Die “trots” uit zich (nog) vooral daarin en niet perse in kennis. Over het algemeen gesteld “mocht” de tweede generatie niet trots zijn, maar paste zich aan. Een deel van de 3e generatie, volledig geaard en opgegroeid in Nederland, uit een hernieuwde trots.
Er zijn wel degelijk jongeren die zich proberen te verdiepen in de geschiedenis. Maar velen doen dat niet of te weinig.
Wat betreft het behoud van het huidige verenigingsleven, er zijn te weinig jongeren die zich hier mee bezig willen houden. Wat er vooral gebeurt is het ontstaan van nieuwe verenigingen, die vaak via meer via het internet communiceren, maar die ook bij elkaar komen.
De stem van de 3e generatie is zich aan het vormen denk ik, maar dat is een proces dat pas kort geleden is begonnen.
Als ik op de vele logs en sites kijk waarbij een forum is geplaatst dan kan ik alleen maar constateren dat vele jongeren, een enkele daargelaten, zich wel bezig houden met hun indisch zijn maar dat dit tegelijkertijd gebeurt met het voorbijgaan aan de Indische geschiedenis. Men tooit zich met de vlag van Indonesia en dragen de Garuda op hun borst. Dat geeft een enorme verwarring en heeft niets met het Indisch zijn te maken. Het lijkt dan een soort verafgoding van Indonesia. Dat is niet erg maar praat dan niet over Indisch zijn. Indonesia heeft bijna onmiddellijk nadat zij het bestuur van ons Indie overnamen alle Indischen, als het ware, het land uitgeknikkerd.
Een ander aspect is dat velen van de eerste en tweede generatie al jaren bezig zijn om het Indisch verenigingsleven levend te houden, Nu deze ouder en ouder worden zijn er niet of nauwelijks jongeren die er nu hun schouders onder willen zetten. Veel zeer veel bestaande verenigingen en organisaties snakken naar jong bloed in de besturen en bij de medewerkers. Helaas laten de jongeren dit liggen. Natuurlijk begrijpen wij als ouderen best dat er met jongeren een omslag zal worden gemaakt in stijl en zo, iedere generatie moet en kan dit invullen naar eigen smaak maar de aard van saamhorigheid, het hebben van eenzelfde soort achtergrond moet het mogelijk maken dat de 3e en 4e generatie heel zachtjes de boel gaan overnemen van de veelal 65+ en 70 jarigen. Wij doen wel mee, nu jullie jongeren nog.
Jonge indo’s heb ik wel eens meer zien beweren dat de 3e generatie ‘trotser’ is of meer het Indische kan waarderen.
Ik snap dat niet zo… het lijkt mij juist dat de 3e en 4e generatie (in het algemeen gesteld) minder Indisch is en minder interesse heeft..
Toch feiten die juist niet wijzen op meer “trots” .
Is er een behoefte om de verdwijning van het Indische onder de 3e generatie niet te erkennen..?
Jawel… het maakt triest..maar het is een feit.
De ouderen zien dit al tientallen jaren gebeuren en we hebben ons er bij neergelegd.